Κυριακάτικες σκέψεις
Οι Κυριακές είναι για να σκεφτείς τι να κάνεις με περίπου 200 μήλα και 50 αχλάδια. Τα πάρκα εδώ γύρω είναι γεμάτα με ημιξεχασμένες οπωροφόρες, οπότε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο μαζέψαμε μερικούς κουβάδες. Τώρα συνειδητοποιώ πως αν δεν τρώω μήλα σε κάθε γεύμα, δεν τα χρησιμοποιήσω για να ανάψω φωτιές, να κάνω μπάνιο στους χυμούς τους ή να τα πολτοποιήσω για να τα χρησιμοποιήσω ως φτηνό στόκο, το διαμέρισμά μου σύντομα θα γεμίσει με αρουραίους, σκαθάρια και άγριους ζυθοποιούς.
Μήλα, αχλάδια και φιλανθρωπία
Μάλλον θα δώσω μια ποσότητα σε τράπεζα τροφίμων. Έχω ακούσει ότι τα μήλα διατηρούνται καλά όταν είναι φρεσκοκομμένα, αλλά τα αχλάδια είναι ύπουλα, μια μέρα είναι σκληρά σαν ατσάλι και την επόμενη έχουν γίνει μούσκεμα. Τέλος πάντων, εδώ είναι μερικά κείμενα από το διαδίκτυο που δεν αναφέρονται ιδιαίτερα στα φρούτα.
Φωτορεαλισμός και Metal Gear Solid 3
Ας ξεκινήσουμε με αυτό το σύντομο αλλά ενδιαφέρον δοκίμιο από τον Joe Wintergreen, δημιουργό του InFlux, σχετικά με τη χρήση της φωτογραμμετρίας στο remake του Metal Gear Solid 3. Το πρόσφατο remake χρησιμοποιεί εκτενώς τα Quixel Megascans, μια κυρίως δωρεάν βιβλιοθήκη φωτογραμμετρίας υψηλής ανάλυσης. Δεν θεωρώ ότι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία από μόνο του, αλλά είναι αστείο πως το κομμάτι ξύλου που δαγκώνει ο Snake όταν δένει το χέρι του είναι ακριβώς ίδιο με μια σανίδα που συναντάς συχνά στο InFlux Redux. Είναι ενδιαφέρον πώς ένα παιχνίδι γεμάτο μοναδικά αντικείμενα αποκτά ένα remake που δεν έχει την ίδια προσέγγιση. Σε ένα σχεδόν φωτορεαλιστικό στυλ, ίσως να μην έχει πια σημασία ποια “φωτογραφία” ή σάρωση χρησιμοποιείς για κοινά αντικείμενα. Ωστόσο, δεν είναι ευχάριστο το γεγονός ότι ό,τι βλέπεις στην οθόνη ήταν κάποτε μοναδικό έργο τέχνης, ενώ τώρα δεν είναι, σε ένα remake που υποτίθεται ότι είναι πιστό στο πρωτότυπο.
Η ιστορία του interactive cinema
Θα προσθέσω ένα κομμάτι δημοσιογραφίας για videogames από τον Αύγουστο – η Claire Evans γράφει για την εντυπωσιακά μακρά ιστορία του “interactive cinema”. Το δεύτερο μέρος είναι ένα σύντομο προφίλ του Sam Barlow. Το αναφέρω εν μέρει επειδή το Road To Empress κυκλοφόρησε αυτή την εβδομάδα, και εν μέρει επειδή όταν έψαξα “interactive cinema” βρήκα αυτό το άρθρο του 2012 από έναν συγγραφέα που μου φάνηκε οικείος. Εδώ η Evans παραθέτει και μια παλιά φράση του Ebert:
Interfilm γύρισε τέσσερα ακόμη διαδραστικά movie-games. Το δεύτερο, Mr. Payback, γραμμένο από τον Bob Gale του Back to the Future, είχε πρωταγωνιστή τον Billy Warlock ως έναν βιονικό άντρα που τιμωρεί αγενείς: το κοινό μπορούσε να κάνει τον Mr. Payback να αναγκάσει έναν διευθυντή να φάει από ένα μπολ για σκύλους γεμάτο εγκέφαλο πιθήκου, για παράδειγμα. Όπως και στο I’m Your Man, το εισιτήριο για το Mr. Payback περιλάμβανε επαναλαμβανόμενες προβολές, ώστε το κοινό να δοκιμάζει εναλλακτικές τιμωρίες – αν και ο κριτικός Gene Siskel είχε πει στην εκπομπή του πως θα πλήρωνε διπλά για να το δει μόνο μία φορά. Ο Ebert, που αργότερα χαρακτήρισε το Mr. Payback ως τη χειρότερη ταινία του 1995, συμφώνησε: “Αυτό δεν είναι ταινία. Μια ταινία δρα πάνω σου.”
