Επιστροφή στη νοσταλγία με Lumo 2
Ξεκινώντας το Lumo 2, ως παίκτης μιας παλαιότερης γενιάς, περίμενα να ζήσω μερικές συγκινητικές στιγμές, καθώς η Triple Eh? με ταξίδευε πίσω στην αθωότητα (και την απίστευτη αφέλεια) των παιδικών μου χρόνων στο gaming. Λίγη νοσταλγία αρκεί για να με ικανοποιήσει. Αν συνδυαστεί και με καλό gameplay, τότε έχουμε κάτι ξεχωριστό στα χέρια μας.
Κλασικές περιπέτειες σε νέα μορφή
Όπως και στο Lumo του 2016, ο στόχος εδώ είναι να προσφέρει σύντομες δόσεις δράσης εμπνευσμένες από κλασικές περιπέτειες της ιστορίας των video games. Στο πρώτο Lumo είδαμε αναφορές σε Knight Lore, Equinox και Head Over Heels, ενώ το sequel ξεκινά με έναν απολαυστικό φόρο τιμής στο Impossible Mission του Dennis Caswell από το 1984, κερδίζοντας αμέσως τις εντυπώσεις.
Πιστή αναπαράσταση της παλιάς εμπειρίας
Με το που άρχισα να προσπαθώ να αποφύγω αργά κινούμενους ρομποτικούς εχθρούς και να περιμένω ανυπόμονα τα ασανσέρ να ανεβοκατεβαίνουν, κατάλαβα ότι βρισκόμουν σε γνώριμα λημέρια. Και δεν το λέω ειρωνικά. Το παιχνίδι αποδίδει ακριβώς το ύφος που θυμάμαι από τα πρωτότυπα, αν και στο Switch η εικόνα είναι κάπως θολή κατά διαστήματα. Παρ’ όλα αυτά, οι αναφορές σε παλιά παιχνίδια, καθώς ο ήρωας με το τεράστιο καπέλο συλλέγει δύσκολα αντικείμενα, λειτουργούν άψογα μηχανικά.
Δύσκολες προκλήσεις για τους μυημένους
Ανάλογα με το τι ψάχνει κανείς, αυτό μπορεί να είναι θετικό ή αρνητικό. Οι αναφορές είναι τόσο πιστές που ίσως αποξενώσουν κάποιους παίκτες. Το παιχνίδι είναι απαιτητικό, και το ισομετρικό στυλ δεν αστειεύεται — έχω εμπειρία από τα παλιά. Το Lumo 2, όπως και το πρώτο, παραμένει πιστό στη ρετρό αισθητική. Ο χαρακτήρας κινείται αργά και βαριά, επίτηδες. Οι θάνατοι είναι συχνοί, συχνά λόγω δύσκολων γωνιών της κάμερας — κι αυτό είναι μέρος της πρόκλησης.
Δεν είναι για όλους, αλλά έχει βάθος
Προσωπικά το βρίσκω εξαιρετικό, αλλά καταλαβαίνω το πιθανό πρόβλημα. Δεν είναι παιχνίδι για όλους. Επίσης, αν δεν αναγνωρίζετε όλες τις αναφορές, τα cameos και τα αστεία, ίσως χάσετε μέρος της εμπειρίας, καθώς το παιχνίδι προσφέρει περίπου 100 επίπεδα εμπνευσμένα από το παρελθόν.
Για τους λάτρεις του old-school
Αν, όπως εγώ, απολαμβάνετε το old-school ισομετρικό στυλ, τύπου Marble Madness ή Ant Attack, μαζί με απρόσμενες side-scrolling ή 3D εκπλήξεις, και σας αρέσει να συλλέγετε δύσκολα αντικείμενα και να πετυχαίνετε in-game επιτεύγματα, τότε το Lumo 2 προσφέρει ακριβώς αυτό που υπόσχεται. Επιπλέον, μπορείτε να το παίξετε και στα ουαλικά, κάτι που του δίνει επιπλέον πόντους!
Συμπέρασμα
Το Lumo 2, όπως και ο προκάτοχός του, καταφέρνει να επανασυστήσει στους παίκτες μια σειρά από ρετρό απολαύσεις των 80s, σε μικρές δόσεις που δεν κουράζουν. Υπάρχει μια εντυπωσιακή ποικιλία από απαιτητικά ισομετρικά επίπεδα, πολλά συλλεκτικά αντικείμενα και επιτεύγματα, ευχάριστες side-scrolling εκπλήξεις και μια γενικότερη βρετανική ρετρό ατμόσφαιρα που διαπερνά όλο το παιχνίδι. Μπορεί να μην εξελίσσει ουσιαστικά τη φόρμουλα του πρώτου, αλλά το Lumo 2 προσφέρει ακόμα περισσότερη απόλαυση για τους φίλους του είδους.
