Αρχική Σκέψη για το Rematch
Αρχικά ήμουν επιφυλακτικός για το Rematch, αναρωτούμενος γιατί η ομάδα πίσω από τα περίπλοκα παιχνίδια πολεμικών τεχνών Absolver και Sifu έκανε μια φαινομενικά ά awkward στροφή στο ποδόσφαιρο με κανόνες δρόμου. Ωστόσο, αυτή η αρχική αμφιβολία σχεδόν αμέσως αντικαταστάθηκε από ένα αθλητικό παιχνίδι που είναι παράξενα πιστό στην πραγματικότητα – με όλα τα ελαττώματά του.
Rematch είναι ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου μικρών ομάδων, όπου παίζετε σε ομάδες τριών, τεσσάρων ή πέντε παικτών. Σε αντίθεση με τα γιγάντια είδη FIFA ή Madden, το Rematch σας δίνει τον έλεγχο όχι της ομάδας, αλλά ενός μόνο παίκτη. Η έμφαση, πιστή στο προηγούμενο έργο της Sloclap, είναι στη φυσικότητα. Έχετε λεπτομερή έλεγχο του παίκτη σας, που μεταφράζεται σε λεπτομερή έλεγχο της μπάλας – είστε υπεύθυνοι για τις ακριβείς πάσες, τις τάκλιν και τις σουτ.
Ενώ η τηλεοπτική προοπτική των μεγάλων αθλητικών παιχνιδιών βασίζεται σε ακριβείς πάσες με το πάτημα ενός κουμπιού, το Rematch επιλέγει να αποτυπώσει τις επιτυχίες και τις αποτυχίες του πραγματικού αθλητισμού. Αν θέλετε να στείλετε μια μακρινή πάσα σε έναν επιθετικό, πρέπει να στοχεύσετε και να ζυγίσετε σωστά. Αν κάνετε τάκλιν τη λάθος στιγμή, θα αφήσετε τον τερματοφύλακα απροστάτευτο. Αν θέλετε να πετύχετε ένα βολέ καθώς η μπάλα διασχίζει την περιοχή, θα πρέπει να τοποθετηθείτε σωστά για να κατευθύνετε τη σουτ προς το τέρμα.
Πραγματικότητα και Απογοητεύσεις
Φυσικά, υπάρχουν μερικές περιπτώσεις που δεν είναι ακριβώς ρεαλιστικές. Σε όλη μου την εμπειρία με το 5-a-side ποδόσφαιρο, δεν είδα ποτέ κανέναν να κάνει alley-oop με την μπάλα από τον πίσω τοίχο και να πετυχαίνει ένα απίστευτο βολέ. Ούτε είδα πολλούς τερματοφύλακες να πηδούν σαν σολομός για μια εξαιρετική απόκρουση. Ωστόσο, ένιωσα την απογοήτευση ενός χαμένου τάκλιν ή μιας πάσας που ήταν λίγο πολύ βαριά για να την προλάβει ο επιθετικός.
Το αποτέλεσμα είναι ότι μέσα σε λίγα λεπτά από το παιχνίδι του Rematch μέσω Discord με φίλους, ένιωσα να επιστρέφω στα παλιά μου παπούτσια 5-a-side. Φράσεις που δεν είχα χρησιμοποιήσει εδώ και χρόνια βγήκαν σχεδόν αυθόρμητα καθώς φώναζα για πάσες ή προειδοπούσα για τους αντιπάλους. Η ίδια αίσθηση ικανοποίησης από μια καλή πάσα ή τάκλιν με πλημμύρισε, όπως και η αίσθηση αυτοαηδίας όταν ένας παίκτης της αντίπαλης ομάδας με ξεγέλασε με μια ικανότητα που με άφησε στο έδαφος.
