Η πρώτη εμφάνιση του Dragon Quest
Εγγραφείτε σήμερα για να αποκτήσετε το πρώτο εξώφυλλο με το Dragon Quest!
Επισκόπηση The Outer Worlds 2
Το The Outer Worlds 2 δεν αλλάζει ριζικά τη δοκιμασμένη και επιτυχημένη συνταγή που δημιούργησε η Obsidian Entertainment με το The Outer Worlds πριν από πάνω από πέντε χρόνια. Αντίθετα, αυτή η φιλόδοξη συνέχεια ακολουθεί το παράδειγμα άλλων σπουδαίων RPG sequels, προσφέροντας περισσότερους κόσμους για εξερεύνηση, περισσότερα λάφυρα και, το σημαντικότερο, νέους τρόπους να επηρεάσετε και να διαμορφώσετε τη δική σας διαστημική περιπέτεια. Παρόλο που η βασική ιστορία δεν κορυφώνεται εντυπωσιακά, εντυπωσιάστηκα από το πόσο περιεχόμενο κατάφερε να ενσωματώσει η Obsidian σε αυτό το 30ωρο ταξίδι, με παράπλευρες αποστολές που δένουν αβίαστα με την κύρια πλοκή και ένα επίπεδο αλληλεπίδρασης που λίγα RPG καταφέρνουν να πετύχουν.
Βίντεο-κριτική The Outer Worlds 2
Κάθε παίκτης ξεκινά ως μέλος του Earth Directorate, ουσιαστικά ένας διαστημικός αστυνομικός, με το υπόβαθρο που επιλέγετε για τον ήρωά σας να καθορίζει το πώς βρέθηκε εκεί. Μετά από κάποιες αισθητικές επιλογές και την επιλογή χαρακτηριστικών που επηρεάζουν ελαφρώς την αρχή της ιστορίας, μπαίνετε σε ένα προοίμιο γεμάτο tutorials, κρυφά κίνητρα και διαστημικές ρωγμές. Το The Outer Worlds 2 ξεκινά με μυστήριο και ίντριγκα, προετοιμάζοντας ένα αίνιγμα αντάξιο των πλανητικών ταξιδιών που ακολουθούν. Αν και αυτή η ιστορία κλείνει με ικανοποιητικό τρόπο, ήθελα να δω περισσότερα. Δεν ήταν βιαστική ή κακοσχεδιασμένη – απλώς της έλειπε η δομή που βρήκα σε άλλα σημεία του παιχνιδιού.
Η ουσία είναι το ταξίδι
Καθώς έβλεπα τα credits να περνούν, το πιο πολυχρησιμοποιημένο κλισέ μου ερχόταν στο μυαλό και θα το χρησιμοποιήσω: Το The Outer Worlds 2 δεν αφορά τον προορισμό, αλλά το ταξίδι.
Εξερεύνηση και χιούμορ
Από τη στιγμή που προσγειώθηκα στο Paradise Island, έναν καταπράσινο, τροπικό προορισμό στον πλανήτη Eden, το παιχνίδι άρχισε να ξεδιπλώνει τις δυνατότητές του και σπάνια σταμάτησε (εκτός από εκείνη τη φορά που ένα πτώμα συνθλίφτηκε κωμικά μέσα στα γρανάζια μιας πλατφόρμας κατά τη διάρκεια μιας αποστολής που μου χάρισε jet boots για διπλό άλμα). Παρόλο που οι διάλογοι της Obsidian διατηρούν έναν ελαφρύ, χιουμοριστικό τόνο – ακόμα και όταν πρόκειται για φόνο – κάτω από την επιφάνεια υπάρχει μια βαθύτερη ανάλυση του καπιταλισμού και της θρησκείας. Ανάλογα με τις επιλογές σας, μπορεί να φτάσετε σε διαφορετικά συμπεράσματα, αλλά εκτιμώ που το sequel προκαλεί με έξυπνη γραφή και ανατροπές.
Κοινωνικά σχόλια και επιλογές
Ο καπιταλισμός είναι κακός, οι διευθυντές στην κορυφή επίσης, αλλά τι γίνεται με τον μάνατζερ που βρίσκεται ανάμεσά τους και την εργατική τάξη; Πόσο στενά συνδέονται η αστική τάξη και η θρησκεία στην ιδανική τους κοινωνία; Είναι ποτέ πραγματικά ελεύθερες οι αγορές; Η Obsidian δεν ανακαλύπτει τον τροχό, αλλά μου αρέσει που έχει κάτι να πει και μου δίνει χώρο, τόσο στους διαλόγους όσο και στο gameplay, να απαντήσω με τον δικό μου τρόπο.
