Ανάδειξη του Wuchang: Fallen Feathers
Δεν θα σας πω ψέματα. Όταν ακούω τη λέξη “soulslike,” τα μάτια μου θολώνουν και φαντάζομαι την γλυκιά απελευθέρωση του θανάτου. Το ίδιο νιώθω και όταν κάποιος λέει “metroidvania” ή “roguelike.” Δεν υπάρχει τίποτα κακό με τα soulslikes, metroidvanias ή roguelikes, απλά υπάρχουν πάρα πολλά από αυτά. Μου αρέσει ένα καλό φιλέτο, αλλά δεν μπορείς να τρως φιλέτο μινιόν κάθε μέρα. Μερικές φορές χρειάζεσαι λίγο σούσι, ένα πιάτο τάκος, ή ακόμα και έναν απλό μπέργκερ. Λίγη ποικιλία κάνει τη διαφορά. Όταν με ρώτησαν αν ήθελα ραντεβού μίας ή δύο ωρών με το Wuchang, υπέγραψα μόνο για μία ώρα. Αλλά μου επιτράπηκε να παίξω για δύο, και είμαι πολύ χαρούμενος που το έκανα. Το Wuchang μπορεί να είναι soulslike, αλλά έχει μοναδικές ιδέες, και όταν έβαλα κάτω το χειριστήριο, ήξερα ότι ήθελα να δω περισσότερα από όσα προσφέρει.
Το Wuchang: Fallen Feathers ξεχωρίζει από την αρχή με την μοναδική του τέχνη και το σκηνικό του. Διαδραματίζεται στη γη του Σου κατά την τελευταία περίοδο της Δυναστείας Μινγκ. Αυτή η επιλογή διαφοροποιεί το Wuchang από σχεδόν όλα τα άλλα soulslikes. Τα περισσότερα παιχνίδια αυτού του είδους δεν κρύβουν τις σκοτεινές φανταστικές τους φιλοδοξίες. Στην θεωρία, αυτό θα έπρεπε να σημαίνει ότι όλα φαίνονται λίγο διαφορετικά. Στην πραγματικότητα, αυτό σημαίνει ότι τα περισσότερα παιχνίδια μοιάζουν με το Dark Souls, που σημαίνει ότι μοιάζουν πολύ με το Berserk. Μου αρέσει το Berserk, αλλά δεν είναι ωραίο όταν όλα φαίνονται σαν να βγήκαν από ένα από τα πάνελ του Kentaro Miura. Η σκοτεινή φαντασία του Wuchang είναι προφανής, αλλά το σκηνικό του σημαίνει ότι πολλά από όσα είδα φαίνονται και νιώθουν μοναδικά (και πολύχρωμα).
Η ιστορία έχει επίσης ενδιαφέρον. Παίζεις ως Wuchang, μια πειρατίνα με σοβαρή αμνησία. Στη δοκιμή μου, ξύπνησε χωρίς να ξέρει ποια είναι ή τι συμβαίνει. Δυστυχώς για αυτήν, η αμνησία μπορεί να είναι το λιγότερο από τα προβλήματά της. Βλέπεις, η Wuchang έχει προσβληθεί από μια ασθένεια γνωστή ως Feathering. Ξεκινάει μικρή, με φτερά να σχηματίζονται στα άκρα σου. Αλλά καθώς η ασθένεια προχωρά, χάνεις τις μνήμες σου, τρελαίνεσαι και υποβάλλεσαι σε μια “τερατώδη μεταμόρφωση.”
Δεν υπάρχει γνωστή θεραπεία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η κοπέλα μας θα παραδοθεί. Είναι πιο υγιής από τους περισσότερους, οπότε θα ψάξει για θεραπεία. Το πρόβλημα είναι ότι μόλις οι περισσότεροι καταλάβουν ότι έχει προσβληθεί από το Feathering, θα την επιτεθούν μόλις την δουν. Είναι μια έξυπνη εξήγηση για το γιατί σχεδόν όλοι στο Wuchang (αν και όχι όλοι, υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να βοηθήσουν) θα επιτεθούν μόλις σε δουν. Και το Feathering δεν είναι εντελώς κατάρα; Δίνει επίσης στη Wuchang πρόσβαση σε πολύ ισχυρή μαγεία. Σε αντίθεση με τα περισσότερα άλλα Souls παιχνίδια, δεν χρειάζεται να εξοπλίσεις ή να ειδικευτείς στη μαγεία για να είναι χρήσιμη. Είναι απλώς χρήσιμη.
