Doom: The Dark Ages και η αλλαγή στο gameplay
Doom: The Dark Ages μας ενθάρρυνε να στρέψουμε τα εργαλεία μας από τις δερμάτινες μπάλες του Rematch προς τα ζωτικά όργανα των αποκρουστικών στρατιωτών της Κόλασης. Μαζί με διάφορες γροθιές, χτυπήματα με μαστίγιο και επιθέσεις με ασπίδα, οι περισσότερες από τις οποίες δεν επιτρέπονται καν στο ποδόσφαιρο. Αλλά μήπως ο τρόπος που εκτελούνται αυτές οι επιθέσεις είναι και η αιτία για μια κριτική; Το Dark Ages αντικαθιστά τις εντυπωσιακά κινούμενες δόξες των πρόσφατων Doom με ταχύτερες, απλούστερες επιθέσεις σώματος, οπότε ο κριτικός Nic και εγώ καθίσαμε για μια ήπια διαφωνία σχετικά με το αν αυτή η αλλαγή είναι προς το καλύτερο.
James: Nic, ξέρω ότι δεν είσαι υπό δοκιμασία εδώ, αλλά στις 10:43 π.μ. της Πέμπτης 8 Μαΐου, είπες ή όχι στο Super Secret RPS Slack Channel ότι οι νέες εκτελέσεις του The Dark Ages “χρειάζονται τον ίδιο χρόνο με αυτές του Eternal”; Επειδή δεν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω νωρίτερα από το να παρακολουθώ κλιπ παιχνιδιών με ένα χρονόμετρο, και διαπίστωσα ότι η μέση επίθεση με ασπίδα ή γροθιά στο The Dark Ages διαρκεί 0.97 δευτερόλεπτα, ενώ οι δόξες του Doom Eternal διαρκούν κατά μέσο όρο 1.85 δευτερόλεπτα. Που, μαθηματικά μιλώντας, είναι πολύ περισσότερο.
Συγκεκριμένα, ανεξάρτητα από το αν χρησιμοποιείς σπάνια εκτελέσεις ή αν τις εκμεταλλεύεσαι σχεδόν αποκλειστικά, αυτό σημαίνει σχεδόν διπλάσιο χρόνο παρακολούθησης του παιχνιδιού να παίζει μόνο του. Η μείωση των εργαλείων κίνησης του Eternal στο The Dark Ages μπορεί να το καθιστά πιο αργό σε ορισμένες πτυχές, αλλά για μένα είναι καλύτερο στο να διατηρεί την ροή του παιχνιδιού, απλά και μόνο επειδή οι διακοπές του είναι λιγότερο διαταρακτικές.
Η άποψη του Nic για τις εκτελέσεις
Nic: Λοιπόν, James. Φαίνεται ότι μου το είπες αυτό. Θα κρεμάσω το κεφάλι μου και θα προχωρήσω προς την πόρτα, αλλά… περίμενε, τι είναι αυτό; Ένα πλεονέκτημα που μπορείς να αποκτήσεις εύκολα στο Doom Eternal που μειώνει τη διάρκεια της δόξας σε μόλις 0.7 δευτερόλεπτα; Και έχεις i-frames, δίνοντάς σου ένα δευτερόλεπτο να σκεφτείς την επόμενη κίνηση; Και συνήθως κάνεις συνδυασμούς επιθέσεων στο The Dark Ages, οπότε μπορείς να τριπλασιάσεις ή και να τετραπλασιάσεις αυτό το χρόνο πολλές φορές; Και οι δόξες απλά φαίνονται καλύτερες;
Ωστόσο, θα σου προσφέρω ένα χέρι υποστήριξης για να σε σηκώσω από εκεί που βρίσκεσαι τώρα, στη λάσπη, καλυμμένος με ανόητη σάλτσα, και παραδέχομαι ότι το The Dark Ages προσφέρει πιθανώς μια συγκεκριμένη μορφή διακοπτόμενης, ρευστής φαντασίας δύναμης, καθώς δεν χρειάζεται ποτέ να είσαι αποφεύγων – τα αμυντικά σου εργαλεία είναι επίσης επιθετικά, κάτι που συμβάλλει στο αίσθημα της προώθησης συνεχώς, αντί να χρειάζεται να χορεύεις στον αέρα για αρκετά δευτερόλεπτα για να επανατοποθετηθείς όταν βρίσκεσαι σε μπελάδες.
