Εντυπωσιακή επιτυχία του Infinity Castle
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η δεύτερη κινηματογραφική εμφάνιση του Demon Slayer με το Infinity Castle σημείωσε τεράστια επιτυχία, συγκεντρώνοντας πάνω από 70 εκατομμύρια δολάρια ⇾ το πρώτο σαββατοκύριακο. Όλα όσα έκαναν τη σειρά τόσο δημοφιλή παραμένουν παρόντα στο Infinity Castle: εξαιρετική ποιότητα animation, συναρπαστικές μάχες και συγκινητικά παρελθόντα που δίνουν βάθος στους χαρακτήρες. Ωστόσο, το Infinity Castle δεν είναι απλώς το επόμενο κεφάλαιο του Demon Slayer, αλλά και μια ταινία. Έτσι τουλάχιστον παρουσιάζεται και πωλείται, γεγονός που γεννά το ερώτημα: Είναι πράγματι μια καλή ταινία;
Ζήτημα ρυθμού στην ταινία
Αν πρέπει να κρίνω το Infinity Castle ως ταινία, υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα: ο ρυθμός. Η δράση, που θα έπρεπε να είναι το επίκεντρο αυτού του μέρους της ιστορίας, διακόπτεται συνεχώς από αναδρομές, αναμνήσεις, σκέψεις, οράματα και παρεκβάσεις. Ως αναγνώστης manga και anime με εμπειρία 25 ετών, γνωρίζω πως αυτό είναι χαρακτηριστικό του shonen είδους. Το Demon Slayer δεν επινόησε κάτι καινούργιο· ακολούθησε το παράδειγμα κλασικών όπως το Naruto και το Bleach, όπου ακόμα και στις πιο δραματικές μονομαχίες, η δράση σταματά για να αποκαλυφθούν τα κίνητρα και οι ιστορίες των χαρακτήρων. Έτσι γίνονται οι χαρακτήρες πιο ανθρώπινοι, και το Demon Slayer το πετυχαίνει άριστα, κάνοντας το κοινό να συμπονά ακόμα και τα τέρατα.
Διαφορές μεταξύ manga, anime και ταινίας
Αυτό που λειτουργεί στο manga και το anime δεν σημαίνει ότι λειτουργεί και στον κινηματογράφο. Υπάρχει λόγος που τα manga και τα anime είναι τόσο στενά συνδεδεμένα. Τα manga δημοσιεύονται σε κεφάλαια, σχεδιασμένα για επεισοδιακή ανάγνωση. Το anime είναι επίσης επεισοδιακό, είτε προβάλλεται στην τηλεόραση είτε σε streaming. Στα shonen και τα παρόμοια είδη, οι αφηγηματικές τεχνικές είναι ίδιες: η ένταση χτίζεται σταδιακά και τελειώνει με cliffhanger, ώστε το κοινό να ανυπομονεί για τη συνέχεια. Αν υπάρξει παύση στη δράση, όπως μια αναδρομή, συνήθως διαρκεί ένα ολόκληρο κεφάλαιο ή επεισόδιο. Αυτό λειτουργεί επειδή και τα δύο μέσα βασίζονται στη μακροχρόνια αφήγηση.
Η φύση της κινηματογραφικής αφήγησης
Η ταινία, όμως, είναι από τη φύση της διαφορετική. Ανεξάρτητα από τη διάρκειά της, μια ταινία θεωρείται συνήθως συμπαγής και ολοκληρωμένη. Ειδικά οι ταινίες δράσης, όπως το Infinity Castle, ωφελούνται από αδιάκοπο ρυθμό. Δεν έχει σημασία μόνο η ιστορία που αφηγούνται, αλλά και ο ρυθμός της. Η παρακολούθηση του Infinity Castle μοιάζει με οδήγηση ενός γρήγορου σπορ αυτοκινήτου που υπερθερμαίνεται κάθε λίγα λεπτά: ξεκινάς με ενθουσιασμό, αλλά σταματάς συνεχώς για να κρυώσει η μηχανή. Αυτό δεν αυξάνει την ένταση, αλλά προκαλεί απογοήτευση.
Πιστή μεταφορά αλλά με αδυναμίες
Το Infinity Castle αναπαράγει πιστά το αφηγηματικό ύφος της δημιουργού του Demon Slayer, Koyoharu Gotoge, αλλά σε ορισμένα σημεία φαίνεται πως ο στόχος ήταν να διαρκέσουν τα κεφάλαια του manga (140 έως 156) αρκετά για μια ταινία μεγάλου μήκους. (Για σύγκριση, ολόκληρη η πρώτη σεζόν του Demon Slayer κάλυψε 54 κεφάλαια.) Αυτό ήταν αναμενόμενο, αφού είχε ανακοινωθεί ότι τα υπόλοιπα 66 κεφάλαια θα γίνουν τρεις ταινίες. Τα εισπρακτικά αποτελέσματα δείχνουν πως εμπορικά ήταν σωστή επιλογή, αλλά προσωπικά θεωρώ πως θα λειτουργούσε καλύτερα ως σεζόν anime.
