Μια «cool θείος» εμπειρία
Κάποτε ένας φίλος μου περιέγραψε το Katamari Damacy ως «παιχνίδι για cool θείους»—κάτι που βρήκα ξεκαρδιστικό, αφού ο δικός μου cool θείος ήταν αυτός που με μύησε στη σειρά. Αυτό που εννοούσε, βέβαια, ήταν πως, παρότι το Katamari δεν έγινε ποτέ πραγματικά mainstream, έχει αποκτήσει ένα φανατικό κοινό που λατρεύει την εκκεντρικότητά του—ένα κοινό που απολαμβάνει παράλογες ιδέες όπως το «να μαζεύεις τον κόσμο σε μια μπάλα» και πάντα έχει κάτι καινούργιο και ιδιαίτερο να σου δείξει. Μια κοινότητα γεμάτη «cool θείους», αν θέλετε.
Ενθουσιασμός για τη νέα εποχή
Αν και δεν είμαι ούτε θείος ούτε ιδιαίτερα cool, μετά το Once Upon a Katamari ανυπομονώ να γίνω μέλος αυτής της παρέας. Η νέα προσθήκη στη σειρά nonsensical action-puzzle της Bandai Namco με έκανε να περάσω από απλός θαυμαστής σε αληθινό φαν. Το Once Upon a Katamari σηματοδοτεί μια χαρούμενη επιστροφή για τη σειρά, με μικρές βελτιώσεις που κάνουν το gameplay πιο διασκεδαστικό και προσθέτουν ευρηματικά επίπεδα. Μια πιο δεμένη ιστορία, πιο ενδιαφέρον overworld, δυνατότητες παραμετροποίησης και ανανεωμένα γραφικά ξεχωρίζουν το παιχνίδι από τα προηγούμενα, ενώ το παιχνιδιάρικο ύφος και η ιδιόρρυθμη ατμόσφαιρα διατηρούν το αυθεντικό Katamari πνεύμα. Αν και το Once Upon a Katamari δεν καινοτομεί πάντα, το τελικό αποτέλεσμα είναι μια άρτια και απολαυστική νέα προσθήκη στη σειρά.
Μια καταστροφή στο σύμπαν
Το Once Upon a Katamari ξεκινά όπως συνηθίζεται: με τον αγαπημένο μας King of the Cosmos να κάνει κάτι απίστευτα ανόητο. Κατά τη διάρκεια μιας από τις απαραίτητες μέρες καθαριότητας της βασιλικής οικογένειας, ο King of the Cosmos βρίσκει έναν παράξενο πάπυρο. Ακολουθεί μια αμήχανα οικεία αλληλουχία γεγονότων, καθώς ο βασιλιάς αποσπάται, αποφασίζει ότι προτιμά να κάνει οτιδήποτε άλλο εκτός από καθάρισμα και τελικά πετάει τον πάπυρο στο διάστημα αφού τον χρησιμοποιήσει σαν μπατόν. Φυσικά, αυτή η πράξη καταστρέφει ολόκληρο το σύμπαν, αναγκάζοντας τον βασιλιά να ζητήσει τη βοήθειά σου, ως Prince, για να διορθώσεις το χάος.
Ταξίδι στο χρόνο για τη σωτηρία
Για να επαναφέρεις το σύμπαν στην παλιά του δόξα, ο Prince πρέπει να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο με το διαστημόπλοιο S.S. Prince, ώστε να συλλέξει την ουσία της ανθρωπότητας σε μορφή Katamari πριν από την καταστροφή. Αυτή η φιλόδοξη αποστολή σε οδηγεί σε πάνω από 50 επίπεδα, κατανεμημένα σε εννέα διαφορετικές εποχές, όπως η περίοδος Edo της Ιαπωνίας, η Εποχή των Παγετώνων και η Αρχαία Ελλάδα. Το σενάριο αυτό, μαζί με σύντομα cutscenes, προσφέρει μια πιο δεμένη αφήγηση για τα δεδομένα της σειράς. Μπορεί να μην ακούγεται εντυπωσιακό σε κλίμακα, αλλά το χαλαρό και αστείο πλαίσιο είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται το Katamari για να παραμείνει ελκυστικό και παράλογο.
Το S.S. Prince ως βάση
Η βάση σου σε αυτή τη νέα περιπέτεια είναι το S.S. Prince, ένα διαστημόπλοιο σε σχήμα δίσκου που λειτουργεί τόσο ως μέσο μεταφοράς στο χρόνο όσο και ως προσωρινό σπίτι. Εκτός από την επιλογή εποχής ή επιπέδου μέσω της κεντρικής κονσόλας, μπορείς να χρησιμοποιήσεις τις παροχές του σκάφους για να προσαρμόσεις τον χαρακτήρα σου με αντικείμενα και μοντέλα που βρίσκεις, αλλά και να αλλάξεις τη διακόσμηση του δωματίου σου. Αν και οι επιλογές είναι περιορισμένες, η ύπαρξη του σκάφους προσθέτει στην αίσθηση πληρότητας του παιχνιδιού. Το ίδιο ισχύει και για την παραμετροποίηση χαρακτήρα· δεν είναι ιδιαίτερα εκτενής, αλλά το να μπορείς να δημιουργήσεις και να ονομάσεις τα δικά σου cousins—τους χαρακτηριστικούς μικρούς χαρακτήρες που βρίσκονται παγιδευμένοι σε κάθε Katamari—είναι μια νέα και απολαυστική προσθήκη.
