Πειραματισμοί παικτών με τα όρια του Donkey Kong Bananza
Πολλοί παίκτες πιθανότατα θα αφιερώσουν αρκετό χρόνο στην αρχή του Donkey Kong Bananza για να δοκιμάσουν μέχρι πού τους επιτρέπει να φτάσουν το Switch 2 παιχνίδι. Το μεγαλύτερο μέρος του Bananza αποτελείται από καταστρέψιμα voxels, και ο DK μπορεί να διαλύσει αυτόν τον χαρούμενο κόσμο με την ίδια ανεμελιά που έχει ένα μικρό παιδί όταν παίζει με το φαγητό του. Τελικά, όμως, οι περισσότεροι επιστρέφουν στον βασικό στόχο: υπάρχουν μπανάνες να βρεθούν, απολιθώματα να συλλεχθούν και προκλήσεις να ξεπεραστούν. Υπάρχουν όμως και παίκτες που σχεδόν δεν προχωρούν καθόλου, επειδή αφιερώνουν όλο τον χρόνο τους στο να καθαρίζουν πλήρως κάθε επίπεδο.
Στα social media, αυτοί οι παίκτες μοιράζονται τις εμπειρίες τους για τον ασυνήθιστο τρόπο που παίζουν το παιχνίδι. Σε ένα post στο Reddit, κάποιος γράφει: «Εσύ παίζεις κανονικά, εγώ περνάω ώρες αφαιρώντας κάθε pixel καταστρέψιμου εδάφους… Δεν είμαστε ίδιοι». Από διάφορα posts φαίνεται ότι πολλοί κόλλησαν στο πρώτο σημείο του παιχνιδιού, όταν το Bananza βάζει τον DK μέσα σε ένα ορυχείο. Οι περισσότεροι περάσαμε λίγο χρόνο εκεί, αλλά κάποιοι το πήγαν πολύ παραπέρα. Κάποιες εικόνες δείχνουν περιοχές που έχουν καθαριστεί εντελώς, χωρίς ίχνος καταστρέψιμου εδάφους:
Για ορισμένους, οι μηχανισμοί καταστροφής του παιχνιδιού ενεργοποιούν μια εμμονική πλευρά τους που δεν αντέχει να αφήσει τίποτα ημιτελές. Σε ένα thread όπου κάποιος αναρωτιέται αν το παιχνίδι θα του προκαλέσει OCD, ένας άλλος εξηγεί γιατί νιώθει την ανάγκη να παίζει έτσι.
«Δεν μπορώ να το απολαύσω ακόμα, γιατί νιώθω ότι πρέπει να τα σπάσω όλα», γράφει. «Είμαι ακόμα στα πρώτα στάδια, ελπίζω να το ξεπεράσω. Για τον ίδιο λόγο δυσκολεύομαι και με τα open world παιχνίδια. Με αγχώνει η ανάγκη να κάνω τα πάντα και τελικά τα παρατάω».
Σε άλλο post, όπου κάποιος λέει ότι δεν έχει βγει ακόμα από την πρώτη περιοχή, ένας fan σημειώνει ότι ένας λόγος που παίζουν έτσι το Bananza είναι ο τεράστιος αριθμός συλλεκτικών αντικειμένων. Κάποιοι νιώθουν την ανάγκη να τα βρουν όλα, και όταν το Bananza δημιουργεί τυχαία αντικείμενα όπως σεντούκια, είναι εύκολο να θες να τα ψάξεις όλα με κάθε λεπτομέρεια.
«Είχα ~33.000 gold⇾, 500 banandium chips⇾, και όλες τις μπανάνες + απολιθώματα όταν τελικά έφυγα από το Lagoon Layer», ανέφερε ένας παίκτης. «Επίσης, περίπου ~690.000m3 σπασμένων αντικειμένων συνολικά».
