Περίληψη
Οι Αϊλεΐδ Ελφ ήταν μια ισχυρή και προηγμένη φυλή που κάποτε κυριαρχούσε στη Σιρόδιλ πριν οι άνθρωποι και οι θηριώδεις τους ανατρέψουν.
Παρά την σχεδόν πλήρη εξάλειψή τους, περιστασιακοί Αϊλεΐδ εμφανίστηκαν στην ιστορία, όπως ο βασιλιάς Ντινάρ και ο Ουμάριλ ο Ακάλυπτος.
Οι Αϊλεΐδ λάτρευαν τη Μερίδια, εξασκούσαν νεκρομαντεία και είχαν σκλάβους ανθρώπους, επιδεικνύοντας σκληρή κακομεταχείριση και βασανιστήρια.
Αϊλεΐδ Ερείπια στην Oblivion Remastered
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά σημεία στον κόσμο του Oblivion Remastered είναι τα πολλά Αϊλεΐδ ερείπια που διασκορπίζονται στη Σιρόδιλ. Αυτά τα ερείπια είναι τα τελευταία υπολείμματα μιας αρχαίας φυλής που κάποτε κυριαρχούσε στην καρδιά της περιοχής, αλλά έχει εξαφανιστεί εδώ και πολύ καιρό. Από τότε, οι πόλεις τους έχουν επιβιώσει, προκαλώντας πολλούς να αναρωτηθούν ποιοι ήταν.
Στο Oblivion Remastered, ο παίκτης θα κληθεί να εξερευνήσει περιστασιακά ένα Αϊλεΐδ ερείπιο ή να ενδιαφερθεί για ένα δίπλα στο δρόμο, αλλά κατά τα άλλα, παραμένουν κυρίως ανεξήγητα. Με μόνο λίγες πληροφορίες εδώ κι εκεί, είναι εύκολο να απορριφθούν οι δομές ως απλές παλιές πέτρες. Ωστόσο, η ιστορία τους είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα και σημαντική από ό,τι γνωρίζουν οι περισσότεροι παίκτες.
Η Ιστορία της Αυτοκρατορικής Πόλης
Η Αυτοκρατορική Πόλη έχει μακρά ιστορία στα Elder Scrolls, που χρονολογείται από τα γεγονότα της κύριας αποστολής του Oblivion Remastered.
Οι Αϊλεΐδ Ελφ Ήταν Κυρίαρχοι Πριν από τα Γεγονότα του Oblivion Remastered
Πριν από πολύ καιρό, η Σκλήρυνση του Άλντμερις έφερε καταστροφή στην μυθική πατρίδα των ελφ, στέλνοντάς τους στο Ταμριέλ, όπου εγκαταστάθηκαν σε διάφορες περιοχές, γίνοντας οι διάφορες φυλές των ελφ που βλέπουμε σήμερα. Στις Νήσους Σάμερσετ, οι Άλτμερ έκαναν την πατρίδα τους, εμφανιζόμενοι παρόμοιοι με αυτούς στο σύγχρονο σκηνικό των Elder Scrolls. Στη Ρεσνταϊν, οι Χίμερ μετανάστευσαν σε μια νέα πατρίδα, εγκαθιστώντας τους δίπλα στους Ντουέμερ. Κάπου ανάμεσα σε αυτές τις δύο, οι υπόλοιπες φυλές των ελφ κατέλαβαν εδάφη, αλλά οι πιο ισχυροί ήταν οι Αϊλεΐδ, που εγκαταστάθηκαν στην καρδιά της Σιρόδιλ.
Επεκτείνοντας σε περιοχές της σύγχρονης Μόροουιντ, Μαύρης Βάλτου, Ελσγουέιρ και Βαλενβούντ, οι Αϊλεΐδ ίδρυσαν μεγαλοπρεπή πόλεις-κράτη. Έχτισαν τον Πύργο Λευκού-Χρυσού πολύ πριν φτάσουν οι άνθρωποι, κατασκευάζοντάς τον σε ένα νησί που αγόρασαν από τους πουλιούς της Σιρόδιλ σε αντάλλαγμα για τη διδασκαλία τους στην αναγνωσιμότητα. Δημιούργησαν μεγάλες πηγές για να συλλέγουν μαγικά που διαρρέουν από τα αστέρια, μία από τις οποίες φημολογείται ότι συνέλεξε μια σταγόνα αίματος από την Καρδιά του Λόρκαν, κρυσταλλώνοντας ως το Αμύγδαλο των Βασιλέων.
