Η κυριαρχία του Spider-Man στα video games
Εκτός από τον Batman, ο Spider-Man έχει πρωταγωνιστήσει στα περισσότερα παιχνίδια τα τελευταία τριάντα χρόνια, ξεπερνώντας μάλιστα τον Caped Crusader τα τελευταία χρόνια. Πλέον, ως Marvel IP, ο Spidey συνδέεται με παιχνίδια με άδεια χρήσης, τα οποία δεν φημίζονται για τη σταθερή ή υψηλή ποιότητα. Αν και τα πράγματα άλλαξαν μετά τα μέσα της δεκαετίας του 2010, υπήρξε περίοδος όπου σχεδόν κάθε χρόνο κυκλοφορούσε νέο παιχνίδι Spider-Man, συχνά με βιασμένη και επαναλαμβανόμενη αίσθηση. Παρ’ όλα αυτά, το συνολικό βιογραφικό του Peter Parker στα video games παραμένει αξιόλογο.
Εστίαση στα γραφικά της εποχής
Η επιλογή των παιχνιδιών βασίζεται σε εκείνα που είχαν εντυπωσιακά γραφικά όταν κυκλοφόρησαν, όχι απλώς σε όσα φαίνονται καλύτερα το 2025 (αυτό θα περιόριζε τη λίστα στην τριλογία της Insomniac).
Marvel’s Spider-Man 2: Εντυπωσιακά γραφικά στο PS5
Συνήθως, τα παιχνίδια Spider-Man είχαν αξιοπρεπή αλλά όχι εντυπωσιακά γραφικά, προσφέροντας μέτρια οπτική παρουσίαση. Αυτό άλλαξε όταν η Insomniac ανέλαβε το franchise και είχε τον χρόνο να δημιουργήσει ολοκληρωμένες open-world περιπέτειες για τις κονσόλες της Sony. Τα Marvel’s Spider-Man και Miles Morales συγκαταλέγονται στα ομορφότερα παιχνίδια του PS4, με το δεύτερο να στέκεται επάξια δίπλα στις περισσότερες κυκλοφορίες του PS5. Το 2023, ο πολυαναμενόμενος διάδοχος κυκλοφόρησε, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές αλλά και διχασμένες αντιδράσεις από το κοινό, κυρίως λόγω της περίπλοκης ιστορίας του.
Ένα σημείο που δεν επιδέχεται κριτικής είναι τα γραφικά, καθώς το Marvel’s Spider-Man 2 είναι εντυπωσιακό στο PS5. Η Νέα Υόρκη δεν έχει φανεί ποτέ πιο ρεαλιστική και ζωντανή, ενώ ο κόσμος είναι γεμάτος λεπτομέρειες. Ορισμένα σχέδια χαρακτήρων μπορεί να μην αρέσουν σε όλους, αλλά αντικειμενικά είναι εξαιρετικά. Οι μάχες ξεχωρίζουν χάρη στις ομαλές και ρεαλιστικές κινήσεις, ενώ το web-swinging φτάνει σε νέα επίπεδα. Η έκδοση για PC είχε κάποια τεχνικά προβλήματα στην αρχή, αλλά παραμένει εντυπωσιακή οπτικά.
Σκέφτηκα να επιλέξω το Miles Morales ως εκπρόσωπο της εποχής Insomniac, καθώς το χιονισμένο Μανχάταν είναι πραγματικά μαγευτικό.
Spider-Man: Shattered Dimensions: Το καλύτερο μη open-world
Από το 2004, ο Spider-Man απέκτησε 12 παιχνίδια για οικιακές κονσόλες, με τα 9 να διαδραματίζονται σε open-world περιβάλλοντα. Ο ήρωας της Marvel ταυτίζεται με το Μανχάταν, οπότε αυτή η προσέγγιση είναι λογική, αλλά τα open-world projects απαιτούν πολλούς πόρους και συχνά έχουν περιορισμούς. Πολλά από αυτά τα παιχνίδια είχαν σύντομο χρόνο ανάπτυξης, με αποτέλεσμα μέτρια γραφικά.
Πριν την Insomniac, τα Shattered Dimensions και Edge of Time ξεχώριζαν οπτικά, επιλέγοντας αυτοτελή επίπεδα αντί για ανοιχτούς κόσμους. Το Edge of Time περιορίζεται κυρίως σε ένα κτίριο, αλλά το Shattered Dimensions αλλάζει συνεχώς περιβάλλοντα, καθώς εναλλάσσει τέσσερις διαφορετικούς Spider-Men από εναλλακτικά σύμπαντα. Κάθε χαρακτήρας έχει το δικό του καλλιτεχνικό στυλ, με το Noir να ξεχωρίζει με το ασπρόμαυρο φίλτρο και το Ultimate Spider-Man με το αισθητικό των comics. Τα Shattered Dimensions και Edge of Time πρέπει να επανακυκλοφορήσουν ως συλλογή.
Ultimate Spider-Man: Γοητευτικά cel-shaded γραφικά
Αν θέλετε τα γραφικά του παιχνιδιού σας να αντέξουν στον χρόνο, το cel-shading είναι η καλύτερη επιλογή. Αυτή η τεχνική διατηρεί τη φρεσκάδα της πολύ περισσότερο από τα ρεαλιστικά γραφικά, ακόμα κι αν αρχικά δεν εντυπωσιάζει. Από όλες τις περιπέτειες του Spider-Man τη δεκαετία του 2000, το Ultimate Spider-Man είναι το πιο εύκολο να ξαναπαίξει κανείς σήμερα, τουλάχιστον οπτικά. Το cel-shading κάνει τους χαρακτήρες να μοιάζουν σαν να βγήκαν από τα comics ή τα καρτούν, ενώ το ίδιο ισχύει για το Μανχάταν και το Queens του παιχνιδιού.