Αν και ίσως φαίνεται ατυχές να συγκρίνεται ένα στυλ παιχνιδιού με ψυχική διαταραχή, αρκετοί που παίζουν με τέτοια επιμονή αναφέρουν ότι όντως έχουν ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. «Αυτό το παιχνίδι είναι εφιάλτης για το ocd», έγραψε κάποιος σε thread με άλλους που λένε ότι έχουν την ίδια διάγνωση.
Άλλοι αφιερώνουν ώρες καταστρέφοντας και ξαναχτίζοντας απλώς επειδή το απολαμβάνουν. Μπορεί να φαίνεται υπερβολικό, αλλά είναι φανερό ότι η Nintendo ήθελε οι παίκτες να παρασυρθούν λίγο. Ο Naoto Kubo, από το τμήμα σχεδιασμού και ανάπτυξης ψυχαγωγίας του Donkey Kong Bananza, περιγράφει πώς η Nintendo έκανε την καταστροφή τόσο απολαυστική:
«Δώσαμε μεγάλη προσοχή στα ηχητικά εφέ ώστε η αίσθηση της καταστροφής να είναι ικανοποιητική και άμεση. Δεν αρκούσε να είναι απλώς δυνατοί ή εντυπωσιακοί ήχοι. Για παράδειγμα, οι παίκτες θα ακούσουν τον ήχο από πέτρες που σπάνε χιλιάδες φορές. Θέλαμε οι ήχοι να είναι ευχάριστοι χωρίς να κουράζουν ή να επαναλαμβάνονται. Για αυτό, ηχογραφήσαμε τα εφέ με το χέρι, καταγράφοντας υφές υλικών όπως πέτρα και άμμος. Αυτή η τεχνική λέγεται Foley. Κάναμε πολλές παραλλαγές ώστε ο ήχος να αλλάζει ανάλογα με το πώς καταστρέφεται το υλικό. Προσθέσαμε και τυχαίες παραλλαγές μέσω προγραμματισμού και ρυθμίσαμε τους ήχους ώστε να μην είναι πολύ δυνατοί ή οξείς. Για ειδικά αντικείμενα που εμφανίζονται αργότερα, δώσαμε έμφαση σε διασκεδαστικούς και εντυπωσιακούς ήχους. Ελπίζουμε οι παίκτες να τους βρουν απολαυστικούς. Ηχογραφήσαμε κάθε είδους ήχους υλικών με τεχνικές Foley, ακόμα και φρούτων. Υπάρχει ξεχωριστός ήχος για το χτύπημα καρπουζιού. Δεν μας ενδιέφερε μόνο να ακούγεται σκληρό ή μαλακό. Θέλαμε όταν το χτυπάς να ακούγεται λαχταριστό!»
Το Donkey Kong Bananza έχει πάντως κάποιες δικλείδες ασφαλείας ώστε ο παίκτης να μην μπορεί να καταστρέψει τα πάντα. Κάποιες είναι αφηγηματικές: οι μαϊμούδες σε ενθαρρύνουν ή χρειάζονται βοήθεια που μόνο ο DK μπορεί να προσφέρει. Άλλες είναι πιο αυστηρές, όπως τοποθέτηση σημαντικών αντικειμένων σε μεταλλικό έδαφος που δεν καταστρέφεται. Άλλες φορές, το παιχνίδι σε αφήνει να κάνεις ό,τι θέλεις — μερικοί NPCs μπορούν να επανεμφανιστούν αφού τους καταστρέψεις.
Παρόλα αυτά, εντυπωσιάζει το πόσο ανεκτικό είναι το Bananza στην καταστροφή που μπορεί να προκαλέσει ο παίκτης. Ένας Ιάπωνας παίκτης δεν μπορεί να πιστέψει ότι το platformer σου επιτρέπει να διαλύσεις μια κατά τα άλλα όμορφη περιοχή, ενώ ο NPC απλώς παρακολουθεί ανήμπορος:
Αλλά το ότι το παιχνίδι δεν σταματά μια ατελείωτη καταστροφή, δεν σημαίνει ότι αυτή η συμπεριφορά δεν θα προκαλέσει απορίες.