Επανάληψη και αδυναμίες στο Yasha: Legends of the Demon Blade
Η επανάληψη είναι μέρος της διαδικασίας σε ορισμένα roguelike παιχνίδια δράσης. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά το Yasha: Legends of the Demon Blade διαπράττει το σοβαρό λάθος να μην ενισχύει την επαναλαμβανόμενη φύση του με ενδιαφέρουσα μετα-προοδευτική εξέλιξη ή με μια ελκυστική ιστορία που να σε κρατά σε αγωνία. Αντίθετα, οι λίγες απόπειρες δράματος και χιούμορ αποτυγχάνουν περισσότερο από ότι πετυχαίνουν, και η αξιοπρεπής μάχη και τα ενδιαφέροντα όπλα υπονομεύονται από αδύνατους εχθρούς και κακή σχεδίαση επιπέδων.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται σε τρεις καμπάνιες
Η “θρύλοι” πλευρά του τίτλου είναι κυριολεκτική, με την ιστορία του Yasha να αφηγείται και να ξαναλέγεται σε τρεις καμπάνιες με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Κάθε ιστορία αναμειγνύει τους ρόλους ορισμένων βασικών χαρακτήρων, σχεδόν σαν μια θεατρική ομάδα που παρουσιάζει πολλές παραστάσεις με την ίδια μικρή ομάδα. Για παράδειγμα, ο γέρος Γκένγκο μεταμορφώνεται από χωρικό σε θετό πατέρα και σε ευγενή βασιλιά. Αυτή η ιδέα είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο των ιστοριών, αν και είναι γεμάτες με κλασικά κλισέ, όπως ο εκλεκτός του οποίου το παρελθόν είναι μυστηριώδες ή ο καλός στρατιώτης που προσπαθεί να διατηρήσει την τιμή του προστάτη του. Το πρόβλημα δεν είναι απλώς ότι δεν είναι πολύ πρωτότυπες – η επαναχρησιμοποίηση δομών μπορεί να δημιουργήσει διασκεδαστική μυθοπλασία. Είναι ότι και οι τρεις είναι γεμάτες με εξίσου (ή περισσότερη) βαρετή γραφή όσο και με ενδιαφέρον διάλογο. Απογοητευτικές στιγμές αυτοανάλυσης και κακές απόπειρες χιούμορ γρήγορα γίνονται κουραστικές σε μια τριάδα ιστοριών που προσπαθούν και αποτυγχάνουν να είναι συγκινητικές και ουσιαστικές.
Δομή και αδυναμίες της αφήγησης
Η δομή του Yasha δεν βοηθά στην καλή αφήγηση της ιστορίας. Προσπαθεί να ακολουθήσει την προσέγγιση του Hades, συνδυάζοντας συνομιλίες μεταξύ των μαχών με τους αρχηγούς στο τέλος κάθε τριών σταδίων, αλλά δεν παράγει ούτε αξέχαστες στιγμές ούτε καλούς λόγους για να συνεχίσεις. Η ολοκλήρωση μιας διαδρομής αλλάζει το κεφάλαιο, και όλα επαναλαμβάνονται σχεδόν χωρίς αλλαγές στη δομή. Στο χωριό που υποτίθεται ότι προσπαθείς να προστατεύσεις, υπάρχουν πολλοί κάτοικοι για να μιλήσεις, αλλά κανένας δεν έχει κάτι ενδιαφέρον να πει. Η επαναλαμβανόμενη φύση του δεν βοηθά την ήδη μέτρια ιστορία.
Κάθε ήρωας ξεκινά ένα ταξίδι για να κυνηγήσει τον κακό Δαίμονα της Αλεπούς, που έχει διασπείρει το σκοτεινό του επηρεασμό. Αυτά τα ταξίδια τους οδηγούν σε τρεις ίδιες τοποθεσίες: μια παραλία γεμάτη καβούρια, ένα δάσος γεμάτο δαίμονες και ένα παγωμένο κάστρο γεμάτο εχθρικούς στρατιώτες, με θησαυρούς να συλλέγουν. Οι διαδρομές είναι κυρίως στατικές και προβλέψιμες, καθώς οι σχεδιασμοί των σταδίων και η ποικιλία εχθρών παραμένουν σχεδόν οι ίδιοι. Οι εχθροί μπορεί να είναι ελαφρώς πιο δυνατοί, αλλά αυτό είναι όλο.
