Τι παίζουμε αυτή την εβδομάδα
Γεια σας και καλώς ήρθατε ξανά στη στήλη όπου μιλάμε για μερικά από τα παιχνίδια που έχουμε ασχοληθεί πρόσφατα. Αυτή την εβδομάδα, ο Bertie χαλαρώνει και σκέφτεται πώς οι αλλαγές στη διάθεσή μας επηρεάζουν τα παιχνίδια που διαλέγουμε, ο Ed επιτέλους καταλαβαίνει το Death Stranding και το απολαμβάνει, ενώ ο Tom O δυσκολεύεται να απομακρυνθεί από το Rematch.
Εσείς με τι ασχολείστε αυτόν τον καιρό;
Μπορείτε να βρείτε παλαιότερα άρθρα αυτής της στήλης στο αρχείο What We’ve Been Playing.
Fantasy Life i, Switch 2
Την περασμένη Κυριακή ήμουν εξαντλημένος. Δεν θυμάμαι ακριβώς τι έφταιγε, αλλά κάπου το απόγευμα απλώς κατέρρευσα. Δεν τα πάω καλά με το να μην κάνω τίποτα, οπότε αυτές οι στιγμές με δυσκολεύουν, αλλά το σώμα μου αρνιόταν να κουνηθεί, έτσι ξάπλωσα στον καναπέ και έψαξα κάτι να κάνω, κάτι να απασχολήσω το μυαλό μου. Έτσι κατέληξα στο Fantasy Life i.
Ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν εκείνη τη στιγμή. Το Switch 2 σε φορητή λειτουργία ήταν ιδανικό για να χαθώ σε μια γωνιά του δωματίου, και ο ήπιος, χαρούμενος τόνος του παιχνιδιού ήταν σαν αγκαλιά. Οι πολλές μηχανικές πτυχές του Fantasy Life i έδιναν στο μυαλό μου διάφορα πράγματα να ασχοληθεί: λίγο χαλαρό σχεδιασμό πόλης και διακόσμηση σπιτιού, λίγο ασυναίσθητο κόψιμο δέντρων και ξυλουργική, λίγη μάχη και εξερεύνηση, και μερικές αποστολές τύπου fetch. Ένα πλούσιο τραπέζι για το μυαλό. Μια φαινομενικά ατελείωτη ποικιλία ιδεών για να επιστρέφεις και να δοκιμάζεις ξανά και ξανά. Μέχρι να χορτάσεις.
Τέσσερις ώρες αργότερα, αφού είχα ανακτήσει τις δυνάμεις μου, είχα χορτάσει. Άφησα το Fantasy Life i και συνέχισα την Κυριακή μου, ονειροπολώντας το. Ένιωσα αρκετά ικανοποιημένος που διάλεξα το κατάλληλο παιχνίδι για τη στιγμή, και αποφάσισα να κάνω το ίδιο αν ξαναβρεθώ σε παρόμοια κατάσταση. Όπως έτυχε, λίγες μέρες μετά, μετά από ένα κουραστικό ταξίδι, βρέθηκα πάλι στην ίδια διάθεση, οπότε ξαναέπιασα το Fantasy Life i. Αυτή τη φορά όμως, δεν λειτούργησε. Το μυαλό μου δεν το ήθελε.
Δεν ξέρω γιατί συνέβη αυτό. Ίσως δεν ήμουν έτοιμος για το ίδιο “τραπέζι” τόσο σύντομα, ίσως είχα ήδη χορτάσει. Ή ίσως ήμουν κουρασμένος με διαφορετικό τρόπο, και το μυαλό μου χρειαζόταν πραγματική ξεκούραση. Χωρίς να ξέρω τι να κάνω, κάθισα και κοίταζα τον τοίχο για λίγο, μαγεμένος από την αδυναμία μου να αποφασίσω – που τελικά δεν ήταν και τόσο άσχημος τρόπος να περάσει η ώρα. Από τότε αναρωτιέμαι τι συνέβη.
Σας έχει τύχει ποτέ κάτι παρόμοιο;
-Bertie
Death Stranding 2, PS5
Τριάντα ώρες είναι πολύς χρόνος για ένα preview, αλλά αυτό μας έδωσε η Kojima Productions όταν επισκέφθηκα το στούντιο πριν την κυκλοφορία του Death Stranding 2. Τώρα που το παιχνίδι κυκλοφόρησε κανονικά, επιτέλους ξεπέρασα το σημείο που είχα φτάσει τότε. Απόλαυσα το να το ξαναπαίξω, αλλά είμαι ακόμα πιο ενθουσιασμένος να δω τι καινούργιο υπάρχει.
