Επεισόδιο 5: Η καλύτερη ταινία Xenomorph μετά το Aliens
Το πέμπτο επεισόδιο του Alien: Earth, αν και δεν έχει διάρκεια ταινίας, ξεχωρίζει ως η καλύτερη ταινία με Xenomorph από την εποχή του Aliens. Παρόλο που ένα επεισόδιο τηλεόρασης δεν μπορεί να θεωρηθεί ταινία, το συγκεκριμένο επεισόδιο, με τίτλο ‘In Space, No One…’, θυμίζει έντονα την πρώτη ταινία Alien του 1979. Επιπλέον, είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για το καλύτερο Alien από το 1986 και μετά. Προσοχή: ακολουθούν αποκαλύψεις για το επεισόδιο 5 του Alien: Earth.
Αναδρομή και καταστροφή
Κατά τη διάρκεια του επεισοδίου, βλέπουμε τι οδήγησε το διαστημόπλοιο Maginot της Weyland-Yutani να συντριβεί στη Γη. Δεκαεπτά μέρες πριν την επιστροφή, ο κυβερνητικός cyborg Morrow (Babou Ceesay) ξυπνά από κρυογονικό ύπνο και βρίσκεται αντιμέτωπος με μια σειρά καταστροφών. Δύο μέλη του πληρώματος, συμπεριλαμβανομένου του καπετάνιου, έχουν πέσει θύματα face-huggers, ενώ ένας Xenomorph κυκλοφορεί ελεύθερος στο σκάφος. Επιπλέον, κάποιος φαίνεται να σαμποτάρει την αποστολή, μετατρέποντας το σκάφος σε “πύραυλο”.
Σαμποτάζ και αποκαλύψεις
Όσοι παρακολουθούν τη σειρά γνωρίζουν πως ο Boy Kavalier (Samuel Blenkin) προσέλαβε τον Petrovich (Enzo Pilenti) του πληρώματος Maginot για να σαμποτάρει το σκάφος και να το ρίξει στη New Siam, με σκοπό να πάρει τον έλεγχο των εξωγήινων της Weyland-Yutani. Ό,τι είδαμε μέχρι τώρα δεν ήταν τυχαίο.
Χειρότερα από φόρο τιμής
Η κατάσταση επιδεινώνεται όταν το πανικόβλητο πλήρωμα απελευθερώνει κατά λάθος τα Species 19, τα αιμοβόρα Ticks που είχαμε δει σε προηγούμενα επεισόδια, προκαλώντας επιδημία και θανάτους. Μέσα στη σύγχυση, η επιστήμονας Chibuzo (Karen Aldridge) απελευθερώνει κατά λάθος και το T. Ocellus, γνωστό ως The Eye, το τρομακτικό πλάσμα-χταπόδι με το μάτι. Η κατάσταση ξεφεύγει εντελώς, μέχρι που μόνο ο Morrow επιβιώνει, όπως είδαμε στην πρεμιέρα της σειράς.
Αναφορές και ατμόσφαιρα
Το επεισόδιο λειτουργεί ως φόρος τιμής στο Alien, παρά τα νέα στοιχεία όπως τα Ticks και το The Eye. Το Maginot θυμίζει το Nostromo, οι επισκέψεις στην AI Mother της Weyland-Yutani παραπέμπουν στην αρχική ταινία, και σκηνές όπως το γεύμα του πληρώματος ή το ατύχημα με τον Malachite (Jamie Bisping) και τις προνύμφες Tick έχουν σαφείς αναλογίες με το φιλμ του 1979. Δεν υπάρχει επίσκεψη σε εξωγήινο πλανήτη ή Space Jockey, αλλά λεπτομέρειες όπως η γάτα του σκάφους και ο Morrow με τα εσώρουχά του θυμίζουν έντονα το έργο του Ridley Scott.
Τηλεοπτική καινοτομία
Πέρα από τις αναφορές, το επεισόδιο αποτελεί παράδειγμα της σύγχρονης τηλεοπτικής αφήγησης, όπου συχνά ένα επεισόδιο στη μέση της σεζόν αλλάζει το ύφος, επιστρέφει στο παρελθόν ή εστιάζει σε συγκεκριμένους χαρακτήρες. Παραδείγματα τέτοιων επεισοδίων είναι το ‘Long, Long Time’ από το The Last of Us και το ‘The Fly’ από το Breaking Bad. Αυτά τα επεισόδια ξεχωρίζουν, δεν είναι ταινίες ούτε τυπικά bottle episodes, αλλά ανανεώνουν τη σειρά και προσφέρουν κορυφές που δίνουν ώθηση στην υπόλοιπη σεζόν.
