Επιστροφή στο Χρόνο με το Old Skies
Επτά χρόνια πριν, η Wadjet Eye Games κυκλοφόρησε το Unavowed, μια περιπέτεια point-and-click που εξέπληξε τη βιομηχανία. Ενσωματώνοντας ιδέες από RPG της BioWare, το παιχνίδι αυτό είχε συντρόφους που επηρέαζαν όχι μόνο την επίλυση γρίφων, αλλά και την αφήγηση της ιστορίας. Ήταν εξαιρετικό και έλαβε ευρεία αναγνώριση. Το επόμενο παιχνίδι της Wadjet Eye, επτά χρόνια αργότερα, είναι το Old Skies, το οποίο, αν και έχει πιο παραδοσιακή δομή, είναι μια τολμηρή και συνεχώς εφευρετική ιστορία.
Ως άρχισα να παίζω αυτή την περιπέτεια ταξιδιού στο χρόνο, γραμμένη και προγραμματισμένη από τον Dave Gilbert, περίμενα μια ανατροπή. Είναι το 2062 και η Fia Quinn είναι πράκτορας χρόνου για την ChronoZen, μια εταιρεία που μεταφέρει πλούσιους πελάτες πίσω στο χρόνο, διατηρώντας τον έλεγχο της χρονογραμμής. Σε επτά κεφάλαια με επτά διαφορετικούς πελάτες, επισκέπτεστε διάφορες στιγμές της ιστορίας της Νέας Υόρκης, συναντάτε εκπλήξεις και λύνετε γρίφους μέσω του αποθέματος και των συνομιλιών. Όσο περισσότερο έπαιζα, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούσα ότι δεν θα υπήρχε ανατροπή, και ήμουν ευγνώμον για αυτό.
Παρακαλώ σημειώστε ότι το βίντεο είναι το τρέιλερ του Old Skies.
Ο Gilbert Αντιμετωπίζει τις Προσδοκίες
“Χρειάστηκε χρόνος για να ξεπεράσω το βάρος των προσδοκιών,” είπε ο Dave Gilbert σε βιντεοκλήση αυτή την εβδομάδα. “Το [Unavowed] ξεπέρασε κάθε προσδοκία, σε πωλήσεις και κριτικές, και υπήρχε αυτή η πίεση να το συναντήσω ή να το ξεπεράσω. Ήταν παραλυτικό.” Τελικά, ο Gilbert, που είναι ο κύριος προγραμματιστής των παιχνιδιών του σε συνεργασία με καλλιτέχνες και φωνητικούς ηθοποιούς, συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να το αφήσει αυτό. “Ίσως να μην είναι τόσο καλό; Έπρεπε απλώς να το κάνω. Να είναι κάτι δικό του και να κάνω τον εαυτό μου ευτυχισμένο.”
Ένα Εξαιρετικό Αποτέλεσμα
Είμαι ευτυχής να αναφέρω ότι το αποτέλεσμα είναι μια τεράστια επιτυχία. Το Old Skies είναι ένα υπέροχο παιχνίδι περιπέτειας, που εξερευνά την κεντρική του ιδέα από επτά διαφορετικές γωνίες, γεμάτο με την εστίαση στους χαρακτήρες που οι παλιοί παίκτες της Wadjet Eye θα περιμένουν, και οι νέοι θα βρουν αναζωογονητικό. Είναι απλοϊκό να το περιγράψουμε ως “άμεσο” απλώς επειδή αφηγείται μια γραμμική ιστορία, καθώς είναι εξαιρετικά πολύπλοκο στη αφήγηση και την οικοδόμηση κόσμου, αλλά στην απουσία ανατροπής, είναι απλώς καλή αφήγηση.
Αναλογιζόμενος το κατάλογο του Gilbert, τα παιχνίδια του πάντα επικεντρώνονταν στις λεπτομέρειες της προσωπικότητας, στο πώς ο κόσμος επηρεάζει τους χαρακτήρες του, αντί να επηρεάζουν οι χαρακτήρες τον κόσμο. Από το The Shivah το 2006—μια οικεία ιστορία για την κρίση πίστης ενός Ραβίνου—έτσι λάμπουν τα παιχνίδια της Wadjet Eye, και αυτό ισχύει και για το Old Skies. Είναι ένα παιχνίδι που διαδραματίζεται σε έναν μελλοντικό κόσμο που αλλάζει συνεχώς λόγω των ενεργειών των ταξιδιωτών του χρόνου στο υποκειμενικό παρελθόν, αλλά είναι μια ιστορία για τη Fia Quinn, μια γυναίκα που συνήθως είναι αρκετά αποστασιοποιημένη για να μπορεί να λειτουργεί μέσα σε αυτή τη συνεχή αβεβαιότητα, αλλά τώρα επηρεάζεται από τις συναντήσεις της.
