Πρωινό ξύπνημα και αναμονή για Switch 2
Αφού ξύπνησα νωρίς και περίμενα στην ουρά με δεκάδες άλλους για να αγοράσω το Switch 2, το πρώτο παιχνίδι που κατέβασα και έπαιξα δεν ήταν το Mario Kart World. Δεν ασχολήθηκα ούτε με άλλα Nintendo παιχνίδια που αναβαθμίστηκαν για τη νέα κονσόλα.
Φήμες για Hollow Knight: Silksong
Υπήρχαν φήμες ότι ίσως δούμε επιτέλους το Hollow Knight: Silksong, τη συνέχεια του indie Metroidvania του 2017, όπου εξερευνάς ένα ερειπωμένο βασίλειο εντόμων. Τέτοιες ψίθυροι εμφανίζονται κατά καιρούς, όπως γνωρίζουν οι υπομονετικοί φίλοι της σειράς. Αυτή τη φορά, όμως, κάτι έμοιαζε διαφορετικό.
Η διαχρονική αξία του Hollow Knight
Είναι πάντα κατάλληλη στιγμή να (ξανα)παίξεις Hollow Knight, σχεδόν μια δεκαετία μετά, καθώς το Metroidvania της Team Cherry λάμπει στο Switch 2.
Εμφάνιση του Silksong στο Xbox Game Showcase
Λίγες μέρες αργότερα, η ελπίδα ανανεώθηκε όταν η Microsoft έδειξε μερικά δευτερόλεπτα gameplay του Silksong στο Xbox Game Showcase, προωθώντας το ROG Xbox Ally. Το παιχνίδι, που αναμένεται το 2025, θα κυκλοφορήσει σε όλες τις μεγάλες πλατφόρμες και θα είναι διαθέσιμο από την πρώτη μέρα στο Xbox Game Pass. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν έχω ολοκληρώσει ποτέ το αρχικό Hollow Knight.
Προσπάθειες και αποτυχίες με το Hollow Knight
Έχω προσπαθήσει. Έχω αγοράσει το μελαγχολικό παιχνίδι εξερεύνησης πολλές φορές. Υπάρχει τουλάχιστον ένα αρχείο αποθήκευσης με πάνω από δώδεκα ώρες, χαμένο ανάμεσα σε αναβαθμίσεις, μεταφορές δεδομένων και επαναλήψεις λήψεων. Αν και με τράβηξε αμέσως όταν το δοκίμασα το 2017, τότε δεν ήμουν έτοιμος για ένα τέτοιο παιχνίδι.
Η εποχή των Soulslike
Μέχρι το 2017, είχαμε τρία μεγάλα Dark Souls και διάφορα άλλα απαιτητικά “Soulslike”, πολλά από τα οποία δοκίμασα αλλά τα παράτησα. Είχα τερματίσει το Bloodborne, που θεωρείται πιο προσιτό για το είδος. Οι μηχανισμοί του ανταμείβουν την επιθετική προσέγγιση, κάτι που δεν ίσχυε για τα περισσότερα Soulslike της εποχής. Ένα Soulslike που απαιτούσε πιο μετρημένη τακτική ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό.
Η πρόκληση του Hollow Knight
Το Hollow Knight παίρνει στα σοβαρά τη δυσκολία του, με έναν ήρωα που μοιάζει με σκαθάρι και βασικό του όπλο ένα μεταλλικό καρφί. Υπάρχει ελάχιστη εισαγωγή ή εξήγηση, και σχεδόν καθόλου NPCs — άρα και ελάχιστος διάλογος. Είσαι μόνος σου, σε ένα νεκροταφείο εντόμων, με όση επιμονή μπορείς να βρεις. Αν και πολλοί εστιάζουν στην εξερεύνηση και τα power-ups που σου επιτρέπουν να επιστρέφεις σε παλιές περιοχές, πνευματικά το Hollow Knight μου θυμίζει περισσότερο τα παιχνίδια της FromSoftware.
