Εντυπώσεις από το End Of Abyss
Στην αρχή της δοκιμής μου για το End Of Abyss, ο προγραμματιστής δίπλα μου εξέφρασε έκπληξη για το πόσο συχνά και αποτελεσματικά χρησιμοποιούσα τον φορητό σαρωτή του παιχνιδιού. Εγώ ο ίδιος ήμουν έκπληκτος – ίσως και απογοητευμένος – που άλλοι δημοσιογράφοι τον παραμελούσαν.
Το End Of Abyss διαδραματίζεται σε έναν υπόγειο λαβύρινθο από μεταλλικές πλάκες, όπου κάθε γωνία κρύβει σκιές, κάθε πόρτα είναι μυστήριο και κάθε ανεμιστήρας αέρα είναι γεμάτος μύκητες. Δυστυχώς, θα πρέπει να είσαι εντελώς ανόητος για να εξερευνήσεις αυτόν τον χώρο μόνο με τα μάτια σου. Είναι ένας κόσμος που φαίνεται να κρατά την αναπνοή του.
Κάθε φορά που έμπαινα σε ένα δωμάτιο, φρόντιζα να κάνω μια πλήρη σάρωση 360 μοιρών, προχωρώντας αργά και περνώντας τις φωτεινές μπλε γραμμές του σαρωτή πάνω από τα φαινομενικά ακίνητα αντικείμενα κάτω από τραπέζια ή κρυμμένα πίσω από μηχανήματα. Ο σαρωτής δεν έπιανε κάθε ενέδρα, αλλά μερικές φορές είχα την ικανοποίηση να σκέφτομαι: Σε βλέπω εκεί, πονηρό τέρας – προσποιείσαι ότι είσαι έπιπλο, και τώρα αλλάζω σε καραμπίνα.
Επίσημο τρέιλερ του End of Abyss
Το End Of Abyss εξερευνά γνωστά θέματα για ένα παιχνίδι τρόμου, αλλά είναι σπάνιο να παίξεις έναν top-down shooter τόσο βρώμικο και απειλητικό. Οι προγραμματιστές Section 9 είναι βετεράνοι του στούντιο Tarsier Studios, και μπορείς να διακρίνεις αυτή την κληρονομιά από τις μικρές αναλογίες του πρωταγωνιστή Cel, του οποίου το κράνος τον κάνει να μοιάζει με bobblehead που προσπαθεί να ξεφύγει από ένα λαβύρινθο με τρελούς χάμστερ.
Η ιστορία είναι ότι είσαι ένας μηχανικός μάχης που ψάχνει σε ένα υπόγειο κτίριο την πηγή ενός μυστηριώδους σήματος… και αυτό είναι σχεδόν όλο το υπόβαθρο που θα λάβεις. Το παιχνίδι χρησιμοποιεί διπλούς ελέγχους, εναλλάσσοντας μεταξύ του κανονικού πιστολιού σου, που έχει άπειρη σφαίρες, και μιας επιλογής πιο ισχυρών όπλων με περιορισμένη χωρητικότητα, μαζί με υποστηρικτικά εργαλεία όπως C4, γάντζους και χειροβομβίδες. Υπάρχει επίσης ένα μαχαίρι, για τις στιγμές που δεν έχεις χρόνο να στοχεύσεις ή να επαναφορτίσεις.
Όλα τα όπλα μπορούν να αναβαθμιστούν σε σταθμούς κατασκευής που βρίσκονται συχνά κοντά σε σημεία αποθήκευσης, χρησιμοποιώντας υλικά που ανακτώνται από την ορατή διάταξη και από μυστικά δωμάτια πίσω από σπαστούς τοίχους. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος να συνεχίσεις να χρησιμοποιείς τον σαρωτή σου. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι διδάσκουν στους νέους δημοσιογράφους σήμερα.
Η χειριστικότητα είναι μια καλή ισορροπία μεταξύ νευρικότητας και βαρύτητας. Έχεις μια ρολή που σε προτρέπει να παίξεις γρήγορα, αλλά κάθε φορά που χτυπιέσαι, πέφτεις για ένα ή δύο δευτερόλεπτα, επιτρέποντας στους εχθρούς να πλησιάσουν – και τώρα υποχωρείς στο επόμενο δωμάτιο, ρίχνοντας σφαίρες χωρίς να νοιάζεσαι για τις αργές ανανεώσεις του παιχνιδιού. Στη δοκιμή μου, είχα δύο πακέτα υγείας, το καθένα καλό για περίπου μισό μπαρ. Φαίνεται ότι ο μόνος τρόπος να τα ανανεώσεις είναι σε σταθμούς αποθήκευσης, οι οποίοι επίσης αναγεννούν όλους τους εχθρούς: μια πινελιά Dark Souls σε ένα παιχνίδι που δεν στοχεύει να είναι τόσο προκλητικό, όπως εξήγησε ο συνιδρυτής της Section 9, Mattias Ottvall.
