Εβδομαδιαία ανασκόπηση παιχνιδιών
Βρισκόμαστε στο τέλος μιας ακόμη εβδομάδας και, όπως πάντα, κοιτάζουμε τα ράφια μας—φυσικά ή ψηφιακά—αναζητώντας κάτι ενδιαφέρον για να περάσουμε τον ελεύθερο χρόνο μας. Ίσως αυτό να σας δώσει έμπνευση, αν δεν ξέρετε τι να παίξετε.
Νέα από το παρασκήνιο
Αυτή την εβδομάδα μπόρεσα επιτέλους να παρουσιάσω όσα ετοίμαζα: την κριτική του Kotaku για το remake του Metal Gear Solid 3, μαζί με μια εις βάθος ανάλυση για το τι κάνει αυτή την επανεκτέλεση ξεχωριστή. Συνοπτικά, θεωρώ το παιχνίδι εξαιρετικό και ήταν η πιο διασκεδαστική εμπειρία μου με τίτλο MGS εδώ και χρόνια. Ωστόσο, δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη, οπότε δεν θα το συμπεριλάβω στις φετινές προτάσεις. Θα επανέλθω με περισσότερα την επόμενη εβδομάδα.
Διαβάστε περισσότερα: Metal Gear Solid Delta: Snake Eater: Η κριτική του Kotaku
Εντυπώσεις από το Gamescom
Το Gamescom ξεκίνησε αυτή την εβδομάδα με το Opening Night Live, μια εκδήλωση γεμάτη ανακοινώσεις, ειδικά αν σας αρέσουν τα horror games όπως σε εμένα. Προσωπικά, αποφεύγω τα trailers και το gameplay του RE9 γιατί με ενθουσιάζουν υπερβολικά και φοβάμαι ότι θα χάσω τον έλεγχο!
Επιλογές για το Σαββατοκύριακο
Ας δούμε λοιπόν τι θα παίξουμε αυτό το Σαββατοκύριακο—και πείτε μας κι εσείς με τι ασχολείστε, αφού τα σχόλια επέστρεψαν! Να είστε ευγενικοί, αλλά μοιραστείτε τι σας κρατάει κολλημένους στα χειριστήρια και τα πληκτρολόγια.
Void/Breaker: Εθιστικό roguelike
Διαθέσιμο σε: PS5, Xbox Series X/S, Windows PCs (Steam Deck: “Άγνωστο”)
Τρέχων στόχος: Να ολοκληρώσω περισσότερα runs και να βγω από τη προσομοίωση
Όταν είδα το trailer του VoidBreaker στο Gamescom Opening Night Live, μου κίνησε το ενδιαφέρον. Μπήκα στο Steam για να το δοκιμάσω και, χωρίς να το καταλάβω, πέρασαν τρεις ώρες, παρόλο που είχα κανονίσει δείπνο. Δεν άργησα, αλλά όποιο παιχνίδι με τραβάει τόσο γρήγορα, αξίζει την προσοχή μου.
Δεν είμαι φαν των roguelike, αλλά το gunplay του VoidBreaker είναι τόσο απολαυστικό και η μάχη τόσο έντονη, που κάθε φορά που πεθαίνω, ξεκινάω αμέσως νέο run σε αυτό το παράξενο cyber-εφιάλτη. Συνεχώς ανακαλύπτω νέα power-ups, mods και άλλα χαρακτηριστικά. Θέλω να αφιερώσω περισσότερο χρόνο πριν το βάλω στη λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς, αλλά οι πιθανότητές του είναι καλές. — Zack Zwiezen
Shadow Labyrinth: Μυστηριώδης περιπέτεια
Διαθέσιμο σε: PS5, Xbox Series X/S, Switch, Switch 2, Windows PCs (Steam Deck: “Επιβεβαιωμένο”)
Τρέχων στόχος: Να προχωρήσω βαθύτερα
Όλα είναι τόσο παράξενα και αινιγματικά. Οι “αναμνήσεις” που βρίσκω είναι ασαφείς και περίεργες, τα φόντα εξωπραγματικά, και ο λαβύρινθος τύπου Metroidvania γεμάτος πράγματα που δεν καταλαβαίνω. Ξέρω όμως έναν Pac-Man λαβύρινθο όταν τον βλέπω. Ο χαρακτήρας μου όμως, όχι ακόμα.