Η αφήγηση και το μυστήριο
Η μινιμαλιστική αφήγηση, που περισσότερο υπαινίσσεται παρά εξηγεί, διεγείρει τη φαντασία. Παίρνεις μερικές ασαφείς φράσεις που υπονοούν έναν κόσμο πριν από εσένα. Συχνά, αυτά τα στοιχεία βρίσκονται σε ερείπια που κάνουν οτιδήποτε άλλο να φαίνεται αδύνατο ή μυθικό. Κάτι έχει πάει πολύ στραβά, χωρίς να ξέρεις το πώς ή το γιατί. Υπάρχει και η αίσθηση ότι, παρά την αθώα περιέργεια του παίκτη, τα κίνητρα του χαρακτήρα ίσως δεν είναι τόσο αγνά. Γιατί βρίσκεσαι εκεί και αξίζει να ταράξεις μια ήδη πληγωμένη περιοχή;
Η συνάντηση με τη Hornet
Αυτή η αίσθηση εντείνεται όταν συναντάς τη Hornet, μια φιγούρα με τιμητική παρουσία και κομψό σχεδιασμό. Παρ’ όλα αυτά, σε αντιμετωπίζει με καχυποψία και είναι έτοιμη να σε σταματήσει. Σε προειδοποιεί να σταματήσεις, αλλά αν το έκανες, δεν θα υπήρχε παιχνίδι. Έτσι, όπως σε πολλά Soulslike, προχωράς πεισματικά προς ένα αβέβαιο μέλλον.
Η γοητεία της δυσκολίας
Όλα αυτά με τράβηξαν. Χωρίς πολλές εμπειρίες σε Soulslike, η δομή της αφήγησης ήταν φρέσκια και συναρπαστική. Ήταν και πριν το Bug Fables, που με έβαλε σε μια ομάδα εντόμων σε turn-based περιπέτεια. Η ιδέα να ανακαλύπτεις έναν μικρόκοσμο γεμάτο έντομα, μακριά από ανθρώπους, ήταν μια ευχάριστη αλλαγή.
Η δυσκολία στην πρόοδο
Όσο κι αν προσπαθούσα, δεν μπορούσα να προχωρήσω. Το παιχνίδι είναι γεμάτο δύσκολους εχθρούς και απαιτητικά αφεντικά που σε σταματούν συνεχώς. Πιο συχνά έψαχνα να βρω το σώμα μου, παρά άφηνα ερείπια στο πέρασμά μου.
Επιστροφή στο Hollow Knight με νέα εμπειρία
Τώρα, σχεδόν δέκα χρόνια μετά και με αρκετά FromSoftware παιχνίδια στο ενεργητικό μου, νιώθω έτοιμος για τις δοκιμασίες του Hollow Knight. Έχω ταπεινωθεί από αφεντικά που με σταμάτησαν για μέρες. Έχω καθαρίσει διαδρόμους και στενά γεμάτα βία.
Η πρόκληση παραμένει
Αυτό που φαινόταν αδύνατο το 2017, πριν το Elden Ring και τις μάχες σε πολεμικές τέχνες, δεν είναι απαραίτητα πιο εύκολο το 2025. Όμως, καθώς βυθίζομαι ξανά στο Hallownest, έχω μια νέα σιγουριά που με ωθεί. Κάποια πράγματα με ενοχλούν ακόμα, όπως τα σπάνια και αυστηρά checkpoints — κάτι που μοιάζει περιττό όταν το υπόλοιπο παιχνίδι είναι ήδη δύσκολο. Παρ’ όλα αυτά, έχω προχωρήσει περισσότερο στο Switch 2 μέσα σε λίγες εβδομάδες απ’ ό,τι σε χρόνια, κυρίως επειδή άφησα πίσω μου τη ματαίωση. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εκνευρίζομαι όταν χάνω πολλές φορές στον ίδιο εχθρό. Όμως έμαθα να αντέχω τη δυσφορία μου και να τη βλέπω όχι απλώς ως μέρος της διαδικασίας, αλλά ως το ίδιο το καύσιμο που με προχωρά. Όσο περισσότερο το παιχνίδι με απορρίπτει, τόσο πιο πολύ θέλω να του αποδείξω το αντίθετο.