Σκέψεις μετά τη δουλειά
Προχθές, ενώ πήγαινα να πιω κάτι με φίλους μετά τη δουλειά, το μυαλό μου ήταν ακόμα κολλημένο στα επαγγελματικά.
Το νέο παζλ του Steam κυριαρχεί στο μυαλό μου
Το μηχανικό παζλ παιχνίδι του Steam, Kaizen, έχει κατακτήσει τη σκέψη μου.
Η μαζική παραγωγή bidets δεν ήταν ποτέ τόσο απολαυστική
Giovanni Colantonio είναι δημοσιογράφος βιντεοπαιχνιδιών και μέλος του New York Video Game Critics Circle, με εικοσαετή εμπειρία στον χώρο.
Πώς λειτουργεί το Kaizen
Το Kaizen προσφέρει γρίφους που σε απορροφούν πλήρως μέχρι να βρεις τη λύση. Εκτός από μερικά ενδιάμεσα αφηγηματικά κομμάτια που σχολιάζουν τις αλλαγές στην παραγωγή γύρω στο 1986, η δράση εκτυλίσσεται κυρίως πάνω σε πράσινα πλέγματα. Βλέπω την εικόνα του αντικειμένου που πρέπει να κατασκευάσω και λαμβάνω τα επιμέρους εξαρτήματα. Η αποστολή μου είναι να συνδέσω όλα αυτά τα μέρη τοποθετώντας μηχανισμούς όπως βραχίονες και τρυπάνια για να μετακινώ, να κόβω και να ενώνω κομμάτια. Παράλληλα, πρέπει να αυτοματοποιήσω κάθε βήμα, προγραμματίζοντας μια αλληλουχία ενεργειών που καθοδηγεί τα εργαλεία μου πώς και πότε να κινηθούν.
Απλά παραδείγματα και πρώτες επιτυχίες
Στην αρχή, όταν έφτιαχνα ένα ζευγάρι κιάλια, τα πράγματα ήταν απλά. Με μια κομψή λύση δύο βημάτων, ένας πριτσινωτής ένωνε το προσοφθάλμιο με το κυρίως σώμα και ένας άλλος τοποθετούσε το σώμα στον μεντεσέ. Έπειτα, ένας βραχίονας γύριζε όλη την κατασκευή ανάποδα. Ένα δεύτερο προσοφθάλμιο και σώμα εμφανίζονταν στη θέση των πρώτων, στην άλλη πλευρά του μεντεσέ. Οι πριτσινωτές ενεργοποιούνταν ξανά και ξαφνικά είχα ένα ολοκληρωμένο ζευγάρι κιάλια.
Η πρόκληση με την κάμερα
Όμως, η βιντεοκάμερα αποδείχθηκε δύσκολη υπόθεση. Αργότερα στο παιχνίδι, η συγκόλληση φακού, μικροφώνου και σκοπεύτρου στο σώμα της κάμερας ήταν εύκολη, αλλά η τοποθέτηση του tape deck ήταν πρόκληση. Πρώτα έπρεπε να κόψω ένα τετράγωνο 3×4 από το σώμα της κάμερας. Αυτό έγινε εύκολα με μια στήλη κοπτικών και έναν βραχίονα σε ράγα που έσπρωχνε την κάμερα. Έτσι δημιουργήθηκε ο χώρος για το tape deck. Μετά, έπρεπε να επιστρέψω την κάμερα στη θέση της και να χρησιμοποιήσω έναν βραχίονα για να σπρώξω το tape deck στη νέα κοιλότητα. Όμως, δεν είχα προβλέψει ότι έπρεπε να ενώσω το deck με την κάμερα με συγκολλητή, κάτι που δεν ήταν εφικτό με τον τρέχοντα σχεδιασμό μου.
Η λύση έρχεται εκτός παιχνιδιού
Αυτή η σκέψη δεν με άφησε ήσυχο, ακόμα και όταν περνούσα 90 λεπτά συζητώντας με φίλους. Μόλις μπήκα στο τρένο, εφάρμοσα το ολοκληρωμένο πλέον σχέδιό μου και παραλίγο να πανηγυρίσω όταν άναψε το πράσινο φως.
Η αθέατη δουλειά πίσω από κάθε λύση
Κανείς δεν θα μάθει ποτέ τον κόπο που κρύβεται πίσω από τα σχέδιά μου. Το μόνο που θα βλέπουν είναι τα GIFs του τελικού προϊόντος που μπορώ να δημιουργήσω και να μοιραστώ μετά από κάθε γρίφο. Αυτά δείχνουν μόνο λίγα δευτερόλεπτα με μηχανές που συναρμολογούν κομμάτια. Θα φαίνεται εύκολο, αλλά εγώ δεν θα ξεχάσω τις ώρες που πέρασα τρίβοντας τους κροτάφους μου και ψιθυρίζοντας ιδέες. Ενώ η ιστορία του Kaizen θρηνεί την απώλεια της χειροποίητης δημιουργίας στην εποχή της μαζικής παραγωγής, ταυτόχρονα τιμά τους αόρατους μηχανικούς που κάνουν το αδύνατο δυνατό. Η ανθρώπινη ευρηματικότητα δεν μπορεί να αυτοματοποιηθεί πλήρως.
[ Πηγή: Polygon ]