Μια νέα προσέγγιση στη θλίψη
Ο Cregger είτε δεν μπορεί είτε δεν θέλει να εξηγήσει πώς μετέτρεψε το πένθος σε μια δίωρη, χαρακτήρο-κεντρική οδύσσεια που θυμίζει Magnolia με επιρροές από Stephen King. Το σενάριο προέκυψε αβίαστα από μέσα του. Η ιστορία ξεκινά ένα μοιραίο βράδυ, όταν 17 παιδιά δημοτικού, όλα από το ίδιο τμήμα, το σκάνε από το σπίτι και εξαφανίζονται. Η πόλη μένει άναυδη, ο δάσκαλος κατηγορείται. Η αφήγηση εξελίσσεται μέσα από διαφορετικές οπτικές, με μαύρο χιούμορ και μια υπόγεια δόση υπερφυσικού, αποδεικνύοντας ότι ο Cregger δεν είναι απλώς ένα πυροτέχνημα. Όπως και το Barbarian, η ταινία είναι γεμάτη εικόνες τρόμου που θα ενθουσιάσουν τους λάτρεις του Shudder.
Από την κωμωδία στον τρόμο
Πριν γίνει γνωστός ως σκηνοθέτης τρόμου, ο Cregger είχε ξεχωρίσει με τη συμμετοχή του στους The Whitest Kids U’Know, το ανατρεπτικό κωμικό σχήμα που απέκτησε φανατικό κοινό χάρη στα web videos. (Για να είμαι ειλικρινής, είχα την τύχη να βοηθήσω στην παραγωγή της τέταρτης σεζόν και να δω τους Kids από κοντά.) Μαζί με τον Moore, η ομάδα δημιούργησε ένα ιδιαίτερο στυλ κωμωδίας με έντονα στοιχεία είδους — μια αισθητική που, απρόσμενα, επηρεάζει ακόμα τη σκηνοθεσία του. Ο ίδιος λέει για τη συγγραφή, είτε πρόκειται για κωμωδία είτε για τρόμο, ότι «όσο πιο αυθόρμητος και ανέμελος είσαι, τόσο το καλύτερο». Η αμεσότητα και η απρόβλεπτη φύση της διαδικασίας έχουν αξία.
Η απώλεια και η δημιουργική διέξοδος
Σε αντίθεση με τις ανέμελες μέρες των WKUK, η ομάδα δεν ήταν παρούσα στα γυρίσματα του Weapons. Ο ξαφνικός θάνατος του Moore το 2021 ήταν ένα τεράστιο πλήγμα. «Ακόμα το επεξεργάζομαι», λέει ο Cregger. «Μοιάζει σαν να συνέβη μόλις τώρα». Στη συνέχεια, στράφηκε στη συγγραφή ως ψυχολογική διέξοδο. Εξηγεί ότι όταν έχεις τόσο έντονα συναισθήματα, είναι καλύτερο να τα διοχετεύεις σε χαρακτήρες που τα βιώνουν, αφήνοντάς τους να εκφραστούν ελεύθερα και να κάνουν ό,τι ο ίδιος δεν μπορεί. Αυτή η διαδικασία ήταν λυτρωτική.
Η έμπνευση πίσω από το Weapons
Ο Cregger ίσως να μην θυμάται ακριβώς πώς προέκυψε το Weapons, αλλά το αποτέλεσμα είναι ξεκάθαρο: είναι το προϊόν ενός μυαλού που γράφει κωμωδίες, βυθισμένου στην ιστορία του κινηματογραφικού τρόμου, το οποίο προσπαθεί να διαχειριστεί το αδιανόητο. Μέσα στη δίνη της διαχείρισης της απώλειας, γεννήθηκαν εικόνες.
Η σημασία του υποσυνείδητου
Ο ίδιος δηλώνει μεγάλος θαυμαστής της μεθόδου υπερβατικού διαλογισμού του David Lynch. Πιστεύει στη σημασία του να ενσωματώνεις ό,τι αναδύεται από το υποσυνείδητο στην τέχνη σου και να το αφήνεις όπως είναι. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές της ταινίας — ένα φάντασμα ενός αυτόματου όπλου να αιωρείται στον νυχτερινό ουρανό — δεν έχει προφανή συμβολισμό. «Το γεγονός ότι δεν το καταλαβαίνω το κάνει τόσο σημαντικό για μένα».
Η πρόκληση της δημιουργικής διαδικασίας
«Περνάς υπέροχα ακολουθώντας το υποσυνείδητό σου και τα συναισθήματά σου», λέει γελώντας. «Και μετά καταλήγεις με ένα χάος 70 σελίδων και πρέπει να γίνεις αναλυτικός και να βάλεις το μυαλό σου να δουλέψει. Εκεί αρχίζει να χάνεται η διασκέδαση».
Επιρροές και μελλοντικά σχέδια
Πολλές άλλες επιρροές συνδυάστηκαν στη δημιουργική διαδικασία — αν και είναι πολύ αποκαλυπτικές για να αναφερθούν — αλλά ακόμα και το επόμενο του project, ένα reboot του Resident Evil, φάνηκε να βοηθά στη σύνθεση όλων των στοιχείων του Weapons. Ο Cregger δηλώνει μεγάλος θαυμαστής του Resident Evil 4. Αναγνωρίζει ότι τα παιχνίδια Resident Evil τον έχουν επηρεάσει σημαντικά, ειδικά ως προς τα θέματα λατρείας και τα ανησυχητικά σύμβολα του τέταρτου τίτλου.
Ένα έργο βγαλμένο από τον πόνο
Παρά τα μυστήρια και το παιχνίδι με τα είδη, το Weapons είναι ξεκάθαρα μια ταινία που γεννήθηκε μέσα από τον πόνο. Οι χαρακτήρες είναι απρόσμενα ανθρώπινοι, αν και η κατάσταση που βιώνουν είναι λιγότερο ρεαλιστική. Για τον Cregger, η ταινία λειτουργεί ως φόρος τιμής — όχι μόνο στον Trevor Moore, αλλά και στο κοινό δημιουργικό τους πνεύμα.
Πρεμιέρα της ταινίας
Το Weapons θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους στις 8 Αυγούστου.