Εισαγωγή στο gun fu
Γνωρίζεις το gun fu; Αν όχι, πρόκειται για μια κινηματογραφική τεχνική όπου οι ανταλλαγές πυροβολισμών θυμίζουν σκηνές πολεμικών τεχνών, με τους πρωταγωνιστές να χρησιμοποιούν όπλα με τρόπους που αγγίζουν το απίστευτο – όπως όταν κάποιος εκτοξεύεται προς τα πίσω με την ανάκρουση δύο πιστολιών, όπως ο Chow Yun Fat στην ταινία The Killer, ή όταν κατεβαίνει μια κουπαστή πυροβολώντας, όπως ο Chow Yun Fat στο Hardboiled.
Ο δημιουργός και το στυλ του gun fu
Ο άνθρωπος που θεωρείται ότι επινόησε το gun fu είναι ο John Woo, ο οποίος σκηνοθέτησε και τις δύο παραπάνω ταινίες. Οι σκηνές μάχης του Woo χαρακτηρίζονται από το λεγόμενο ‘heroic bloodshed’, κάνοντας τις κλασικές μονομαχίες της Άγριας Δύσης να μοιάζουν με διαγωνισμούς ορθογραφίας. Αν και υπάρχει δεξιοτεχνία, το βάρος δεν πέφτει στον υπολογισμό ή τη μέθοδο, αλλά σε σκηνές αργής κίνησης, έντονο συμβολισμό και υπερβολή. Ο Chow Yun Fat κουνά τα δάχτυλά του και το σκηνικό γεμίζει με κόκκινη ομίχλη και κομμάτια σοβά που πετάγονται.
Η εξέλιξη του gun fu σε σύστημα
Βλέποντας τον Chow Yun Fat να εξολοθρεύει εχθρούς, είναι διασκεδαστικό να σκεφτεί κανείς πως το gun fu εξελίχθηκε σε ‘σύστημα’ στα χέρια φανατικών και μεταγενέστερων σκηνοθετών. Η ταινία Equilibrium του 2002 το μετατρέπει σε φανταστική πολεμική τέχνη, το “gun kata”, με τον Christian Bale να παίρνει διάφορες πόζες που υποτίθεται αυξάνουν τη φονικότητά του, αλλά κυρίως τον κάνουν να φαίνεται σαν να προσπαθεί να διώξει μια αράχνη.
Το gun fu στα παιχνίδια
Το gun fu έχει πλέον τυποποιηθεί, καθώς ενσωματώθηκε σε παιχνίδια και βιντεοπαιχνίδια που χρειάζονται σαφείς κανόνες. Το αρχικό Max Payne συνδυάζει το Hardboiled με το The Matrix, δημιουργώντας ένα ατμοσφαιρικό shooter όπου το gun fu τροφοδοτείται από αδρεναλίνη, η οποία ανανεώνεται με κάθε εξόντωση. Η συνεχής αναπλήρωση του εικονιδίου κλεψύδρας του Payne μετατρέπει την ανάγκη του σκηνοθέτη για ρυθμό σε μηχανισμό παιχνιδιού.
Τυποποίηση του gun fu σε επιτραπέζια
Οι δημιουργοί του GURPS προσπάθησαν να τυποποιήσουν ακόμη περισσότερο το gun fu με ένα ειδικό επιτραπέζιο βιβλίο κανόνων, υποστηρίζοντας ότι το gun fu υπάρχει εδώ και δύο αιώνες. Περιλαμβάνει ένα λεξιλόγιο τεχνικών, όπως αποαφοπλισμούς από απόσταση, “πυροβολισμούς ανάμεσα σε σταγόνες βροχής” και “crossbow fu”. Υπάρχει και αναφορά στον Max Payne, ο οποίος παρουσιάζεται ως απόλυτος σκοπευτής με ενισχυμένη αίσθηση χρόνου και ικανότητα για θεαματικά χτυπήματα.
Η επιρροή του gun fu στα σύγχρονα παιχνίδια
Η νοοτροπία του gun fu είναι διάχυτη στα σύγχρονα βιντεοπαιχνίδια, σε σημείο που πλέον θεωρείται δεδομένη. Αποτελεί βασικό στοιχείο σε αμέτρητα third-person action games, από το πρόσφατο Wanted: Dead μέχρι το Bayonetta, όπου τα κλωτσίματα μετατρέπονται σε καταιγισμό πυρών με το πάτημα ενός κουμπιού. Μόλις πρόσφατα άρχισα να συνδέω θεωρητικά το gun fu με τον τρόπο που τα βιντεοπαιχνίδια αντιλαμβάνονται τα όπλα γενικότερα.
Τα όπλα στα παιχνίδια ως εργαλεία
Ένα χρήσιμο επιχείρημα είναι ότι τα όπλα στα παιχνίδια δεν είναι πραγματικά όπλα, ακόμη κι αν έχουν επίσημη άδεια από κατασκευαστές στο πλαίσιο προσπαθειών να προσελκύσουν νέους παίκτες. Στην ουσία, λειτουργούν ως μαγικά μέσα για να αλλάξεις την κατάσταση αντικειμένων από απόσταση. Αυτό εξοικονομεί κόπο, αφού το όπλο γίνεται το βασικό μέσο αλληλεπίδρασης, παρακάμπτοντας ενδιάμεσες ενέργειες όπως το να πλησιάσεις NPCs, να τους χτυπήσεις, να τους πείσεις να παραδοθούν ή να τους ρωτήσεις για τις διακοπές τους.