Η δολοφονία του Charlie Kirk και η πολιτική
Ο γνωστός δεξιός και ιδρυτής του Turning Point USA, Charlie Kirk, δολοφονήθηκε αυτή την εβδομάδα. Κυκλοφορεί πολύ παραπληροφόρηση και κυνική εικασία για την ταυτότητα και τα κίνητρα του φερόμενου ως δράστη, μερικά από τα οποία σχετίζονται με σύμβολα που βρέθηκαν στις σφαίρες, συμπεριλαμβανομένης μιας αναφοράς στο Helldivers 2. Δεν θα αναλύσω τον ύποπτο, καθώς η υπόθεση εξελίσσεται. Ωστόσο, είναι σημαντικό να επισημανθεί η καλά χρηματοδοτημένη μισαλλοδοξία του Kirk, δεδομένης της εξύμνησής του από το πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ και των προσπαθειών να παρουσιαστεί η κριτική προς το πρόσωπό του ως “ασέβεια”. Δείτε ένα καυστικό αφιέρωμα της Elizabeth Spiers στο The Nation.
Πολλές από τις απλοϊκές υπερασπίσεις του Kirk και της κληρονομιάς του βασίζονται στην ιδέα ότι είναι αποδεκτό να διαδίδεις μίσος κατά “εχθρών” αρκεί να το παρουσιάζεις ως συζήτηση. Αυτό είναι απλώς ταξικό προνόμιο. Ο άνθρωπος που είπε “Οι μαύρες γυναίκες δεν έχουν την εγκεφαλική ικανότητα να λαμβάνονται σοβαρά. Πρέπει να κλέψεις τη θέση ενός λευκού” το είπε φορώντας πουκάμισο και γραβάτα σε podcast, όχι με κουρελιασμένη φόρμα σε πάρκινγκ επαρχιακού Walmart. Αυτό δεν το κάνει λιγότερο ρατσιστικό.
Η άνοδος της ακροδεξιάς στη Βρετανία
Στο blog του London Review of Books, η Helen Charman γράφει για μια παρόμοια στροφή της βρετανικής πολιτικής προς τα δεξιά. Η νέα υπουργός Εσωτερικών, Shabana Mahmood, δήλωσε τον Μάιο ότι έχει “φυσική ταύτιση με το στοιχείο πίστης, σημαίας και οικογένειας” του Blue Labour. Η προκάτοχός της, Yvette Cooper, νυν υπουργός Εξωτερικών, είπε στο Times Radio ότι έχει σημαιάκια Union Jack στη σκεπή του υπόστεγου της. “Οι άνθρωποι πρέπει να ενωθούν γύρω από τις σημαίες μας”, είπε. Όταν ρωτήθηκε αν πρέπει να τις βάζουν και σε γέφυρες αυτοκινητοδρόμων, απάντησε: “Εγώ θα τις έβαζα παντού.” Οι σημαίες που εμφανίζονται σε γέφυρες, κολώνες και κυκλικούς κόμβους σε όλη τη χώρα είναι μέρος της καμπάνιας “Operation Raise the Colours”, που οργανώνεται από γνωστούς ακροδεξιούς. Το BBC ρώτησε τον Keir Starmer αν αυτό είναι ρατσιστικό ή πατριωτικό. “Υποστηρίζω τις σημαίες”, απάντησε ο πρωθυπουργός.
