Ανεξήγητο και Αλλόκοτο
Σταματήστε με αν το έχετε ακούσει αυτό πριν. Λέμε “αλλόκοτο”, αλλά στη Γερμανία είναι “unheimlich”. Το unheimlich ήταν σημαντικό για ανθρώπους όπως ο Φρόιντ, και είναι δύσκολο να μην αγαπήσεις λίγο αυτή τη λέξη. Σημαίνει, λοιπόν, αλλόκοτο – περίεργο, ανατριχιαστικό, ανησυχητικό. Αλλά πιο συγκεκριμένα, μεταφράζεται ως “μη οικείο”. Μη οικείο. Αυτή είναι μια λέξη που φέρνει ανατριχίλα, μια αίσθηση που καταγράφει μια αράχνη που κινείται στην άκρη της όρασής σας. Όταν κάτι είναι ταυτόχρονα οικείο και ξένο! Πρέπει να νιώθετε σαν στο σπίτι σας, αλλά…
Μάρτυρας! Ροτόρι τηλεφώνων χωρίς δίσκους. Σώματα κρεμασμένα στον αέρα με μια μπαλαρίνα χάρη και κομψότητα. Πορτραίτα υπαλλήλων, αλλά είναι, όπως, πλήρη λάδι, με σκούρα μάτια και ακαθόριστα χαρακτηριστικά. Όταν πρόκειται για το αλλόκοτο, υπάρχει ένα μεγάλο παιχνίδι που πραγματικά το αποδίδει για μένα. Είναι το Control. Είναι ένα shooter, υποθέτω, ένα παιχνίδι δράσης τρίτου προσώπου εμπνευσμένο από τα πάντα, από τα The X-Files μέχρι το House of Leaves και τον τροπικό Μπρουταλισμό. Υπάρχει μια πινελιά από το Psi-Ops: The Mindgate Conspiracy και ακόμη και το Stranglehold. Αλλά είναι επίσης καθαρή, νόστιμη, αργά ρέουσα αλλοκοτιά. Είναι οικείο και ξένο. Είναι… Λοιπόν…
5 Λόγοι που το Control είναι ένα από τα πιο τρομακτικά (και πιο στυλάτα) παιχνίδια φέτος
Το Control διαδραματίζεται σε ένα κτίριο γνωστό ως το Oldest House, και εδώ, ήδη, τα πράγματα γίνονται περίεργα. Πολλά παιχνίδια είναι τέλεια σε μέγεθος σπιτιού. Edith Finch. Maniac Mansion. Αλλά λίγα είναι τοποθετημένα σε σπίτια που φαίνονται πολύ μεγαλύτερα από το παιχνίδι που περιέχουν – πολύ μεγαλύτερα από ό,τι μπορεί να κατανοήσει μια μόνο φαντασία. Jet Set Willy. Impossible Mission. Control. Το Oldest House περιέχει το Control, αλλά φαίνεται επίσης ότι περιέχει τόσα άλλα πράγματα, τόσα απίθανα, απίθανα, αδύνατα πράγματα. Αυτή την εβδομάδα, για παράδειγμα, η Remedy μας έδωσε μια γεύση από το FBC: Firebreak, ένα χαοτικό multiplayer action game. Ναι, είναι τοποθετημένο στον κόσμο του Control, αλλά πιο συγκεκριμένα είναι τοποθετημένο μέσα στο Oldest House. Γιατί όχι; Υπάρχει άφθονος χώρος.
