Συναντήσεις με Βιβλία: Συναντήσεις με Επαγγελματίες
Γεια σου αναγνώστη, καλώς ήρθες πίσω στο Booked For The Week – τη συνηθισμένη μας Κυριακάτικη συζήτηση με ενδιαφέροντες ανθρώπους της βιομηχανίας για βιβλία! Αυτή τη στιγμή διαβάζω την Dorothy Parker, η οποία έχει προσφέρει περισσότερα στη γλώσσα απ’ ό,τι νόμιζα. Συχνά αναφωνώ “α, το είπε αυτό”. Αποδεικνύει ότι η ψυχή του χιούμορ περιλαμβάνει και την κατάθλιψη και τον αλκοολισμό, εκτός από την συντομία.
Αυτή την εβδομάδα έχουμε τον ειδικό σχεδίασης παιχνιδιών και συγγραφέα του Virtual Cities, Κωνσταντίνο Δημόπουλο! Χαίρε Κωνσταντίνε! Μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά στη βιβλιοθήκη σου;
- Τι διαβάζεις αυτή τη στιγμή;
Διαβάζω συνήθως αρκετά βιβλία ταυτόχρονα, εκτός από τα παιδικά που διαβάζω με την κόρη μου. Αυτή τη στιγμή διαβάζω το Sixteen Ways To Defend A Walled City του K. J. Parker και ξεκινώ το Conan The Barbarian του 1954. Ταυτόχρονα, διαβάζω το Procedural Generation In Game Design που επιμελήθηκαν οι Tanya Short και Tarn Adams, το οποίο είναι κρίσιμο για όποιον ενδιαφέρεται για PCG στα παιχνίδια του. Επίσης, διαβάζω (αργά) το The Arcades Project του Benjamin και ξαναδιαβάζω το A Pattern Language των Alexander, Ishikawa και Silverstein.
- Τι διάβασες τελευταία;
Στην φάση φαντασίας που βρίσκομαι, πρόσφατα τελείωσα το Orconomics του J. Zachary Pike, το οποίο βρήκα λιγότερο διασκεδαστικό απ’ ό,τι περίμενα, αλλά το εκτίμησα. Επίσης, διάβασα το The Art Of Political Lying του (υποτίθεται) Jonathan Swift. Στα βιβλία που σχετίζονται με παιχνίδια, ολοκλήρωσα το Mysteries Of Monkey Island του Nicolas Deneschau και τη συλλογή Procedural Storytelling In Game Design που επιμελήθηκαν ξανά οι Tanya Short και Tarn Adams.
- Τι σκοπεύεις να διαβάσεις επόμενα;
Η επαναληπτική ανάγνωση του Silmarillion είναι προτεραιότητα, καθώς θα είναι η πρώτη φορά που θα το διαβάσω στα Αγγλικά και η νέα εικονογραφημένη έκδοση είναι εκπληκτική. Επίσης, το The Infinite And The Divine του Robert Rath είναι ψηλά στη λίστα μου, ίσως πριν από την τρίτη και τελευταία μου προσπάθεια με το Ulysses του Joyce.
- Ποια φράση ή σκηνή από βιβλίο σου έχει μείνει;
Υπάρχουν πολλές, αλλά οι δύο που μου ήρθαν στο μυαλό είναι η πτήση του Ασμοδαίου από το Mansoul (βιβλίο δύο του Jerusalem) και ο Γκάνταλφ που κηρύττει σοφία και οίκτο στον Φρόντο στο Lord of The Rings: “Πολλοί που ζουν αξίζουν θάνατο. Και κάποιοι που πεθαίνουν αξίζουν ζωή. Μπορείς να τους το δώσεις; Τότε μην είσαι πολύ πρόθυμος να δώσεις θάνατο στην κρίση.” Όσο για την πτήση του Ασμοδαίου, είναι εξαιρετικά έξυπνη, αστεία και σουρεαλιστική, αποδεικνύει ότι τα παιδιά θα μπορούσαν εύκολα να τρελάνουν τον διάβολο αν ήθελαν.
- Ποιο βιβλίο προτείνεις στους φίλους σου;
Ανάλογα με την περίσταση, και εφόσον δεν μιλάμε για πολιτική, προτείνω πάντα την τριλογία του Lord of the Rings, καθώς προσπαθώ να διασφαλίσω ότι τα βιβλία παραμένουν η κυρίαρχη εκδοχή του έργου του Tolkien.
- Ποιο βιβλίο θα ήθελες να δεις να προσαρμόζεται σε παιχνίδι;
Είναι κρίμα που τα βιβλία του Vlad Taltos του υπέροχου Steven Brust δεν έχουν προσαρμοστεί ακόμα. Σκοπεύω να προσπαθήσω να το διορθώσω, αλλά θα είναι δύσκολο.
Μια μικρή επιπλέον σκέψη για σένα, αναγνώστη: πρόσφατα είχα μια μικρή αποκάλυψη. Για δεκαετίες, δεν μπορώ να ξεφύγω από την ανησυχία του επίδοξου καταλόγου κάθε φορά που ασχολούμαι με οποιοδήποτε μέσο, ειδικά με βιβλία. Ναι, σκέφτομαι, το απολαμβάνω. Πρέπει να το θυμάμαι, τόσο στο σύνολό του όσο και στα επιμέρους μέρη του. Δυστυχώς, τα βιντεοπαιχνίδια έχουν επηρεάσει τη μνήμη μου, και είναι δύσκολο να θυμηθώ την πλοκή ενός επεισοδίου που είδα την προηγούμενη εβδομάδα. Αλλά πρόσφατα κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν έχει σημασία: δεν περιμένω να θυμάμαι κάθε γεύμα που έχω φάει, αλλά εμπιστεύομαι ότι όλα με έχουν θρέψει με κάποιο τρόπο. Έτσι: άφησε τα πράγματα που αγαπάς να σε πλημμυρίσουν, διάβασε αυθόρμητα και τυχαία, μην προσπαθείς να κρατήσεις σφιχτά τις λεπτομέρειες, και ίσως τα μέρη που έχουν πραγματικό αντίκτυπο να παραμείνουν μαζί σου. Το ονομάζω ‘θεωρία ακαδημαϊκού χάους’. Το κάνω και με τα ενημερωτικά δελτία ιστοσελίδων. Αντί να προσπαθώ να παρακολουθώ τα πάντα, απλώς εγγράφομαι σε οποιοδήποτε ενημερωτικό δελτίο μπορεί να είναι ελαφρώς ενδιαφέρον. Ποιος ξέρει τι θα με περιμένει στο inbox μου όταν τελικά θελήσω να διαβάσω κάτι; Ίσως κάποια λογοτεχνική κριτική. Ίσως κάτι για γορίλες.
Αυτό, φυσικά, δεν ισχύει για τους καλεσμένους μας, οι οποίοι αποτυγχάνουν να αναφέρουν κάθε βιβλίο που έχει γραφτεί. Βιβλίο για τώρα!