Μισώ τις μάχες με boss
Δεν πρόκειται ποτέ να με πείσετε ότι οι μάχες με boss είναι καλές (γιατί δεν είναι).
Συχνά παραπονιέμαι για τα boss
Έχω ξαναεκφράσει τη δυσαρέσκειά μου για τις μάχες με boss; Να σας το αποκαλύψω: Ναι, το έχω κάνει, και μάλιστα αρκετές φορές, εδώ ακριβώς.
Δεν σκοπεύω να σταματήσω
Αυτό θα με αποτρέψει από το να το ξανακάνω; Καμία περίπτωση.
Γιατί οι μάχες με boss είναι κουραστικές
Αξίζει να το επαναλάβω: Οι μάχες με boss είναι εντελώς άχρηστες—κουραστικά κατάλοιπα της εποχής των arcade, φτιαγμένα για να αποσπούν τα χρήματα των παιδιών όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Η επιμονή τους στα παιχνίδια
Κι όμως, παραμένουν στα παιχνίδια μας όλα αυτά τα χρόνια, σαν ξεραμένη τσίχλα και βρωμιά κολλημένη στο παπούτσι, και το χειρότερο είναι ότι έχουν εξελιχθεί σε μια ψηφιακή δοκιμασία για πολλούς παίκτες, που την επιδεικνύουν σαν κάποιο μαζοχιστικό παράσημο: Πέρασα επτά ώρες πολεμώντας τον Lord Thunderdingus με μια μπανάνα πριν καταφέρω να συνεχίσω το παιχνίδι!
Δεν προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό
Αλλά δεν είναι έτσι! Είναι άχρηστες! Απλώς εμποδίζουν την πρόοδο, σαν τα λαβύρινθους στα adventure games—μια βαρετή αγγαρεία που υπάρχει μόνο για να γεμίζει χρόνο. Διασκέδαζες με το παιχνίδι σου; Κρίμα! Τώρα πρέπει να αντιμετωπίσεις αυτό το ανόητο εμπόδιο εκνευρισμού για μισή ώρα ή και περισσότερο, πριν μπορέσεις να επιστρέψεις στο πραγματικό παιχνίδι!
Αναρωτιέμαι το λόγο ύπαρξής τους
Και αναρωτιέμαι γιατί. Γιατί το κάνω αυτό; Δεν είναι διασκεδαστικό, δεν έχει συνοχή, υπάρχει απλώς επειδή πάντα υπήρχαν μάχες με boss, οπότε πρέπει να υπάρχουν πάντα, κι έτσι μένω κολλημένος με αυτή την ανόητη, βαρετή διαδικασία μέχρι να σταθώ τυχερός, να βρω κάποιο cheat ή κάποιο κόλπο, ή απλώς να τα παρατήσω και να παίξω κάτι άλλο—και να είστε σίγουροι ότι αν δεν πετύχουν τα δύο πρώτα, θα διαλέξω το τρίτο. Η ζωή είναι μικρή και έχω καλύτερα πράγματα να κάνω, δηλαδή οτιδήποτε δεν είναι μάχη με boss.
Η εξαίρεση του Elden Ring
Ίσως να πείτε ότι λάτρεψα το Elden Ring, ένα παιχνίδι που ουσιαστικά είναι γεμάτο μάχες με boss, κάτι που κάνει το μίσος μου να φαίνεται κάπως υποκριτικό. Η αλήθεια όμως είναι ότι το απόλαυσα επειδή έφτιαξα χαρακτήρα που μπορούσε να διαλύει τα boss σχεδόν χωρίς προσπάθεια. Όπως είπε και ο άνθρωπος, δεν ήρθα να πολεμήσω, ήρθα να σκοτώσω, και το έκανα—εξαφάνισα κάθε ένα από αυτά τα καθάρματα και το χάρηκα απίστευτα. Ώρα για εκδίκηση! Ποιος είναι τώρα το αφεντικό;
Ο κανόνας παραμένει
Αλλά αυτή είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, έτσι δεν είναι; Και ο κανόνας είναι απλός, ξεκάθαρος και αδιαμφισβήτητος: Οι μάχες με boss είναι άχρηστες. Πραγματικά τις απεχθάνομαι.