Η επένδυση της Σαουδικής Αραβίας στα esports
Στο Eurogamer, ο Connor Makar γράφει για την επένδυση της Σαουδικής Αραβίας στο Evo και σε άλλους θεσμούς esports, με φόντο το ιστορικό της χώρας σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν υπάρχει ρυθμιστικό όργανο να το αποτρέψει, ούτε κάποιος μεγαλύτερος επενδυτής (ή, δεδομένης της κατάστασης των esports, κάποιος “μεγαλύτερος ανόητος”) να αγοράσει το τουρνουά από τους νέους ιδιοκτήτες. Έτσι, αυτό δύσκολα θα αλλάξει, εκτός αν η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας αποφασίσει ότι ο ανταγωνιστικός χώρος του gaming δεν αξίζει τον κόπο ή ότι ελάχιστοι φαν των fighting games θα ταξιδέψουν ποτέ στην Qiddiya χωρίς αμοιβή.
Gorillaz και η επιστροφή του Kong Studios
Σύμφωνα με το Endless Mode, οι Gorillaz επανέφεραν το Flash game site τους, Kong Studios. Είμαι κάπως ένοχος φαν των Gorillaz. Μερικές φορές τους θεωρώ ως μια μέτρια εκδοχή μιας εξαιρετικής ιδέας για ψεύτικο καρτουνίστικο pop συγκρότημα, αλλά έχουν κυκλοφορήσει πολύ καλά τραγούδια και έχουν μοναδικό ταλέντο στις συνεργασίες με μεγάλα ονόματα. Μόλις ανακοίνωσαν άλμπουμ με έντονες επιρροές από την ινδουιστική τέχνη. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε διάφορα αποτελέσματα.
Mechsploitation και queer κοινότητες
Η έρευνά μου για την καταστολή των “mature” videogames από τους παρόχους πληρωμών με οδήγησε στο mechsploitation, όπως το περιγράφει η Erin.
Κεντρικό ρόλο στην ιστορία του mechsploitation έχει η κοινότητα Empty Spaces, μια ομάδα τρανς γυναικών που γράφει κυρίως για εκμεταλλευτικές δυναμικές εξουσίας σε αρχέτυπα (μάγισσες, κούκλες, άγγελοι, δαίμονες, νεράιδες, αράχνες, νυχτοπεταλούδες κ.ά.), εξερευνώντας θέματα όπως το σεξ, το τραύμα, η κακοποίηση και άλλα. Αυτή η κοινότητα και το έργο της στις αρχές της δεκαετίας του 2020 αποτέλεσαν βασική έμπνευση για το WARHOUND. Επίσης, η ίδια και η “dollposting” σκηνή εξελίχθηκαν μέσω της ιδέας της “combat doll” και σχετικών έργων όπως το Funeral σε “mechposting”, μια σκηνή που συνεχίζει να υπάρχει και έχει μεγάλη αλληλεπικάλυψη με το mechsploitation από την αρχή της.
Συνέδριο για Game Studies και ποικιλομορφία
Έχεις χρόνο για μια μικρή ακαδημαϊκή συλλογή; Εδώ είναι τα πρακτικά του πρώτου συνεδρίου Black, Indigenous, and People of Color Game Studies Conference, με εργασίες για τους μαύρους millennial φαν του Yu-Gi-Oh! και τη συγγραφή και αντίδραση στη Vivienne του Dragon Age: Inquisition.
Εναλλακτικά φινάλε αγαπημένων παιχνιδιών
Κλείνοντας, ένα παλιότερο θέμα: οι ιδρυτές του RPS μαζί με τον The Boy Quinns ξαναγράφουν τα φινάλε των αγαπημένων τους παιχνιδιών.