Ένα αδάμαστο παιχνίδι
Hollow Knight: Silksong είναι ένα παιχνίδι που προκαλεί έντονα συναισθήματα, όπως ένας ταυρομάχος που προκαλεί έναν εξαγριωμένο ταύρο. Προκαλεί τους παίκτες να ανταποκριθούν με εντυπωσιακά άλματα, θεαματικές μάχες και αδιάκοπη φιλοδοξία. Ωστόσο, το Silksong αρνείται να υποταχθεί, επιτρέποντας μόνο στιγμιαία να αντικρίσεις τον εαυτό σου μέσα από αυτό.
Εμπειρία γεμάτη ένταση
Έχω αφιερώσει σχεδόν 60 ώρες στο Silksong και αν δεν ήταν για αυτή την κριτική, πιθανότατα θα τα είχα παρατήσει νωρίτερα. Παρόμοια ήταν και η εμπειρία μου με το αρχικό Hollow Knight: το έπαιζα κατά διαστήματα, επιστρέφοντας όταν ξεχνούσα γιατί το είχα αφήσει. Υποψιάζομαι πως μεγάλο μέρος του χρόνου μου στο Silksong δεν ήταν πραγματικό παιχνίδι.
Ώρες δοκιμασίας
Πέρασα αμέτρητες ώρες με πονεμένους αντίχειρες, σιωπηλές κραυγές και αναζητώντας συμβουλές. Συζητούσα με αγνώστους για τη σκληρότητα του παιχνιδιού, έπαιρνα βαθιές ανάσες και προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι μπορώ να τα καταφέρω, ενώ αναρωτιόμουν αν αξίζει τον κόπο. Η εσωτερική πάλη, είτε από δυσπιστία είτε από παραίτηση, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εμπειρίας του Silksong.
Ένας ζοφερός κόσμος
Υπάρχουν πολλές αναλογίες με την πραγματική ζωή, αλλά το Silksong δεν γίνεται ποτέ υπερβολικό. Ο κόσμος του είναι σκληρός και το δείχνει διακριτικά, όπως όταν ζητά από τον παίκτη να πληρώσει για κάθε σημείο αποθήκευσης στην Citadel, μια υποτιθέμενη γη αφθονίας. Η αφήγηση γίνεται με απλούς αλλά αποτελεσματικούς τρόπους: → περιγραφές αντικειμένων → κρυμμένα στοιχεία στον κόσμο. Δεν χρειάζεται να ασχοληθείς με την ιστορία ή να έχεις εμπειρία από το προηγούμενο παιχνίδι. Ακόμα και όσοι γνωρίζουν τα φινάλε του Hollow Knight προσπαθούν να κατανοήσουν το νόημα του Silksong.
Ατμόσφαιρα και αισθητική
Το παιχνίδι δεν σπαταλά χρόνο εξηγώντας τα πάντα. Η ατμόσφαιρα του Pharloom θυμίζει παλαιοπωλείο, όπου κάθε αντικείμενο υπονοεί μια ιστορία πέρα από το ορατό. Τα γραφικά είναι χειροποίητα και εντυπωσιακά, δικαιολογώντας τα επτά χρόνια ανάπτυξης. Η βλάστηση που καλύπτει τα ερείπια, η βροχή και η ομίχλη σε νεκροταφεία, το χρυσό φως των μηχανισμών: όλα συνθέτουν μια δυνατή αισθητική ταυτότητα.
Χαρακτήρες με προσωπικότητα
Η φροντίδα της Team Cherry φαίνεται κυρίως στους χαρακτήρες: → ψύλλοι → νυχτοπεταλούδες → αρθρόποδα → αράχνες. Η ποικιλία αυτή δημιουργεί έναν μοναδικό, πειστικό και ταυτόχρονα αλλόκοτο κόσμο. Οι ήρωες είναι συμπαθείς, παλεύοντας να επιβιώσουν σε ένα περιβάλλον που τους συνθλίβει. Παρά τη θλίψη που παραμονεύει, η ύπαρξή τους δίνει ελπίδα. Αυτή η ομορφιά κάνει την περιπλάνηση στο λαβύρινθο του Silksong πιο ανεκτή, ειδικά όταν η εξερεύνηση δεν ανταμείβει ιδιαίτερα.
Μηχανισμοί και κίνηση
Σε μηχανικό επίπεδο, το παιχνίδι είναι εντυπωσιακό. Αν και δεν είναι όλα διαθέσιμα από την αρχή, οι βασικές κινήσεις ενός platformer υπάρχουν: → άλμα → εφόρμηση → αιώρηση. Αυτές οι ενέργειες, αν και απλές, υλοποιούνται με πολυπλοκότητα και ακρίβεια που θυμίζει Super Mario 64. Ακόμα και μετά από δεκάδες ώρες, με εκπλήσσουν οι δυνατότητες που προσφέρουν οι μικρές διαφορές στις κινήσεις.
