Εβδομαδιαία Ενασχόληση με Παιχνίδια
Αυτή την εβδομάδα, αλλάξαμε λίγο τη δομή της στήλης μας για να σας προσφέρουμε μια πιο ευρεία εικόνα του τι παίζει όλη η ομάδα. Θα διαβάσετε περισσότερες απόψεις, αλλά με πιο σύντομες αναφορές ώστε να χωρέσουν όλες. Μπορείτε να βρείτε παλαιότερες εκδόσεις αυτής της στήλης στο αρχείο μας Τι Παίζαμε.
Mafia: The Old Country, PC
Περίμενα καιρό αυτό το παιχνίδι, γιατί ποιος δεν θα ήθελε να ζήσει το όνειρο της Σικελικής Μαφίας όπως ο Al Pachina; Τα γεύματα στην ύπαιθρο είναι πραγματικά απολαυστικά – μερικές φορές κυριολεκτικά. Η ιστορία διαδραματίζεται στη Σικελία των αρχών του 20ού αιώνα, όπου είσαι ένας φτωχός μεταλλωρύχος που: παγιδεύεται σε κατάρρευση ορυχείου, μπλέκει σε καβγά, το σκάει και καταλήγει να δουλεύει για μια οικογένεια της Μαφίας. Μέχρι στιγμής, η πλοκή είναι γραμμική και κάπως βαρετή, αλλά το τοπίο της Σικελίας είναι εντυπωσιακό. Δυστυχώς, δεν κατάφερα να προχωρήσω περισσότερο, καθώς το παιχνίδι κρασάρει συνεχώς – έξι φορές στη σειρά, οπότε τα παράτησα. Ελπίζω να διορθωθεί σύντομα, αλλά είναι απαράδεκτο να κυκλοφορεί έτσι ένα παιχνίδι στην αρχή του.
Rocket League, Xbox Series X
Για να αποδείξω στον γιο μου ότι δεν είμαι ανίκανος και ότι ακόμα μπορώ να καταφέρω πράγματα, παίξαμε μερικά split-screen Rocket League μαζί. Φυσικά, εκείνος κέρδισε, αλλά το σημαντικό είναι ότι τα πήγα καλά και κατάφερα να σκοράρω αρκετά γκολ. Μπράβο μου! Ακόμα δεν ήρθε η ώρα να με βάλουν στην άκρη.
The House of The Dead Remake, Switch 2
Οι τελευταίες μέρες ήταν γεμάτες άγχος και προετοιμασίες για το Gamescom, αλλά και για την ανανέωση του Eurogamer. Έτσι, όταν είδα το The House of The Dead Remake στο Switch 2 eShop σε τιμή χαμηλότερη από μια μπύρα, το αγόρασα αμέσως. Δεν υπάρχει τίποτα πιο αγχολυτικό από το να πατάς μανιωδώς την οθόνη για να εξοντώσεις ζόμπι. Λειτουργεί εξίσου καλά με το δάχτυλό σου όσο και με το light gun.
Wuchang: Fallen Feathers, PS5
Δεν είμαι σίγουρος αν το ενδιαφέρον των δημιουργών του Wuchang για γοητευτικές γυναίκες με φτερά και φτερούγες οφείλεται στη φήμη της Malenia από το Elden Ring ή αν απλώς τους αρέσει το συγκεκριμένο μοτίβο. Σε κάθε περίπτωση, το σχέδιο αυτό επαναλαμβάνεται συχνά, κάτι που δείχνει και τη συγγένεια του παιχνιδιού με τα Soulslike. Ωστόσο, όπως ανέφερα και νωρίτερα, το παιχνίδι έχει αρκετές δικές του ιδέες και μια ιδιαίτερη ροή στη μάχη που το ξεχωρίζει. Δυστυχώς, το τελείωσα λίγες μέρες πριν βγει το τελευταίο patch με τις σημαντικές διορθώσεις και τις αμφιλεγόμενες αλλαγές στην ιστορία.
Dark Souls 2: Scholar of the First Sin, PC
Η Drangleic με καλεί ξανά. Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό που με τραβάει στα παιχνίδια της FromSoftware, αλλά ο τρόπος που σχεδιάζουν τους κόσμους τους με μαγεύει. Κατά καιρούς, νιώθω μια ακατανίκητη επιθυμία να επιστρέψω, και αυτή τη φορά ήταν το μελαγχολικό κάλεσμα του Dark Souls 2, με τις καταραμένες κορυφές και τις εγκαταλελειμμένες ακτές του. Ξέρω ότι ανήκω στη μειοψηφία, αλλά λατρεύω το Dark Souls 2, με όλα του τα ελαττώματα – η φιλοδοξία του, η ιδιαιτερότητά του και η ατμόσφαιρα που σε διαπερνά. Αυτή είναι η πρώτη μου φορά με το Scholar of the First Sin και νιώθω σαν να επιστρέφω σπίτι μετά από καιρό, βλέποντας τα πάντα με νέα μάτια. Αυτή τη στιγμή, εξερευνώ τα πνιγηρά βάθη της Majula – ίσως το πιο τρομακτικό σημείο που έχει δημιουργήσει ποτέ η From. Είναι ωραίο να επιστρέφεις, ακόμα κι αν σε περιμένει πόνος.
