Η πιο τρομακτική ταινία της δεκαετίας;
Longlegs διαφημίστηκε ως η πιο τρομακτική ταινία των τελευταίων χρόνων, αλλά τελικά δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες, παρά την διαβολική ερμηνεία του Nicolas Cage. Η επόμενη δουλειά του Perkins, The Monkey, παρουσιάστηκε ως μια ξεκαρδιστική εκδοχή του Final Destination με επιρροές από Stephen King. Αν και πλησιάζει αρκετά σε αυτό που υπόσχεται, τελικά παραμένει μια μάλλον αδιάφορη ταινία τρόμου.
Προσδοκίες και απογοήτευση
Είναι δύσκολο να πετύχεις σε μια ταινία τρόμου όταν το ενδιαφέρον του κοινού είναι τόσο υψηλό (αν και το Weapons φαίνεται να έχει τις προϋποθέσεις να το καταφέρει). Με το The Monkey να κάνει πρεμιέρα στο Hulu, αξίζει να δούμε πού ακριβώς αποτυγχάνει και αν ο Perkins αξίζει ακόμα την προσοχή μας για το επόμενο έργο του.
Ανάλυση με βάση τις επιρροές
Αξίζει να εξετάσουμε το The Monkey με βάση τα δύο franchise που χρησιμοποιήθηκαν για την προώθησή του: Stephen King και Final Destination. Ο King αποτελεί μόνος του ένα ολόκληρο κεφάλαιο. Το The Monkey βασίζεται σε ένα διήγημα του King από το 1980, όπου ένα παιχνίδι-μαϊμού με κύμβαλα προκαλεί θανάτους κάθε φορά που τα χτυπά. Όπως πολλά από τα καλύτερα έργα του King, η ιστορία είναι σύντομη, με έντονη ατμόσφαιρα και ανατρεπτικό τέλος. Ωστόσο, η μετατροπή της σε ταινία μεγάλου μήκους (ακόμα και 98 λεπτών) αποδείχθηκε ιδιαίτερα δύσκολη.
Εναλλακτικές αφηγηματικές επιλογές
Ίσως η καλύτερη λύση θα ήταν μια πολύ πιο σύντομη αναδρομή στο παρελθόν, ώστε να δοθεί περισσότερος χρόνος στα πιο ενδιαφέροντα σημεία της ταινίας. Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και τα καλύτερα κομμάτια της ταινίας έχουν τα δικά τους προβλήματα.
Συγκρίσεις με Final Destination
Η μεγαλύτερη καινοτομία του Perkins είναι ότι δίνει στον άψυχο δολοφόνο της ταινίας τη δυνατότητα να ενεργοποιεί πολύπλοκες, σχεδόν Rube Goldberg, μηχανές θανάτου. Μερικές φορές οι δονήσεις από το σετ τυμπάνων της μαϊμούς (μια αλλαγή σε σχέση με το διήγημα, επιβεβλημένη από τα πνευματικά δικαιώματα της Disney) προκαλούν την ενεργοποίηση κάποιου αντικειμένου. Άλλες φορές, όλα φαίνονται πιο τυχαία.
Θετικά στοιχεία και τελική εντύπωση
Για να είμαστε δίκαιοι, το The Monkey έχει τις καλές του στιγμές. (Ακόμα θυμάμαι εκείνες τις σφήκες κατά διαστήματα.) Συνολικά όμως, με άφησε απογοητευμένο και, το χειρότερο, με την αίσθηση ότι με ξεγέλασαν. Περίμενα εντυπωσιακές παγίδες θανάτου, όπως στο Final Destination, αλλά τελικά πήρα μια χλιαρή απομίμηση.
Τι αξίζει στην ταινία
Υπάρχουν πάντως αρκετά πράγματα που μπορεί να απολαύσει κανείς στο The Monkey:
- Το καστ είναι εξαιρετικό — ο James εντυπωσιάζει παίζοντας δίδυμους με εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες
- Η tatiana maslany αξιοποιεί στο έπακρο τον ελάχιστο χρόνο που έχει στην οθόνη
- Υπάρχει και μια αστεία εμφάνιση-έκπληξη από τον ίδιο τον Oz Perkins
- Το soundtrack είναι ποικιλόμορφο και προσεκτικά διαλεγμένο
- Το παιχνίδι-μαϊμού είναι πραγματικά ανατριχιαστικό στην όψη