Μάχη και πρόκληση
Η Hornet, αν και ημιθεά, παραμένει εύθραυστη. Το βασικό της όπλο είναι μια βελόνα με ακρίβεια ξίφους. Σε συνδυασμό με τις ακροβατικές της κινήσεις, η μάχη θυμίζει περίτεχνο χορό, σαν ξιφασκία με περισσότερη ένταση. Η δυσκολία εντείνεται από τα αμφιλεγόμενα συστήματα ζημιάς και θεραπείας. Στην αρχή, η Hornet αντέχει περίπου τρία χτυπήματα. Όσο κι αν βελτιώθηκα ή αναβάθμισα τις ικανότητές της, η ζημιά συσσωρευόταν γρήγορα.
Εχθροί και στρατηγική
Ακόμα και οι πιο απλοί εχθροί φαίνεται να έχουν σχεδιαστεί με βάση το πώς θα αντιδράσει ο παίκτης. Αν ένας ιπτάμενος εχθρός επιτεθεί, το ένστικτο λέει να πηδήξεις, αλλά οι κινήσεις του συχνά ακολουθούν τις διαδρομές που θα επέλεγε κάποιος πανικόβλητος. Η σωστή απάντηση είναι συνήθως το αντίθετο του ενστίκτου, όπως να κινηθείς προς τον εχθρό αντί να απομακρυνθείς.
Ανατροπή προσδοκιών
Τίποτα άλλο φέτος δεν με έκανε να νιώσω όπως η τελική φάση μιας μάχης στο Silksong, με τη Hornet να υποφέρει και να καταφέρνει μια απίθανη θεραπεία. Ταυτόχρονα, τίποτα δεν συγκρίνεται με την απογοήτευση από τις συνεχείς ήττες. Το Silksong συνομιλεί με το είδος των platformers και Metroidvanias, αλλά αψηφά τις συμβάσεις του. Εδώ βρίσκεται και η ένταση που συζητούν οι παίκτες σχετικά με τη δυσκολία του παιχνιδιού. Αυτή η διαμαρτυρία πηγάζει από την αίσθηση προδοσίας: η Team Cherry γνωρίζει τι περιμένουν οι θαυμαστές και χρησιμοποιεί αυτή τη γνώση για να σπάσει το άγραφο συμβόλαιο.
Συμβάσεις και ανταμοιβές
Μια μάχη με αφεντικό υποτίθεται ότι έχει τρεις φάσεις και λίγες παραλλαγές. Η ανταμοιβή – που πάντα υπάρχει – πρέπει να είναι ανάλογη της πρόκλησης. Το παιχνίδι μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να φαίνεται δίκαιο. Οι παίκτες πρέπει να νιώθουν δυνατοί ή, αν όχι, τουλάχιστον να διασκεδάζουν.
Κανόνες και προσδοκίες
Υπάρχουν πολλά αξιώματα που χρησιμοποιούμε για να κρίνουμε αν ένα παιχνίδι είναι «καλό»: → αποφάσεις σχεδιασμού που βελτιώνουν την εμπειρία του παίκτη. Αυτά συχνά προβάλλονται από τους δημιουργούς ως παραδείγματα καλής πρακτικής.
Ακραία πρόκληση
Η δυσκολία του Silksong αγγίζει τα όρια της σκληρότητας. Η πιο κοντινή αναλογία είναι το Infinite Jest, ένα βιβλίο που αποθαρρύνει με το μέγεθός του. Οι περισσότεροι που το ξεκινούν δεν το ολοκληρώνουν ποτέ. Ο David Foster Wallace συχνά έκρυβε σημαντικά σημεία μέσα σε υποσημειώσεις, κάνοντας τον αναγνώστη να χάνεται. Παρ’ όλα αυτά, ο συγγραφέας δεν περιφρονούσε το κοινό του. Το αντίθετο: προσπαθούσε να πολεμήσει τον κυνισμό και την επιφανειακή διασκέδαση. Το νόημα του Infinite Jest δεν ήταν να εκνευρίσει, αλλά να προκαλέσει σκέψη για το τι είναι ένα μυθιστόρημα και πώς καταναλώνουμε την ψυχαγωγία.
Διαφορά προσέγγισης
Το Silksong δεν ακολουθεί αυτή τη λογική. Κάθε μάχη με αφεντικό απαιτεί επανάληψη, και όσο προχωράς, τόσο πιο περίπλοκη γίνεται. Υπάρχουν σημεία όπου η ίδια η πλατφόρμα είναι τόσο δύσκολη όσο και η μάχη. Συχνά, όταν επιστρέφεις στο δωμάτιο του αφεντικού, η Hornet είναι σχεδόν εξαντλημένη. Έχω περάσει αμέτρητες ώρες στο Silksong εκνευρισμένος, φτάνοντας στα όρια του στερεοτυπικού «θυμωμένου gamer».