Αδυναμίες των περιοχών και μάχες
Αυτές οι περιοχές είναι όμορφες, αλλά δεν είναι πολύ δυναμικές, και μόνο η τελευταία περιοχή του κάστρου έχει χαρακτηριστικά όπως καταστρέψιμους τοίχους και παγίδες που μπορούν να εμποδίσουν την πρόοδό σου. Αυτό βοηθά να αποκτήσεις μνήμη κίνησης και να μάθεις πώς να χειρίζεσαι τις προκλήσεις, αλλά οι περισσότερες μάχες φαίνονται ασήμαντες σε κανονική δυσκολία. Μόνο οι τελευταίοι αρχηγοί προσφέρουν πραγματική πρόκληση, καθώς έχουν τόση υγεία που δεν μπορείς να τους νικήσεις γρήγορα.
Αν και το Yasha είναι αρκετά εύκολο, μπορεί να είναι διασκεδαστικό χάρη στη γρήγορη μάχη και τον διαφορετικό έλεγχο των τριών παικτών. Κάθε μαχητής συνδυάζει ελαφριές και βαριές επιθέσεις, χρησιμοποιώντας επιθέσεις και αποκρούσεις για να παραμείνει ζωντανός. Ο Σιγκούρε έχει μια ισορροπία μεταξύ επιθετικών και αμυντικών στρατηγικών, ενώ η Σάρα επικεντρώνεται σε επιθέσεις με διπλά όπλα. Ο Τακετόρα ακολουθεί μια υπομονετική στρατηγική από απόσταση. Είναι όλα βασικά, αλλά είναι ευχάριστα.
Επιλογές όπλων και στρατηγικές
Η επιλογή όπλων είναι πλούσια, με περίπου επτά επιλογές ανά χαρακτήρα, από τις οποίες μπορείς να πάρεις δύο σε κάθε διαδρομή. Όλα είναι αρκετά διαφορετικά, αλλά θα παρατηρήσεις ότι δεν αποκλίνουν πολύ μεταξύ τους. Οι περισσότεροι εχθροί είναι τόσο εύκολοι που δεν απαιτούν στρατηγική, οπότε δεν υπάρχει κίνητρο να πειραματιστείς με τα πιο ενδιαφέροντα όπλα.
Η πραγματική τυχαιότητα στο Yasha προέρχεται από τις διάφορες ενισχύσεις ψυχής που μπορείς να κερδίσεις για τα όπλα σου, καθώς και από αμύθια που αυξάνουν τα στατιστικά σου. Η πλειονότητα της προσοχής μου δαπανήθηκε προσπαθώντας να μαντέψω πώς θα λειτουργούσε μια νέα ικανότητα σε συνδυασμό με άλλες που ήδη είχα. Στις περισσότερες διαδρομές, επικεντρώθηκα σε μια συγκεκριμένη στρατηγική για να νικήσω τον τελευταίο αρχηγό, καθώς πολλές από αυτές τις ικανότητες λειτουργούν παρόμοια.
Μετά από κάθε διαδρομή, μπορείς να ξοδέψεις τα νομίσματα που κέρδισες σε παθητικές ικανότητες που ενισχύουν τη ζημιά και την υγεία σου. Είτε επιλέξεις να επενδύσεις σε αυτές είτε να αναβαθμίσεις τα αγαπημένα σου όπλα, πάντα ένιωθα πιο δυνατός στην επόμενη διαδρομή. Κανένα δεν άλλαξε σημαντικά τον τρόπο που έπαιξα, αλλά όλα λειτουργούσαν καλύτερα.
Αφού ολοκληρώσεις την ιστορία ενός χαρακτήρα, αποκτάς τη δυνατότητα να προσθέσεις τροποποιήσεις σε μελλοντικές διαδρομές που υποτίθεται ότι τις κάνουν πιο δύσκολες. Αυτό προσθέτει περισσότερη πρόκληση νωρίς και σου δίνει πρόσβαση σε ειδικά αντικείμενα για αναβάθμιση όπλων, αλλά γρήγορα έχασα το κίνητρο να πιέσω τα όρια του παιχνιδιού. Με περίπου 21 ώρες σε τρεις χαρακτήρες, βλέποντας τις ίδιες περιοχές και εχθρούς τόσες φορές, δεν ήθελα να κάνω άλλες διαδρομές.