Silent Hill 4: The Room, PC
Κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας για ένα βίντεο για το Silent Hill f, χρειάστηκε να βρω gameplay από το Silent Hill 4: The Room. Θυμάμαι να το παίζω στο αρχικό Xbox στο σπίτι μιας πρώην μου όταν κυκλοφόρησε, αλλά για κάποιο λόγο δεν το είχα ολοκληρώσει ποτέ. Έχασα το αρχικό μου αντίτυπο, αλλά βλέποντας ξανά το υλικό, αποφάσισα να το αγοράσω στο GOG και να του δώσω άλλη μια ευκαιρία. Μου αρέσει πολύ το κομμάτι σε πρώτο πρόσωπο στο δωμάτιο 302 – θυμίζει λίγο το P.T., με τις μικρές, σχεδόν αδιόρατες αλλαγές κάθε φορά που επιστρέφεις, προσθέτοντας μυστήριο. Υπάρχουν ωραίες λεπτομέρειες, όπως το να βλέπεις τους γείτονες από το παράθυρο ή να εμφανίζονται αποτυπώματα κάθε φορά που κάποιος πεθαίνει. Το Otherworld κομμάτι είναι πιο αδύναμο, με επαναλαμβανόμενα επίπεδα και περίεργους ήχους που δεν ταιριάζουν στην ατμόσφαιρα. Ιδιαίτερη μνεία στα νοσοκόμα-τέρατα που βγάζουν ήχους σαν ρέψιμο του Homer Simpson. Παρά τα ελαττώματά του, μου αρέσει που το The Room δοκιμάζει κάτι διαφορετικό. Είμαι περίπου πέντε ώρες μέσα και αποφασισμένος να το τελειώσω, κυρίως για να ολοκληρώσω κάτι που άφησα στη μέση πριν από 20+ χρόνια. Επίσης, αμφιβάλλω πολύ αν θα δούμε remake από τη Bloober!
Warhammer 40,000: Dawn of War – Definitive Edition, PC
Χθες μετά τη δουλειά αγόρασα αυτό το κλασικό παιχνίδι που επέστρεψε και μέχρι στιγμής είμαι πολύ ευχαριστημένος. Θυμάμαι όταν ήμουν έφηβος και έπαιζα Dark Crusade στον υπολογιστή ενός φίλου, οπότε το να βλέπω τα παλιά μοντέλα με νέα γραφικά και σωστή ανάλυση είναι υπέροχο. Δεν έχω προχωρήσει πολύ ακόμα, έχω ολοκληρώσει μόνο τις τρεις πρώτες αποστολές της βασικής καμπάνιας, αλλά πιστεύω ότι θα το παίζω σταδιακά τους επόμενους μήνες. Ιδιαίτερη αναφορά στην επική κραυγή στην εισαγωγή του παιχνιδιού, ένα στοιχείο που θα μπορούσαν να είχαν αφαιρέσει στη Relic Entertainment, αλλά ευτυχώς το κράτησαν. Επίσης, Chaos Space Marines για πάντα.
Tiny Bookshop, PC
Το Tiny Bookshop μου είχε μείνει στο μυαλό από τότε που έπαιξα το demo στο EGX 2022. Όσο πλησίαζε η κυκλοφορία του, τόσο μεγάλωνε η ανησυχία μου – θα μου άρεσε το πλήρες παιχνίδι όσο το demo; Ευτυχώς, η απάντηση είναι ναι. Έχω απορροφηθεί πλήρως στον κόσμο του Bookstonbury. Μερικές φορές ξεχνάω ότι μπορώ να βγω έξω και να διαβάσω σε πραγματική παραλία αντί να πουλάω βιβλία σε εικονική. Παρ’ όλα αυτά, αξίζει τον κόπο αν σημαίνει ότι μπορώ να συνεχίσω να πουλάω βιβλία και να λύνω μικρά μυστήρια στο μικρό μου βιβλιοπωλείο-τροχόσπιτο. Ποιος ξέρει, ίσως καταφέρω να πουλήσω αυτή τη στοίβα ταξιδιωτικών βιβλίων και να ανακαλύψω ποιος κατέστρεψε τη μασκότ του shopmarket ταυτόχρονα…
Warhammer 40,000: Dawn of War – Definitive Edition, PC
Αφού διάβασα παραπάνω ότι ο Connor είναι φαν των Chaos Marines, έπρεπε να συμπεριλάβω κι εγώ αυτό το παιχνίδι, έστω και μόνο για να σχολιάσω πόσο ταιριαστό είναι. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ένα εξαιρετικό παιχνίδι – σύντομα θα ακολουθήσουν περισσότερες σκέψεις μου γι’ αυτό. Παράλληλα, συνεχίζω να παίζω Pokémon TCG Pocket και μερικά ακόμα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που είναι υπό embargo (ξέρω, είναι εκνευριστικό να το λέω χωρίς να αποκαλύπτω τι είναι, υπόσχομαι να μην το κάνω συχνά).