Πρώτες εντυπώσεις από τη Silent Hill f
Πέντε ώρες μέσα στη Silent Hill f, αρχίζω να συνδέομαι πραγματικά με τη φοβισμένη πρωταγωνίστριά της – και να κρατάω σημειώσεις για το Resident Evil Requiem. «Όχι, φύγε!» ουρλιάζει η Hinako, καθώς ένα τέρας με στεφάνι από λουλούδια την πλησιάζει απειλητικά. Με μια γρήγορη κίνηση αποφεύγει τον κίνδυνο, μόνο για να δεχτεί επίθεση από έναν κρυμμένο εχθρό που ξεπροβάλλει από τις σκιές και της προκαλεί σοβαρή ζημιά, αναγκάζοντάς τη να ξαναφωνάξει από τον τρόμο.
Η Hinako εκφράζει έντονα τον φόβο της για όσα βιώνει στο νέο Silent Hill. Τα δάκρυα είναι συχνό φαινόμενο, είτε στη μάχη είτε σε σκηνές όπου πίνει ιερό νερό που μετατρέπεται σε λάβα. Παρ’ όλα αυτά, σε μικρές δόσεις, εμφανίζει και στιγμές θάρρους και γρήγορων αντανακλαστικών, σαν έμπειρη ηρωίδα δράσης. Σύμφωνα με τη Neobards, το σύστημα μάχης με επιρροές από Soulslike αναδεικνύει αυτές τις εκλάμψεις δύναμης ως αποτέλεσμα της αδρεναλίνης και της απελπισίας της.
Έχοντας δοκιμάσει πρόσφατα το Resident Evil Requiem, η ιδέα μιας πρωταγωνίστριας που δεν είναι πανίσχυρη μου είναι πλέον οικεία. Μήπως το ταξίδι της Hinako με βοηθήσει να αποδεχτώ τη Grace Ashcroft με όλες τις αδυναμίες και τα δάκρυά της, παρότι μέχρι τώρα ήμουν διστακτικός;
Δύο θρυλικές σειρές με φοβισμένες ηρωίδες
Είναι σχεδόν ποιητικό το γεγονός ότι οι Capcom και Konami, οι «παππούδες» του survival horror, κυκλοφορούν παιχνίδια με γυναίκες πρωταγωνίστριες με διαφορά λίγων μηνών. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι τόσο η Grace όσο και η Hinako μοιράζονται το χαρακτηριστικό του απόλυτου φόβου απέναντι σε κάθε απειλή.
Για τη Hinako, αυτό βγάζει νόημα. Τα καλύτερα Silent Hill πάντα είχαν πρωταγωνιστές απροετοίμαστους, όπως ο James Sunderland ή η Heather Mason. Αντίθετα, στο Resident Evil, οι ήρωες όπως ο Leon S Kennedy, η Jill Valentine ή τα αδέρφια Redfield είναι πάντα έτοιμοι για μάχη. Η Grace αποτελεί εξαίρεση σε αυτή τη μακρά παράδοση.
Ομολογώ πως, αν και θα παίξω το Resident Evil Requiem ούτως ή άλλως, βλέποντας από κοντά την αδυναμία της Grace στη μάχη ήταν αποκαλυπτικό. Κλαίει, ουρλιάζει, ακόμα και πέφτει κάτω κατά τη διάρκεια καταδιώξεων, ειδικά σε third-person mode, κάνοντας την εμπειρία ακόμα πιο αγχωτική λόγω της αίσθησης αδυναμίας. Αυτή η προσέγγιση ενισχύει τον τρόμο με αποτελεσματικό τρόπο.
Ελπίδες και φήμες για το Resident Evil Requiem
Παρά τον ρεαλισμό της προσέγγισης, δεν μπορώ να μην ελπίζω – ή να αρνούμαι – τη φήμη ότι ο Leon, πρωταγωνιστής των Resident Evil 2, 4 και 6, ίσως εμφανιστεί ως δεύτερος playable χαρακτήρας στο Requiem, προσφέροντας μια ισορροπία στην εμπειρία.
Κατανοώ τι προσπαθεί να πετύχει η Capcom, παρουσιάζοντας μια ιστορία όπου ο παίκτης νιώθει τον ίδιο φόβο με τον χαρακτήρα. Ωστόσο, δεν είμαι σίγουρος αν αυτό ταιριάζει με το Resident Evil ως σύνολο, αφού, παρά τις συχνές συγκρίσεις με το Silent Hill, οι δύο σειρές λειτουργούν με πολύ διαφορετικό τρόπο.