Οι εχθροί καλύπτουν μια αξιοπρεπή γκάμα. Στην πιο ανυπόφορη πλευρά, έχεις παραμορφωμένα ζωντανά πτώματα – πρόσεχε όταν τα «τελειώνεις», καθώς μερικά κρύβουν εκπλήξεις. Ορισμένα φουσκωμένα πτώματα είναι φωλιές μικρών, τρεχούμενων γκρίμπλινγκ που είναι ενοχλητικά δύσκολα να στοχευτούν σε υφασμένες επιφάνειες.
Ήμουν πολύ απογοητευμένος από τα τέρατα με χέρια μεγέθους αρκούδας που συνάντησα προσπαθώντας να ανακτήσω κάτι από ένα θαμμένο εργαστήριο. Δεν φαίνεται να έχουν καμία λειτουργία facehugger, αλλά αυτό δεν είναι παρηγοριά όταν σε συμπιέζει ένα από αυτά. Ευτυχώς, ακόμη και οι μεγαλύτερες απειλές σέβονται τη Mrs Shotgun και είναι εξίσου ευάλωτες στον Mr Pistol μόλις αναβαθμίσεις τη ζημιά λίγο.
Το πρόβλημα είναι ότι τα τέρατα εμφανίζονται απρόβλεπτα. Συνήθως, ο πρώτος εχθρός που θα συναντήσεις σε ένα δωμάτιο είναι απλώς μια απόσπαση προσοχής από τον δεύτερο που βγαίνει από μια σχάρα πίσω σου. Ορισμένα σπαστά κιβώτια πόρων κρύβουν περισσότερα γκρίμπλινγκ – μην ξεχνάς το μαχαίρι. Υπάρχουν επίσης αποχετεύσεις όπου πρέπει προφανώς να προσέχεις τα V-shaped κύματα. Και ανάμεσα σε όλα αυτά, υπάρχει μια συνεχής, καταθλιπτική σιωπή που διακόπτεται μόνο από τον ήχο και το κλικ του σαρωτή σου. Θεέ μου, τι τρομακτικό μέρος. Δεν μπορώ να το χορτάσω. Η κάμερα είναι ήσυχα επιδέξια, μεταβαίνοντας από ελαφρώς γωνιακή top-down σε μια πιο vintage προοπτική επιβίωσης τρόμου.
Απογοητευτικός τομέας του demo
Η μόνη σοβαρή απογοήτευση του demo ήταν ο τομέας του αφεντικού: μια πλούσια, γρυλλίζουσα μπάλα από πλοκάμια με κάποιες επιθέσεις και μια δεύτερη φάση που δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω, γιατί οι PRs στο Summer Game Fest με έσπρωχναν να δω κάτι άλλο. Το αφεντικό ήταν μια δοκιμασία, σίγουρα, αλλά όχι πολύ τρομακτική. Στην υπεράσπιση της Section 9, το demo μου προερχόταν γενικά από τη δεύτερη κύρια περιοχή του παιχνιδιού, οπότε ίσως ακόμα να βρίσκονται σε διαδικασία βελτίωσης των σχεδίων των πλασμάτων, αλλά έλα, δείξε λίγο περισσότερο από το DNA της Tarsier. Πού είναι οι καθαριστές μου με άκρα τόσο μακριά όσο το δωμάτιο που κρύβομαι; Πού είναι οι φωνές των γεϊσών φαντασμάτων;
Αισθάνομαι ότι τα στοιχεία shooter του End Of Abyss μπορεί τελικά να χαλάσουν την ατμόσφαιρα, αν οι εχθροί είναι πάρα πολλοί ή πολύ τυποποιημένοι. Αυτό που τώρα φαίνεται σαν έντονος έλεγχος πλήθους μπορεί να καταλήξει σε grind. Παρ’ όλα αυτά, είναι μια υποσχόμενη αρχή, και είμαι αισιόδοξος ότι οι όχι και τόσο μικρές εφιάλτες της Section 9 μπορούν να φέρουν το θηρίο σπίτι. Θα κρατώ τον σαρωτή μου έτοιμο.