Η επιτυχία του Mugen Train
Αυτό δεν σημαίνει ότι το Demon Slayer δεν μπορεί να γίνει καλή ταινία. Η πρώτη ταινία της σειράς, το Mugen Train, διασκεύασε 13 κεφάλαια — λιγότερα από το Infinity Castle. Γιατί όμως το Mugen Train μοιάζει περισσότερο με ταινία;
Γιατί το Mugen Train λειτούργησε
Το Mugen Train Arc του manga ήταν ιδανικό για κινηματογραφική μεταφορά: σύντομο, συμπαγές και ολοκληρωμένο. Εμπλέκονται λίγοι χαρακτήρες και ο χώρος δράσης είναι περιορισμένος. Αυτό προσφέρει πιο σφιχτό ρυθμό και η ροή της ιστορίας δεν διακόπτεται συχνά. Το Infinity Castle, αντίθετα, ακολουθεί πάνω από 20 χαρακτήρες, χωρισμένους σε μικρές ομάδες, χαμένους στο ατελείωτο, μεταβαλλόμενο τοπίο του Infinity Castle, μιας διάστασης που αψηφά τη βαρύτητα και το χώρο. Πρόκειται για ένα χαοτικό αγώνα επιβίωσης που επαναλαμβάνει το γνωστό μοτίβο του shonen: οι ήρωες χωρίζονται και αντιμετωπίζουν ισχυρούς αντιπάλους ταυτόχρονα. Επίσης, δεν βλέπουμε το τέλος αυτής της μάχης, καθώς θα συνεχιστεί στην επόμενη ταινία.
Βελτίωση στο δεύτερο μισό
Το Infinity Castle βελτιώνεται αισθητά στο δεύτερο μισό του, όπου η προσοχή στρέφεται στη μάχη του Tanjiro και του Giyu ενάντια στον Akaza. Υπάρχουν και εδώ διακοπές στη δράση, αλλά είναι καλύτερα τοποθετημένες. Οι αναδρομές του Tanjiro και του Akaza είναι μεγάλες αλλά ουσιαστικές, λειτουργώντας σαν παύσεις σε μια συμφωνία, που ενισχύουν τη ρυθμική δομή της ιστορίας αντί να προκαλούν εκνευρισμό.
Προσωπική εμπειρία θεατή
Είμαι φαν της σειράς και έχω διαβάσει ολόκληρο το manga του Demon Slayer, κάτι που σίγουρα επηρέασε την εμπειρία μου. Είδα την ταινία με μια φίλη που δεν έχει διαβάσει το manga, και εκείνη έκλαιγε συνεχώς, γεγονός που με έκανε να σκεφτώ τις διαφορετικές μας οπτικές.
Διαφορετικές προσδοκίες και εμπειρίες
Σκεπτόμενος το μετά, κατάλαβα γιατί η φίλη μου συγκινήθηκε τόσο, ενώ εγώ ένιωθα συχνά ανία και απογοήτευση. Ήξερα ήδη την ιστορία. Επειδή ήμουν εξοικειωμένος με τα συναισθηματικά σημεία, παρακολουθούσα κυρίως για τη δράση και το οπτικό θέαμα. Οι συνεχείς παύσεις και οι αναδρομές με κούρασαν, αφού ήξερα ήδη τι προσπαθούσαν να μεταδώσουν — τις περίπλοκες σχέσεις και τα συγκινητικά παρελθόντα των χαρακτήρων. Ό,τι εγώ θεώρησα αδυναμίες, για τους θεατές που γνωρίζουν μόνο το anime ήταν τα δυνατά σημεία, κάτι που δείχνει την ποιότητα της σειράς.
Προτίμηση για anime σεζόν
Παρόλα αυτά, πιστεύω πως θα ήταν πολύ καλύτερο ως σεζόν anime. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, το αφηγηματικό ύφος της Gotoge δεν ταιριάζει στη μορφή ταινίας — αν πρέπει να τις κρίνουμε ως ταινίες και όχι απλώς ως επιπλέον κομμάτια του anime. Στο manga, οι συχνές παύσεις στη δράση μεταφέρονται με λίγα καρέ. Σε anime ή ταινία, αυτές μπορεί να διαρκούν πολλά λεπτά, επηρεάζοντας έντονα τον ρυθμό. Το Mugen Train ήταν εξαίρεση λόγω της ιδιαίτερης δομής του arc.
Οικονομική επιτυχία έναντι εμπειρίας θεατή
Η μετατροπή του Final Battle Arc του Demon Slayer σε τρεις ταινίες ίσως ήταν η καλύτερη επιλογή οικονομικά, αλλά ως θεατής θα προτιμούσα μια μεγάλη σεζόν anime.