Αυτή η αστρονομική πτυχή του πολιτισμού τους φαινόταν να καθορίζει τους Αϊλεΐδ για μια εποχή. Έδωσαν μεγάλη σημασία στα αστέρια, μελετώντας τα και κάνοντάς τα κεντρικά στη λατρεία τους. Άρχισαν να αναπτύσσουν τρόπους εκμετάλλευσης της δύναμης που διαρρέει φυσικά από αυτές τις πηγές, αλλά και σε κρύσταλλα γνωστά ως Welkynd Stones. Αυτά τα κρύσταλλα μπορούσαν να τροφοδοτούν τις υπόγειες πόλεις των Αϊλεΐδ, επιτρέποντάς τους να χτίσουν μια αυτοκρατορία με γρήγορο ρυθμό, γίνοντας η πιο ισχυρή φυλή του είδους τους.
Οι Αϊλεΐδ Λάτρευαν τη Μερίδια και Άλλους Δαίμονες
Καθώς η θρησκεία των Αϊλεΐδ αναπτυσσόταν, στράφηκαν σε πιο απτούς τρόπους λατρείας. Πολλοί Αϊλεΐδ βρήκαν κοινό έδαφος με τη Μερίδια, Δαιμονική Πριγκίπισσα της Ζωής και του Φωτός, του οποίου το φως θεωρούνταν ευλογία για τον λαό. Πολλές πόλεις και μνημεία χτίστηκαν προς τιμήν της, με τη Μερίδια να αποτελεί την κεφαλή ενός χαλαρού πάνθεου θεοτήτων που σεβόταν η φυλή.
Η φύση της Μερίδια διαφέρει πολύ από άλλες Δαιμονικές Πριγκίπισσες. Ενώ οι περισσότερες Πριγκίπισσες έχουν άγνωστες προελεύσεις ή θεωρούνται πλάσματα απόλυτου χάους, η Μερίδια είναι Magna-Ge, απόγονος του θεού ήλιου Μάγκνους, που διέφυγε στο Αιθέριο κατά τη δημιουργία. Όταν ο Μάγκνους εγκατέλειψε τον Μούντους, άνοιξε μια τρύπα στον ουρανό, δημιουργώντας τον ήλιο, επιτρέποντας στη μαγική ενέργεια να ρέει από το Αιθέριο, και οι Magna-Ge τον ακολούθησαν, δημιουργώντας τα αστέρια, τις πολύ μικρότερες τρύπες στην κοσμική οροφή. Ο λόγος που η Μερίδια παρέμεινε πίσω είναι άγνωστος, αλλά δείχνει ότι δεν είναι όλοι οι θεοί στην ίδια σφαίρα τόσο μονοδιάστατοι.
Αν και η Μερίδια φαινόταν να είναι μια φυσική Δαιμονική Πριγκίπισσα για τους Αϊλεΐδ, δεν ήταν η μόνη. Οι Αϊλεΐδ αναζητούσαν δύναμη και δεν έκαναν μεγάλες διακρίσεις μεταξύ των Δαιμόνων. Η Μερίδια ήταν πολύ δημοφιλής, αλλά άλλες λατρείες προς Δαιμονικές Πριγκίπισσες εμφανίστηκαν σε όλη την αυτοκρατορία τους, και οι τρόποι λατρείας τους έγιναν πιο διεστραμμένοι, με πολλές Αϊλεΐδ κοινότητες να ασκούν Νεκρομαντεία.
Οι Αϊλεΐδ Είχαν Σκλάβους Ανθρώπους και Άλλες Φυλές
Όταν οι άνθρωποι τελικά μετανάστευσαν στο Ταμριέλ, αυτοί στην καρδιά της περιοχής σκλαβώθηκαν γρήγορα από τους Αϊλεΐδ. Όχι όλοι οι Αϊλεΐδ ήταν τέρατα στη μεταχείριση άλλων φυλών, αλλά ήταν πολύ συνηθισμένο για πολλούς από αυτούς να απολαμβάνουν την κακομεταχείριση των υποτελών τους. Από τους κήπους του Σέρκεν, μέχρι τους θρήνους του Βινταϊσέλ, οι Αϊλεΐδ έγιναν ικανοί βασανιστές, αναζητώντας περίπλοκους τρόπους να κάνουν τους κατωτέρους τους να υποφέρουν. Υποψιάζεται ότι οι ίδιοι οι πουλιά που εκπαίδευσαν έγιναν σκλάβοι, οδηγούμενοι στην εξάλειψη από τους σκληρούς ελφ αφέντες τους.
