Εξερεύνηση του Oblivion Remastered
Δεν επιλέγω πάντα κλέφτες ή δολοφόνους στα παιχνίδια Elder Scrolls, αλλά με τα χρόνια έχω καταλάβει ότι οι τύποι των rogue είναι οι αγαπημένοι μου στη φανταστική σειρά της Bethesda. Στην περίπτωση του Oblivion, ο πρώτος μου χαρακτήρας ήταν ένας Nightblade, οπότε ήταν φυσικό να παραβώ το νόμο και να επιστρέψω στην αρχή όταν κυκλοφόρησε το The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered τον περασμένο μήνα.
Αυτή η απόφαση αναβίωσε μια παλιά συνήθεια μου από τα χρόνια του γυμνασίου: να ψάχνω αντικείμενα σε τυχαία σπίτια και να εισβάλλω σε κατοικίες για να μάθω τις ιδιαιτερότητες των NPC και της ζωής τους. Ακόμα και 19 χρόνια αργότερα, το The Elder Scrolls 4 ξεχωρίζει – με την τρέλα και τις ατέλειες της AI – στο να πουλά την ψευδαίσθηση ενός ζωντανού φανταστικού κόσμου, και μερικές φορές, βρίσκω πιο διασκεδαστικό να αφήνω την Cyrodiil να υπάρχει πέρα από τις αλληλεπιδράσεις μου.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα κλέψω πολύτιμα αγαθά (πρέπει να κερδίσω την εύνοια της Thieves Guild), αλλά πιστέψτε με, απλώς είμαι περίεργος. Θέλω να μάθω για το απόθεμα του A Fighting Chance και να δω αν ο Phintias του First Edition έχει προσωπικό δωμάτιο γεμάτο βιβλία. Πόση σκέψη έχει μπει σε κάθε NPC και το περιβάλλον τους; Αυτό είναι κάτι που πάντα με γοήτευε στα RPG της Bethesda· αυτοί οι χαρακτήρες δεν στέκονται απλώς εκεί. Τα προγράμματά τους μπορεί να φαίνονται αόρατα, αλλά αυτό αλλάζει γρήγορα αν προσέξεις.
Περιήγηση στην Αυτοκρατορική Πόλη
Έχω αποδεχτεί ότι η Αυτοκρατορική Πόλη είναι μία από τις αγαπημένες μου τοποθεσίες σε βιντεοπαιχνίδια. Δεν είναι μια εκτενής μητρόπολη. Είναι σχεδόν αδιάφορη σε σύγκριση με άλλες φανταστικές τοποθεσίες. Αλλά νιώθω ότι είναι σπίτι. Ίσως να οφείλεται στο ότι έχω περάσει τόσες ώρες ταξιδεύοντας γρήγορα μέσα και έξω από αυτήν, αλλά την ξέρω πολύ καλά και οι δρόμοι της είναι πάντα φιλόξενοι (εκτός αν βρίσκεσαι στην τελική φάση της κύριας αποστολής).
Ο κυκλικός και διαρθρωμένος σχεδιασμός της την έκανε αξέχαστη. Στην πραγματικότητα, την έκανε ιδανική για ένα από τα καλύτερα πακέτα περιεχομένου του The Elder Scrolls Online. Προσωπικά, μου αρέσει η Αγορά. Όλα είναι κοντά, διευκολύνοντας την γρήγορη περιήγηση στα καταστήματα για να αδειάσω το απόθεμά μου (και να βάλω χρυσό στην τσέπη μου) σε λίγα λεπτά. Η στιβαρή αρχιτεκτονική – με τους χοντρούς λίθους – είναι ιδανική για την καρδιά της Αυτοκρατορίας, αλλά σχεδόν κάθε εσωτερικός χώρος στην πόλη μετατρέπεται σε πειστικά και σύγχρονα σπίτια και καταστήματα που θα ήθελα να νοικιάσω στην πραγματική ζωή.
Η εισβολή στο σπίτι του Amantius Allectus στο πλαίσιο της αποστολής ‘May the Best Thief Win’ προοριζόταν να είναι μια γρήγορη επίσκεψη. Να πάρω το ημερολόγιό του και να φύγω. Αντίθετα, άφησα την Methredhel να κερδίσει (δεν είναι το τέλος της καριέρας μου) και περιπλανήθηκα, απολαμβάνοντας την ανανεωμένη ατμόσφαιρα χάρη στον φωτισμό Lumen και τα ανανεωμένα στοιχεία. Ακόμα και τα πιο βαρετά δωμάτια φαίνονται τώρα φανταστικά, οπότε αυτό είναι ένα ωραίο μπόνους.
Αυτή η εμπειρία κατά τις πρώτες ώρες με αυτή την έκδοση του Oblivion με έκανε να επανεξετάσω τη στρατηγική μου για ‘βέλτιστη περιήγηση’. Οι καλύτερες στιγμές μου στην Cyrodiil στο παρελθόν σχετίζονταν με το να κατοικώ απλώς τον κόσμο και να θαυμάζω τις λεπτομέρειες, οπότε έγινα ξανά περίεργος ‘τουρίστας εσωτερικών χώρων’. Ένα προσωπικό αγαπημένο; Το Tiber Septim Hotel και το μικρό του γραφείο. Έχω επίσης μια αδυναμία στο να βρίσκω νέες παγίδες που οδηγούν στα αποχετευτικά συστήματα της Αυτοκρατορικής Πόλης γιατί είμαι περίεργος.
Τοπικές γεύσεις
Μετακινηθείτε προς τον βορρά του χάρτη και θα βρείτε το Bruma, που έχει μια γεύση από Skyrim αλλά όχι ακριβώς. Εκείνη η τεράστια εκκλησία ξεχωρίζει όταν όλοι ζουν σε σπίτια στυλ Nord ή σε μικρές καταθλιπτικές καλύβες. Σχεδόν κάθε σπίτι που επισκέφτηκα έχει μια ζεστή φωτιά στο κέντρο και λίγες διακοσμήσεις, αλλά φαίνεται ότι ο Ongar σπαταλά όλα τα χρήματα της Thieves Guild πίνοντας στο Olav’s Tap and Tack, ένα άλλο βαρετό μέρος.
Η Bethesda είναι εξαιρετική στην περιβαλλοντική αφήγηση, και το Oblivion δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά νομίζω ότι το σημείο που προσπαθώ να κάνω είναι ότι πολλή από την προσωπικότητα του παιχνιδιού προέρχεται από ό,τι βρίσκεις μέσα σε κάθε σπίτι και κατάστημα, μερικές φορές κρυμμένο από τα αδιάκριτα μάτια, άλλες φορές σε κοινή θέα. Αν σκάψεις αρκετά, μπορεί να ενεργοποιήσεις μια αποστολή με απροσδόκητο τρόπο. Το να μπαίνεις τυχαία σε μια σκηνή εγκλήματος είναι πιο διασκεδαστικό από το να σου το λένε και μετά να προετοιμάζεσαι για μια αυτοσχέδια παράσταση του Horatio Caine. Τι είναι αυτός ο θόρυβος; Α, ναι, μια ομάδα chill scamps που περιτριγυρίζει μια γυναίκα κολλημένη με ένα καταραμένο ραβδί μέσα στο σπίτι της. Ωραίες διακοσμήσεις πάντως.
Στο Oblivion Remastered επέστρεψα σε ένα χωριό που με στοιχειώνει εδώ και χρόνια για να ζήσω μία από τις καλύτερες δευτερεύουσες αποστολές στο RPG.