Σκέψεις για τα παιχνίδια και την εξέλιξή τους
Ένα απογοητευτικό πράγμα που σκέφτομαι συχνά για τα παιχνίδια είναι ότι σπάνια προσπαθούν να είναι κάτι παραπάνω από αυτό που είναι, τουλάχιστον στα AAA παιχνίδια (ή σε οποιοδήποτε παιχνίδι έχει αρκετά χρήματα για μια πλήρη διαφημιστική καμπάνια). Συνήθως είναι απλώς… παιχνίδια. Δεν υπάρχει ενδιαφέρον ή επιθυμία να επεκτείνουν το μέσο. Ευτυχώς, υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται για να επαναστατήσουν την έννοια των παιχνιδιών, και σήμερα έχουμε το Despelote, ένα “ημι-αυτοβιογραφικό”, σχεδόν ντοκιμαντέρ παιχνίδι για το ποδόσφαιρο στο Εκουαδόρ το 2001.
Το παιχνίδι ακολουθεί τον οκτάχρονο Julián Cordero, έναν από τους κύριους προγραμματιστές του παιχνιδιού, καθώς κλωτσάει μια μπάλα ποδοσφαίρου στην Κίτο, την πρωτεύουσα του Εκουαδόρ. Ειλικρινά, το ποδόσφαιρο με ενδιαφέρει όσο μπορώ να το πετάξω (όχι πολύ μακριά). Αυτό δεν με απασχολεί πολύ, γιατί, όπως φαίνεται, το Despelote δείχνει μια σύνδεση με το όμορφο παιχνίδι που μπορεί να ενδιαφέρει οποιονδήποτε.
Η κλωτσιά της μπάλας βασίζεται σε φυσική, και φαίνεται πολύ ικανοποιητικό να την στέλνεις μακριά. Η εμφάνιση του παιχνιδιού είναι εντυπωσιακή. Έχει ένα φίλτρο που κάνει τα πάντα να μοιάζουν με φωτογραφία που έχει περάσει από ένα από αυτά τα δωρεάν φίλτρα που έρχονται με κάποιες εφαρμογές κάμερας. Δεν το λέω υποτιμητικά, υπάρχει μια ισχυρή αίσθηση υφής που το κάνει να φαίνεται ταυτόχρονα πραγματικό και σουρεαλιστικό. Ακριβώς το στυλ που μου αρέσει.
Όλες οι φωτογραφίες και ο ήχος στο παιχνίδι φαίνεται ότι έχουν ηχογραφηθεί στον τόπο, πιθανώς γι’ αυτό το Despelote έχει τόσο ισχυρή εμφάνιση. Αυτό εννοώ με την επέκταση του μέσου. Τα αυτοβιογραφικά παιχνίδια δεν είναι πολύ συνηθισμένα, εντάσσονται σε μια πολύ μικρή κατηγορία όπως τα Cibele και That Dragon Cancer, αλλά ελπίζω περισσότεροι άνθρωποι να σκεφτούν να κάνουν το ίδιο.
Μπορείτε να αποκτήσετε το Despelote στο Steam τώρα, και υπάρχει και έκπτωση 10% για την κυκλοφορία μέχρι τις 15 Μαΐου.