Σκηνές μετά τους τίτλους του Sinners
Το Sinners έχει μια σκηνή μετά τους τίτλους;
Έχει, και είναι εκτενής και λεπτομερής! Μέχρι αυτό το σημείο της ταινίας, έχουμε ήδη δει την μεγάλη τελική αναμέτρηση, όπου ο νεαρός μπλουζ τραγουδιστής Sammie “Preacher Boy” Moore (R&B/gospel τραγουδιστής Miles Caton) και ο τοπικός γκάνγκστερ Smoke (Michael B. Jordan) αντιμετωπίζουν μια ορδή βρικολάκων υπό την ηγεσία του μαζικού δολοφόνου Remmick (Jack O’Connell). Ακολουθεί μια δεύτερη μεγάλη αναμέτρηση, όπου ο Smoke αποφασίζει να επιστρέψει στο καταδικασμένο τζουκ-τζόιντ που άνοιξε με τον αδελφό του Stack (επίσης Michael B. Jordan), περιμένοντας την ομάδα μελών του Ku Klux Klan που γνωρίζει ότι έρχονται για να τον σκοτώσουν, και τους σκοτώνει πρώτος.
Ο Stack τραυματίζεται σε αυτή τη συμπλοκή, πέφτει και βλέπει μια όραση της αγαπημένης του συζύγου Annie (Wunmi Mosaku) να θηλάζει το νεκρό τους βρέφος και να τον περιμένει στην άλλη πλευρά… αλλά στη συνέχεια επιστρέφει από τον θάνατο ακριβώς για να σκοτώσει (υπερβολικά, στην πραγματικότητα) έναν τελευταίο Κλανίτη πριν επιστρέψει στην Annie στον θάνατο, κάτι που μοιάζει με μια τρίτη τελική σκηνή, σχεδόν ως οπτικό αστείο, δεδομένου του χιουμοριστικού συγχρονισμού. Έτσι, μέχρι αυτό το σημείο, φαίνεται ότι έχουμε δει τρεις καταλήξεις.
Αλλά μετά το πρώτο κύμα τίτλων, ο Coogler μεταπηδά από το 1932 στο Μισισίπι στο 1992 στο Σικάγο, όπου ένας εύθραυστος, ηλικιωμένος Sammie (παίζεται από τον μπλουζ θρύλο Buddy Guy!) παίζει στη σκηνή με το συγκρότημά του, μετά από μια προφανώς μακρά και εορταστική καριέρα: Εικόνες από τα εξώφυλλα των άλμπουμ του κοσμούν τους τοίχους. Καθώς ο Sammie κάθεται στο μπαρ μετά την παράσταση, ο σωματοφύλακας προσκαλεί ένα απειλητικό ζευγάρι: τις βρικολακίστικες εκδοχές του Stack και της λευκής φίλης του Mary (Hailee Steinfeld), που επιβίωσαν από τη σφαγή του 1932 φεύγοντας από τη σκηνή, και τώρα είναι ντυμένοι με εκκεντρικά ρούχα της δεκαετίας του ’90.
Ο Stack αφηγείται πώς ο αδελφός του Smoke του έκανε υπόσχεση να μην βλάψει τον Sammie και να τον αφήσει να ζήσει τη ζωή του, αλλά σημειώνει ότι αυτή η ζωή θα τελειώσει σύντομα, προσφέροντας να μετατρέψει τον Sammie σε αθάνατο βρικόλακα, αλλά ο Sammie απορρίπτει την προσφορά με άνεση. Ο Stack δεν τον πιέζει, αλλά επαινεί τη μουσική του, λέγοντας ότι δεν του αρέσει η νέα ηλεκτρική μπλουζ και του λείπει η παλιά μουσική της εποχής του. Με την προτροπή του, ο Sammie παίρνει την κιθάρα του και τραγουδά ένα κομμάτι με τίτλο “Travelin’.” Ο Stack επαινεί τη μουσική, αποχαιρετά και φεύγει, με τη Mary στο πλευρό του.
Υπάρχει σκηνή μετά τους τίτλους στο Sinners;
Υπάρχει, για μια τελευταία καταληκτική σκηνή, αν και είναι λιγότερο σημαντική για την πλοκή. Στην πραγματικότητα, δεν είναι καν σαφές αν αυτή η σκηνή είναι κανονικά μέρος της ιστορίας ή απλώς μια μικρή απόσπαση παράστασης. Στη σκηνή μετά τους τίτλους, ο Sammie κάθεται μόνος στην εκκλησία του πατέρα του και τραγουδά μια παθιασμένη εκδοχή του γκόσπελ κομματιού “This Little Light of Mine.” Ή μήπως είναι απλώς ο Caton που ερμηνεύει στο σετ και με στολή;
Αν αυτή η σκηνή προορίζεται να είναι μέρος της ταινίας, δεν είναι σαφές πότε διαδραματίζεται. Αλλά προφανώς είναι πριν από οποιαδήποτε δράση της ταινίας, δεδομένου ότι στο πιο πρώιμο σημείο της χρονολογίας που βλέπουμε, ο αποδοκιμαστικός πατέρας του Sammie, Jedidiah (Saul Williams), είναι ήδη στην εκκλησία, προετοιμάζοντας το κήρυγμά του για την Κυριακή, και φαίνεται απίθανο να καθίσει ήσυχος για να παρακολουθήσει τον Sammie να παίζει εκεί, δεδομένου ότι αποδοκιμάζει την κιθάρα του Sammie, ακόμη και για ένα γκόσπελ κομμάτι. Αυτή θα ήταν προφανώς μια νεότερη, πιο ευτυχισμένη εκδοχή του Sammie που παίζει μόνος του ενώ η εκκλησία είναι άδεια, ίσως απλώς απολαμβάνοντας την ακουστική.
Αλλά φαίνεται εξίσου πιθανό ότι ο Coogler απολαμβάνει τη φωνή του Caton (και ίσως και οι δύο απολαμβάνουν την ακουστική της εκκλησίας;) και τον καταγράφει σε ταινία, δεδομένου ότι η σκηνή δεν ταιριάζει πραγματικά στη χρονολογία που γνωρίζουμε. Σε κάθε περίπτωση, είναι μια τελευταία καταληκτική σκηνή για μια ταινία που συνεχώς δίνει σε αυτούς τους χαρακτήρες μια τελευταία ευκαιρία για μια ικανοποιητική στιγμή.