Ενθουσιασμένος από το Mixtape στο Summer Game Fest 2025
Βγήκα από την παρουσίαση του Mixtape με ένα χαμόγελο που δεν μπορούσα να κρύψω. Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο παιχνίδι που να έχει τόσο έντονη ατμόσφαιρα όπως το Mixtape. Το ντεμπούτο της Beethoven & Dinosaur, The Artful Escape, ήταν επίσης ένα παιχνίδι με ατμόσφαιρα. Ελαφρύ σε παραδοσιακούς μηχανισμούς παιχνιδιού και σχεδόν χωρίς αποτυχίες, εστίασε στην αισθητική, τη διάθεση και τον τόνο. Ήταν περισσότερο ένα συναίσθημα παρά ένα παραδοσιακό παιχνίδι, αλλά το λάτρεψα γι’ αυτό.
Υπάρχουν πολλά παιχνίδια με ατμόσφαιρα, όπως το Unpacking, το Night in the Woods και το Firewatch. Λατρεύω ένα καλό παιχνίδι με ατμόσφαιρα, και το Mixtape, το επόμενο παιχνίδι από την ομάδα πίσω από το The Artful Escape, φαίνεται ότι μπορεί να είναι το απόλυτο παράδειγμα. Έπαιξα περίπου 30 λεπτά από το Mixtape και είδα μερικά επίπεδα του παιχνιδιού, το οποίο παίζει σαν μια ιστορία ενηλικίωσης της δεκαετίας του ’90, αλλά προορίζεται να νιώθει “σαν να αλλάζεις κανάλια στο παλιό MTV στις 3 π.μ.”, όπως μου είπε ο προγραμματιστής Johnny Galvatron.
Στο Mixtape, παίζεις μια παρέα τριών φίλων από το λύκειο που πλησιάζουν την αποφοίτησή τους και προσπαθούν να φτάσουν σε ένα πάρτι στην παραλία για να κλείσουν την παιδική τους ηλικία. Το πάρτι θα είναι καταπληκτικό αν καταφέρουν να φτάσουν, και κάθε βήμα προς αυτόν τον στόχο συνοδεύεται από διαφορετικό τραγούδι που συνθέτει ένα από τα καλύτερα επίσημα σάουντρακ που έχω ακούσει σε βιντεοπαιχνίδι. Οι Joy Division, The Cure, The Smashing Pumpkins και πολλοί άλλοι δίνουν ζωή σε αυτό το παιχνίδι. Κάτι για τη σύνθεση του gaming και της μουσικής είναι πάντα πολύ ισχυρό για μένα, και ο τρόπος που το Mixtape τα συνδυάζει με εντυπωσίασε.
Δεν είναι ότι οι μηχανισμοί του Mixtape είναι ιδιαίτερα περίπλοκοι. Αλλά πάντα αλλάζουν. Ο κύριος μηχανισμός φαίνεται να είναι αυτό που είδατε στο τρέιλερ: κατηφόρα με σκούτερ, αποφυγή αυτοκινήτων, προκλητική στάση στους αστυνομικούς και σταμάτημα για να κλέψεις μερικές μπύρες από το σπίτι σου. Αλλά το παιχνίδι παίζει με αυτό το φορμάτ—όπως σε ένα αργότερο επίπεδο όπου οδήγησα την αστυνομία σε μια καταδίωξη με ένα αναποδογυρισμένο καρότσι—και επίσης γαμίζει έξυπνα τη φιλία και τις εμπειρίες της ομάδας με άλλους τρόπους. Γέλασα δυνατά όταν αντιμετώπισα ένα μίνι παιχνίδι γαλλικού φιλιού, όπου κάθε joystick ελέγχει μια γλώσσα, και μπορούσα να τα ανακατέψω όπως ήθελα, σίγουρα θα γίνει viral.
Σε μια αργότερη σκηνή, οι έφηβοι οδηγούσαν προς ένα fast food και άκουγαν μουσική, μετατρέποντας τη στιγμή σε έναν διαδραστικό μηχανισμό headbanging όπου κουνιόσουν με τη μουσική και διασκέδαζες με τους φίλους σου. Δεν υπάρχει ποινή αν το κάνεις άσχημα, και δεν απαιτείται να το κάνεις καθόλου. Το Mixtape είναι σε μεγάλο βαθμό καθοδηγούμενο, καθώς η ροή του είναι σχεδόν η ίδια ανεξάρτητα από το πόσο πειραματίζεσαι με τον κόσμο με αυτούς τους παροδικούς αλλά συναισθηματικά επιδραστικούς τρόπους. Για παράδειγμα, πρέπει να γαλλίσεις για λίγο, αλλά ακόμα και τότε, μπορείς να το συνεχίσεις πολύ περισσότερο αν το θέλεις, πολύ μετά την προτροπή που σου λέει “φτάνει”.
Το Mixtape είναι δύσκολο να περιγραφεί. Αν δεν είσαι κάποιος που βρίσκει τη μουσική ιδιαίτερα συγκινητική ή σημαντική, σίγουρα δεν θα βρεις τις στιγμές του παιχνιδιού να σε μεταφέρουν στην ίδια ευφορική εμπειρία που είχα εγώ και πολλοί άλλοι στο SGF—έχω ακούσει πολλούς να το αποκαλούν το παιχνίδι της εκδήλωσης. Ωστόσο, αν είσαι σαν εμένα, και έχεις μια νοσταλγία για τη δεκαετία του ’90, μια ρομαντική άποψη για συγκροτήματα όπως οι The Cure, και μια διάθεση να αφήσεις μια εμπειρία να είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από ένα παραδοσιακό βιντεοπαιχνίδι, πιθανότατα θα καταλήξεις στο ίδιο συμπέρασμα με εμένα: το Mixtape είναι υπερβατικό.