Δεκαετίες αναμονής για την επιστροφή των βιντεοπαιχνιδιών
Τα χρόνια μεταξύ της κατάρρευσης της αγοράς βιντεοπαιχνιδιών Atari στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και της άφιξης του Nintendo Entertainment System το 1986 ήταν μακρά και δύσκολα για μένα, ως παιδί που είχε αναπτύξει μια αγάπη για τα βιντεοπαιχνίδια, μόνο για να εξαφανιστούν σχεδόν από την αγορά, με το μέλλον τους αβέβαιο. Όταν επέστρεψαν, δεν υπήρχε η ενθουσιώδης υποδοχή που συνδέουμε σήμερα με τις κυκλοφορίες κονσολών. Ήταν, για λίγο, διστακτική και ά awkward, καθώς ο πολιτισμός προσπαθούσε να κατανοήσει αυτόν τον νέο παίκτη. Η Nintendo, αν και ήταν οι δημιουργοί αγαπημένων παιχνιδιών όπως το Donkey Kong και το Mario Bros., που είχα παίξει σε αεροβόλα και στο Atari 2600, δεν ήταν ένα όνομα γνωστό στους Αμερικανούς (η μητέρα μου, θεός την έχει, πάντα το προφερόταν “Intendo”), και η αρχική άφιξη του NES στηριζόταν πολύ στον R.O.B., έναν ρομπότ που φαινόταν εντυπωσιακό και φουτουριστικό στις διαφημίσεις αλλά ήταν κάπως απογοητευτικός στη χρήση. (Αναδρομικά, ωστόσο, εκτιμώ τον R.O.B. ως μια υπέροχη καινοτομία που ίσως ήταν καθοριστική για να εξασφαλίσει στη Nintendo μια θέση στην αμερικανική αγορά, επιτρέποντας στο NES να καταλάβει χώρο στα ράφια ως “παιχνίδι” σε μια εποχή που οι “κονσόλες παιχνιδιών” φαινόταν να είναι δηλητήριο για τους λιανοπωλητές.)
Η στιγμή που ήξερα ότι το ήθελα
Η στιγμή που κατάλαβα ότι ήθελα ένα—και πίστευα ότι τα βιντεοπαιχνίδια θα επέστρεφαν με μεγάλη επιτυχία—ήταν όταν είδα μια μεγάλη προθήκη που διαφήμιζε την κονσόλα στο κατάστημα Sears (RIP) στο Northridge Fashion Center. Όλα τα παιχνίδια φαίνονταν πολύχρωμα και εκπληκτικά, πολύ ανώτερα από ό,τι είχε προσφέρει η Atari, αλλά αυτό που φαινόταν μαγικό ήταν το Super Mario Bros. Το είχα ήδη δει σε ένα αεροβόλο στο τοπικό 7-Eleven, αυτό το εξαιρετικό παιχνίδι στο οποίο ο μικρός ήρωας με το μουστάκι του Donkey Kong έτρεχε δεξιά σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και περιπέτεια, και εδώ ήταν η υπόσχεση αυτής της απίστευτης εμπειρίας στο σπίτι. Σύντομα, η Nintendo πέρασε από το να είναι σχεδόν άγνωστη στις Ηνωμένες Πολιτείες στο να γίνει ένα οικιακό όνομα (ακόμα κι αν η μητέρα μου ποτέ δεν έμαθε να το προφέρει σωστά), και σύντομα όλοι διαβάζαμε τεύχη του Nintendo Power και ανυπομονούσαμε για τις επερχόμενες κυκλοφορίες. Ίσως να μην ήταν η πιο εντυπωσιακή κυκλοφορία στην ιστορία της Nintendo, αλλά νομίζω ότι ήταν η πιο στρατηγική τους και μπορεί πάντα να είναι η πιο ιστορικά σημαντική.