Κάτω από την έρημο της Γκίζας
Βρίσκομαι σε έναν εφιάλτη. Στη σκοτεινή άβυσσο προσπαθώ να αποφύγω οτιδήποτε μπορεί να κάνει θόρυβο, με μόνο έναν αναπτήρα για φως. Είμαι σε σοβαρό κίνδυνο, και οι ανησυχητικοί ήχοι του κυνηγού μου είναι συνεχείς υπενθυμίσεις αυτού του γεγονότος. Κάθε φορά που βλέπω τη τρομακτική φιγούρα που με κυνηγά, ξεχνάω να αναπνεύσω. Δεν περίμενα να αντιμετωπίσω έναν από τους μεγαλύτερους φόβους μου στα βιντεοπαιχνίδια όταν φόρεσα το εμβληματικό καπέλο του Indiana Jones, αλλά 20 ώρες αργότερα, αυτό ακριβώς κάνω.
Είχα κακή προαίσθηση μόλις μπήκα σε αυτό το υπόγειο σπήλαιο, και όσο προχωρούσα, η αίσθηση αυτή εντάθηκε. Ακουγόταν περίεργα ψιθυρίσματα πίσω μου και δεν μπορούσα να shake την αίσθηση ότι κάποιος με παρακολουθεί. Αυτό από μόνο του ήταν αρκετό για να θέλω να φύγω, αλλά το να κυνηγιέμαι από έναν γιγαντιαίο φρουρό σε μια σκοτεινή αίθουσα ήταν σαν να βρίσκομαι στην κόλαση.
Μην με παρεξηγείτε, έχω απολαύσει την εμπειρία μου με το Indiana Jones and the Great Circle, αλλά δεν περίμενα ότι οι περιπέτειές μου θα επαναφέρουν τον χειρότερο φόβο μου στα βιντεοπαιχνίδια – που προέρχεται από ένα παιχνίδι PS2 που έπαιξα αφελώς στα πρώτα 2000s.
Κρυφτό
Μετά από 12 ώρες παιχνιδιού στο Indiana Jones and the Great Circle στο PS5, είμαι πεπεισμένος ότι οι λεπτομέρειες κάνουν αυτή την περιπέτεια αξέχαστη.
Σπάνια θα με βρείτε να παίζω τα καλύτερα παιχνίδια τρόμου σήμερα, αλλά κάπως βρέθηκα να δοκιμάζω το είδος στα πρώτα 00s. Ήμουν αρκετά νέος τότε, και είναι ακόμα πιο παράξενο ότι αποφάσισα να δοκιμάσω ένα παιχνίδι επιβίωσης τρόμου στο PS2, το Clock Tower 3 από την Capcom. Παίζετε ως η Alyssa, μια έφηβη που επιστρέφει σε ένα οικοτροφείο για να ερευνήσει την εξαφάνιση της μητέρας της.
Η μνήμη μου για την πλοκή του Clock Tower 3 είναι θολή, αλλά θυμάμαι έναν από τους εχθρούς: τον Sledgehammer. Είναι ένας τεράστιος τύπος με σφυρί που σας κυνηγά με δολοφονικές προθέσεις. Το τρομακτικό είναι ότι δεν μπορείτε να αμυνθείτε, οπότε η μόνη επιλογή είναι να τρέξετε και να κρυφτείτε.
Η πανικός που ένιωθα κάθε φορά που εμφανιζόταν με στοιχειώνει μέχρι σήμερα, και από τότε φοβάμαι να αντιμετωπίσω παρόμοιες καταστάσεις στα παιχνίδια. Όπως μου είπε πρόσφατα ο αρχισυντάκτης μου, αυτό ονομάζεται χιουμοριστικά διωκοφοβία, ο φόβος του να κυνηγιέσαι.
Δυστυχώς, έχω συναντήσει περισσότερες περιπέτειες που έχουν επιδεινώσει τη φοβία μου στα βιντεοπαιχνίδια. Ένα άλλο παιχνίδι επιβίωσης τρόμου είναι το Call of Cthulhu: Dark Corners of the Earth το 2006. Δεν το τόλμησα, αλλά παρακολουθώντας τον πατέρα μου να παίζει, ένιωσα αυτή την αγωνία. Στην τρομακτική πόλη Innsmouth, ο χαρακτήρας του παίκτη μπαίνει σε ένα ξενοδοχείο και ξυπνά τη νύχτα ακούγοντας τους κατοίκους να σχεδιάζουν να τον σκοτώσουν.
Πριν οι κάτοικοι του Innsmouth σπάσουν την πόρτα του ξενοδοχείου, πρέπει να προσπαθήσετε να την μπλοκάρετε και να τρέξετε. Θυμάμαι καθαρά πόσο τρομακτικά ένιωθα καθώς παρακολουθούσα αυτή τη σκηνή καταδίωξης.
Τώρα, όλα αυτά τα χρόνια αργότερα, η καρδιά μου χτυπά με την ίδια τρομακτική ένταση, και αυτό οφείλεται σε έναν γιγαντιαίο τυφλό στο Indiana Jones and the Great Circle. Αυτή η σκηνή έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός παιχνιδιού τρόμου, αλλά σε αντίθεση με το Clock Tower 3, μπορώ να αντεπιτεθώ.
Παρά το πόσο ανησυχητική είναι η κατάσταση κάτω από την έρημο της Γκίζας, με βοηθάει ότι είμαι ο Indiana Jones. Σκέφτομαι ότι αν ο Indy μπορεί να ξεπεράσει τον φόβο του για τα φίδια, μπορώ να νικήσω τη διωκοφοβία μου. Μετά από πολλές προσπάθειες, κατάφερα να τον χτυπήσω αρκετές φορές για να τον ακινητοποιήσω. Δεν μπορώ να πω ότι απόλαυσα την αναμέτρηση με τους φόβους μου, αλλά αν μου έχει διδάξει κάτι ο Indiana Jones, είναι ότι είμαστε πιο ικανοί απ’ ότι νομίζουμε – και μπορείς να είσαι ήρωας με αδυναμίες και φόβους.
Πέρασαν 5 μήνες, αλλά το Indiana Jones and the Great Circle είναι επιτέλους στο PS5, και σας προτείνω να παίξετε την καλύτερη συνέχεια του Raiders of the Lost Ark που δεν έγινε ποτέ.