Εξερευνώντας το Tainted Grail: The Fall of Avalon
Αν θέλεις να παίξεις Skyrim ή το πρόσφατο remaster του Oblivion, αλλά δεν επιθυμείς να ασχοληθείς με παιχνίδι που υποστηρίζεται από τη Microsoft, οι φήμες λένε ότι το ανοιχτού κόσμου RPG Tainted Grail: The Fall of Avalon είναι αρκετά καλό. Δεν έχουμε ακόμα κριτική, αλλά ο Khee Hoon Chan χαρακτήρισε το προηγούμενο Tainted Grail: Conquest ως ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έχασες το 2021, και το The Fall Of Avalon έχει ήδη θετική αποδοχή από τους χρήστες στο Steam καθώς ετοιμάζεται να βγει από την πρώιμη πρόσβαση σήμερα. Η σελίδα του Steam περιλαμβάνει επίσης μια demo έκδοση και το παρακάτω, μέτρια εντυπωσιακό τρέιλερ με μαγικά ξόρκια, κατεστραμμένα κοσμικά κάστρα και μηχανισμούς ψαρέματος.
Το The Fall Of Avalon διαδραματίζεται σε μια σκοτεινή επανερμηνεία του αρθουριανού μύθου, λιγότερο γεμάτη από influencers ομορφιάς σε σχέση με το Tides Of Annihilation. Η ιστορία εκτυλίσσεται περίπου 600 χρόνια μετά την πτώση του Βασιλιά Αρθούρου, σε μια περιοχή γεμάτη “ατελείωτη σύγκρουση” και πανώλη, που είναι χωρισμένη σε τρεις ζώνες.
Το παιχνίδι αναμένεται να διαρκέσει 50-70 ώρες, με πάνω από 200 δευτερεύουσες αποστολές και διάφορες δραστηριότητες όπως διακόσμηση σπιτιού, γεωργία και “ημερολόγιο σκίτσων”. Ελπίζω ότι το τελευταίο είναι ένα πλήρως ανεπτυγμένο υποπαιχνίδι εικονογράφησης ή τουλάχιστον κάποιο είδος μηχανισμού φανταστικής φωτογραφίας. Χρειαζόμαστε περισσότερες εικονικές ειδυλλιακές στιγμές όπως το Eastshade.
Ένα κύριο στοιχείο είναι ότι ο κόσμος χειροτερεύει τη νύχτα – τότε εμφανίζεται η Wyrdness, “μια χαοτική πρωταρχική δύναμη”, που καθιστά τους εχθρούς πιο δύσκολους. Εγώ επίσης βιώνω Wyrdness τη νύχτα, αλλά αυτό συνήθως οφείλεται στο ότι αποφασίζω να φάω μια οικογενειακή συσκευασία Flaming Hot Wotsits. Η Wyrdness του The Fall Of Avalon έχει λιγότερη γαστρική προέλευση. Σύμφωνα με την ιστορία, ο Βασιλιάς Αρθούρος την είχε εκδιώξει πολλούς αιώνες πριν κατά την κατάκτηση του Avalon. Τώρα, επιστρέφει με εκδίκηση.
Ευτυχώς για το Avalon, είσαι ένας παντοδύναμος RPG χαρακτήρας που μπορεί να σκοτώνει με οποιονδήποτε συνδυασμό στατιστικών, πλεονεκτημάτων και εξοπλισμού. “Θέλεις να είσαι ένας τρελός αλχημιστής-βερσέρκερ που χτυπά τους εχθρούς μέχρι θανάτου; Σίγουρα,” υπόσχεται η περιγραφή στο Steam. “Ένας μυστικός σιδηρουργός-μάγος που καλεί αθάνατες ορδές; Είμαστε εδώ για σένα. Ένας κρυφός τοξότης που παραμονεύει στη σκιά; Λιγότερα λόγια – αυτό είναι το παιχνίδι για τους λάτρεις των κρυφών τοξοτών.” Κλάψε περισσότερο, Thief.
Δεν είμαι ενθουσιασμένος με όλα όσα διάβασα για το παιχνίδι. Υπάρχει συζήτηση για μια “ώριμη, ηθικά αμφιλεγόμενη ιστορία”. Οι όροι “ώριμο” και “ηθικά αμφιλεγόμενο” χρησιμοποιούνται από παιδιά με ροζ μάγουλα για να περιγράψουν την πράξη του να λένε ψέματα αν έχουν βουρτσίσει τα δόντια τους. Μεταξύ αυτού και της τυπικής βιομηχανικής γλώσσας για “απεριόριστους τρόπους παιχνιδιού”, “σημαντικές επιλογές” και “επιστολές αγάπης” στο είδος RPG τύπου Elder Scrolls, αμφιβάλλω αν θα είναι πολύ εκπληκτικό συνολικά.
Ωστόσο, μου αρέσει το κεντρικό θέμα της καλλιτεχνικής κατεύθυνσης που είναι “αιώνια φθινόπωρο”, και μου αρέσει η σχεδίαση του περιβάλλοντος που έχει μια κάπως Fromsofty αίσθηση σήψης. Είπα ότι υπάρχει πανώλη; Ονομάζεται Κόκκινος Θάνατος. Μια ομάδα ιερέων αναζητά θεραπεία μέσω βασανιστικών πειραμάτων σε θύματα που σταδιακά μεταμορφώνονται σε τέρατα. Ίσως να φταίνε τα Flaming Hot Wotsits, αλλά αυτό ακούγεται ακριβώς όπως πρέπει για ένα βράδυ Παρασκευής. Ενημέρωσέ μας αν το έχεις παίξει και έχεις σκέψεις.