Εξερεύνηση εποχών και επιπέδων
Εκτός σκάφους, οι διάφορες εποχές θυμίζουν τα worlds του Mario, με αρκετό ελεύθερο χώρο για εξερεύνηση και τα επίπεδα τοποθετημένα σε μεγάλες πλατείες. Οι εποχές και τα επίπεδα ξεκλειδώνονται γρήγορα όσο παίζεις, ενώ κάθε ολοκληρωμένο Katamari προσθέτει καύσιμα για να ταξιδέψεις σε νέα χρονικά σημεία. Κάποια επίπεδα απαιτούν να βρεις συγκεκριμένα αντικείμενα για να τα ξεκλειδώσεις, συνήθως τις τρεις χαμένες κορόνες που είναι κρυμμένες σε κάθε πίστα. Το θετικό είναι ότι έχεις επιλογές για το ποια επίπεδα θα παίξεις. Αν και εγώ ήμουν λίγο «completist», προσπαθώντας να ολοκληρώσω τα πάντα και να μαζέψω όλα τα collectibles, το γεγονός ότι δεν χρειάζεται να βρεις και τις τρεις κορόνες σε κάθε επίπεδο για να προχωρήσεις, σου επιτρέπει να παραλείψεις όσα βρίσκεις βαρετά ή δύσκολα. Και για να είμαστε ειλικρινείς, κάποια επίπεδα είναι όντως απαιτητικά λόγω της φύσης του gameplay του Katamari.
Κλασικό gameplay με μικρές αλλαγές
Σε γενικές γραμμές, το gameplay παραμένει αναλλοίωτο στο Once Upon a Katamari. Μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα σε standard και simple χειρισμό για το Katamari σου, με το standard να απαιτεί συνεχή χρήση και των δύο αναλογικών μοχλών, ενώ το simple είναι πιο απλοποιημένο, με έναν μοχλό για την κίνηση της μπάλας και έναν για τη θέση του χαρακτήρα. Η πλοήγηση σε γεμάτα σκουπίδια πατώματα και στενά σοκάκια με κόσμο παραμένει αδέξια και χαοτική—αλλά αυτό κάνει την πρόοδο ακόμα πιο ικανοποιητική.
Νέα αντικείμενα στο παιχνίδι
Η μεγαλύτερη αλλαγή στο gameplay είναι η προσθήκη των αντικειμένων, ή Freebies, που περιλαμβάνουν τέσσερα αντικείμενα:
- μαγνήτη
- χρονόμετρο
- συσκευή sonar
- πυραύλους
Όπως στο Mario Kart ή το Monkey Ball, τα αποκτάς απλώς περνώντας από πάνω τους και τα ενεργοποιείς με ένα κουμπί. Οι λειτουργίες τους είναι απλές—ο μαγνήτης τραβάει αντικείμενα, το sonar βοηθά στον εντοπισμό βασικών αντικειμένων, το χρονόμετρο παγώνει το χρόνο και οι πύραυλοι δίνουν ταχύτητα—και όλα είναι αρκετά χρήσιμα. Παρ’ όλα αυτά, θα ήθελα να υπήρχαν περισσότερα τέτοια αντικείμενα και μεγαλύτερη ποικιλία. Ένα από τα καλύτερα στοιχεία του Katamari είναι η αίσθηση παντοδυναμίας όταν καταφέρνεις να μαζέψεις τεράστιες κατασκευές που πριν ήταν αδύνατο να αγγίξεις. Τα Freebies δεν φέρνουν το χάος και τη δύναμη που περίμενα· είναι μικρά, ευχάριστα perks, αλλά δεν αλλάζουν ριζικά το gameplay.
Τα επίπεδα κλέβουν την παράσταση
Όλοι ξέρουν πως η πραγματική γοητεία του Katamari βρίσκεται στα επίπεδά του, και αυτά του Once Upon a Katamari είναι πραγματικά απολαυστικά. Εθιστική J-pop ή κατάλληλη ορχηστρική μουσική συνοδεύει κάθε πίστα, δίνοντας πάντα την ενέργεια που χρειάζεσαι· τα αντικείμενα και τα stages είναι σχεδιασμένα με χιούμορ και φαντασία, και είναι οπτικά εντυπωσιακά· οι βασικές ιδέες των περισσότερων επιπέδων είναι ξεκαρδιστικές και αξέχαστες. Τα καλύτερα επίπεδα είναι εκείνα που σπάνε τα στερεότυπα ή ενισχύουν το θέμα της ανακάλυψης και γιορτής της ιστορίας μας. Για παράδειγμα, σε ένα επίπεδο στην Αρχαία Ελλάδα με τίτλο «Philosopher Hunt», πρέπει να βρεις διάσημους φιλοσόφους στον χάρτη, και καθώς τους μαζεύεις, εμφανίζονται γνωστά αποφθέγματά τους στην οθόνη. Το αγαπημένο μου επίπεδο, «Lots of Yokai», σε βάζει να μαζέψεις δαίμονες για τη Night Parade of 100 Demons, μια πομπή από την ιαπωνική παράδοση. Όλο το επίπεδο διαδραματίζεται στο σκοτάδι και πρέπει να βρεις και να μαζέψεις μπλε φώτα για να φωτίσεις τον χάρτη.
