Η πρόκληση του να είσαι «hater»
Δεν είναι εύκολο να είσαι αυτός που πάντα αμφισβητεί. Συχνά βρίσκομαι να μιλάω με ευχάριστους ανθρώπους που ενθουσιάζονται με κάποιο νέο παιχνίδι, και θέλω απλώς να τους αφήσω να το απολαύσουν. Όμως δεν μπορώ. Νιώθω υποχρεωμένος να τους δείξω ότι αυτό που αγαπούν δεν είναι τόσο καλό όσο νομίζουν. Αυτή η στάση με βαραίνει, αλλά είναι δύσκολο να την αποβάλω.
Μια ιστορία αλλαγής
Κάποτε απολάμβανα τα roguelikes και τα deckbuilders, είτε μαζί είτε ξεχωριστά. Με τον καιρό, όμως, κουράστηκα από την ατελείωτη ροή ανακοινώσεων για νέα παιχνίδια που έμοιαζαν μεταξύ τους. Ίσως αυτό να είναι πρόβλημα κυρίως για όσους ασχολούνται επαγγελματικά με το gaming, αλλά η αλήθεια είναι ότι η επανάληψη με κούρασε. Παρ’ όλα αυτά, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν όταν τα roguelike deckbuilders άρχισαν να ενσωματώνουν στοιχεία από άλλα είδη, όπως στρατηγική, διαχείριση και city building. Τώρα, αντί να γκρινιάζω, βρίσκω ικανοποίηση και έχω αλλάξει στάση.
9 Kings: Ένα φρέσκο ξεκίνημα
Το 9 Kings, που βρίσκεται σε early access, είναι πραγματικά απολαυστικό. Ξεκινάς με ένα μικρό πλέγμα—το βασίλειό σου—και χρησιμοποιείς κάρτες για να τοποθετήσεις μονάδες και κτίρια, με σκοπό να προστατεύσεις το στέμμα σου από άλλους βασιλιάδες που θέλουν να σε καταστρέψουν. Οι μονάδες και τα κτίρια σου αναβαθμίζονται εύκολα, απλώς τοποθετώντας μια ίδια κάρτα πάνω τους, ενώ μπορείς να τα ενισχύσεις με ξόρκια που τους δίνουν νέες ικανότητες. Ορισμένα κτίρια προσφέρουν ισχυρά μπόνους όταν τοποθετούνται δίπλα σε άλλα, ενθαρρύνοντας τη συνεχή αναδιάταξη του πλέγματος για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Το πλέγμα μπορεί να επεκταθεί με διάφορους τρόπους, αλλά ο περιορισμένος χώρος σε αναγκάζει να σκέφτεσαι στρατηγικά για την πιο αποδοτική διάταξη.
Κάθε βασιλιάς έχει το δικό του deck, αλλά μπορείς να αποκτήσεις κάρτες από άλλα θέματα, δημιουργώντας ενδιαφέρουσες συνθέσεις με ποντίκια, δαιμονικά imp, μανιτάρια που θεραπεύουν και κινητά φρούρια. Οι παρτίδες είναι σύντομες, οι μηχανισμοί απλοί, αλλά υπάρχει βάθος που σε κρατάει. Και, ειλικρινά, λατρεύω να βλέπω τα μικροσκοπικά στρατιωτάκια μου να πολεμούν—είναι απίστευτα χαριτωμένα καθώς καταστρέφουν τους εχθρούς.
The King is Watching: Ένα απαιτητικό παιχνίδι
Δεν έχω καταλήξει ακόμα πώς νιώθω για το The King is Watching, αν και σίγουρα το απολαμβάνω προς το παρόν.
Επιφανειακά μοιάζει με το 9 Kings: έχεις πλέγμα, τοποθετείς κτίρια και ξόρκια, προστατεύεις το βασίλειό σου από κύματα εχθρών. Όμως, του λείπει η ταχύτητα και η απλότητα του 9 Kings, και οι παρτίδες μπορεί να διαρκέσουν πολύ χωρίς δυνατότητα αποθήκευσης. Επίσης, συχνά νιώθεις αδύναμος μέχρι να αφιερώσεις αρκετό χρόνο στο «grind».
Το RNG μπορεί να είναι σκληρό. Στο 9 Kings πάντα ένιωθα ότι γινόμουν πιο δυνατός, ενώ εδώ μπορεί να πάρεις μια ισχυρή κάρτα που δεν θα μπορέσεις ποτέ να χρησιμοποιήσεις, επειδή απαιτεί κάτι που ίσως να μην σου τύχει ποτέ.