Αυτό που με συναρπάζει στο Shadow Labyrinth είναι το πόσο τολμά να είναι ακατανόητο. Τα video games δεν γίνονται πιο mainstream από το Pac-Man, που έγινε τεράστια επιτυχία και επηρέασε την αμερικανική κουλτούρα τη δεκαετία του ’80. Εδώ όμως έχουμε ένα παιχνίδι που επίτηδες παραμένει αινιγματικό και μερικές φορές αποθαρρυντικό. Ο Pac-Man, ή το αντίστοιχό του εδώ, καταβροχθίζει εχθρούς με τρόπο που πραγματικά σε ταράζει, ενώ η ιστορία είναι ένα μπερδεμένο σύνολο από περίεργα ονόματα, αδέξιες σημειώσεις και ασαφείς αναφορές σε lore που δεν γνωρίζεις αρκετά για να κατανοήσεις. Κάθε βράδυ αυτή την εβδομάδα, προσπαθώ να κάνω έστω και μια μικρή πρόοδο, να βρω ένα νέο save point, να δω τι παράξενα τοπία με περιμένουν και, ίσως, να αρχίσω να καταλαβαίνω ποιος είμαι, πού βρίσκομαι και τι κάνω.
Το Shadow Labyrinth έχει χαρακτήρα. Κάνει αυτό που θέλει, χωρίς να προσπαθεί να σε καλοπιάσει. “Μείνε ή φύγε,” μοιάζει να λέει. “Δεν με νοιάζει.” Αυτή η αυτοπεποίθηση με ελκύει και δύσκολα της αντιστέκομαι. Προς το παρόν, μένω. Προχωρώ βαθύτερα. – Carolyn Petit
Silent Hill: Επιστροφή στο κλασικό τρόμο
Διαθέσιμο σε: PS3 μέσω PSN store, αυθεντικό δίσκο ή emulation
Τρέχων στόχος: Να συνηθίσω τα δύσκολα χειριστήρια
Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο βυθίστηκα ξανά στο ατμοσφαιρικό horror του Silent Hill. Αυτό το Σαββατοκύριακο το συνεχίζω, καθώς σκοπεύω να μιλήσω περισσότερο για αυτό το μοναδικό PSX παιχνίδι σύντομα. Ήταν ένα από τα κλασικά της εποχής που δεν είχα προλάβει.
Δεν προχώρησα πολύ στην πρώτη μου προσπάθεια, λόγω έλλειψης χρόνου (ήμουν απασχολημένη με το remake του Snake Eater) και επειδή το παιχνίδι είναι δύσκολο! Μπήκα κατευθείαν στη δύσκολη δυσκολία, κάτι που ίσως ήταν λάθος. Το παιχνίδι είναι ήδη απαιτητικό και τα χειριστήρια είναι από μια εποχή που έχουμε αφήσει πίσω μας—ίσως και για καλό λόγο. Συνήθως δεν έχω πρόβλημα με τα tank controls, αλλά εδώ δυσκολεύομαι ιδιαίτερα. Ίσως απλώς να έχω ξεσυνηθίσει. Σε κάθε περίπτωση, με έκαναν να σκεφτώ να χαμηλώσω τη δυσκολία.
Θα το κάνω, ώστε να επικεντρωθώ στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού, που αν ξέρετε το Silent Hill, δεν χρειάζεται να πω πολλά. Αν όμως έχετε καιρό να το παίξετε και προτιμάτε σύγχρονα παιχνίδια, να ξέρετε ότι στοιχεία που σήμερα θεωρούμε “περιορισμούς” ή “κακό σχεδιασμό”—όπως η ομίχλη ή η κάμερα που δεν ελέγχεις—ενισχύουν την παράξενη και στοιχειωτική εμπειρία. Ακόμα και μια βόλτα στα πρώτα σοκάκια του παιχνιδιού μου θύμισε ότι δεν ήταν μόνο τα τέρατα που με τρόμαζαν μικρή, αλλά όλη η ατμόσφαιρα αυτού του υπέροχα σκοτεινού horror. Είμαι έτοιμη για περισσότερο αυτό το Σαββατοκύριακο. – Claire Jackson
Hollow Knight: Ανακαλύπτοντας το φαινόμενο
Διαθέσιμο σε: PS5, Xbox Series X/S, Switch, Switch 2, Windows PCs (Steam Deck: “Επιβεβαιωμένο”)
Τρέχων στόχος: Να δω γιατί γίνεται τόσος ντόρος
Έγραψα αρκετές φορές αυτή την εβδομάδα για το Hollow Knight: Silksong, αλλά δεν είχα δοκιμάσει ποτέ το αρχικό Metroidvania της Team Cherry. Ακούω ότι είναι από τα καλύτερα και πιο απαιτητικά action platformers. Δεν είναι τυχαίο που το διαδίκτυο ανυπομονεί τόσο για το sequel. Πάντα ήθελα να το δοκιμάσω, αλλά είχε γίνει σχεδόν meme στο μυαλό μου, ξεχνώντας ότι μπορώ να το κατεβάσω και να το παίξω όποτε θέλω τα τελευταία οκτώ χρόνια. Τώρα, με το Silksong να πλησιάζει, μάλλον άργησα αρκετά. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά να ξεκινήσεις, ειδικά για ένα από τα διαμάντια του indie gaming. — Kenneth Shepard
