Όταν το Ninja Gaiden 4 θυμίζει Devil May Cry
Είναι σχεδόν ιεροσυλία να το πεις, αλλά το Ninja Gaiden 4 πραγματικά λάμπει όταν υιοθετεί το στυλ του Devil May Cry.
Η κληρονομιά του Tomonobu Itagaki
Ο δημιουργός του Ninja Gaiden, Tomonobu Itagaki, που έφυγε από τη ζωή την περασμένη εβδομάδα σε ηλικία 58 ετών, ήταν γνωστός για τις προκλητικές του δηλώσεις στις συνεντεύξεις. Είχε χαρακτηρίσει τα Tekken 1-5 ως τα «πιο μισητά» του παιχνίδια και είχε δημόσιες «διαμάχες» με τον Katsuhiro Harada του Tekken και τον Hideki Kamiya του Devil May Cry. Ενώ δούλευε στο Ninja Gaiden Black το 2005, είχε δηλώσει πως ο Hideaki Itsuno, σκηνοθέτης του Devil May Cry 3 και αργότερα των DMC 4, 5 και Dragon’s Dogma, «τα πήγε αρκετά καλά για την ηλικία του» και «ίσως την επόμενη φορά να φτιάξει κάτι ακόμα καλύτερο».
Πίσω από το προσωπείο
Παρά το προκλητικό του ύφος, ο Itagaki φαίνεται πως σεβόταν βαθιά τους συναδέλφους του στον χώρο των action games· το «καψόνι» ήταν ο δικός του τρόπος να δείχνει πως είναι αληθινός Master Ninja. Όπως προσπάθησα να εξηγήσω και στην κριτική μου για το Ninja Gaiden 4, τα παιχνίδια του Itagaki διέφεραν από εκείνα των ανταγωνιστών του. Δεν ήταν μόνο πιο απαιτητικά, αλλά και πολύ πιο σοβαρά· το παιχνιδιάρικο ύφος που προτιμούσε ο Kamiya με τον Dante του DMC και αργότερα στο Bayonetta, απουσίαζε εντελώς. Το χιούμορ του Itagaki περιοριζόταν στην προσθήκη του ευκολότερου «Ninja Dog» mode για όσους παίκτες έχαναν πολλές φορές στο πρώτο επίπεδο.
Η παράξενη ταυτότητα του Ninja Gaiden 4
Το πιο παράδοξο με το Ninja Gaiden 4 είναι πως προσπαθεί να τιμήσει την κληρονομιά του Itagaki, αλλά προέρχεται από ένα στούντιο που ίδρυσαν οι ίδιοι άνθρωποι που έφτιαχναν τα πιο ανάλαφρα παιχνίδια που ο ίδιος σατίριζε. Έτσι, το πιο περίεργο όταν το παίζεις είναι να βλέπεις το παιχνίδι να ζωντανεύει όταν σταματά να προσπαθεί τόσο σκληρά να μοιάσει στο Ninja Gaiden και παραδέχεται ότι στην πραγματικότητα θέλει να γίνει Devil May Cry.
Όταν το παιχνίδι γίνεται διασκεδαστικό
Στην κριτική μου έγραψα πως το Ninja Gaiden 4 «είναι ταυτόχρονα υπερβολικά και ανεπαρκώς σαν την κωμωδία δράσης Surf Ninjas του 1993», μια ταινία που δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου όταν έφτασα στο σημείο του παιχνιδιού όπου, ναι, κάνεις και λίγο σερφ. Είναι εντελώς γελοίο, αλλά εκείνη τη στιγμή αυτή η δόση χαζομάρας είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεται το παιχνίδι, αφού τα πρώτα επίπεδα είναι απογοητευτικά άνευρα.
Αδύναμος πρωταγωνιστής και αδιάφορο σκηνικό
Ο Yakumo, ο πρωταγωνιστής, δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει· άλλοι χαρακτήρες μιλούν ασταμάτητα μέσω ασυρμάτου για να μεταφέρουν λεπτομέρειες της ιστορίας που κανείς δεν θα προσέξει· το cyberpunk σκηνικό του Τόκιο κάνει τα πρώτα στάδια ενοχλητικά σκοτεινά για μάχες. Όμως, τη στιγμή που ο Yakumo ανεβαίνει σε σανίδα του σερφ, είναι σαν να ξυπνάει η PlatinumGames και να αρχίζει να διασκεδάζει πραγματικά.