Το άλλο σημαντικό στοιχείο του Wuchang είναι ότι κάθε όπλο είναι μοναδικό. Κάθε ένα διαφέρει με πολύ λεπτούς τρόπους. Το μεγάλο τσεκούρι στη δοκιμή μου μπορούσε να μπλοκάρει, αλλά η αντεπίθεση ήταν μια τεχνική που ήταν ουσιαστικά προορισμένη για ένα μακρύ σπαθί. Άλλα όπλα δεν είχαν καμία από αυτές τις ικανότητες, επιλέγοντας αντ’ αυτού επιθέσεις για να προκαλέσουν ζημιά. Και δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτές τις ικανότητες οποιαδήποτε στιγμή. Η χρήση τους (εκτός από μπλοκάρισμα και αντεπίθεση, που έχεις πάντα αν έχεις εξοπλίσει ένα όπλο με αυτές) απαιτεί φορτίσεις, τις οποίες χτίζεις κάνοντας τέλειες αποφυγές ή αντεπίθεσεις. Οι τέλειες αποφυγές και αντεπίθεσεις φορτίζουν επίσης τη μαγεία σου.
Το Wuchang δεν είναι τόσο γρήγορο όσο το Bloodborne, αλλά είναι πιο γρήγορο από τα περισσότερα soulslikes και σε ενθαρρύνει να είσαι επιθετικός για να χτίσεις αυτές τις φορτίσεις. Ο χορός είναι ακόμα εδώ απέναντι στους αρχηγούς, και δεν πρέπει να επιτίθεσαι τυφλά, αλλά το Wuchang είναι λιγότερο για το να περιμένεις τους εχθρούς να χάσουν μια επίθεση και να τους τιμωρήσεις και περισσότερο για το να τους αναγκάσεις να επιτεθούν σε σένα, χτίζοντας αυτές τις φορτίσεις και στη συνέχεια να τις χρησιμοποιήσεις για μεγάλη ζημιά, είτε μέσω ικανοτήτων όπλου, μαγείας ή επιθέσεων που προκαλούν ζημιά ενώ αλλάζεις σε άλλα εξοπλισμένα όπλα. Είναι μια ωραία αλλαγή ρυθμού από τα παραδοσιακά soulslikes και σε αναγκάζει να ρισκάρεις για να αποκτήσεις τα καλύτερα.
Ακόμα και η αναβάθμιση είναι μια ξεχωριστή διαδικασία. Αντί να ρίχνεις πόντους σε βασικά στατιστικά, συμπληρώνεις ένα δέντρο ικανοτήτων για τα πάντα, από τα όπλα σου μέχρι την αναβάθμιση των φιαλών σου. Αν θέλεις συγκεκριμένα στατιστικά, θα τα αποκτήσεις μέσω της πανοπλίας που εξοπλίζεις. Υπάρχει πληθώρα ενδυμάτων στο Wuchang, από παραδοσιακά μέχρι προκλητικά (και δεν λείπει η fanservice στο Wuchang), αλλά δεν παίζεις απλώς Fashion Souls ή κοιτάς βασικά στατιστικά εδώ. Πρέπει πάντα να βεβαιώνεσαι ότι επιλέγεις τις σωστές αντιστάσεις. Αν χάνεις από εχθρούς με σπαθιά, ίσως χρειαστείς αντίσταση στις κοπές. Αν σε χτυπάει ένα μεγάλο σφυρί; Αντίσταση στα χτυπήματα είναι ο σωστός δρόμος. Η μαγεία σε έχει ρίξει; Πάρε λίγο αντίσταση στη μαγεία. Αυτές οι επιλογές έχουν σημασία, και εκτιμώ ότι ο εξοπλισμός σου μετράει, ακόμα κι αν θα μπορούσα να κάνω χωρίς κάποια από την fanservice.
Υπάρχουν ακόμα φωτιές (εδώ είναι ιερά) και η ξεκούραση σε αυτές, που στο Wuchang ονομάζεται “είσοδος στο Όνειρο,” επαναφέρει οποιουσδήποτε εχθρούς έχεις νικήσει. Ακόμα και αυτό, όμως, δεν είναι απαραίτητα ασφαλές. Την πρώτη φορά που μπήκα στο όνειρο στη δοκιμή μου, δέχτηκα επίθεση από έναν μεγάλο, πουλιού τύπου αρχηγό. Έχασα τη μάχη που ακολούθησε, αλλά όταν επέστρεψα στο όνειρο, ο αρχηγός δεν ήταν εκεί. Δεν μπορώ να σου πω τι συνέβαινε με αυτό, αλλά ήταν ενδιαφέρον, και αναρωτιόμουν πότε (ή αν) θα είχα άλλη ευκαιρία να τον αντιμετωπίσω. Δεν είχα, αλλά ενδιαφέρομαι να τον ξαναδώ και να καταλάβω τι συμβαίνει με όλα αυτά.