Νέο multiplayer mode: KatamariBall
Το Once Upon a Katamari φέρνει και ένα νέο multiplayer mode: KatamariBall. Σε αυτό, πρέπει να συλλέγεις αντικείμενα και να τα επιστρέφεις στο διαστημόπλοιό σου για να τα μεταφέρεις, ενώ τρεις αντίπαλοι κάνουν το ίδιο. Αν και το mode παρουσιάζεται αρχικά σε ένα επίπεδο με AI αντιπάλους, φαίνεται πως αυτό είναι απλώς μια εισαγωγή για μια πλήρως online εμπειρία. Καθώς οι servers δεν ήταν ακόμα ανοιχτοί, δεν μπόρεσα να το δοκιμάσω εκτενώς, αλλά ό,τι έπαιξα ήταν διασκεδαστικό.
Η απλότητα κάποιων επιπέδων
Όσο μαγευτικά και ευρηματικά είναι τα καλύτερα επίπεδα, η ύπαρξή τους κάνει πιο εμφανή το πόσο απλά είναι τα περισσότερα υπόλοιπα. Όταν υπάρχουν πίστες που εξερευνούν με έξυπνο τρόπο τη λαογραφία και την ιστορία ή παίζουν με το μέγεθος και το σχήμα, τα επίπεδα όπου απλώς πρέπει να φτιάξεις κάτι μεγάλο σε οκτώ λεπτά μοιάζουν μονότονα. Όταν ξαναέπαιξα κάποια επίπεδα, προτίμησα εκείνα που είχαν κάτι διαφορετικό και καινοτόμο. Απλά, όταν δεις πόσο προσεγμένα μπορούν να είναι τα επίπεδα, είναι δύσκολο να βρεις χαρά στο να μαζεύεις απλώς φαγητό—εκτός αν το κάνεις στο επίπεδο που βοηθάς έναν νεαρό διάδοχο να αυξήσει τα κέρδη του. Αυτό ήταν όντως διασκεδαστικό.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα: έλλειψη ρίσκου
Τελικά, αυτό αντικατοπτρίζει το μεγαλύτερο ζήτημα του Once Upon a Katamari: δεν τολμά αρκετά. Παρότι δεν υπάρχει άλλη σειρά ακριβώς σαν το Katamari, υπάρχουν αρκετά παιχνίδια που προσφέρουν παρόμοια εμπειρία—δηλαδή έναν παράξενο, μικρόκοσμο όπου όλοι μπορούν να παίξουν όπως θέλουν. Αυτό που τα ξεχωρίζει και τα κάνει να μένουν στη μνήμη, είναι αν καταφέρνουν να δημιουργούν τακτικά στιγμές χαράς, παιχνιδιάρικης διάθεσης και καινοτομίας. Παιχνίδια όπως τα Mario Wonder και Astro Bot, που διαρκώς προσφέρουν νέες ιδέες και εργαλεία, είναι αυτά που ξεχωρίζουν. Και ενώ κάποιες στιγμές του Once Upon a Katamari είναι εξίσου αξέχαστες, θα ήθελα το παιχνίδι να διατηρούσε αυτό το επίπεδο δημιουργικότητας σε όλη τη διάρκειά του.
Συμπέρασμα: Μια υπέροχη επιστροφή
Παρόλα αυτά, το Once Upon a Katamari παραμένει μια φανταστική εμπειρία και το νέο must-play της σειράς. Καταφέρνει να αποτυπώσει τέλεια όλα όσα κάνουν το Katamari τόσο ξεχωριστό—το χιούμορ, τη μουσική, την παραδοξότητα—και τα εξελίσσει στον καλύτερο τρόπο να γνωρίσεις τη σειρά, είτε παίζεις για πρώτη φορά είτε είσαι παλιός φαν. Μπορεί να ακούγεται παράλογο να ζητά κανείς από τη Bandai Namco να τολμήσει ακόμα περισσότερο, αλλά λίγη παραπάνω πρόθεση και καινοτομία είναι το μόνο που λείπει για να γίνει το Once Upon a Katamari πραγματικά σπουδαίο. Παρ’ όλα αυτά, είναι μια υπέροχη—και πολυαναμενόμενη—επιστροφή στον κόσμο του Katamari.
