Σκοτεινές Περιπέτειες στο Labyrinth Of The Demon King
Το Labyrinth Of The Demon King συνδυάζει την ανατριχίλα του Silent Hill και του Amnesia: The Dark Descent με το σύστημα μάχης που βασίζεται στην αντοχή από τα παλιά RPG King’s Field της From Software. Κυκλοφόρησε αυτή την εβδομάδα και είναι βρώμικο, αδέξιο, κακόβουλο, απελπισμένο και αναξιόπιστο.
Λανσάρισμα του Labyrinth Of The Demon King – Trailer
Η πλοκή διαδραματίζεται σε έναν “μυθικό φεουδαρχικό Ιαπωνικό κόσμο” – μια εποχή δαιμονισμού, χειροκίνητων σημείων αποθήκευσης και φίλτρων θολώματος. Ο στόχος είναι να εντοπίσεις και να σκοτώσεις τον yokai αρχηγό που οδήγησε τον άρχοντά σου σε ενέδρα. Δεν είμαι αισιόδοξος για τις πιθανότητές μου. Αυτή τη στιγμή εξερευνώ ένα σπίτι γεμάτο φουσκωμένα, ψιθυριστά μανιτάρια και μικρούς βρώμικους εχθρούς με κοντά άκρα. Οι εχθροί αυτοί θέλουν να με σφάξουν, αλλά είναι εξίσου πρόθυμοι να σκοτώσουν ο ένας τον άλλον. Για αυτούς, είμαι απλώς ένας ακόμα βρώμικος εχθρός.
Ο εξοπλισμός μου περιλαμβάνει μια μπουκάλα σάκε, μερικούς βρώμικους επιδέσμους που υπόσχονται να μολύνουν τις πληγές μου, και μια σπασμένη κατανά που μοιάζει με κλαδί λειχήνας. Σκοπός μου είναι να απελευθερώσω έναν αυτοαποκαλούμενο σιδηρουργό από την αποθήκη, ελπίζοντας ότι θα επισκευάσει το σπαθί μου. Το κλειδί είναι προφανώς στα χέρια μιας “γάτας” στον δεύτερο όροφο. Δεν νομίζω ότι η γάτα θα είναι φιλική. Ευτυχώς, φαίνεται ότι μπορώ να κρυφτώ σε μερικές ντουλάπες εδώ γύρω.
Υπάρχουν επίσης κ яσες για να σπάσω, μερικές από τις οποίες κρύβουν κατσαρίδες που πρέπει να πατήσω πριν μου αφαιρέσουν ενοχλητικά μερικά σημεία υγείας. Το κλωτσάω και το πάτημα είναι, μέχρι στιγμής, οι αγαπημένες μου δραστηριότητες στο Labyrinth Of The Demon King. Μπορείς να κλωτσάς τους εχθρούς για να σπάσεις την άμυνά τους και να αποφύγεις αντεπίθεση, αν και αυτό τους βγάζει εκτός εμβέλειας του σπασμένου κατανά. Αχ, πραγματικά χρειάζομαι τον σιδηρουργό. Δεν έχω άλλη επιλογή από το να εξερευνήσω τη γάτα. Ψάχνω για τις σκάλες προς τον δεύτερο όροφο και καταλήγω στην είσοδο του υπογείου. Χαχα. Δεν πρόκειται να κατέβω εκεί. Όχι, όχι.
Υπάρχουν πολλοί τρόμοι στυλ PS1 στο κατάστημα, αλλά μέχρι στιγμής, το Labyrinth Of The Demon King ξεχωρίζει, που σημαίνει ότι δεν έχει τίποτα λαμπερό. Το να παίζεις το παιχνίδι είναι σαν να βάζεις το μάτι σου σε μια τρύπα πρίζας. Δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς τι κάνει, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν έχω παίξει κάτι πιο πειστικό που να αποτυπώνει την ατμόσφαιρα του πρώτου Silent Hill. Είναι στο θόλωμα, φυσικά, αλλά και στη διάρκεια των σκηνών, στην επιλογή γωνίας κάμερας, στον ήχο που τρίζει και κυλά, στην πληθώρα κλειστών θυρών, στην παρουσίαση των χαρτών και στην απελπιστικά αργή κίνηση.
Μου αρέσει, εν ολίγοις. Υπάρχει ακόμα μια δοκιμαστική έκδοση στο Steam, αλλά προειδοποιώ ότι η πρόοδος αποθήκευσης δεν μεταφέρεται στην πλήρη έκδοση, και σίγουρα δεν θα εκτιμήσεις το να πρέπει να επαναλάβεις τα βήματά σου.