Ο Gilbert πέρασε έναν ολόκληρο χρόνο προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα παιχνίδι που, αν και επικεντρωνόταν στην ίδια έννοια του ταξιδιού στο χρόνο, είχε τεράστιες συνέπειες, μια επική ιστορία όπου ο σύγχρονος κόσμος στον οποίο επιστρέφει η Fia καταστρέφεται, και πρέπει να εξερευνήσει το παρελθόν για να ανακαλύψει την αιτία και να σώσει τον κόσμο. “Βρήκα αδύνατο να εστιάσω σε αυτό,” είπε ο Gilbert. “Το ότι ήταν το 2020 πιθανώς είχε σχέση με αυτό.”
Είναι εύκολο να δει κανείς από έξω ποιο ήταν το πρόβλημα: είχε αλλάξει την προοπτική του και προσπαθούσε να δημιουργήσει ένα παιχνίδι για έναν κόσμο αντί για τον άνθρωπο που το βιώνει. Αλλά ποιος μπορούσε να λειτουργήσει κανονικά το 2020; Αυτό που είναι τόσο συναρπαστικό σε αυτό το τελικό προϊόν είναι πώς η προέλευσή του κατά τη διάρκεια μιας διεθνούς κρίσης υπαρξισμού είναι ακόμα τόσο ισχυρή, αλλά τώρα αντικατοπτρίζεται σε μια οικεία, ύπουλη αίσθηση…αδιαφορίας.
Η Αίσθηση της Αδιαφορίας
Η “αδιαφορία” είναι μια κεντρική έννοια του Old Skies, ενός παιχνιδιού που ασχολείται επίσης με την αγάπη, την απώλεια, την ανακάλυψη του παρελθόντος και την απελευθέρωση από περιορισμούς. Η αδιαφορία είναι ένας όρος που χρησιμοποιούν οι πράκτορες χρόνου της ChronoZen για να αναφερθούν σε μια γνωστή παρενέργεια του επαγγέλματος, του να είναι κάποιος που μπορεί να περάσει μέρες βοηθώντας έναν πελάτη να ξαναζήσει μια αγαπημένη στιγμή ή να διορθώσει μια ασήμαντη μετάνοια από το παρελθόν του, μόνο για να επιστρέψει και να διαπιστώσει ότι κάποια άλλη αλλαγή στο παρελθόν έχει διαγράψει εντελώς το άτομο που ήταν. Πράγματι, ποιος είναι ο πράκτορας κατανοητός από τον κόσμο αλλάζει συνεχώς. Σε μια στιγμή, η Fia λαμβάνει μια θυμωμένη τηλεφωνική κλήση από έναν σύζυγο που δεν έχει ακούσει ποτέ, απαιτώντας να μάθει γιατί δεν φροντίζει παιδιά που δεν έχει ποτέ.
Αυτή η αδιαφορία διαχέεται στον παίκτη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, η αίσθηση της ασήμαντης φύσης τόσων πολλών πτυχών της πραγματικότητας συχνά είναι θλιβερή, αλλά μερικές φορές είναι ψυχρά αδιάφορη. Όταν το ανέφερα στον Gilbert, μου υπενθύμισε, “Είναι προφανές ότι σχεδίασα αυτό το παιχνίδι το 2020; Ότι το κυκλοφορώ κατά τη διάρκεια της δεύτερης προεδρίας του Trump;”
Οι Κανόνες του Ταξιδιού στο Χρόνο
Μπορεί να αναρωτιέστε, σε μια τόσο περίπλοκη ρύθμιση, πώς το παιχνίδι διαχειρίζεται τους κανόνες του ταξιδιού στο χρόνο. Συχνά στη sci-fi, βομβαρδιζόμαστε με οδηγίες, για τη ζωτική σημασία του να μην αλλάξουμε τίποτα, να προστατεύσουμε το σχετικό παρόν με κάθε κόστος. Το Old Skies είναι ιδιαιτέρως απελευθερωτικό στην ελευθερία του από αυτό, διαδραματίζεται σε έναν κόσμο όπου—για μερικά χρόνια μετά την καθιστική δυνατότητα του ταξιδιού στο χρόνο—δεν υπήρχαν κανόνες, μέχρι που κάποια κυβερνητική ρύθμιση έγινε ζωτικής σημασίας. Ορισμένα γεγονότα θεωρούνταν απολύτως κρίσιμα, και οι άνθρωποι προσδιορίζονταν από τη σημασία τους στη χρονογραμμή. Είναι ηθικά απαράδεκτο και πολύ απελευθερωτικό. Κάποια μορφή μαγικής sci-fi δίνει σε ορισμένα γεγονότα, μέρη και ανθρώπους μόνιμο χαρακτήρα, αλλά το υπόλοιπο παρελθόν είναι διαθέσιμο για όσους είναι αρκετά πλούσιοι για να ταξιδέψουν σε αυτό. Και υπάρχει και η κάπως αυθαίρετη απόφαση ότι η συνάντηση με τον εαυτό σου προκαλεί και τους δύο να λιώσουν.