Η Τιμή της Αυθεντικότητας
Η αυθεντικότητα του Rematch δεν περιορίζεται μόνο στις επιτυχίες των ομαδικών σπορ, αλλά αποτυπώνει και τις αποτυχίες. Ενώ μία από αυτές τις αποτυχίες ήταν η διαχείριση της διαφοράς ικανοτήτων, στις περισσότερες από τις πραγματικές μου αναμετρήσεις, οι αντίπαλοί μου δεν έκαναν rainbow flick για να προετοιμαστούν για ένα βολέ. Αυτό που αποτυπώνει το Rematch πιο ακριβώς είναι η μεγαλύτερη αποτυχία οποιουδήποτε ερασιτεχνικού ομαδικού σπορ: η μάθηση να συνεργάζεσαι με την ομάδα σου.
Αναγνώριση Τύπων Παικτών
Αν και χρειάστηκαν λεπτά για να επανέλθει η επικοινωνία μου στο 5-a-side, χρειάστηκαν μόνο δευτερόλεπτα για να αναγνωρίσω ορισμένους συγκεκριμένους τύπους παικτών. Οι ball-hogs που δεν κοιτάζουν καν να περάσουν, προσπαθώντας να ξεγελάσουν τους αντιπάλους τους πριν χάσουν την μπάλα χωρίς κανένα όφελος. Οι goal-hangers που βρίσκονται πάντα γύρω από την περιοχή του αντιπάλου, αλλά δεν επιστρέφουν ποτέ όταν η άλλη ομάδα επιτίθεται. Οι never-keepers που εγκαταλείπουν αμέσως τα αμυντικά τους καθήκοντα, αφήνοντας το τέρμα εντελώς ανοιχτό. Αυτοί οι παίκτες είναι πάντα οι πιο θορυβώδεις στο γήπεδο – αν δεν φωνάζουν ασταμάτητα για την μπάλα, σχολιάζουν αν κάνετε λάθος, αδιάφοροι για τον ρόλο τους στην αποτυχία της ομάδας.
Η Δυσκολία της Αυθεντικότητας
Δύο πράγματα κάνουν όλα αυτά να πονάνε περισσότερο από το κανονικό. Στην πραγματική ζωή, είμαι παίκτης με αμυντική νοοτροπία, ευτυχής να κρατώ πίσω από την επίθεση ή να αναλάβω το ρόλο του τερματοφύλακα. Αλλά στο Rematch, αυτό σημαίνει ότι σπάνια παίρνω την μπάλα, που συχνά οδηγεί σε χαμηλότερη από τον μέσο όρο προσωπική βαθμολογία στο τέλος του παιχνιδιού, καθιστώντας με εύκολο αποδιοπομπαίο αν τα πράγματα πάνε στραβά. Ακόμα χειρότερο είναι το γεγονός ότι το παιχνίδι προσπαθεί απεγνωσμένα να κόψει αυτές τις εγωιστικές συμπεριφορές αμέσως.
Η υποχρεωτική εισαγωγική εκπαίδευση αφορά έναν παίκτη που πρέπει να μάθει να είναι μέρος μιας ομάδας αντί να κυνηγά προσωπική δόξα. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές σκηνές για αυτόν που απορρίπτεται από την ομάδα του επειδή δεν περνά ποτέ στους ανοιχτούς συμπαίκτες του. Η εκπαίδευση είναι γεμάτη με ασκήσεις για πάσες και άμυνα, προσπαθώντας να δείξει πόσο σημαντικό είναι να είσαι ομαδικός παίκτης παρά να ρίχνεις απλώς μια σούπερ σουτ προς την κορυφή της εστίας.
Είναι μια παραβολή που είναι τόσο λεπτή όσο μια γιορτή του Κριστιάνο Ρονάλντο, και φαίνεται να έχει αποδεχθεί τη συντριπτική πλειοψηφία των παικτών του Rematch. Αλλά πάντα μπορείτε να εντοπίσετε τον παίκτη που δεν έχει μάθει ποτέ ότι δεν υπάρχει ‘Εγώ’ στην ομάδα. Και ενώ αυτό μπορεί να είναι απογοητευτικό κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, είναι απόδειξη του πόσο αυθεντικό μπορεί να είναι αυτό το παιχνίδι. Υπάρχει χώρος για όλους τους τύπους παικτών – ακόμη και για εκείνους που θα προτιμούσατε να είχαν μείνει με το FIFA.