Όταν το παιχνίδι αφήνεται στη φαντασία
Μάχη με γιγάντιο καρχαρία; Παράξενοι εχθροί-ζόμπι; Πίστα-ντισκοτέκ που γίνεται πεδίο μάχης; Πύλες που σε μεταφέρουν από τον πραγματικό κόσμο στη διάσταση των δαιμόνων; Όταν το Ninja Gaiden 4 επιτρέπει στον εαυτό του να γίνει παράξενο, γίνεται και πολύ πιο διασκεδαστικό.
Το όπλο που αλλάζει τα δεδομένα
Λίγο αργότερα, ο Yakumo αποκτά ένα όπλο που θυμίζει έντονα Devil May Cry 5. Πρόκειται για το μαγικό κουτί Kage-Hiruko, γεμάτο ninja εργαλεία: τεράστια shuriken, βόμβες και κάθε λογής λεπίδες που συνδέονται με ένα επιπλέον ζευγάρι μηχανικά χέρια. Η αίσθηση δύναμης που προσφέρει είναι άμεση και εντυπωσιακή, ειδικά όταν ξεκινάς την επίθεση στη βάση των εχθρών—και θυμίζει τα φαντασμαγορικά χέρια που αποκτά ο Nero στο DMC5 όταν μεταμορφώνεται σε δαίμονα.
Ποικιλία όπλων και δημιουργικότητα
Στο Ninja Gaiden 4 μπορείς να αλλάζεις όπλα γρήγορα, όπως ο Dante στο Devil May Cry, αλλά το Kage-Hiruko συνδυάζει πολλές δυνατότητες σε ένα. Οι επιθέσεις από απόσταση είναι πιο ισχυρές από τα απλά shuriken, οι βόμβες διαλύουν ολόκληρα δωμάτια, και οι κοντινές εκτελέσεις σε εξασθενημένους εχθρούς είναι οι πιο εντυπωσιακές του παιχνιδιού.
Αναπάντητα ερωτήματα για τη δημιουργικότητα
Αν και τα προηγούμενα όπλα του Yakumo ήταν ικανοποιητικά, αυτό το νέο όπλο τα έβαλε σε νέα προοπτική και με έκανε να αναρωτηθώ πόσες ακόμα τρελές ιδέες είχε η Platinum που τελικά δεν μπήκαν στο παιχνίδι, είτε λόγω χρόνου είτε επειδή θεωρήθηκαν υπερβολικές για το Ninja Gaiden. Άραγε υπήρχε μια εκδοχή όπου ο Dante συνδύαζε τη μηχανή του με έναν δαίμονα και μετά την έσπαγε στα δύο για να δείρει εχθρούς;
Επιστροφή στη σοβαρότητα
Μετά την εισαγωγή αυτού του όπλου, το Ninja Gaiden 4 επιστρέφει σε μια πιο αυστηρή και σοβαρή προσέγγιση, με αφηγηματικές στιγμές που δεν έχουν ιδιαίτερο αντίκτυπο. Ωστόσο, λίγο πριν το τέλος, το παιχνίδι δεν αντέχει και ξανακλείνει το μάτι στον παίκτη· καθώς ο Yakumo σκαρφαλώνει με wall-jump έναν ουρανοξύστη, η κάμερα απομακρύνεται για να αναδείξει το μέγεθος της στιγμής, ενώ ο ήχος από τα άλματά του επαναλαμβάνεται ασταμάτητα. Μια καλύτερη εκδοχή του παιχνιδιού θα είχε πολύ περισσότερες τέτοιες στιγμές αυτοσαρκασμού.
Η ταυτότητα του Ninja Gaiden και το μέλλον
Θα θύμιζε Ninja Gaiden; Όχι ιδιαίτερα. Αλλά είναι αμφίβολο αν κάποιος θα καταφέρει ποτέ να φτιάξει ένα παιχνίδι που να αποτυπώνει πλήρως την προσωπικότητα και τις προτεραιότητες του Tomonobu Itagaki.
Οι παλιοί ανταγωνιστές και το κενό που αφήνουν
Την ίδια στιγμή, οι δημιουργοί που κάποτε προσπαθούσε να ξεπεράσει ο Itagaki έχουν αφήσει πίσω τους τις θρυλικές σειρές τους. Ο Kamiya έφυγε από την PlatinumGames, και χωρίς αυτόν ένα νέο Bayonetta φαίνεται απίθανο. Ο Itsuno αποχώρησε από την Capcom, οπότε το Devil May Cry μάλλον θα μείνει ανενεργό για κάποιο διάστημα. Αν το να γίνει λίγο πιο ανάλαφρο είναι αυτό που χρειάζεται το Ninja Gaiden για να καλύψει το κενό που αφήνουν, τότε ας εμφανιστεί ο Yakumo με πλήρη στολή κλόουν στην επόμενη του περιπέτεια.