Παρόλα αυτά, το παιχνίδι προσπαθεί να ενσωματώσει στοιχεία από management και builder games, με αλληλεξαρτώμενα κτίρια και συστήματα εξέλιξης. Η βασική ιδέα, ότι τα κτίρια λειτουργούν μόνο όταν τα παρακολουθείς (δηλαδή όταν βρίσκονται σε επισημασμένο τμήμα του πλέγματος), είναι αγχωτική αλλά έξυπνη.
Επειδή το παιχνίδι είναι σε πραγματικό χρόνο και οι εχθροί ασταμάτητοι, το The King is Watching είναι πραγματικά απαιτητικό. Αν ψάχνεις για πρόκληση, ίσως σου ταιριάξει περισσότερο από το 9 Kings.
Drop Duchy: Tetris με βασίλεια
Το Drop Duchy επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα: τι άλλο μπορούμε να κάνουμε με το Tetris, ένα ήδη τέλειο παιχνίδι; Η απάντηση εδώ είναι να το μετατρέψουμε σε ένα kingdom-building roguelike deckbuilder—και τελικά, δεν είναι κακή ιδέα.
Χτίζεις το βασίλειό σου με διάφορα χαριτωμένα τετρόμινα, που προκύπτουν από κάρτες του deck σου, και το καθένα έχει έναν σκοπό πέρα από το να γεμίζει κενά στο πλέγμα. Έχεις δάση, ποτάμια και κτίρια που παράγουν πόρους και στρατεύματα, τα οποία αλληλεπιδρούν με απρόσμενους τρόπους. Από εκεί και πέρα, σχεδιάζεις την τακτική σου, ελπίζοντας ότι η τύχη θα σε βοηθήσει να νικήσεις τον αντίπαλο.
Το σχέδιό σου πρέπει να προσαρμόζεται, καθώς πολλά κτίρια έχουν προϋποθέσεις που σχετίζονται με το έδαφος και τα γύρω τετρόμινα. Ένα μπορεί να χρειάζεται νερό δίπλα του για να παράγει στρατεύματα, ενώ άλλο αποδίδει μόνο αν περιβάλλεται από βουνά. Στο τέλος κάθε γύρου, τα στρατεύματα που έχεις συγκεντρώσει συγκρούονται με του αντιπάλου. Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο: τοποθετείς και πλακίδια του εχθρού, οπότε κάθε μάχη είναι αποτέλεσμα των δικών σου επιλογών—είσαι ο ίδιος ο μεγαλύτερος αντίπαλός σου.
Το παιχνίδι είναι πιο πολύπλοκο από το κλασικό Tetris, αλλά διατηρεί το βασικό του πλεονέκτημα: την ικανοποίηση όταν δημιουργείς μια γραμμή. Αντί να καθαρίζεις πλακίδια, παίρνεις μπόνους πόρων, που μπαίνουν στο απόθεμά σου και σε βοηθούν να δυναμώσεις τον στρατό σου.
Ποικιλία και ανανέωση στο είδος
Αυτά τα τρία εξαιρετικά deckbuilders μου θύμισαν ότι ακόμα και παιχνίδια που μοιάζουν πολύ μεταξύ τους μπορούν να προσφέρουν εντελώς διαφορετικές εμπειρίες. Παρόλο που συνδυάζουν παρόμοιες ιδέες και είδη, το τελικό αποτέλεσμα είναι κάθε φορά μοναδικό και πρωτότυπο. Αυτό ισχύει για τις περισσότερες τάσεις στα videogames, αλλά είναι εύκολο να το ξεχνάς όταν βλέπεις αμέτρητες ανακοινώσεις και προτάσεις στο Steam.
Στην εποχή των ατελείωτων νέων κυκλοφοριών—που, ας το παραδεχτούμε, είναι κυρίως roguelike deckbuilders τελευταία—είναι πολύ εύκολο να γίνεις κυνικός. Όπως κι εγώ. Όμως, τουλάχιστον σε αυτή την περίπτωση, έχω αρχίσει να αλλάζω. Βρίσκομαι σε πορεία «ανάρρωσης» και ίσως παίξω κι άλλα roguelike deckbuilders, αυτή τη φορά για διασκέδαση!
Την επόμενη εβδομάδα σίγουρα θα βρω κάτι καινούργιο να απορρίψω, αλλά προς το παρόν λέω να το απολαύσω.