Σχεδιασμός και ποιότητα
Είναι το Silksong χειρότερο λόγω αυτής της επιλογής; Αν το δεις από την πλευρά της προσβασιμότητας, ίσως ναι. Δεν είναι «καλός σχεδιασμός». Αυτό όμως με κάνει να συνειδητοποιώ πόσο περιοριστικές είναι οι αντιλήψεις μου για το τι «πρέπει» να κάνει ένα παιχνίδι. Κάπου μπέρδεψα την ευκολία με την ποιότητα.
Παιχνίδια ως τέχνη
Τα παιχνίδια μπορούν να είναι τέχνη, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: ο βασικός τους σκοπός είναι η διασκέδαση. Το Silksong, που ξεκίνησε ως πάθος μιας μικρής ομάδας στην Αυστραλία, ξεπέρασε κατά πολύ το αρχικό του κοινό. Το πρώτο Hollow Knight ξεκίνησε με 2.158 υποστηρικτές στο Kickstarter και έφτασε να πουλήσει 15 εκατομμύρια αντίτυπα. Αυτή η επιτυχία φέρνει πίεση για προσαρμογή και ευκολότερη κατανάλωση.
Επαναλήψεις και ανακαλύψεις
Υπάρχουν πολλά που δεν ανέφερα, όπως το σύστημα αναβαθμίσεων, τα εργαλεία της Hornet και το σύστημα αποστολών. Αυτά είναι τα λιγότερο ενδιαφέροντα στοιχεία. Ό,τι κι αν εξοπλίσει ή αναπτύξει η Hornet, οι δυσκολίες παραμένουν. Στην καλύτερη περίπτωση, οι νέες ικανότητες της επιτρέπουν να επιστρέψει και να ανακαλύψει νέες διαδρομές. Μερικές φορές, αυτές οι περιοχές προσφέρουν νέες δυνάμεις.
Ανταμοιβές και απογοήτευση
Συχνά, το τέλος μιας νέας διαδρομής είναι απογοητευτικό. Μπορεί να περάσεις ώρες για να βρεις ένα ποίημα ή λίγους πόρους. Πρέπει να το κάνεις από αγάπη για το παιχνίδι, αν μπορείς. Υπάρχει ειρωνεία σε αυτό: κορόιδευα την αφοσίωση των Pilgrims, αλλά τελικά κι εγώ υπέφερα για μια αόρατη ανταμοιβή, ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά η προσπάθειά μου θα αναγνωριστεί.
Αυτογνωσία μέσα από επανάληψη
Όταν επαναλαμβάνεις αρκετές φορές τις ίδιες διαδρομές, αναγκάζεσαι να αντιμετωπίσεις αλήθειες για τον εαυτό σου: → ανυπομονησία → βιασύνη → έλλειψη προσοχής → παρορμητικότητα. Αυτές οι τάσεις σε εμποδίζουν να δεις ξεκάθαρα τις κινήσεις των αφεντικών. Επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη, περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα.
Μαθήματα και υπέρβαση
Τελικά, αυτό που φαίνεται άδικο γίνεται διδακτικό. Το σημείο που φαινόταν αδύνατο γίνεται δεύτερη φύση. Ό,τι καταριόσουν, τελικά το ξεπερνάς.
Υπέρβαση των ορίων
«Επιδιώκεις να νικήσεις και να ξεπεράσεις τον περιορισμένο εαυτό, του οποίου τα όρια κάνουν το παιχνίδι δυνατό», έγραψε ο David Foster Wallace στο Infinite Jest. Μιλούσε για το τένις, αλλά σκέφτομαι το Silksong με τον ίδιο τρόπο.
Συνεχής πρόκληση
«Είναι τραγικό, λυπηρό, χαοτικό και όμορφο. Όλη η ζωή είναι το ίδιο, ως πολίτες του ανθρώπινου κράτους: τα όρια βρίσκονται μέσα μας, να τα ξεπερνάμε και να τα θρηνούμε ξανά και ξανά…»
Πάντα μια νέα δοκιμασία
Στο Silksong, πάντα θα υπάρχει μια νέα δυσκολία που θα αντικαταστήσει την προηγούμενη. Μπορεί να απογοητευτείς, και πιθανότατα θα συμβεί, έστω και προσωρινά. Τελικά, όμως, θα ανακαλύψεις μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια: είσαι ικανός για περισσότερα απ’ όσα νομίζεις.