Επίσης, το μαστίγιο είναι ωραίο, προφανώς. Θες να με βάλεις σε δίκη για άλλες εξαιρετικές απόψεις;
James: Δεν χρειάζεται όταν η άμυνά σου είναι ένα ξεκλείδωτο πλεονέκτημα που πρέπει να καταλάβει κάποιος πιο ενδιαφέρον, αλλά θέλω να προχωρήσω από το χρονοδιάγραμμα των κινήσεων. Μου αρέσει ο πιο άμεσος στυλ μάχης στο The Dark Ages – αγαπώ έναν ευέλικτο σκοπευτή, συνήθως πάνω από όλους τους άλλους σκοπευτές, αλλά το Eternal πάντα μου φαινόταν λίγο υπερβολικά διακοπτόμενο. Θα έχεις μερικά δευτερόλεπτα από τις πιο εξωφρενικές εναέριες κινήσεις, και μετά ένα ή δύο από… να στέκεσαι εκεί, υποθέτω, ενώ ο χαρακτήρας σου κόβει το κεφάλι ενός άλλου με τα χέρια του. Που είναι περισσότερο οπτική επίδειξη παρά να κλωτσάς ένα ράγκντολ, αν και γίνεται λιγότερο έτσι όταν το έχεις κάνει επτά φορές πριν τελειώσει το εισαγωγικό tutorial.
Η ταχύτητα των επιθέσεων στο The Dark Ages
Η σχετικά μέτρια θεαματικότητα των γρήγορων χτυπημάτων του TDA δεν καθιστά μόνο λιγότερο προφανές ότι τα επαναλαμβάνεις, αλλά βοηθά επίσης να ενσωματώνονται πιο ομαλά στη στιγμή-προς-στιγμή μάχη χωρίς να σταματούν την αίσθηση της ορμής. Είναι κόμματα, όχι τελείες, ειδικά καθώς δεν επηρεάζουν το πεδίο θέασης όπως οι δόξες. Λοιπόν, εκτός από τις εκτελέσεις των αφεντικών. Αλλά μάλλον τις αξίζουν μια τελεία.
Αναρωτιέμαι αν έχουμε απλώς ασύμβατες προσεγγίσεις στο να παίζουμε αυτά τα παιχνίδια – ένιωσα από την κριτική σου ότι σου αρέσει να εξερευνάς περισσότερο την άμμο, πειραματιζόμενος με εργαλεία και όπλα, ενώ εγώ βασίζομαι κυρίως σε ατμόσφαιρα και θα κολλούσα ευχαρίστως σε δύο ή τρία αγαπημένα κομμάτια εξοπλισμού. Νομίζεις ότι αυτό επεκτείνεται στις διαφορετικές προτιμήσεις μας για τις εκτελέσεις;
Nic: Τελείες! Είναι το πολύ ημιτελείς, βρωμιάρη. Νομίζω ότι το κύριο σημείο μου είναι ότι δεν πιστεύω ότι οι επιθέσεις σώματος του The Dark Ages είναι τόσο μεταμορφωτικές σε σύγκριση με τις δόξες, αλλά σκέφτομαι: καλά, ίσως αν ήταν απλώς ένα άλλο σύνολο δόξων, θα βαριόμουν εύκολα. Επιπλέον, το The Dark Ages έχει ακόμα δόξες, απλά είναι λιγότερο συχνές. Δεν κατάλαβα ακριβώς ποια είναι τα triggers, αλλά φαίνεται ότι τις αποκτάς αν πηδήξεις πριν χτυπήσεις.