FBC: Firebreak – Gameplay Trailer (Future Games Show)
Στη μυθοπλασία του Control, το Oldest House είναι τα κεντρικά γραφεία του Federal Bureau of Control. Αυτή είναι μια κυβερνητική υπηρεσία που ασχολείται με εξαιρετικά παράξενα πράγματα. Αλλά οι επιφάνειες του Bureau είναι όμορφες και συχνά ήσυχα κομψές. Το πρόσωπο που παρουσιάζει το Oldest House στον κόσμο είναι ένα γούστο που έχει επιμεληθεί μεσαίου αιώνα μοντερνισμού. Το ξύλο φαίνεται σαν ξύλο. Το πλακάκι φαίνεται σαν πλακάκι. Το σκυρόδεμα φαίνεται σαν σκυρόδεμα, και υπάρχει άφθονο από αυτό, μαζί με εσωτερικούς χώρους για τροπικά φυτά και ευρείες σκάλες και φωτεινές οροφές που είναι τέλειες για να δίνουν φανταστική μορφή στον καπνό του τσιγάρου.
Οι παίκτες έρχονται στο Oldest House ως Jesse, μια γυναίκα που αναζητά τον απαγωγμένο αδελφό της. Αυτό είναι μια απλή αρχή, και ένα παιχνίδι όπως το Control χρειάζεται αυτή την απλότητα, όπως χρειάζεται και τους εκπληκτικά αυστηρούς περιορισμούς της τρίτης προσώπου μάχης του. Πυροβολήστε πράγματα με ένα όπλο που μπορεί να αλλάξει μορφή. Ρίξτε πράγματα με το μυαλό σας. Εξερευνήστε και καθαρίστε τέρατα καθώς ψάχνετε για την αλήθεια. Υπάρχει αυτή η απροσδόκητη βάση απόλυτης τάξης στο κέντρο του Control, όσον αφορά το τι κάνετε τις περισσότερες φορές και γιατί σας έχουν πει ότι το κάνετε. Αναδρομικά, υποθέτω ότι το όνομα του παιχνιδιού ήταν μια υπόδειξη. Αυτή η τάξη επιτρέπει στους σχεδιαστές να προσθέσουν κάθε είδους τρελές καταστάσεις χωρίς κίνδυνο να καταρρεύσει όλο το πράγμα σε ασήμαντα. Μου θυμίζει λίγο τον τρόπο που ακόμη και ο πιο extravagant ουρανοξύστης αρχίζει με τον σταθερό πυρήνα των ανελκυστήρων του. (Στο Control, είναι ο κεντρικός ανελκυστήρας που συχνά σας στέλνει σε αποστολές. Όλα λειτουργούν!)
Η πλοκή είναι πραγματικά εκεί για να σας καθοδηγήσει πίσω και μπροστά μέσα στο Oldest House, και όπως όλα τα αλλόκοτα πράγματα, η μεταμόρφωση είναι πάντα στον αέρα. Μερικές φορές το Oldest House κάνει τη μεταμόρφωση. Μερικές φορές είστε πιο άμεσα υπεύθυνοι. Και οι δύο προσεγγίσεις είναι εξαιρετικές.
Όσον αφορά τα κόλπα του Oldest House, τείνει να ξεκινά με λεπτότητα. Οι χώροι θα χρειαστούν λίγο παραπάνω χρόνο για να φτάσετε. Οι πινακίδες φαίνονται περίεργες και ανακοινώνουν ασυνήθιστες διευθύνσεις. Η τεχνολογία είναι από τη λάθος εποχή – υπολογιστές με πράσινη οθόνη; Τηλέφωνα Bakelite; Ραδιοφωνικός εξοπλισμός που φαίνεται ότι μπορεί να είχε χρησιμεύσει κατά τη διάρκεια του διαστημικού αγώνα; Αυτό είναι απλώς το προοίμιο, η αύρα πριν από την ημικρανία. Αλλά σύντομα το Old House αποκαλύπτει τον εαυτό του πλήρως. Δωμάτια τηλεσκοπικά ή στρίβουν, σαν ο αρχιτέκτονας πίσω από το μέρος να ήταν πρόθυμος να χρησιμοποιήσει ένα Spirograph. Λείες επιφάνειες δίνουν τη θέση τους σε ανακατεμένα μπλοκ. Σε μια περιοχή, η ψύχρα μολύνει τους διαδρόμους και το γυαλί παγώνει, και είναι αυτά κορμοί δέντρων στο βάθος; Σε άλλη, μια σόμπα ακτινοβολεί τη πλήρη θερμότητα του ήλιου.
