Καταγραφή στο Nintendo Switch (Χειροκίνητη/Αποσυνδεδεμένη)
Ανεξάρτητα από το πόσα μαθαίνω για τη λειτουργία των υπολογιστών, πάντα θα υπάρχει το Tron εκεί. Μικρά προγράμματα, που τρέχουν στο Grid, προσπαθώντας να κρατήσουν το σύστημα σε λειτουργία. Έτσι, το Tron: Catalyst φάνηκε να είναι ακριβώς αυτό που ήθελα. Κάνει εξαιρετική δουλειά στην οπτική αναπαράσταση αυτού του ψηφιακού κόσμου και έχει μια σπουδαία ιδέα στον πυρήνα του. Δυστυχώς, η gameplay δεν ανταγωνίζεται την προοπτική. Στο τέλος, ένιωθα ότι το πρόγραμμα χρειαζόταν περισσότερο χρόνο για να ολοκληρωθεί.
Ιστορία και Χαρακτήρες
Το Tron: Catalyst ξεκινά δυναμικά – μας συστήνει ένα πρόγραμμα ταχυδρόμο, την Exo, που λόγω μιας έκρηξης σε ένα πακέτο αρχίζει να παρουσιάζει σφάλματα. Αυτά τα σφάλματα την αναγκάζουν να ζει συνεχώς επαναλαμβανόμενους κύκλους χρόνου, μια δύναμη που χρησιμοποιεί για να δραπετεύσει από τη φυλακή και να αποκαλύψει μια συνωμοσία γύρω από την επικείμενη επαναφορά του Grid. Υπάρχουν ανταγωνιστικές φατρίες που προσπαθούν να διατηρήσουν ή να καταστρέψουν το Grid: η Core επιδιώκει να ελέγξει το Grid με βία, ενώ οι Automata επιθυμούν να δώσουν ελεύθερη βούληση σε όλα τα προγράμματα.
Μηχανισμοί Χρόνου
Είναι μια εξαιρετική αρχή και με τράβηξε αμέσως στην ιστορία του Tron: Catalyst, με ίσως την καλύτερη εφαρμογή μηχανισμών ταξιδιού στο χρόνο που έχω δει (και μιλάμε για κάποιον με τατουάζ Chrono Trigger), με την Exo να μπορεί να ζει επαναλαμβανόμενους κύκλους για να πετύχει το σωστό αποτέλεσμα. Δεν είναι απλώς θέμα “έχασες πόντους ζωής, οπότε επανεκκινείς τον κύκλο” – υπάρχουν στιγμές που είναι απαραίτητο να επανεκκινήσεις έναν κύκλο με τη δική σου θέληση για να αποκτήσεις νέο αποτέλεσμα αφού αποκτήσεις νέες πληροφορίες.
- Διασκεδαστικοί χαρακτήρες
- Φωνητική υποκριτική
- Σκηνές με στατικές εικόνες και κείμενο
Υπάρχουν μερικοί διασκεδαστικοί χαρακτήρες για αλληλεπίδραση. Οι περισσότεροι έχουν φωνητική υποκριτική και οι σκηνές τους παίζονται μέσω στατικών εικόνων με κείμενο από κάτω. Όλα φαίνονται λίγο βασικά και ορισμένοι διάλογοι είναι κάπως άκαμπτοι, αλλά προχωρούν την πλοκή. Στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού, όταν η χρονική γραμμή ανοίγει και μπορείς να χειριστείς τα αποτελέσματα προς όφελός σου, έχεις την ευκαιρία να αλληλεπιδράσεις και να βοηθήσεις αυτούς τους χαρακτήρες, κάτι που δίνει ζωή στο Tron: Catalyst. Επειδή με άφησαν να γνωρίσω όλους στην πρώτη μισή του παιχνιδιού, ήμουν πιο παρακινημένος να τους βοηθήσω όταν τελικά είχα την ευκαιρία.
Προβλήματα Gameplay
Το πρόβλημα έγκειται στο gameplay. Σε αντίθεση με το Tron: Identity, το Catalyst είναι ένα παιχνίδι δράσης ισομετρικής προοπτικής, οπότε θα περάσεις πολύ χρόνο πολεμώντας άλλα προγράμματα για να φτάσεις εκεί που χρειάζεται. Η μάχη είναι σχετικά ήπια. Μπορείς να επιτεθείς, να μπλοκάρεις ή να αποφύγεις. Τελικά, αποκτάς τη δυνατότητα να αναπαράγεις τον κώδικα άλλων προγραμμάτων, που μπορεί να σου δώσει ισχυρότερες επιθέσεις ή μεγαλύτερη ταχύτητα. Δεν είναι ακριβώς απαραίτητο – μπορείς να περάσεις όλο το παιχνίδι απλά χτυπώντας τα πάντα στην αρχική σου μορφή – οπότε δεν προσθέτει βάθος σε ένα ήδη ρηχό σύστημα.