Σύγκριση με το υπόλοιπο franchise
Όπως αναφέρθηκε, το επεισόδιο δεν είναι ταινία, αλλά λειτουργεί και αυτόνομα, ενώ σε σύγκριση με το υπόλοιπο Alien franchise είναι εξαιρετικό. Μπορεί να μην φτάνει το επίπεδο του Alien ή του sequel του James Cameron, κυρίως επειδή αποτελεί φόρο τιμής, αλλά σε σχέση με ό,τι ακολούθησε μετά το 1986, ξεχωρίζει.
Αναδρομή στα προηγούμενα Alien
Ως φίλος του Alien franchise, είναι εύκολο να διακρίνει κανείς τι λειτούργησε και τι όχι στις επόμενες ταινίες:
- Το Alien 3 είχε δύσκολη παραγωγή, αλλά ανέδειξε τη σκοτεινή πλευρά του David Fincher με αμφιλεγόμενη ηθική σε έναν πλανήτη-φυλακή.
- Το Alien: Resurrection επηρεάστηκε από τις διαφορετικές προσεγγίσεις του Jean-Pierre Jeunet και του Joss Whedon.
- Ο Ridley Scott οδήγησε τη σειρά σε νέες κατευθύνσεις με τα Prometheus και Alien: Covenant, διευρύνοντας τη μυθολογία με αμφιλεγόμενο τρόπο.
- Το Alien: Romulus υπερέβαλε στον φόρο τιμής, με το deepfake του Ian Holm, την ανάγκη σύνδεσης με τις άλλες ταινίες και αδυναμία να συνδυάσει τα θέματα του τραύματος γέννησης.
- Υπάρχουν και τα Alien vs. Predator, αλλά δεν χρειάζεται να τα αναλύσουμε εδώ.
Γιατί ξεχωρίζει το Alien: Earth
Είναι εύκολο να πει κανείς ότι το Alien: Earth είναι το καλύτερο από το 1986, αφού τα υπόλοιπα δεν πέτυχαν απόλυτα. Το πέμπτο επεισόδιο της σειράς όμως λειτουργεί, κυρίως επειδή αποτελεί μέρος μιας τηλεοπτικής αφήγησης που ακολουθεί τη δική της πορεία, χωρίς να δεσμεύεται από το παρελθόν.
Ισορροπία μεταξύ παλιού και νέου
Σε αντίθεση με την εμμονή στη συνέχεια που είδαμε στο Romulus ή την πρόκληση του Prometheus, το Alien: Earth ισορροπεί ιδανικά, αξιοποιώντας τα καλύτερα στοιχεία του παρελθόντος και τα ανανεώνει με φρέσκο τρόπο. Αυτό κορυφώνεται στο πέμπτο επεισόδιο, που λειτουργεί ως παραλλαγή του Alien, αλλά ταυτόχρονα επεκτείνει τα στοιχεία της πρεμιέρας, την πορεία του Morrow και προσφέρει σημαντικό υπόβαθρο για τον Boy Kavalier και το δυστύχημα του Maginot, αλλάζοντας την οπτική μας για τα προηγούμενα και τα επόμενα επεισόδια.
Αυτόνομη εμπειρία
Μπορεί κανείς να παρακολουθήσει το πέμπτο επεισόδιο του Alien: Earth ως μια αυτόνομη μικρή ταινία; Σίγουρα, και αυτό είναι το εντυπωσιακό. Όμως, το επιπλέον επίπεδο συνέχειας το ανεβάζει πέρα από το κλασικό, κλειστοφοβικό διαστημικό τρόμο που χαρακτηρίζει το franchise από το 1979. Είναι κάτι που μπορεί να υπάρξει μόνο στη συνεχή, επεισοδιακή αφήγηση της τηλεόρασης – ακόμα κι αν είναι το καλύτερο που έχουμε δει από τους Xenomorph και την παρέα τους μετά το Aliens.
Πού προβάλλεται το Alien: Earth
Το Alien: Earth προβάλλεται αυτή τη στιγμή κάθε εβδομάδα στο Hulu και το Disney Plus. Μπορείτε να ενημερώνεστε για το πρόγραμμα προβολής του Alien: Earth ή να διαβάσετε την κριτική μας για το Alien: Earth για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη σειρά.