Εδώ είναι που η εσωτερική τάξη πραγματικά βοηθά. Βοηθά να προσανατολιστείτε. Επειδή ξέρετε τι κάνετε και γιατί το κάνετε, το κτίριο μπορεί να μεταμορφώνεται γύρω σας με αρκετά άγριους τρόπους χωρίς να γίνεται απογοητευτικό. Αλλά το Oldest House έχει επίσης μια όμορφη αίσθηση ρυθμού. Θα γίνει τρελό για λίγα λεπτά και θα μεταμορφωθεί εντελώς, αλλά μετά ξαναγυρίζει ήσυχα. Ασφαλές; Αχ, αλλά τώρα αμφισβητείτε τα πιο απλά πράγματα – τον ήχο του φόντου, τον όγκο ενός δωματίου. Πέρασα από εδώ πριν; Ήταν αυτός ο διάδρομος στραμμένος στην ίδια κατεύθυνση;
Πιο πέρα τα πράγματα γίνονται πραγματικά, πραγματικά περίεργα, αλλά με έναν τρόπο το Oldest House είναι στην καλύτερη του κατάσταση πριν βυθιστεί πολύ στη sci-fi. Είναι στην καλύτερη του κατάσταση όταν έχει κάτι παιχνιδιάρικο, κάτι από το λούνα παρκ. Υπάρχει μια απίστευτη ακολουθία προς το τέλος της περιπέτειας όταν το Oldest House σας πετάει τα πάντα και τρέχετε μέσα από ένα περιβάλλον που παραμορφώνεται και στρίβει, ένα περιβάλλον που πραγματικά περιέχει πλήθη. Αυτό είναι φανταστικό και μοιάζει με το μεσαίο οκτάλεπτο σε ένα τραγούδι, αλλάζοντας τα πράγματα και αφήνοντάς τα ανυψωμένα. Αλλά δεν είναι η στιγμή που οι άνθρωποι αναφέρουν περισσότερο στην εμπειρία μου όταν μιλούν για το Control. Αυτή η στιγμή είναι ένα γραφείο που είναι απλώς γεμάτο με Post-its. Τα Post-its ανήκουν σε γραφεία, φυσικά, αλλά εδώ καλύπτουν τα πάντα. Οικείο και ξένο. Και κάπως αστείο, επίσης.
Και εδώ είναι κάτι που πραγματικά θαυμάζω στο Control. Είναι πρόθυμο να είναι πολύ αστείο, αλλά όχι με τον τρόπο που προσπαθούν συνήθως να είναι αστεία τα παιχνίδια για εφιαλτικά γραφεία. Δεν ακολουθεί την ανώτερη προσέγγιση, που συχνά αντλείται αυτούσια από την ακριβή εξυπνάδα και σκληρότητα του Portal, στην οποία οι άνθρωποι είναι λογικοί πειραματόζωα σε μια τρελή ιεραρχία ψεύτικης φιλίας και εταιρικής διπλωματίας, έναν κόσμο όπου υπάρχουν εκατομμύρια ευφημισμοί για το θάνατο στη δουλειά και υπάρχει μια φέτα κέικ που υπόσχεται αν μπορέσετε να επιβιώσετε.
Όχι. Το Control είναι αστείο γιατί εξετάζει τον τρόπο που όλα τα γραφεία επηρεάζουν τους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτά – πώς η διείσδυση παράξενων κανόνων και περίεργων τρόπων ύπαρξης είναι αργή και μετρημένη και συχνά δύσκολη να εντοπιστεί. Η κωμωδία εδώ προέρχεται από το πώς αυτή η ήσυχα τρελή ιεραρχία με τη σειρά της παραμορφώνει τους συνηθισμένους ανθρώπους. Το γεγονός ότι βασίζεται στο υπερφυσικό, με έναν τρόπο, το καθιστά πιο σχετικό. Είναι η κωμωδία – και ο τρόμος – ενός δωματίου στο οποίο κάποιος έχει πραγματικά βγάλει τα Post-its. Είναι η κωμωδία του να χτυπάς κάποιον με έναν φωτοτυπικό εκτυπωτή.
