Επιστροφή στο Heretic και Hexen
Μετά από τόσα χρόνια, το Heretic παίζεται καλύτερα από ποτέ, ενώ χάρη στη Nightdive, ακόμα και το Hexen είναι πλέον πολύ πιο ευχάριστο. Όταν κυκλοφόρησαν απροσδόκητα τα remasters των Heretic και Hexen την περασμένη εβδομάδα, το ενδιαφέρον μου αναζωπυρώθηκε, παρόλο που δεν ήμουν ποτέ μεγάλος θαυμαστής τους τη δεκαετία του ’90. Το Heretic, που κυκλοφόρησε το 1994 από τη Raven Software, ήταν μια φανταστική εκδοχή του Doom και ήταν απλώς συμπαθητικό. Την επόμενη χρονιά, το Hexen πρόσφερε μια RPG προσέγγιση στο Doom, μέσω του Heretic, και με είχε κουράσει αρκετά.
Όπλα και μηχανισμοί του Heretic
Τα όπλα στο Heretic είχαν αρκετή πρωτοτυπία. Μου άρεσε ιδιαίτερα η αιθέρια βαλλίστρα που θύμιζε shotgun, ενώ το να χτυπάς gargoyles με μαγικά βραχιόλια ήταν παράξενα διασκεδαστικό. Ήταν ενδιαφέρον το πώς μπορούσες να μαζεύεις αντικείμενα για μελλοντική χρήση: το να γεμίζεις έναν διάδρομο με Time Bombs of the Ancients και να βλέπεις golems να καταστρέφονται ήταν πιο έξυπνο από το απλό πυροβόλημα. Ωστόσο, συνολικά το παιχνίδι δεν διέφερε αρκετά από το Doom για να με ενθουσιάσει. Η προσέγγισή του στη φαντασία ήταν αρκετά καρτουνίστικη, ειδικά σε σύγκριση με το Hexen που ακολούθησε.
Βελτιώσεις στα remasters
Παίζοντας το Heretic το 2025, διαπιστώνω ότι είναι πολύ καλύτερο απ’ όσο το θυμόμουν. Αυτό οφείλεται πιθανότατα στην εξαιρετική δουλειά της Nightdive Studios στα remasters. Ενώ η μηχανή του Doom και του Heretic είχε όριο τα 35 fps, τώρα μπορείς να παίξεις τα remasters στα 120 fps χωρίς source port. Η υποστήριξη widescreen και τα πιο καθαρά γραφικά βοηθούν πολύ, όπως και το εξαιρετικά ομαλό free look (στο αρχικό Heretic μπορούσες να κοιτάξεις πάνω-κάτω, αλλά ήταν άβολο και χωρίς λόγο). Πλέον θυμίζει indie boomer shooter με την αίσθηση ταχύτητας των ’90s. Σε αντίθεση με το Rise of the Triad, έχει αντέξει πολύ καλά στον χρόνο.
Αλλαγές στο gameplay
Η Nightdive έχει κάνει και κάποιες αλλαγές στο gameplay, οι περισσότερες από τις οποίες δύσκολα θα γίνουν αντιληπτές αν έχεις να παίξεις τα παιχνίδια δεκαετίες. Κάποιοι χάρτες έχουν τροποποιηθεί τόσο στο Heretic όσο και στο Hexen, κυρίως για να είναι πιο κατανοητοί και λιγότερο αινιγματικοί, ενώ ορισμένα όπλα έχουν αλλάξει ελαφρώς. Για παράδειγμα, η χωρητικότητα πυρομαχικών της αιθέριας βαλλίστρας έχει μειωθεί, οπότε δεν μπορείς να βασίζεσαι μόνο σε αυτή. Μπορείς να ενεργοποιήσεις ή να απενεργοποιήσεις αυτές τις αλλαγές.
Σχεδιασμός επιπέδων στο Heretic
Ένας ακόμη λόγος που εκτιμώ περισσότερο το Heretic το 2025 είναι ο σχεδιασμός των επιπέδων του. Ο κόσμος του Heretic έχει πολύ μεγαλύτερη συνοχή και αρχιτεκτονική πολυπλοκότητα σε σχέση με το Doom. Το Heretic κυκλοφόρησε λίγες εβδομάδες μετά το Doom 2, αλλά καταφέρνει να ξεπεράσει ακόμα και το sequel στον σχεδιασμό επιπέδων. Οι προσπάθειες του Heretic να δημιουργήσει περιοχές που μοιάζουν αληθινές—όπως τα E1M4 ‘The Guard Tower’ και E1M5 ‘The Citadel’—μοιάζουν με εξέλιξη των ‘Suburbs’ και ‘Tenements’ του Doom 2, παρότι προηγήθηκαν χρονικά. Όλοι αυτοί οι χάρτες προσπαθούσαν να δώσουν την αίσθηση περιπλάνησης σε χωριό ή πόλη, γεμάτη πολυώροφα κτίρια και αποθήκες, σε μια μηχανή που δεν το διευκόλυνε ιδιαίτερα. Η προσέγγιση του Heretic ήταν πιο ρεαλιστική.