Μάχες και οπλισμός
Το παιχνίδι προσφέρει εξαιρετική μάχη πρώτου προσώπου (και μια μέτρια κάμερα τρίτου προσώπου για όσους το προτιμούν), κάνοντας το αρχικό παιχνίδι να φαίνεται ξεπερασμένο. Υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός όπλων, αλλά τα mods και οι παραλλαγές, όπως plasma και shock, προσφέρουν μεγάλη ποικιλία σε όπλα και melee επιλογές. Τα legendary και science weapons είναι πραγματικά ξεχωριστά, κάνοντάς με να θέλω να δοκιμάσω το καθένα. Ξεχώρισα το Moon Man machine gun που δυναμώνει όσο το χρησιμοποιώ, αυξάνοντας ζημιά και ταχύτητα, και το repeater rifle που βάζει doom marker σε εχθρούς όταν τους πετυχαίνεις στα αδύναμα σημεία. Το melee δεν ήταν το στιλ μου, αλλά ένα rainbow sword που μετέτρεπε τη μάχη σε rhythm game (με gospel-like praise break μετά από αρκετά χτυπήματα) δείχνει πόσο δημιουργικά μπορούν να γίνουν τα όπλα.
Τεχνητή νοημοσύνη και στρατηγική
Η AI των εχθρών είναι έξυπνη και απαιτητική, και πέθανα περισσότερες φορές απ’ ό,τι σε οποιοδήποτε πρόσφατο RPG. Συνεχώς άλλαζα τακτική, εξοπλισμό με χειροβομβίδες και τον τρόπο που χρησιμοποιούσα τις ειδικές ικανότητες των συντρόφων μου, όπως του Niles που τραβάει την προσοχή των εχθρών ή της Aza που εξαπολύει φλογερή επίθεση. Οι διαφορετικοί τύποι εχθρών – άνθρωποι, μηχανές ή εξωγήινα πλάσματα – απαιτούν διαφορετική προσέγγιση και στρατηγική.
Εναλλακτικά στυλ παιχνιδιού
Μπορείτε να παίξετε το The Outer Worlds 2 ως καθαρό shooter, με σφαίρες και εκρήξεις, και υπάρχουν απλές δεξιότητες και perks για να υποστηρίξουν αυτό το στυλ, όπως αύξηση ζημιάς από απόσταση ή αντοχή στη ζημιά. Όμως το παιχνίδι απογειώνεται όταν αξιοποιείτε τα υπόλοιπα συστήματά του. Εκτός από το stealth, που ήταν καλό στην εξερεύνηση αλλά όχι τόσο στη μάχη, κάθε προσέγγιση που δοκίμασα φαινόταν μοναδική, σαν να ήμουν ο μόνος που θα το έκανε έτσι. Απόλαυσα το να παρακάμπτω boss fights μέσω διαλόγου, με την Obsidian να προσθέτει ένταση στις συζητήσεις, κάνοντάς τες εξίσου ικανοποιητικές με τη βίαιη προσέγγιση της Aza.
Παράπλευρες αποστολές και σύντροφοι
Ιδιαίτερα μου άρεσε ο τρόπος που το παράπλευρο περιεχόμενο, όπως οι αποστολές συντρόφων που βελτιώνουν τις ικανότητές τους και αποκαλύπτουν τον χαρακτήρα τους, αλλά και οι κλασικές side quests – από αστείες μέχρι συγκινητικές – συνδέονται με τον βασικό στόχο του ήρωα. Κάποιες αποστολές είναι απλώς συλλεκτικές, όπως το να βρεις comics ή έργα τέχνης, αλλά οι περισσότερες προσφέρουν ουσιαστική γνώση για τους ηγέτες και τις οργανώσεις που συναντάς στην κύρια ιστορία. Όσα έμαθα βοηθώντας τους κατοίκους της αποικίας επηρέασαν τις μεγάλες αποφάσεις μου για τη σωτηρία της Arcadia.