Και με αυτή την εικόνα, έχουμε τον άλλο τύπο μεταμόρφωσης στο Control. Είναι η μεταμόρφωση που προκαλεί ο παίκτης, καθώς συναντά τους πολλούς εχθρούς του Oldest House και χρησιμοποιεί πυροβολισμούς και πολλές υπερφυσικές ικανότητες για να αντεπιτεθεί. Το όπλο που σας δίνεται είναι αρκετά καλό, αλλά το Control αφορά πραγματικά την τηλεκινησία – το να σηκώνετε πράγματα με το μυαλό σας, να τα παρακολουθείτε να κουνιούνται ασταθώς στον αέρα και μετά να τα ρίχνετε κάπου για να βλάψετε πραγματικά κάτι. Είναι η μεταμόρφωση της επίδρασης, της βίας και της σπασμωδικότητας. Όλο αυτό το σκυρόδεμα είναι τόσο πρόθυμο να διασπαστεί σε κομμάτια. Όλα αυτά τα γραφειακά είδη είναι έτοιμα για μια δεύτερη ζωή ως βλήματα ή ρόπαλα. Μπορείτε να διαλύσετε το Oldest House το ίδιο γρήγορα όσο προσπαθεί να χτίσει τον εαυτό του σε κάτι τέρας. Όταν έπαιξα για πρώτη φορά το Control, συχνά τελείωνα τις σκηνές δράσης συνειδητοποιώντας ότι απλώς πυροβολούσα τυχαία στους τοίχους. Φαίνονταν, υποθέτω, σαν μια βιώσιμη στόχευση.
Και ενώ οι μεσαίου αιώνα δονήσεις του Control είναι πολύ ευχάριστες, είναι η βία – αυτό είναι πολύ περίεργο να το πω – που είναι πραγματικά όμορφη. Όταν έπαιξα το παιχνίδι για πρώτη φορά, θυμάμαι να ρίχνω πράγματα σε ένα ντουλάπι για ώρες, απλώς για να απολαύσω την κίνηση των συρταριών του από την πρόσκρουση. Στη στιγμή της σύνδεσης, ήταν για λίγο ζωντανό.
Και μετά από μια ιδιαίτερα τεταμένη μάχη, θυμάμαι να κοιτάζω έναν κρατήρα στον τοίχο, που δημιουργήθηκε από την πρόσκρουση κάποιου είδους λευκής αφρού ή σκόνης – ίσως το αποτέλεσμα ενός πυροσβεστήρα; Αυτός ο κρατήρας, αυτή η προσγείωση στη σελήνη σε έναν τοίχο, μου φάνηκε ένα από τα πιο όμορφα πράγματα που είχα δει ποτέ σε παιχνίδι. Όχι λιγότερο γιατί υποψιάζομαι ότι αν είχα παίξει αυτή την αναμέτρηση λίγο διαφορετικά, δεν θα το είχα δει.
Υπάρχουν τόσα πολλά περισσότερα στο Control από αυτό, αλλά το αλλόκοτο παίρνει παράξενες μορφές όταν ζει στο μυαλό, και αυτή είναι η μορφή που έχει πάρει το Control για μένα. Δεν είναι η μορφή του Oldest House, γιατί ποιος θα μπορούσε ποτέ να χαρτογραφήσει κάτι τέτοιο; Αλλά είναι μια μορφή που ταιριάζει σαφώς μέσα στο Oldest House. Βαθιά μέσα, όπου λειτουργεί τη παράξενη, σκοτεινή, ατελείωτα γοητευτική μαγεία του.