Εναλλακτικές χρήσεις των όπλων
Αν δούμε τα όπλα στα παιχνίδια ως μέσο απλοποίησης, μπορούμε να τα σκεφτούμε και ως εργαλεία για άλλους σκοπούς πέρα από τη βία. Αν και η καταστροφή είναι συνήθως το αποτέλεσμα, δεν είναι απαραίτητο. Στο παλιό first-person παιχνίδι για Macintosh Mazeworld, πυροβολείς μπάλες θετικής ή αρνητικής ενέργειας για να τρομάξεις ή να καλοπιάσεις οντότητες. Δεν προτείνω να μετατρέψουμε κάθε shooter σε Splatoon ή να μιμηθούμε τις παραισθήσεις του Pyro στο Team Fortress 2, απλώς τονίζω ότι τα όπλα στα παιχνίδια είναι συνήθως κάτι παραπάνω από όπλα.
Ο ρόλος των όπλων στη ροή του παιχνιδιού
Ακόμη και όταν τα όπλα υπάρχουν μόνο για να σκοτώνουν, λειτουργούν ως εργαλεία ρυθμού μέσω του ρυθμού βολής και του χρόνου επαναγέμισης – χαρακτηριστικό που φαίνεται και στη νέα τάση των rhythm-based FPS, όπως το BPM: Bullets Per Minute. Η εμβέλεια ενός όπλου μπορεί επίσης να επηρεάσει τη διαμόρφωση του εικονικού χώρου, με απρόσμενα οφέλη – πολλά εντυπωσιακά τοπία σε shooters αντανακλούν τις δυνατότητες συγκεκριμένων όπλων.
Το gun fu ως υπέρβαση της βίας
Το gun fu σχετίζεται με την υπέρβαση της απλής λειτουργίας του όπλου ως μέσου θανάτου. Οι μαχητές του gun fu κάνουν πράγματα που φαίνονται γελοία, με αποτέλεσμα τα όπλα να αποκτούν παιχνιδιάρικο χαρακτήρα. Κανείς που αγαπά τη ζωή δεν πηδά από τραπέζι με δύο Beretta, όπως ο Chow Yun Fat στο The Killer. Κανένας λογικός σκοπευτής δεν χορεύει ανάμεσα σε αστυνομικούς, όπως ο Christian Bale στο Equilibrium. Η σύνδεση του όπλου με τον άμεσο, ψυχρό θάνατο διαλύεται μαζί με το σκηνικό.
Gun fu και απλοποίηση στη σκηνοθεσία
Το gun fu μπορεί να λειτουργήσει και ως μέσο απλοποίησης στη σκηνοθεσία. Πρόσφατα ξαναείδα το John Wick, που θεωρείται κορυφαίο παράδειγμα gun fu στη Δύση. Θυμάμαι ότι με είχε απογοητεύσει η έμφαση στις κοντινές μάχες με όπλα και λαβές. Πού ήταν τα δυναμικά λακτίσματα και οι γροθιές που περίμενα από τον Keanu Reeves; Μήπως ήταν θέμα ηλικίας μετά το The Matrix;
Παραγωγικοί περιορισμοί και gun fu
Έμαθα πρόσφατα ότι η επιλογή τεχνικών μάχης στην ταινία σχετίζεται με περιορισμούς παραγωγής. Η χρήση πιστολιών σε κοντινή απόσταση αποφεύγει δυσκολίες στη χορογραφία και προσαρμόζεται στις σωματικές δυνατότητες του πρωταγωνιστή. Βασίζοντας μια πολεμική τέχνη σε gun fu επιτρέπει την αποφυγή ακροβατικών που απαιτούν κασκαντέρ, μειώνοντας έτσι τα κοψίματα και τα τεχνάσματα στο μοντάζ. Έτσι, μπορούν να γυριστούν μακροσκελείς σκηνές χωρίς να φαίνεται ότι τα χτυπήματα δεν είναι αληθινά.
Δημιουργία στυλ και οικονομία
“Όσο περισσότερες γροθιές και κλωτσιές κάνεις, τόσο περισσότερο πρέπει να προσποιηθείς ότι χτυπάς, να αλλάξεις γωνία,” εξήγησε ο συν-σκηνοθέτης Chad Stahelski στο Forbes το 2017. “Οπότε, αφήσαμε γροθιές και κλωτσιές. Κάναμε judo, jiu-jitsu και τακτική χρήση όπλων, ώστε να κρατάμε τα πλάνα χωρίς κοψίματα. Έτσι αναπτύξαμε το στυλ μας.” Τώρα η ταινία μου φαίνεται πιο λογική. Η προτίμηση του Wick να τελειώνει τους αντιπάλους με μια σφαίρα είναι ταυτόχρονα μια ακόμη επίδειξη ‘heroic bloodshed’ και ένας τρόπος διαχείρισης του προϋπολογισμού. Με όρους βιντεοπαιχνιδιών: το John Wick μετατρέπει το όπλο σε κουμπί γροθιάς.
[ Πηγή: RockPaperShotgun ]