Μιλώντας για αρχηγούς, κατάφερα να αντιμετωπίσω τρεις από αυτούς κατά τη διάρκεια του χρόνου μου με το Wuchang, και κανένας από αυτούς δεν αντιστοιχούσε στο στερεότυπο του “Μεγάλου Ανθρώπου με Πανοπλία.” Η From Software το έκανε σωστά με τον Artorias the Abysswalker, και αυτοί (και πολλοί άλλοι) έχουν στηριχθεί σε παρόμοιες εκδοχές αυτής της μάχης από τότε. Συχνά μιμούνται, ποτέ δεν αντιγράφονται, όπως λέει η παροιμία. Το Wuchang δεν ενδιαφέρεται να καθίσει σε αυτό το τραπέζι.
Αντίθετα, κάθε μάχη ήταν πολύ διαφορετική. Ο πρώτος ήταν ένας μασκοφόρος με μια δρεπάνι. Σίγουρα είχε πλεονέκτημα εμβέλειας σε σχέση με τον συνδυασμό του μακριού σπαθιού και του μεγάλου τσεκουριού μου, αλλά αυτό ήταν εντάξει για μένα. Ήθελα να επιτεθεί ώστε να μπορέσω να χτίσω φορτίσεις και να χρησιμοποιήσω το τσεκούρι μου για να επιβάλω τον νόμο. Αυτός ο αρχηγός μου πήρε αρκετές προσπάθειες, κυρίως επειδή νόμιζα ότι είχα μια ευκαιρία όταν στην πραγματικότητα δεν είχα, και έπαιρνα ζημιά προσπαθώντας να επιτεθώ όταν δεν ήταν η σειρά μου. Μόλις κατάλαβα τα μοτίβα του, όμως, χτίζα φορτίσεις και τις ξόδευα αποτελεσματικά, αποφεύγοντας τις επιθέσεις του και κάνοντας μεγάλες επιθέσεις από τη μεριά μου. Και όταν χρειαζόμουν να απομακρυνθώ; Μπορούσα να προστατευτώ με μαγεία.
Η δεύτερη μάχη ήταν εναντίον κάποιου που φαινόταν να έχει μεταμορφωθεί από το Feathering. Αυτή ήταν πιο ακροβατική. Ο αρχηγός θα πηδούσε στον αέρα και θα επιτίθετο από απόσταση, αναγκάζοντάς με να συγχρονίσω τις αποφυγές μου για να αποφύγω τα βλήματα και να μην επιτεθώ μέχρι να είναι απολύτως απαραίτητο. Δεν τη βρήκα σχεδόν τόσο δύσκολη όσο την πρώτη (χρειάστηκα μόνο μερικές προσπάθειες), αλλά εκτίμησα την αλλαγή ρυθμού.
Η τελευταία μάχη… ουφ, αυτή η τελευταία μάχη. Μόνο ένα άτομο σε όλη την εκδήλωση νίκησε την τελική μάχη στη δοκιμή του Wuchang, και λυπάμαι να πω ότι δεν ήμουν εγώ. Ενώ οι άλλες δύο μάχες ήταν όλες για αποφυγές, αυτή (εναντίον μιας γυναίκας που κρατούσε σπαθί) με ανάγκασε να αντεπιτεθώ. Ακόμα και με το σωστό όπλο και καλή χρονική στιγμή, ήταν μια δύσκολη μάχη: απίστευτα γρήγορη, επιθετική και ζημιογόνα. Κάθε φορά που προσπαθούσα να απομακρυνθώ για να θεραπευτώ, ήταν μπροστά μου. Ακόμα και όταν την αντεπίθετα επιτυχώς, έπρεπε να είμαι προσεκτικός; Συχνά είχα χρόνο μόνο για μια αντεπίθεση πριν με χτυπήσει ξανά. Ήταν μια σφοδρή μάχη, και δεν νίκησα, αλλά εκτίμησα πόσο δύσκολη ήταν, και πώς έπρεπε να αλλάξω στρατηγική για κάθε αρχηγό. Ανυπομονώ να την ξαναδώ από την άνεση του καναπέ μου.
Και αυτό συνοψίζει τα συναισθήματά μου για το Wuchang συνολικά. Είχα πολύ χρόνο με αυτό, πολύ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο έπαιξα στο Summer Game Fest, και έφυγα ικανοποιημένος με όσα είδα. Αλλά ήμουν επίσης ενθουσιασμένος να δω περισσότερα. Όχι άσχημα για ένα soulslike, σωστά;
[ Πηγή: IGN ]