Ανεπανάληπτο: Μια νέα προσέγγιση στο είδος των ρυθμικών παιχνιδιών
Το Unbeatable αποδεικνύει ότι με έξυπνο σχεδιασμό παιχνιδιών, το λιγότερο μπορεί να είναι περισσότερο – ακόμη και στην προσθήκη νέων στοιχείων στο είδος των ρυθμικών παιχνιδιών. Υπήρξε μια περίοδος όπου κάθε νέο Guitar Hero ή Rock Band πρόσθετε είτε ένα νέο όργανο είτε νέα κουμπιά για να προσφέρει βάθος. Το Unbeatable δεν χρειάζεται τέτοιες προσθήκες, εκμεταλλευόμενο στο έπακρο μια φαινομενικά απλή διάταξη.
Το Unbeatable προέρχεται από την D-Cell Games, και μετά από αρκετές ώρες παιχνιδιού με το εξαιρετικό demo του Steam Next Fest, όχι μόνο απόλαυσα την punk ιστορία του, αλλά δοκίμασα και πολλές κομμάτια στο arcade mode σε διάφορα επίπεδα δυσκολίας (συμπεριλαμβανομένου του εξαιρετικά δύσκολου επιπέδου πρόκλησης). Αν και η ρυθμική δράση περιορίζεται σε δύο κουμπιά, το Unbeatable είναι οτιδήποτε άλλο παρά απλό, και είναι εξαιρετικά ικανοποιητικό να ολοκληρώνεις τις πίστες του. Για να εξερευνήσεις τα demos, δες τον οδηγό μας για το Steam Next Fest.
Περισσότερα από απλά κομμάτια arcade
Αλλά ας αποσυνδέσω την κιθάρα για λίγο για να σε ενημερώσω για το τι είναι το Unbeatable – καθώς υπάρχει περισσότερα από μια απλή λίστα κομματιών arcade. Το Unbeatable διαδραματίζεται σε έναν κόσμο “όπου η μουσική είναι παράνομη και διαπράττεις εγκλήματα”. Αναλαμβάνοντας τον ρόλο της Beat, ηγείται της μπάντας της ενάντια σε έναν κωμικά κακό κόσμο που ελέγχεται από μια megacorp, όπου οι μορφές έκφρασης όπως η μουσική έχουν απαγορευτεί. Είναι punk από τη φύση του, κάθε φορά που παίζεις είναι μια πράξη επανάστασης.
Στη συνέχεια, οι φρουροί ασφαλείας και ένα ‘ελίτ’ δίδυμο που προφανώς παραπέμπει στην Team Rocket του Pokemon, καταδιώκουν την Beat και τους φίλους της. Ενώ στιγμές της ιστορίας περιλαμβάνουν κομμάτια για να παίξεις όπως στο Arcade mode, υπάρχουν και γρηγορότερες παραλλαγές που απαιτούν συγχρονισμό των πατημάτων των κουμπιών για να πολεμήσεις τους εχθρούς. Υπάρχουν επίσης ρυθμικά μίνι παιχνίδια που σχετίζονται με την ιστορία, από την ανάμειξη κοκτέιλ μέχρι την ακρόαση του ήχου ενός αυτόματου πωλητή στην άκρη της πόλης, εμπνέοντας την Beat να δημιουργήσει μια νέα μελωδία.
Η ιστορία εξελίσσεται επιτρέποντας στην Beat να κινείται σε χάρτες από πλευρική προοπτική, εισερχόμενη και εξερχόμενη από το περιβάλλον. Στην πόλη υπάρχουν άνθρωποι για να μιλήσεις, δραστηριότητες για να συμμετάσχεις και συλλεκτικά αντικείμενα για να ανακαλύψεις. Σίγουρα αντλεί πολλά στοιχεία από παρόμοια indie παιχνίδια με αφηγηματική βάση που σε κάνουν να τρέχεις σε αστικά περιβάλλοντα, αλλά αυτό δεν είναι κακό – είναι ένας κομψός και εύκολος τρόπος να νιώσεις ότι η Beat και η παρέα της υπάρχουν σε έναν ζωντανό χώρο.
Δράση
Επιστρέφοντας στο ρυθμικό παιχνίδι – το οποίο έχει τη δική του πορεία προόδου εντελώς ξεχωριστή από την ιστορία μέσω του arcade mode. Πώς είναι δυνατόν να είναι ελκυστικό με μόνο δύο κουμπιά; Κάθε κομμάτι βλέπει τη μπάντα στο προσκήνιο, καθώς οι εχθροί πετούν προς αυτούς για να αναπαραστήσουν νότες από αριστερά και δεξιά της οθόνης ταυτόχρονα, με μια άνω και μια κάτω γραμμή. Ένα κουμπί κάνει την Beat να πηγαίνει ψηλά, το άλλο χαμηλά. Αυτά είναι τα βασικά.
Φυσικά, τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα. Εκτός από τις νότες που πρέπει να χτυπήσεις, υπάρχουν πολλές που πρέπει να αποφύγεις – λίγο σαν το Beat Saber σε δύο διαστάσεις. Επιπλέον, υπάρχουν πολλές νότες που πρέπει να χτυπήσεις ή να κρατήσεις – και, λόγω της απλής διάταξης, πολλές ευκαιρίες για αυτές τις νότες που κρατάς να συμπληρώσουν περισσότερες εισόδους στην άλλη γραμμή.
Προσθέτοντας περιστασιακές κεντρικές νότες, διπλές νότες και εχθρικές νότες που όταν τις χτυπάς θα αναγκαστούν να κινηθούν είτε προς τα κάτω είτε προς τα πάνω για μια επόμενη επίθεση που απαιτεί αλλαγή γραμμής, έχεις πολλές ενδιαφέρουσες ανατροπές που σε κρατούν σε εγρήγορση, κάνοντάς το να νιώθει σαν μια συναρπαστική μάχη. Μέχρι στιγμής, το αν οι εχθροί έρχονται από αριστερά ή δεξιά δεν επηρεάζει τις απαιτούμενες εισόδους, οπότε είμαι λίγο επιφυλακτικός για το πόσο άσκοπη είναι αυτή η δυνατότητα – αλλά σημαίνει ότι όταν παίζεις το πρώτο κομμάτι πρέπει να είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός από πού θα πετάξουν οι νότες, προσθέτοντας έτσι κάτι.
Αν και απόλαυσα την σύντομη γεύση της Story Mode που προσφέρει το demo, αυτό που με κράτησε να παίζω το Unbeatable ήταν απλώς η εμπειρία των κομματιών. Λατρεύω ένα καλό ρυθμικό παιχνίδι, και αυτό το φαινομενικά απλό σύστημα με δύο κουμπιά ικανοποιεί μια επιθυμία, και μου αρέσει ιδιαίτερα το βάθος που κρύβεται από πίσω του – σχεδόν όπως το υποτιμημένο Rock Band Blitz. Τώρα που είμαι έτοιμος, ανυπομονώ να επιστρέψω για να προσπαθήσω να κυριαρχήσω σε περισσότερα κομμάτια.