Το Ultimate Spider-Man δεν είναι τέλειο και τα γραφικά του δεν είναι ιδιαίτερα λεπτομερή, με επίπεδα κτίρια και σχετικά άδειους δρόμους. Η Treyarch το κυκλοφόρησε μόλις ένα χρόνο μετά το Spider-Man 2, με αποτέλεσμα σύντομη διάρκεια και απλό αλλά διασκεδαστικό gameplay. Ωστόσο, τα cel-shaded γραφικά είναι το δυνατό του σημείο και παραμένει το μόνο open-world παιχνίδι της σειράς που υιοθέτησε πλήρως αυτό το στυλ.
Ειλικρινά, τα μελλοντικά παιχνίδια θα έπρεπε να αντλήσουν έμπνευση από αυτό το διαμάντι, αντί να προσπαθούν να ξεπεράσουν το Marvel’s Spider-Man 2.
Spider-Man 2 (2004): Το παιχνίδι που έθεσε τα στάνταρ
Ο Peter Parker είχε ήδη κάποιες καλές gaming περιπέτειες πριν το 2004, αλλά το Spider-Man 2 άλλαξε τα πάντα. Ήταν το παιχνίδι που ονειρεύονταν οι fans. Για πρώτη φορά, η Νέα Υόρκη ζωντάνεψε σε open-world μορφή, επιτρέποντας στους παίκτες να αιωρούνται ελεύθερα και να σκαρφαλώνουν σε κτίρια. Σήμερα αυτό φαίνεται αυτονόητο, αλλά το 2004 ήταν εξαιρετικά φιλόδοξο και η επιτυχία του καθόρισε την πορεία του franchise. Αν δεν είχε πετύχει, ίσως να μην είχαμε δει ποτέ τα Ultimate Spider-Man, Web of Shadows, The Amazing Spider-Man ή Marvel’s Spider-Man, ή θα ήταν πολύ διαφορετικά.
Για να επιτευχθεί αυτό το εύρος, έγιναν συμβιβασμοί στα γραφικά, με τους χαρακτήρες να φαίνονται ίσως χειρότεροι από το Spider-Man του 2002. Ωστόσο, το μέγεθος του Spider-Man 2 ήταν εντυπωσιακό και τα γραφικά του παραμένουν αξιόλογα, αρκεί να μην περιμένει κανείς σύγχρονα στάνταρ.
Spider-Man (2000): Η μετάβαση σε 3D
Στη δεκαετία του ’90, ο Spidey περιοριζόταν σε side-scrolling beat ’em ups και platformers, όπως συνέβαινε με τα περισσότερα παιχνίδια με άδεια χρήσης. Με την έλευση της νέας χιλιετίας και την άνοδο των τρισδιάστατων παιχνιδιών, ο Spider-Man έπρεπε να προσαρμοστεί για να παραμείνει επίκαιρος. Όπως έδειξαν τα παραδείγματα του Superman 64 και των πρώτων 3D προσπαθειών του Batman, η μετάβαση δεν ήταν εύκολη και υπήρχε κίνδυνος να καταλήξει σε αποτυχία. Αντίθετα, το Spider-Man του 2000 θεωρείται ίσως το καλύτερο superhero game της εποχής του.
Η Neversoft αξιοποίησε έξυπνα τους περιορισμούς των κονσολών, ενσωματώνοντας ακόμα και σεναριακή εξήγηση για την ομίχλη που καλύπτει τους δρόμους της Νέας Υόρκης. Τα περισσότερα επίπεδα διαδραματίζονται σε ταράτσες και λιτά εσωτερικά, αλλά τα μοντέλα των χαρακτήρων ήταν εντυπωσιακά για την εποχή και διατηρούν τη γοητεία τους μέχρι σήμερα.
Όλες οι εκδόσεις για οικιακές κονσόλες είναι αξιόλογες, αλλά το Spider-Man στο Dreamcast είναι η καλύτερη. Επίσης, αξίζει αναφορά το Spider-Man 2: Enter: Electro, που παραμένει διαμάντι ξεχασμένο.
Spider-Man and Venom: Maximum Carnage: Το καλύτερο της δεκαετίας του ’90
Τα παιχνίδια του Spider-Man από τη δεκαετία του ’90 είναι δύσκολο να τα ξαναπαίξει κανείς σήμερα. Δεν είναι απαραίτητα κακά, αλλά μάλλον αδιάφορα και χωρίς έμπνευση. Οπτικά, βρίσκονται στο μέσο όρο και δεν ξεχωρίζουν στις κονσόλες NES, SNES ή Genesis.
Αν υπάρχει ένα παλιό παιχνίδι του Spidey που αξίζει να διατηρηθεί, αυτό είναι το Maximum Carnage. Πρόκειται για ένα beat ’em up με playable χαρακτήρες τον Venom και τον Spider-Man, που ακολουθεί τα κλασικά του είδους αλλά με καλή εκτέλεση. Παρά το περίεργο γεγονός ότι είναι μόνο για έναν παίκτη, το Maximum Carnage παίζεται ευχάριστα και έχει ωραία γραφικά, ειδικά στους χαρακτήρες και τις διασκεδαστικές cutscenes. Τα backgrounds δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, αλλά ταιριάζουν με το ύφος του παιχνιδιού και δεν αποσπούν από τη δράση.
[ Πηγή: GameRant ]