Σύγκριση εμπειριών μεταξύ Silent Hill f και Resident Evil
Ξεκινώντας τη Silent Hill f, είχα στο μυαλό μου το Silent Hill 2 remake ως σημείο αναφοράς, όχι κάποιο παιχνίδι της Capcom.
Ήξερα τι να περιμένω: μια ιστορία για έναν απλό άνθρωπο που βυθίζεται σε ψυχολογικό εφιάλτη. Παρακολουθώντας όμως τη Hinako να εξελίσσεται και να αποκτά δεξιότητες, άρχισα να βλέπω το Requiem με άλλο μάτι. Όπως και η Grace στο preview, η Hinako στην αρχή είναι σχεδόν ανήμπορη. Το πρώτο μου όπλο το βρίσκω μετά από μισή ώρα, και χρειάστηκε να καταλάβω ότι η αποφυγή δεν αρκεί – έπρεπε να τρέξω για να ξεφύγω.
Ακόμα και όταν απέκτησα το πρώτο μου αυτοσχέδιο όπλο, η Hinako δεν έγινε ξαφνικά μαχήτρια. Οι αργές, βαριές επιθέσεις απαιτούν προσεκτικό συγχρονισμό, ενώ πρέπει να προσέχω και τις μπάρες λογικής και αντοχής της (ναι, το σύστημα θυμίζει Soulslike). Πλέον έχω συνηθίσει τις κινήσεις της και τα μοτίβα των εχθρών, κάτι που την κάνει να φαίνεται πιο ικανή όσο προχωρά το παιχνίδι.
Εξέλιξη χαρακτήρα και μηχανισμοί αναβάθμισης
Όταν παρουσιάζονται τα ema και Faith – τα νομίσματα αναβάθμισης της Silent Hill f – μπορώ να διαμορφώσω τη Hinako σε κάτι περισσότερο από μια φοβισμένη έφηβη με μια σκουριασμένη σωλήνα.
Ενισχύω τη ζωή της, αυξάνω την αντοχή της και της δίνω περισσότερες θέσεις για Omamori, ώστε να έχει πλεονέκτημα στη μάχη. Η μάχη παραμένει αδέξια και δύσκολη – κάτι που αντικατοπτρίζει την προσωπική της ωρίμανση στην επαρχιακή Ιαπωνία των ‘60s – αλλά η αργή της πρόοδος από φοβισμένο κορίτσι σε θαρραλέα επιζήσασα αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα, ακριβώς επειδή κάθε αναβάθμιση κερδίζεται με κόπο.
Θα ήθελα μερικές φορές να μπορούσε να κάνει εντυπωσιακές κινήσεις, όπως στο Dying Light: The Beast, ή να βγάλει ένα Matilda handgun και να εξουδετερώσει τους εχθρούς της; Ναι, το παραδέχομαι. Αλλά η αδεξιότητά της δεν την κάνει λιγότερο ικανή να εξοντώσει κάθε αντίπαλο που συναντώ.
Αναθεώρηση της Hinako και προσδοκίες για τη Grace
Κάπου μεταξύ τρίτης και πέμπτης ώρας με τη Silent Hill f, συνειδητοποίησα ότι είχα παρεξηγήσει τη Hinako. Την είχα θεωρήσει αδύναμη και φοβισμένη, αλλά μέσα από τον φόβο και την αντιμετώπισή του αντλεί τεράστια δύναμη για να συνεχίσει. Αυτό έχει σημασία και για το Resident Evil Requiem. Αν η Grace αποδειχθεί τόσο ευρηματική και έξυπνη όσο η Hinako – έστω και με διαλείμματα δακρύων και φωνών – ίσως το Requiem παρουσιάσει μια παρόμοια διαδρομή. Αυτό φαίνεται να υπονοεί και η Capcom, ειδικά καθώς απορρίπτει τις θεωρίες για συμμετοχή του Leon στο παιχνίδι.
Δεν φαντάζομαι το Resident Evil να ακολουθεί πλήρως το ύφος του Outlast (ή του Silent Hill) σε ένα παιχνίδι που γιορτάζει τα 30 χρόνια του, αλλά αν η Grace έχει έστω και λίγη από την αποφασιστικότητα της Hinako, ίσως τελικά με κερδίσει αυτή η προσέγγιση. Αρκεί να μην έχουμε άλλες αποφυγές και παρές, εντάξει;
Επερχόμενα horror games που θα σας στοιχειώσουν
- Xbox Series X
- PS5
- PC Gaming
- Platforms
- Xbox
- PlayStation