Αποστολές συντρόφων και ανταμοιβές
Οι αποστολές συντρόφων είναι άλλοτε ενδιαφέρουσες και άλλοτε αδιάφορες, με κάποιες να εμφανίζονται αργά και άλλες να εξασφαλίζουν μόνιμη θέση στην ομάδα μου. Αξίζουν όμως όλες για το mod kit που αλλάζει τον τρόπο που λειτουργεί κάθε σύντροφος στη μάχη. Μέσα από αυτές τις αποστολές και τα kits, κατάφερα να καλύψω τα κενά της ομάδας μου, π.χ. ως ευέλικτος, επικοινωνιακός run-and-gunner με έφεση στο χρήμα, ο Tristan ως tank και η Aza ως assassin συμπλήρωσαν ιδανικά το party μου.
Επαναληψιμότητα και Flaws
Αν και συνήθως δεν ξαναπαίζω αμέσως ένα παιχνίδι, το The Outer Worlds 2 με έπεισε να το σκεφτώ, κυρίως λόγω των εναλλακτικών λύσεων που υπονοεί. Οι επιλογές διαλόγου, οι στρατηγικές και τα RPG στοιχεία έκαναν το playthrough μου ευέλικτο, αλλά το σύστημα Flaws που επιστρέφει δίνει στο sequel μια αίσθηση αντίδρασης που σπάνια βρίσκεις. Τα Flaws, αν και προαιρετικά, αναγνωρίζουν το στυλ παιχνιδιού σου – π.χ. ένα που ανταμείβει τη συνήθεια να κάνεις reload με μεγαλύτερο γεμιστήρα αλλά μειώνει τη ζημιά αν αδειάσεις τελείως το όπλο – κάνοντάς σε να νιώθεις ότι κάποιος σε παρακολουθεί. Λάτρεψα αυτό το σύστημα και το ότι νέα Flaws εμφανίζονταν μέχρι το τέλος του παιχνιδιού, δείχνοντας πως ο τρόπος που παίζεις έχει σημασία μέχρι και το φινάλε.
Γραφικά, ήχος και bugs
Αν και η έντονη αισθητική μπορεί να ξενίσει όσους προτιμούν τα πιο μουντά, αποκαλυπτικά γραφικά της Obsidian, το The Outer Worlds 2 είναι το ομορφότερο παιχνίδι του στούντιο, με έντονα χρώματα που ζωντανεύουν το σύστημα αποικιών. Η μουσική ήταν κάπως περιορισμένη, αλλά το νέο ραδιόφωνο καλύπτει το κενό με:
- διαφημίσεις Auntie’s Choice που θυμίζουν χιουμοριστικά QVC
- τραγούδια που εξυμνούν τον Sovereign και το Protectorate
- jazz κομμάτια του 20ού αιώνα που θυμίζουν Fallout
Μου άρεσε που κάποιες side missions ξεκινούν απευθείας από το ραδιόφωνο, λειτουργώντας ως proximity chat για όσους χρειάζονται βοήθεια.
Τεχνική απόδοση
Υπήρχαν μερικά επίμονα bugs, όπως η αδυναμία χρήσης του πάνω στο d-pad όταν μπαίνεις στο inventory ή σημεία που απαιτούσαν reload save για να προχωρήσεις, αλλά ακόμα και στο PlayStation 5, που δεν ανήκει στο τυπικό οικοσύστημα της Obsidian και της Xbox, το παιχνίδι έτρεχε άψογα. Το PS5 Pro ειδικά επέτρεψε στο παιχνίδι να ξεδιπλωθεί με ομαλή απόδοση στα 60 FPS και ανάλυση 1620p (και το Balanced Mode στα 40 FPS/4K είναι εξίσου καλό αν το προτιμάτε).
Συμπέρασμα
Το The Outer Worlds 2 διορθώνει τις αδυναμίες του σύντομου προκατόχου του, προσθέτοντας νέα στοιχεία που δίνουν στους παίκτες περισσότερες ευκαιρίες να διαμορφώσουν την περιπέτειά τους. Αν και η βασική ιστορία σας θα μοιάζει με τη δική μου όταν δείτε τα credits, οι επιλογές που έχετε στη διάθεσή σας, εντός και εκτός μάχης, και το πώς τις αξιοποιείτε, θα δώσουν μια μοναδική χροιά στη δική σας εμπειρία. Το The Outer Worlds 2 δεν ανατρέπει τα δεδομένα των RPG αυτού του είδους, αλλά χρησιμοποιεί το δοκιμασμένο πλαίσιο για να δημιουργήσει την αλληλεπιδραστική περιπέτεια που η Obsidian οραματιζόταν εδώ και χρόνια. Το αποτέλεσμα είναι το αγαπημένο μου παιχνίδι της Obsidian μέχρι σήμερα.
Alex Van Aken
συνέβαλε σε αυτό το άρθρο.
