Η Αναβίωση του Oblivion: Μια Μεικτή Εμπειρία
Η Αναβίωση του The Elder Scrolls 4: Oblivion είναι μια θριαμβευτική αναδημιουργία του κλασικού τίτλου του 2006. Είναι οπτικά πιο εντυπωσιακή από την αρχική έκδοση, διατηρώντας όμως το αναγνωρίσιμο στυλ της. Σίγουρα, είναι ένα θέαμα που αξίζει να δεις.
Ωστόσο, δεν είναι τέλεια. Όπως και η έκδοση του 2006, η Αναβίωση του Oblivion δεν προσφέρει μια τεχνικά άψογη εμπειρία και υστερεί σε σύγκριση με σύγχρονα open-world παιχνίδια, όπως το Red Dead Redemption 2 και το Cyberpunk 2077 (μετά τις ενημερώσεις). Αυτό είναι κάπως απογοητευτικό, καθώς ακόμη και τα σύγχρονα παιχνίδια της Bethesda έχουν επικριθεί για την “αστάθειά” τους, οπότε μια έκδοση του Oblivion που να ανταγωνίζεται το Baldur’s Gate 3 θα ήταν επιθυμητή. Ωστόσο, ίσως αξίζει να δούμε την Αναβίωση του Oblivion με πιο επιεική ματιά.
- Υπάρχουν Πλεονεκτήματα και Μειονεκτήματα στην Διατήρηση της Αστάθειας του Oblivion Remastered
Η Αναβίωση του Oblivion είναι εξίσου αστεία και διασπαστική όσο και η αρχική έκδοση. Παρά τις βελτιώσεις σε ορισμένες πτυχές, όπως οι καλύτερες κινήσεις προσώπου και τα εντυπωσιακά οπτικά εφέ, εξακολουθεί να έχει την αίσθηση ενός παιχνιδιού του 2006. Οι NPCs έχουν ακόμα ά awkward συνομιλίες, οι χαρακτήρες επαναλαμβάνουν τις ίδιες ατάκες, και οι εχθροί είναι εκτός τόπου και χρόνου. Για όσους εκτιμούν την ρεαλιστικότητα και την ατμόσφαιρα, η Αναβίωση του Oblivion μπορεί να μην είναι ικανοποιητική.
Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως χαμένη ευκαιρία. Αυτή η αναβίωση προορίζεται να είναι μια πιο καλοδουλεμένη έκδοση του αρχικού παιχνιδιού, και βελτιώσεις όπως οι καλύτερες κινήσεις προσώπου μπορεί να υπονομευτούν όταν οι χαρακτήρες κινούνται σαν να είναι σε πάγο ή ρωτούν “ποιος είναι εκεί;” όταν ο παίκτης είναι μπροστά τους. Το Starfield, το τελευταίο RPG της Bethesda, δέχθηκε σφοδρή κριτική για τέτοιες τεχνικές παραλείψεις, οπότε γιατί η Αναβίωση του Oblivion να είναι εξαιρούμενη;
- Χωρίς την Αστάθεια, η Αναβίωση του Oblivion δεν θα ήταν ‘Oblivion’
Φυσικά, η νοσταλγία και η θετική προκατάληψη μαλακώνουν τις παραπάνω κριτικές. Η Αναβίωση του Oblivion δεν προορίζεται ακριβώς ως πλήρης ανακατασκευή του αρχικού παιχνιδιού· οι παίκτες παίζουν τεχνικά ένα 19χρονο παιχνίδι, απλώς με μια νέα εμφάνιση. Για καλό ή κακό, η πολιτιστική κληρονομιά του Oblivion καθορίζεται από τις αστείες κινήσεις, τους διαλόγους και τα σφάλματα του—κυκλοφόρησε σε μια εποχή που οι παίκτες ήταν πιο επιεικείς με τα διάσημα σφάλματα της Bethesda.
Ωστόσο, υπάρχουν και πιο αντικειμενικά επιχειρήματα υπέρ του παιχνιδιού. Ενώ ένας παίκτης μπορεί να διαταραχθεί από την μη ρεαλιστική συμπεριφορά των NPC και τα σφάλματα, άλλος μπορεί να τα βρει απλώς χιουμοριστικά και γοητευτικά. Επιπλέον, η “ατμόσφαιρα” δεν αφορά μόνο την ρεαλιστική εμφάνιση και συμπεριφορά ενός παιχνιδιού. Μπορεί επίσης να σχετίζεται με την παροχή μιας πλούσιας και λεπτομερούς ατμόσφαιρας, και η ατμόσφαιρα είναι κάτι που η Αναβίωση του Oblivion διαθέτει άφθονα.
Όπως και η αρχική έκδοση, ο γραφικός σχεδιασμός του κόσμου της Αναβίωσης του Oblivion, η συναρπαστική μουσική, η περιβαλλοντική αφήγηση και η καλοδουλεμένη παράδοση συμβάλλουν σε μια ισχυρή διαδραστική περιπέτεια. Είναι εύκολο να συγκρίνουμε ένα παιχνίδι όπως το Red Dead Redemption 2, με την πολύπλοκη AI και τον προγραμματισμό του, με το Oblivion, υποστηρίζοντας ότι το τελευταίο θα έπρεπε να είναι πιο κοντά στο πρώτο, αλλά αυτό παραβλέπει το γεγονός ότι αυτά τα παιχνίδια στοχεύουν σε εντελώς διαφορετικές εμπειρίες. Με άλλα λόγια, το Oblivion μπορεί να είναι ασταθές και ακόμη και σπασμένο σε ορισμένα σημεία, αλλά παραμένει εξίσου αποτελεσματικό σήμερα όσο ήταν σχεδόν πριν από είκοσι χρόνια—μια ισχυρή απόδειξη της διαρκούς κληρονομιάς του.