Μου αρέσει να σκάβω! Αλλά τελικά είναι και για την ατμόσφαιρα, νομίζω. Απλά έφτασα σε ένα σημείο όπου η ατμόσφαιρα άρχισε να γίνεται βαρετή. Πρέπει να προσθέσω, ως προσθήκη στην κριτική μου, ότι νομίζω ότι ο Morgan Park στο Percy Coswald Gamer εξέφρασε τα συναισθήματά μου καλύτερα από εμένα όταν είπε ότι “αν δεις το The Dark Ages μέσα από το πρίσμα της δυνατής ανατροφοδότησης που υποστήριξε ότι το Doom Eternal ήταν πολύ περίπλοκο, είναι μια υπερδιόρθωση.” Νομίζω ότι αυτό μπορεί να εφαρμοστεί και στις δόξες. Υπήρξαν αμφιβολίες γι’ αυτές από την πρώτη τους αποκάλυψη το 2016, και νομίζω ότι ίσως υπάρχουν άνθρωποι που είναι αντίθετοι σε αυτές εκ των προτέρων, αν και είναι όμορφες και τέλειες και καλές.
Και αυτή η ιδέα της υπερδιόρθωσης είναι πραγματικά το όλο ζήτημα που είχα, νομίζω. Δεν είναι ότι είναι κακό παιχνίδι. Μπορεί να είναι εξαιρετική εμπειρία. Νομίζω ότι τελικά θα εξαρτηθεί από το τι θέλεις από αυτό. Ήθελα κάτι που μπορώ να παίξω για μήνες και να εμβαθύνω. Αλλά δεν νομίζω ότι είναι σχεδιασμένο γι’ αυτό. Ή, ίσως αυτό ήταν η αρχική πρόθεση αλλά ο φόβος για τις ίδιες παρατηρήσεις σχετικά με την υπερβολική πολυπλοκότητα το εμπόδισε στην πορεία. Αλλά, αν απλώς ψάχνεις για έναν σάρκινο, αρκετά απλό σκοπευτή που μπορείς να περάσεις γρήγορα μία ή δύο φορές και να μην σκεφτείς ξανά, πιθανότατα θα βρεις την προσέγγιση του Doom: U-ternal πολύ θετική.
Σκέψεις για το επόμενο παιχνίδι
Ούτως ή άλλως, τι θα έλεγες για ένα θεωρητικό επόμενο; Θα ήθελες να δεις να δοκιμάσουν μερικές ακόμα παραλλαγές όπως το mech και ο δράκος; Ένιωσα ότι το mech τελικά τα πήγε καλά, αν και πιθανόν να ένιωθα διαφορετικά αν αυτές οι σκηνές διαρκούσαν περισσότερο από δέκα λεπτά. Ο δράκος, όχι τόσο, αν και απόλαυσα τα skyboxes. Την επόμενη φορά; Δώσε στον Doom Slayer μια μοτοσικλέτα, νομίζω. Να είναι οι τροχοί αλυσίδες. Εσύ;
James: Συνήθως δεν θα το έλεγα αυτό, αλλά θα μπορούσα να κάνω χωρίς τον δράκο. Το γεγονός ότι σε βάζουν σε ένα περίεργο μίνι παιχνίδι αποφυγής/κλειδώματος/σκοποβολής κάθε φορά που θέλεις να πυροβολήσεις μια τουρκία υποδηλώνει ότι ίσως η id δεν έχει την ίδια μαεστρία στην αεροπορική μάχη όπως έχουν στο κλασικό FPS. Νομίζω ότι θα ήθελα περισσότερους τρόπους αλληλεπίδρασης με τους δαίμονες (όχι μιλώντας) εκτός από το να τους πυροβολώ ή να τους αποφεύγω; Η παρεμπόδιση του The Dark Ages είναι μια καλή αρχή, αν και τελικά εξαρτάται τουλάχιστον εν μέρει από το να περιμένεις τους κακούς να χτυπήσουν πρώτοι. Μου αρέσει, για να είμαι σαφής. Μόνο κάποιος που δεν είναι σωστός δεν θα ήθελε να υπάρχει παρεμπόδιση σε περισσότερα παιχνίδια. Έτσι δεν είναι, Nic;
Nic: Το άκουσες εδώ πρώτος: Το Sekiro κατέστρεψε τα πάντα επειδή ήταν πολύ καλό.