Σημαντικό Γεγονός: 11 Σεπτεμβρίου 2001
Ένα σταθερό γεγονός στο χρόνο είναι η 11η Σεπτεμβρίου 2001. Μέχρι αυτό το σημείο στο παιχνίδι, έχετε βιώσει ιστορίες ανθρώπων που ήθελαν να αντιμετωπίσουν μετάνοιες ή να ρωτήσουν τους μακροχρόνια νεκρούς, αλλά σε σημεία της ιστορίας που είναι αρκετά ασήμαντα για την ιστορία. Το κεφάλαιο της 9/11 είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό γιατί ο χρόνος που διαδραματίζεται είναι τόσο κεντρικός στην ιστορία που αφηγείται, πόσο μάλλον επειδή είναι μια περιοχή που τα παιχνίδια δεν έχουν τολμήσει να αγγίξουν. Για τον Gilbert, που ζούσε στη Νέα Υόρκη το 2001 και είδε το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου να καίγεται, είναι μια εξαιρετικά προσωπική ιστορία, και μια που ένιωθε έτοιμος να προσεγγίσει.
Κρίσιμα, αυτό το κεφάλαιο δεν αφορά καθόλου την τρομοκρατική επίθεση. Είναι μια ξεχωριστή ιστορία για ένα ανεξιχνίαστο έγκλημα, το σώμα που βρέθηκε το πρωί των επιθέσεων. Ένας αστυνομικός ντετέκτιβ θέλει κλείσιμο, θέλει—για πολύ προσωπικούς λόγους—να λύσει ένα έγκλημα που χάθηκε στα επακόλουθα γεγονότων. Και αυτό που γίνεται γρήγορα σαφές είναι ότι στην πραγματικότητα θέλει να αποτρέψει το έγκλημα από το να συμβεί καθόλου. Έτσι, το κεφάλαιο εκτυλίσσεται στις 10 Σεπτεμβρίου και για διάφορους λόγους, παραλείπει επίσης να προχωρήσει ένα μήνα αργότερα. “Δεν μπορούσα να φέρω τον εαυτό μου να δείξω το γεγονός αυτό,” λέει ο Gilbert, θυμόμενος πώς εκείνη την ημέρα ήταν καθοδόν για την κηδεία της γιαγιάς του όταν πέρασε μπροστά από τους καπνίζοντες Δίδυμους Πύργους. “Δεν εμπιστευόμουν τον εαυτό μου να μπορέσω να το διαχειριστώ. Έχοντας περάσει από αυτό, μπόρεσα να ενσωματώσω πολλές από τις δικές μου εμπειρίες στον τρόπο που οι χαρακτήρες μιλούν γι’ αυτό. Η Yvonne [ένας χαρακτήρας στο κεφάλαιο] λέει, ‘Φαινόταν σαν γιγάντιες, φλεγόμενες τσιγάρες.’ Αυτό σκέφτηκα όταν τις είδα για πρώτη φορά. Αυτό μπήκε στο μυαλό μου.”
Αστυνομική Διαφθορά και Ιστορία
Αυτό που καθιστά αυτό ακόμα πιο τολμηρό είναι ότι αυτό είναι ένα κεφάλαιο για την αστυνομική διαφθορά, που διαδραματίζεται σε μια εποχή που η NYPD είχε σχεδόν ιερή reverence. Το παιχνίδι είναι αρκετά γενναίο να εξερευνήσει αυτό, ευαίσθητο στην τραγωδία, αλλά τολμηρό και ευθύ σχετικά με την πραγματικότητα της αστυνομίας. Αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι όλα αυτά βλέπονται μέσα από την προοπτική της Fia, η οποία, όπως επισημαίνει ο Gilbert, είναι εντελώς διαφορετική από τη δική μας. Ζει 60 χρόνια μετά το γεγονός. “Είναι σαν να μιλάμε για τον Hindenburg ή τον Titanic. Είναι αρχαία ιστορία για εκείνη.”