Φυσικά περιβάλλοντα και ατμόσφαιρα
Το Heretic καταφέρνει επίσης να αποδώσει ευρύχωρα φυσικά περιβάλλοντα, παρόλο που η μηχανή του είναι φτιαγμένη για διαδρόμους και μπουντρούμια. Αγαπημένο μου παράδειγμα είναι το E3M3 ‘The Confluence’, που δεν προσπαθεί να αναπαραστήσει ρεαλιστικά μια συμβολή ποταμών, αλλά να αποδώσει μια δραματική φανταστική εκδοχή της. Επίσης, το E1M6 ‘The Cathedral’ είναι από τα πιο εντυπωσιακά και ατμοσφαιρικά επίπεδα της μηχανής του Doom που έχω παίξει, με μια αίσθηση εξερεύνησης που θυμίζει Indiana Jones.
Η συνέχεια του Heretic και το Hexen
Το Heretic απέκτησε κανονικό sequel το 1998, αλλά πριν από αυτό ήρθε το Hexen: Beyond Heretic το 1995. Αν και βασίζεται στην αρχική μηχανή του Doom, το Hexen δεν είναι απλώς επανάληψη του Heretic: προσφέρει τρεις κλάσεις—μαχητή, κληρικό και μάγο—και τέσσερα όπλα για κάθε μία. Κάποιοι εχθροί προέρχονται από το Heretic, αλλά οι περισσότεροι είναι καινούργιοι. Είναι μια φιλόδοξη προσπάθεια να δημιουργηθεί κάτι σαν action RPG ή ακόμα και κάτι παρόμοιο με το Ultima Underworld: The Stygian Abyss, σε μια μηχανή που έχει σχεδιαστεί για μάχες και εύρεση κλειδιών. Η Raven ήθελε ξεκάθαρα να φτιάξει ένα επικό παιχνίδι, και σε κάποιο βαθμό το κατάφερε.
Η δομή των επιπέδων του Hexen
Το Hexen ξεχωρίζει κυρίως για τη δομή των επιπέδων του, που βασίζεται σε hubs. Τα επίπεδα που ξεκινούν από ένα hub συνήθως περιέχουν το κλειδί ή τον διακόπτη που ανοίγει μια νέα διαδρομή στην κεντρική περιοχή. Ήταν μια ενδιαφέρουσα ιδέα (και σε αυτή τη φάση της ζωής της μηχανής του Doom, το Hexen χρειαζόταν κάτι τέτοιο), αλλά κατέληξε να είναι πολύ μπερδεμένο. Χρειαζόταν τεράστια υπομονή, αφού συχνά οι διακόπτες βρίσκονταν στην άλλη άκρη του χάρτη από την πόρτα που άνοιγαν. Ακόμα και τη δεκαετία του ’90, όταν η εξερεύνηση 3D κόσμων ήταν από τα βασικά ατού των first-person παιχνιδιών, το Hexen ήταν ιδιαίτερα απαιτητικό.
Βελτιώσεις της Nightdive στο Hexen
Η Nightdive έχει κάνει ό,τι μπορεί για να κάνει το Hexen πολύ πιο ευχάριστο. Πάντα χρειαζόσουν τον χάρτη στο Hexen, αλλά τώρα είναι πολύ πιο χρήσιμος, δείχνοντας τη θέση σημαντικών διακοπτών και πορτών ακόμα κι αν δεν έχεις πάει εκεί. Επιπλέον, τα hub areas έχουν πλέον μικρές πινακίδες που βοηθούν να καταλάβεις τι έχεις κάνει και τι απομένει. Μπορείς ακόμα και να αλλάξεις κλάση κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Μια πιο φιλόδοξη συλλογή
Η Nightdive θα μπορούσε απλώς να επανακυκλοφορήσει το Hexen με κάποιες αισθητικές βελτιώσεις, αλλά αντί γι’ αυτό προχώρησε σε μικρές αλλά σημαντικές αλλαγές που κάνουν το Hexen… σχεδόν διασκεδαστικό. Η αλήθεια είναι ότι η δομή hub-and-spoke οδηγεί συχνά σε βαρετά και αδιάφορα επίπεδα, που δεν συγκρίνονται με τον εξαιρετικό σχεδιασμό του Heretic.
Τελικές εντυπώσεις
Παρόλο που ποτέ δεν λάτρεψα αυτά τα παιχνίδια στα ’90s, θεωρώ ότι το Heretic + Hexen αποτελεί εξαιρετικό πακέτο. Το Heretic ωφελείται πολύ από την αισθητική αναβάθμιση, ενώ τα επίπεδα της Nightdive το κάνουν ελκυστικό για όσους θυμούνται το πρωτότυπο. Το Hexen είναι περίεργο, αλλά έχει μοναδική ατμόσφαιρα, και είναι ενδιαφέρον να βλέπεις πώς τα στούντιο προσπαθούσαν να αξιοποιήσουν στο έπακρο τη μηχανή του Doom (δες και: Strife). Πρόκειται για ένα πιο φιλόδοξο αρχειακό εγχείρημα από τη Nightdive σε σχέση με την πρόσφατη δουλειά της στο Doom, καθώς εστιάζει όχι μόνο στη διατήρηση της ιστορίας, αλλά και στη σύγχρονη παικτική εμπειρία.