Ένα σημαντικό έτος για τον Benicio del Toro
Το 2025, ο Benicio del Toro συνεργάστηκε ξανά με δύο γνωστούς σκηνοθέτες: τον Wes Anderson, πρωταγωνιστώντας στο The Phoenician Scheme, και τον Paul Thomas Anderson, σε έναν δευτερεύοντα ρόλο στο One Battle After Another. Και οι δύο ταινίες αποτέλεσαν σημαντικά γεγονότα για τους σινεφίλ, όμως μια άλλη πρόσφατη συνεργασία του del Toro με έναν τακτικό συνεργάτη πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Το No Sudden Move κυκλοφόρησε σε streaming την περίοδο που οι κινηματογράφοι άρχιζαν να ανοίγουν ξανά, με αποτέλεσμα να χαθεί στη μετάβαση μεταξύ σπιτιού και αίθουσας. Παρ’ όλα αυτά, παραμένει διαθέσιμο στο HBO Max, περιμένοντας να ανακαλυφθεί ξανά ως μέρος της δημιουργικής περιόδου του Steven Soderbergh μετά τη σύντομη αποχώρησή του.
Η αξιοποίηση του ταλέντου του del Toro
Και οι δύο Anderson αξιοποιούν τη λιτή αλλά μαγνητική παρουσία του del Toro στις ταινίες του 2025, συχνά χρησιμοποιώντας τον με χιουμοριστικό τρόπο, ενώ ταυτόχρονα χτίζουν ουσιαστικούς χαρακτήρες μέσα από το μινιμαλιστικό του στυλ. Στο The Phoenician Scheme, υποδύεται έναν πλούσιο, ανήθικο επιχειρηματία που ταξιδεύει στη Μέση Ανατολή, προσπαθώντας μανιωδώς να ολοκληρώσει ένα έργο υποδομής προς όφελός του. Στο One Battle After Another, εμφανίζεται ως δάσκαλος πολεμικών τεχνών και ηγέτης κοινότητας με παρελθόν σε μια διαλυμένη επαναστατική ομάδα.
Εναλλακτικές πραγματικότητες και σύγχρονα θέματα
Καμία από τις δύο ταινίες δεν απεικονίζει το 2025 όπως το γνωρίζουμε. Το The Phoenician Scheme διαδραματίζεται πριν από περισσότερα από πενήντα χρόνια, ενώ το One Battle After Another, αν και τοποθετημένο στο παρόν, αποφεύγει να αναφέρει πραγματικούς πολιτικούς ή άλλες γνωστές προσωπικότητες. Παρ’ όλα αυτά, και οι δύο αξιοποιούν γνώριμες φόρμες, όπως ληστείες και θρίλερ, για να σχολιάσουν σύγχρονα ζητήματα: → την αντίσταση στη λευκή υπεροχή (στο One Battle After Another) → την απληστία του καπιταλισμού (στο Phoenician Scheme).
Η υπόθεση του No Sudden Move
Αρχικά, το No Sudden Move δεν φαίνεται να εστιάζει τόσο έντονα σε αυτά τα θέματα. Η ιστορία εκτυλίσσεται στο Ντιτρόιτ της δεκαετίας του 1950, υιοθετώντας το σκληροτράχηλο ύφος των παλαιών νουάρ, όταν το είδος είχε αρχίσει να ξεφεύγει από τα σύντομα φιλμ και τα διπλά προγράμματα, αλλά πριν χάσει τη δημοτικότητά του. Οι εγκληματίες Curt Goynes (Don Cheadle) και Ronald Russo (del Toro) βρίσκονται σε μια κλασική νουάρ κατάσταση: άγνωστοι προσλαμβάνονται για μια φαινομενικά απλή δουλειά με ύποπτα υψηλή αμοιβή. Ενώ ο γκάνγκστερ Doug Jones (Brendan Fraser) στέλνει τον Charley (Kieren Culkin) να συνοδεύσει τον λογιστή Matt Wertz (David Harbour) στο γραφείο του για να πάρει σημαντικά έγγραφα, ο Curt και ο Ronald μένουν με την οικογένεια του Wertz για να διασφαλίσουν τη συνεργασία του. Όταν ο Charley φαίνεται έτοιμος να σκοτώσει όλους στο σπίτι, ο Curt και ο Ronald τον σταματούν και συνειδητοποιούν ότι έχουν πέσει θύματα παγίδας. Στη συνέχεια, προσπαθούν να ξεμπλέξουν την κατάσταση, να αποφύγουν την αστυνομία, να διαπραγματευτούν με διάφορους εγκληματίες και να σωθούν.