Η μάχη δεν είναι ποτέ πολύ δύσκολη, αλλά γίνεται σημαντικά πιο εύκολη μόλις ξεκλειδώσεις τη δυνατότητα να προκαλείς τεράστια ζημιά με μια αντεπίθεση, σε σημείο που ακόμη και κάποιοι αρχηγοί πέφτουν με μία μόνο χτύπημα. Το υπόλοιπο του δέντρου δεξιοτήτων φαίνεται περιττό μόλις ενισχύσεις την ικανότητα αντεπίθεσης. Αισθάνεται ανισόρροπο και αναδεικνύει τη μεγαλύτερη μου παρατήρηση για το παιχνίδι – εκτός από την ιστορία, όλα φαίνονται ημιτελή και πρόχειρα. Δεν θα έπρεπε να μπορείς να κερδίζεις τις περισσότερες μάχες με το πάτημα ενός κουμπιού.
Προβλήματα με τα Οχήματα
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις ενότητες οχημάτων στο Tron: Catalyst. Στην αρχή αποκτάς πρόσβαση σε ένα light cycle, το εμβληματικό όχημα από τις ταινίες Tron. Αυτό θα έπρεπε να ήταν ένα από τα καλύτερα σημεία, αλλά ποτέ δεν χειρίζεται καλά. Επιπλέει με έναν τρόπο που δεν έχει νόημα, ειδικά δεδομένου ότι τα light cycles στις ταινίες κινούνται σε ευθείες γραμμές και χειρίζονται με απότομες στροφές 90 μοιρών. Είναι ακόμη χειρότερο κατά τη διάρκεια του τμήματος με το light jet, όπου οι έλεγχοι θα αντιστραφούν ξαφνικά αν γυρίσεις πολύ σε μία κατεύθυνση. Αυτό το μέρος του παιχνιδιού μου πήρε τον περισσότερο χρόνο για να το ολοκληρώσω. Με άφησε να φωνάζω από απογοήτευση. Αυτό είναι το Tron, τελικά. Θα έπρεπε να απολαμβάνω το light cycle, όχι να φοβάμαι κάθε φορά που το φορτώνω.
Οπτικά, δεν εντυπωσιάστηκα από το Tron: Catalyst. Ακόμη και με τα φωτεινά νέον φώτα που αναπαριστούν την αίσθηση της αρχικής ταινίας Tron, υπήρχαν στιγμές που τα οπτικά ήταν πολύ σκοτεινά για να δω πού πηγαίνω, με αποτέλεσμα να κολλήσω πίσω από τοίχους ή σκαλοπάτια. Το πρόβλημα ήταν χειρότερο σε χειροκίνητη λειτουργία, αλλά δεν συνέβαινε αρκετά για να είναι κάτι περισσότερο από μια μικρή ενόχληση. Απλώς ένα ακόμη παράδειγμα όπου το Tron: Catalyst φαινόταν ακατέργαστο. Το πραγματικό αμάρτημα των προγραμματιστών ήταν ότι δεν μου επέτρεψαν να ρυθμίσω τη γωνία της κάμερας. Έδινε στο παιχνίδι μια στατική αίσθηση που ήθελα να επαναστατήσω.
Συμπέρασμα
Έτσι, η μάχη είναι μέτρια και οι ενότητες οχημάτων απλώς φαίνονται λάθος. Ωστόσο, δεν μπορώ να καταφέρω να κρίνω αυτό το παιχνίδι εντελώς αρνητικά. Είναι μια περίπτωση όπου ο προγραμματιστής δεν βρήκε το σωστό είδος για το παιχνίδι που ήθελε να δημιουργήσει. Αν το Tron: Catalyst ήταν ένα οπτικό μυθιστόρημα με τη δυνατότητα να αλλάζεις κεφάλαια καθώς επανεκκινείς κύκλους, θα μπορούσε να ήταν εξαιρετικό, γιατί υπάρχει μεγαλείο εδώ. Η αφήγηση είναι καλή και η έννοια του ταξιδιού στο χρόνο είναι πραγματικά μία από τις καλύτερες που έχω δει, αλλά ούτε αυτή ούτε η άλλη έχουν την ευκαιρία να λάμψουν. Αντίθετα, είναι περιτυλιγμένες σε ένα ρηχό σύστημα μάχης, απογοητευτικές ενότητες οχημάτων και άχρωμα οπτικά.