Νέα δημιουργική κατεύθυνση υπό τη Microsoft
Υπό τη σκέπη της Microsoft, η Double Fine δημιούργησε το πιο παράξενο παιχνίδι της μέχρι σήμερα, και αυτό φαίνεται να είναι μόνο η αρχή: «Μπορούμε να ρισκάρουμε περισσότερο».
(Πηγή εικόνας: Double Fine)
Ένα φάρος με πόδια και παράξενες περιπέτειες
Ο πρωταγωνιστής είναι ένας ζωντανός φάρος, που περπατά πάνω σε ρίζες δέντρων, ταξιδεύοντας σε έναν μεταποκαλυπτικό κόσμο μαζί με ένα μεταλλαγμένο πουλί. Όταν εστιάζει τη δέσμη φωτός του σε διάφορα σημεία του περιβάλλοντος, προκαλεί αλλαγές, όπως να αναγκάζει ένα βραχώδες πλάσμα να μαζέψει τα άκρα του και να χτυπήσει το έδαφος ή να απωθεί σκοτεινά πλοκάμια.
Αυτό οδηγεί σε ελαφριά επίλυση γρίφων και εξερεύνηση, ενισχυμένη από το σουρεαλιστικό περιβάλλον. Σε ένα σημείο, ο φάρος χρησιμοποιεί το φως του για να ελέγχει τη ροή του χρόνου, επιστρέφοντας σε παρελθόντα γεγονότα ή προχωρώντας στο μέλλον. Σε άλλο σημείο, καλύπτεται με κολλώδη μαλλί της γριάς που του επιτρέπει να αιωρείται πάνω από χωράφια γεμάτα τσιχλόφουσκα.
Η επίδραση της εξαγοράς από τη Microsoft
Όταν η Double Fine εξαγοράστηκε από τη Microsoft το 2019, ο Tim Schafer διαβεβαίωσε τους θαυμαστές ότι η συμφωνία δεν θα επηρέαζε το είδος των έργων που θα δημιουργούσε το στούντιο. Υπήρχε ο φόβος ότι η ένταξη στο Xbox θα ανάγκαζε την εταιρεία να γίνει πιο συμβατική και να χάσει τον ανεξάρτητο χαρακτήρα της. Στην πραγματικότητα, συνέβη το αντίθετο: η επίδραση ήταν να γίνει η Double Fine ακόμα πιο τολμηρή και όχι πιο περιορισμένη.
Ο ρόλος του GamePass στη δημιουργικότητα
Σύμφωνα με τον James Spafford, διευθυντή μάρκετινγκ και επικοινωνίας στη Double Fine, το GamePass είναι το κλειδί.
«Μπορούμε να είμαστε πιο δημιουργικοί. Μπορούμε να ρισκάρουμε περισσότερο. Τώρα μπορούμε να φτιάχνουμε παιχνίδια για το GamePass», αναφέρει. «Παλιά χρειαζόμασταν να αγοράσει ο κόσμος τα παιχνίδια μας, τώρα μπορούμε να τα βάζουμε σε μια πλατφόρμα όπου ο καθένας μπορεί να τα δοκιμάσει, και αν δεν του αρέσουν, δεν πειράζει. Ίσως όμως να του αρέσουν!»
Πειραματισμός χωρίς ρίσκο για το κοινό
Η εστίαση στο GamePass σημαίνει ότι οι πιο ιδιαίτερες εμπειρίες της Double Fine δεν ανταγωνίζονται άμεσα με πιο εμπορικές επιλογές.
Όπως λέει ο Spafford, «Οι παίκτες νιώθουν πιο ελεύθεροι να πειραματιστούν, να δοκιμάσουν κάτι πιο παράξενο. Δεν χρειάζεται να διαλέξεις ανάμεσα σε ένα παιχνίδι που ξέρεις ότι θα σου αρέσει και σε κάτι αβέβαιο, όπως το θέμα με τον φάρο. Όταν δεν υπάρχει ρίσκο, απλώς το δοκιμάζεις, και αυτό μας απελευθερώνει».
Επιβεβαιώνει επίσης ότι το στούντιο έχει «πολλαπλά νέα έργα» σε εξέλιξη, αξιοποιώντας αυτή την ελευθερία με τις δικές του ασυνήθιστες ιδέες.
Δημιουργικότητα με κόστος την ουσία;
Είναι όμορφο να βλέπεις ένα στούντιο να αγκαλιάζει τη δημιουργικότητά του, αντί να την περιορίζει. Παρόλα αυτά, ενώ αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πιο πρωτότυπα παιχνίδια, δεν είμαι σίγουρος ότι θα φέρει και καλύτερα αποτελέσματα.
Το πρόβλημα που είχα πάντα με τη Double Fine είναι ότι οι ιδέες της είναι συχνά πιο δυνατές από την υλοποίησή τους. Παιχνίδια όπως τα Rad, Stacking, Brütal Legend και Iron Brigade έχουν εξαιρετικές ιδέες και προσωπικότητα, αλλά συχνά οι μηχανισμοί τους είναι αδύναμοι, με αποτέλεσμα να χάνουν γρήγορα το ενδιαφέρον.
Το Keeper ως ακραίο παράδειγμα
Από όσα είδα, το Keeper φαίνεται να είναι το πιο ακραίο παράδειγμα αυτής της αντίθεσης. Οπτικά και ως ιδέα είναι μοναδικό, αλλά το gameplay είναι πιο απλό από ποτέ, με βασικούς γρίφους και ήπια εξερεύνηση που συνδέουν τα σουρεαλιστικά τοπία του.
Περιορισμένη αποκάλυψη και ελπίδες για ανατροπές
Είναι αποδεκτό ένα παιχνίδι να είναι απλώς μια γοητευτική εμπειρία, αλλά ο χώρος των indie παιχνιδιών είναι ήδη γεμάτος από τέτοιες προτάσεις. Εδώ, φαίνεται πως η εξερεύνηση της παράξενης ιδέας έγινε εις βάρος του να βρεθούν πραγματικά ενδιαφέροντες τρόποι αξιοποίησής της.
Το παιχνίδι έχει εντυπωσιακή εμφάνιση, αλλά στη βάση του παραμένει ένα απλό και γνώριμο είδος. Ακόμα και οι πιο πρωτότυπες ιδέες, όπως ο έλεγχος του χρόνου, οδηγούν σε απλούς γρίφους που έχουμε ξαναδεί.
Προσδοκίες για το μέλλον της Double Fine
Παρόλα αυτά, κατά τη διάρκεια του demo, είναι φανερό ότι η Double Fine κρατάει κρυφά αρκετά στοιχεία του Keeper. Ο Spafford υπαινίσσεται έντονα ότι υπάρχουν σημαντικές ανατροπές που δεν θέλουν να αποκαλύψουν, και ελπίζω αυτές να προσφέρουν τις στιγμές που αναζητώ.
Αν όχι… ίσως αυτή η ακόμα πιο παράξενη εποχή της Double Fine να μην είναι για μένα, και αυτό είναι εντάξει. Παρά τις επιφυλάξεις μου, προτιμώ ένα μέλλον όπου το στούντιο μπορεί να παρουσιάζει μοναδικές και αλλόκοτες ιδέες, παρά να απορροφηθεί από τη Microsoft και να καταλήξει να φτιάχνει skins για το Call of Duty. Ή και κάτι χειρότερο…