Όλα αυτά κορυφώθηκαν νωρίς στην Πρώτη Εποχή. Με την σκληρότητά τους να μην γνωρίζει όρια, μια σκλάβα ονόματι Αλέσια προσευχήθηκε στους θεούς να τη βοηθήσουν αυτή και οι ομόφυλοί της ενάντια στους Αϊλεΐδ. Ακούγοντας τις προσευχές της, οι θεοί έδωσαν στις φυλές των ανθρώπων και των θηρίων θεϊκούς συμμάχους, στέλνοντας τον ημίθεο Μορίχαους και τον εξολοθρευτή ελφ Πελίναλ Γουάιτστρεϊκ. Αντεπίθεσαν στους κατακτητές τους, η επανάσταση των Αλεσιανών σκλάβων ανέτρεψε την κυριαρχία των Αϊλεΐδ στη Σιρόδιλ, ιδρύοντας την Πρώτη Αυτοκρατορία υπό την Αλέσια.
Όχι όλοι οι Αϊλεΐδ καταστράφηκαν στην επανάσταση. Πολλοί είχαν ενωθεί με την Αλέσια, δυσαρεστημένοι με την πορεία της φυλής τους, αναζητώντας ένα μέλλον συμβιβασμού όπου θα μπορούσαν να ζήσουν μαζί σε ειρήνη. Για λίγο μετά τη σφαγή, αυτό το όνειρο πραγματοποιήθηκε. Αλλά δεν πέρασε πολύς καιρός μέχρι η Αλεσιανή Τάξη, μια ριζοσπαστική θρησκευτική αίρεση, να αποκτήσει δύναμη μέσα στην Αυτοκρατορία, αφαιρώντας πολλά δικαιώματα από τους ελφ και τους θηριώδεις. Σύντομα, οι υπόλοιποι Αϊλεΐδ έλαβαν μια επιλογή: να φύγουν ή να πεθάνουν.
Με τους ανθρώπους τώρα την κυρίαρχη φυλή στην καρδιά της περιοχής και τις πόλεις των Αϊλεΐδ εγκαταλειμμένες, η φυλή δεν είχε πουθενά αλλού να πάει. Πολλοί έγιναν νομαδικές φυλές, η ύπαρξή τους αρχικά παράνομη και αργότερα, ποινικά κολάσιμη. Είναι άγνωστο πόσο καιρό κράτησαν σε αυτή την κατάσταση, αλλά μέχρι τη Δεύτερη Εποχή, οι εμφανίσεις Αϊλεΐδ είχαν σχεδόν εξαφανιστεί, υποδεικνύοντας ότι η φυλή είχε υποστεί βαθιά παρακμή από τα χέρια της Αλεσιανής Τάξης.
Οι Αϊλεΐδ Δεν Εξαλείφθηκαν Τελείως
Παρά όλα, περιστασιακοί Αϊλεΐδ εμφανίστηκαν στην ιστορία. Ο βασιλιάς Ντινάρ, ο τελευταίος βασιλιάς των Αϊλεΐδ, γλίτωσε την παρακμή της φυλής του παγιδευμένος στο Κολντχάρμπορ, το Δαιμονικό βασίλειο του Μολάγκ Μπαλ, επιστρέφοντας στο Ταμριέλ όταν απελευθερώθηκε από τον Vestige. Στην Τρίτη Εποχή, όμως, υπάρχουν ψίθυροι για έναν άλλο Αϊλεΐδ που επιστρέφει. Ο μακροχρόνια νεκρός ήρωας της Μερίδια, Ουμάριλ ο Ακάλυπτος, λέγεται ότι αναδύεται, αλλά καθώς ένας παλιός πολεμιστής επιστρέφει, έτσι και ο μεγαλύτερος εχθρός του.