Και πάλι, είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του πώς το παιχνίδι εστιάζει στις συγκεκριμένες λεπτομέρειες των χαρακτήρων, αντί στον κόσμο γύρω τους—το παιχνίδι δεν έχει καμία επιθυμία να προσηλυτίσει σχετικά με τις επιθέσεις ή την αντίδραση, ούτε θέλει να επιδείξει υποτακτική reverence, αλλά μάλλον να μιλήσει για το πώς μια χούφτα ανθρώπων βίωσαν τον τρόμο της στιγμής. Και ένα έγκλημα που διαπράχθηκε. Και διάφορες μορφές διαφθοράς. Και…αγάπη. “Παράξενα,” λέει ο Gilbert με μισό χαμόγελο, “δημιούργησα μια ιστορία αγάπης με φόντο την 9/11. Με εξέπληξε. Μερικές φορές τα πράγματα απλώς δεν πηγαίνουν εκεί που περιμένεις.”
Αυτό είναι σίγουρα αληθινό και για τη δική μου εμπειρία με το παιχνίδι. Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο αφού ολοκλήρωσα την εκτενή περιπέτεια είναι πόσες αναμνήσεις μου έχουν μείνει. Συχνά, όταν τελειώνω ένα παιχνίδι που απόλαυσα, το θυμάμαι σχεδόν σαν μια διακοπή που έχω κάνει. Σκέφτομαι μια σημαντική στιγμή με τρυφερότητα, με τη ζεστή μνήμη του να είμαι κάπου ευχάριστα. Με το Old Skies, συνειδητοποιώ ότι έχω πολλές αναμνήσεις, σαν να έχω κάνει μια σειρά διακοπών. Υπάρχει αυτή η ιστορία για παλιές πυγμαχίες, και εκείνη τη φορά που διείσδυσα στα εργαστήρια κάθετης γεωργίας, και όταν προσπάθησα να ανακαλύψω την ταυτότητα ενός μυστηριώδους ζωγράφου της δεκαετίας του 1920.
Αν και το παιχνίδι έχει μια ισχυρή καμπύλη, και μια πολύ ικανοποιητική κατάληξη που δεν περίμενα καθόλου, τα μεμονωμένα κεφάλαια είναι τόσο εντυπωσιακά διαφορετικά ώστε να μοιάζουν με μοναδικά παιχνίδια περιπέτειας. Τόσο πολύ που καθώς κάθε κεφάλαιο τελείωνε με τη δική του ικανοποιητική κατάληξη, σκεφτόμουν, “Αυτό θα ήταν μια πολύ ικανοποιητική κατάληξη για αυτό το παιχνίδι,” και στη συνέχεια ήμουν ευτυχής να διαπιστώσω ότι συνέχιζε, ότι θα είχα την ευκαιρία να ζήσω μια ολόκληρη άλλη ιστορία.
Ένα Τεράστιο Διασκεδαστικό Παιχνίδι
Το Old Skies είναι ένα εξαιρετικά διασκεδαστικό παιχνίδι, που κάνει μια μεγάλη γραφική αλλαγή από τον κατάλογο, με τον κανονικό καλλιτέχνη Ben Chandler να δημιουργεί χειροποίητες κινούμενες εικόνες για τους χαρακτήρες του αντί για την παραδοσιακή του εργασία με pixel. Δεν ήμουν σίγουρος για αυτή την αλλαγή όταν ξεκίνησα, αλλά πείστηκα πολύ γρήγορα. Έχει επίσης, όπως πάντα για τον προγραμματιστή, φανταστική φωνητική υποκριτική και κατεύθυνση—δεν ήμουν πεισμένος από την φωνητική απεικόνιση της Fia όταν έπαιξα τη δοκιμαστική έκδοση, αλλά ήμουν απολύτως λάθος και την αγαπώ τώρα. Το πλαίσιο παίζει τεράστιο ρόλο εδώ, και η ερμηνεία της Sally Beaumont με κέρδισε εντελώς. Είναι ένα εξαιρετικό καστ, αλλά θέλω να αναφέρω ειδικά την Chanisha Somatilaka για την απεικόνιση της Yvonne, μιας αγαπημένης μου χαρακτήρας.
Αν και το Old Skies είναι ένα πιο “παραδοσιακό” παιχνίδι περιπέτειας από το Unavowed, είναι άδικο να το περιορίσουμε σε αυτό. Είναι ένα εξαιρετικά φιλόδοξο παιχνίδι, ίσως και επτά διαφορετικά παιχνίδια συνδυασμένα σε ένα, επανεφευρίσκοντας συνεχώς την προσέγγισή του στην κεντρική του ιδέα. Και είναι ένα παιχνίδι που έχει μείνει μαζί μου, ένα που συνεχώς σκέφτομαι μέρες μετά την ολοκλήρωση του.
Το Old Skies κυκλοφορεί σήμερα για PC, Mac και Linux στο Steam και GOG. Η έκδοση για Switch έχει καθυστερήσει.
[ Πηγή: Kotaku ]