Αυτή τη φορά, όμως, το προχωράω με το δικό μου ρυθμό. Έχω ολοκληρώσει σχεδόν όλα τα subrequests για κάθε prepper, μάζεψα και παρέδωσα πολλά χαμένα φορτία, και – το πιο σημαντικό – έχτισα ένα εκτεταμένο δίκτυο δρόμων στον χάρτη. Αυτοί οι δρόμοι κάνουν τις επόμενες παραδόσεις πολύ πιο εύκολες, αλλά κυρίως, είναι απολαυστικό να κυκλοφορείς με όχημα αντί να περπατάς ασταμάτητα. Αυτό βοηθιέται και από τις δομές και τα αντικείμενα που αφήνουν άλλοι παίκτες. Καθώς επιβραδύνω και εξερευνώ, νιώθω πραγματικά ότι βυθίζομαι σε αυτόν τον κόσμο, με την sci-fi αισθητική του και τη μουσική του. Ενώ το πρώτο παιχνίδι δεν με είχε κερδίσει, τώρα νιώθω ότι καταλαβαίνω το Death Stranding.
Παρόλα αυτά, νιώθω ότι δεν έχω ανακαλύψει όλες τις δυνατότητές του. Θυμάμαι πόσο με είχε κατακλύσει το Tears of the Kingdom με τη δημιουργικότητα που προσέφερε το σύστημα κατασκευών, ενώ εγώ απλώς ένωνα δέντρα για να λύνω τα περισσότερα παζλ. Το ίδιο κάνω και εδώ στο Death Stranding 2. Θα μπορούσα να πηδάω από ράμπες, να κάνω ακροβατικά, να δοκιμάζω διάφορα μέσα μετακίνησης και συντομεύσεις. Αντί γι’ αυτό, φορτώνω ένα φορτηγό και κινούμαι στον χάρτη σαν οδηγός της Amazon. Αυτό δείχνει πόσες επιλογές έχει προσθέσει ο Kojima στη συνέχεια, που για μένα δίνουν πολύ μεγαλύτερο βάθος σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι. Απλώς πρέπει να προσπαθήσω περισσότερο να τις αξιοποιήσω.
-Ed
Rematch, PS5 Pro
Ίσως παίξω μόνο έναν ακόμα αγώνα. Ένα ακόμα ματς δεν βλάπτει. Το επεισόδιο του 3 Body Problem, μιας σειράς που αποφάσισα να δω πολύ μετά τον ντόρο της, μπορεί να περιμένει. Έχω ανθρώπους να με εκνευρίσουν και αποφάσεις να με κάνουν να σηκώσω τα φρύδια. Από τότε που είχα κολλήσει με το Vampire Survivors, δεν έχω νιώσει ξανά τόσο έντονη ανάγκη να παίξω ένα παιχνίδι. Το Rematch, όπως λένε και οι νεότεροι, “το έχει”.
Είμαι ακόμα, ειλικρινά, χάλια στις πάσες. Είμαι αρκετά καλός στη διανομή όταν παίζω τερματοφύλακας και έχω κάνει μερικές εξαιρετικές μπαλιές στους επιθετικούς, αλλά στο κανονικό παιχνίδι χάνω τη μπάλα στη μισή προσπάθεια. Θα βελτιωθώ. Τουλάχιστον προσπαθώ.
Θα ήθελα όμως οι άλλοι παίκτες να εκμεταλλεύονται περισσότερο τον χώρο. Υπάρχει μια τάση να τρέχουν όλοι προς τη μπάλα, οπότε συχνά κάνω μια πάσα προς τα μπροστά σε άδειο χώρο, αλλά κανείς δεν βρίσκεται εκεί, όλοι θέλουν να είναι δίπλα στη μπάλα κάθε στιγμή.
Αυτά τα νέα μου από το Rematch. Δεν μπορώ να σταματήσω να το παίζω, ακόμα δεν είμαι καλός, και σχεδόν όλοι όσοι παίζω μαζί τους είναι απαίσιοι χαρακτήρες. Παρ’ όλα αυτά, όταν βάζουν γκολ, λέω πάντα “μπράβο”.
-Tom