Σκηνοθεσία και ατμόσφαιρα
Το σενάριο του Ed Solomon μπορεί να μπερδεύει κάποιες στιγμές, όμως η πλούσια ομάδα ηθοποιών και το ακριβές στυλ του Soderbergh το εξισορροπούν. Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί ασυνήθιστους φακούς fisheye για να παραμορφώσει τις άκρες του κάδρου. Σκηνές με πολλούς χαρακτήρες, όπως μια έντονη συνάντηση με τους Cheadle, del Toro, Fraser και Liotta (με τους δύο πρώτους να διατηρούν την ψυχραιμία τους και τους άλλους δύο να ξεσπούν), τους παρουσιάζουν να φαίνονται στριμωγμένοι, ενώ τα πλάνα που ακολουθούν έναν χαρακτήρα παραμορφώνουν το τοπίο.
Υποκειμενικότητα και χρώμα
Τίποτα δεν μοιάζει απόλυτα φυσιολογικό, δημιουργώντας μια υποκειμενική και ονειρική αίσθηση χωρίς τη χρήση του κλασικού ασπρόμαυρου των νουάρ. Η απουσία του ασπρόμαυρου επιτρέπει στον Soderbergh να αξιοποιήσει έντονα τα χρώματα, με πινελιές κόκκινου ή άρρωστου κίτρινου να ξεχωρίζουν μέσα από τις βαθιές σκιές.
Η ερμηνεία του del Toro
Ο del Toro ξεχωρίζει με διακριτική, λεπτή ερμηνεία μέσα από τις σκιές. Συχνά αποτελεί μια αινιγματική παρουσία, κάτι που αξιοποιούν και οι δύο ταινίες του 2025, αλλά εκ των υστέρων, η δουλειά του στο No Sudden Move μοιάζει σαν μια επανεκκίνηση μετά από χρόνια όπου εμφανιζόταν κυρίως σε συνέχειες, είτε σε ταινίες όπως το Sicario είτε σε άλλες σειρές όπως το The Last Jedi. Τι καλύτερο ξεκίνημα για μια σειρά ευρηματικών παραλλαγών πάνω στο είδος του εγκλήματος από ένα παραδοσιακό νουάρ θρίλερ όπου μεγάλο μέρος της υποκριτικής του εκφράζεται μέσα από το βλέμμα του;
Συγκρίσεις και θεματική συνέχεια
Παρόλο που το No Sudden Move έχει πολλούς χαρακτήρες και πλοκές, δεν είναι τόσο εκτεταμένο όσο το Traffic, το προηγούμενο θρίλερ του Soderbergh με τους ίδιους ηθοποιούς (και για το οποίο ο del Toro κέρδισε Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου). Η λιτότητα της πιο πειραματικής περιόδου του Soderbergh είναι εμφανής, ακόμα κι αν η διάρκεια της ταινίας ξεπερνά τα συνηθισμένα 95 λεπτά του. Ωστόσο, ο Soderbergh επιστρέφει σε ένα γνώριμο μοτίβο των τελευταίων του έργων, τοποθετώντας το No Sudden Move δίπλα σε ταινίες όπως τα Logan Lucky, Unsane και Kimi — αλλά και στη νεότερη δουλειά του del Toro με τους Anderson — ως ένα θρίλερ που διαδραματίζεται σε έναν κόσμο διαβρωμένο από τον καπιταλισμό.
Το εταιρικό στοιχείο της πλοκής
Όταν οι δημιουργοί αποκαλύπτουν το αντικείμενο της επιδίωξης, πρόκειται για κάτι ξεκάθαρα εταιρικό και απομακρυσμένο από τον συνηθισμένο κόσμο των νουάρ με ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, βαλίτσες με χρήματα και πληρωμές για παράνομες υπηρεσίες. Αυτά τα στοιχεία υπάρχουν, αλλά ο πραγματικός στόχος των «κακών» συνδέεται με τον ευρύτερο κόσμο πέρα από τους σκοτεινούς εγκληματίες. Η ταινία δεν γίνεται διδακτική· απλώς παρουσιάζει έναν αρχηγό εγκλήματος που δεν είναι επίσημα γκάνγκστερ. Απλώς συμπεριφέρεται έτσι για να αποφύγει τους κρατικούς κανονισμούς.
Η καθημερινότητα των χαρακτήρων
Το να βρίσκεται μια εταιρική φιγούρα στην κορυφή μιας συνωμοσίας δεν είναι καινούρια ιδέα· η διαφορά εδώ είναι η αβίαστη προσέγγιση του Soderbergh. Αυτές είναι οι συνθήκες εργασίας, όπως και για τους χαρακτήρες στο The Phoenician Scheme και το One Battle After Another. Ο Curt και ο Ronald δεν μετατρέπονται σε ήρωες που καταρρίπτουν εταιρείες. Αναγκάζονται να κάνουν ό,τι και οι περισσότεροι: να προστατεύσουν τον εαυτό τους και να ελπίζουν ότι θα τα καταφέρουν να επιβιώσουν.
[ Πηγή: Polygon ]
