Νέα Προσέγγιση στο Star Trek: Strange New Worlds
Από την αρχή της κυκλοφορίας του το 2022, το Star Trek: Strange New Worlds προσέφερε μια διαφορετική προσέγγιση σε σύγκριση με τις προηγούμενες σειρές του franchise. Αξιοποιώντας τη νοσταλγία με ένα προοίμιο της αρχικής σειράς του ’60, οι Goldsman και Henry Alonso Myers παρουσίασαν νέες προοπτικές στους πιο διάσημους χαρακτήρες, καθώς και σε δευτερεύοντες ρόλους. Το Strange New Worlds εναλλάσσεται μεταξύ θεμάτων που θίγουν κοινωνικά ζητήματα και πιο ανάλαφρων ιστοριών, όπως οι ανταλλαγές σωμάτων και οι μουσικές σκηνές, που χρησιμοποιούνταν παλαιότερα για να γεμίσουν τις παραδοσιακές 26-επεισοδιακές σεζόν.
Η αρχική σειρά Star Trek του 1966 καθόρισε τη φορμαλιστική δομή του franchise, με το διαστημόπλοιο Enterprise να αντιμετωπίζει μια νέα κρίση ή περιπέτεια κάθε εβδομάδα. Ένα νέο σύνολο δημιουργών αντέγραψε αυτό το μοντέλο με μεγάλη επιτυχία όταν αναβίωσαν το franchise το 1987 με το Star Trek: The Next Generation. Ωστόσο, το 1993, το Star Trek: Deep Space Nine άρχισε να αλλάζει αυτή τη φόρμα με μια ιστορία που διαδραματίζεται σε έναν μόνο τόπο. Στα τελευταία χρόνια της πορείας του DS9, εστίασε σχεδόν αποκλειστικά σε μια συνεχιζόμενη ιστορία και σε σεζόν-μακρές πλοκές. Αυτή η προσέγγιση απαιτούσε περισσότερη δέσμευση από τους θεατές απ’ ότι οι φαν του Trek ήταν συνηθισμένοι, και το franchise επέστρεψε σε πιο επεισοδιακές περιπέτειες με τις σειρές Voyager και Enterprise.
Όταν το Star Trek επανεκκίνησε για την εποχή του streaming, ο εκτελεστικός παραγωγός Akiva Goldsman υποσχέθηκε ότι το Star Trek: Discovery θα ήταν πιο σειριακό από το Deep Space Nine. Τήρησε αυτή την υπόσχεση με το Discovery και την επανένωση του Next Gen Picard, αλλά οι εκτενείς πλοκές δεν ήταν αρκετές για να κάνουν τις σειρές εξαιρετικές. Και οι δύο είχαν στιγμές, αλλά κυρίως περιορίστηκαν από αδέξια αφήγηση και ριζικές αλλαγές κατεύθυνσης. Ωστόσο, η τρίτη σεζόν του Strange New Worlds, που κάνει πρεμιέρα στις 17 Ιουλίου στο Paramount Plus, συνεχίζει να δείχνει τη δύναμη μιας υβριδικής προσέγγισης στην αφήγηση, συνδυάζοντας μακροχρόνιες και βραχυχρόνιες πλοκές, πάντα δίνοντας προτεραιότητα στην ανάπτυξη χαρακτήρων.
Αδύναμο Επεισόδιο στην Αρχή της Σεζόν 3
Το πιο αδύναμο επεισόδιο στην πρώτη μισή της τρίτης σεζόν είναι το πρώτο επεισόδιο: “Hegemony, Part II”, που είναι μια ολοκλήρωση του κρεμασμένου φινάλε της δεύτερης σεζόν, όπου πολλοί από το πλήρωμα του διαστημόπλοιου Enterprise απάγονται από τους Gorn. Η δεύτερη μισή αυτού του διπλού επεισοδίου εστιάζει στις προσπάθειές τους να διαφύγουν, ενώ στο Enterprise, ο καπετάνιος Christopher Pike (Anson Mount) προσπαθεί να σώσει την σύντροφό του, καπετάνιο Marie Batel (Melanie Scrofano), που έχει μολυνθεί από αυγά Gorn. Αν εκκολαφθούν, τα μικρά Gorn θα την καταβροχθίσουν από μέσα, και στη συνέχεια θα επιτεθούν στο υπόλοιπο πλοίο. Εν τω μεταξύ, μια επικείμενη εισβολή απειλεί ολόκληρη την Ενωμένη Ομοσπονδία Πλανητών. Το “Hegemony, Part II” δεν ανταγωνίζεται το πρώτο μεγάλο κρεμασμένο φινάλε του franchise, το “Best of Both Worlds” του Star Trek: The Next Generation: οι κίνδυνοι είναι εξίσου υψηλοί, αλλά οι λύσεις φαίνονται πολύ βολικές.
Ενώ η πρεμιέρα της τρίτης σεζόν φαίνεται βιαστική, η επίδραση του “Hegemony, Part II” αυξάνεται κατά τη διάρκεια της σεζόν, επηρεάζοντας το πλήρωμα όπως τα μωρά Gorn. Οι Goldsman και Myers εστιάζουν στο πώς οι χαρακτήρες διαμορφώνονται από τους τρόμους που έχουν βιώσει. Μερικές φορές αυτό σημαίνει μια ευκαιρία για προσωπική ανάπτυξη. Έχοντας αντιμετωπίσει τους μεγαλύτερους φόβους της, η αρχηγός ασφαλείας La’An Noonien-Singh (Christina Chong) — της οποίας η οικογένεια δολοφονήθηκε από τους Gorn — είναι επιτέλους σε θέση να προχωρήσει και να ανοίξει τον εαυτό της σε νέες εμπειρίες, όπως το να διδάξει τον Spock (Ethan Peck) πώς να χορεύει.
Εξερεύνηση Σχέσεων και Δράματος
Η τρίτη σεζόν εστιάζει επίσης στο Enterprise ως ένα μπερδεμένο πλοίο γεμάτο δράμα σχέσεων στο “Wedding Bell Blues”, ένα απολύτως αστείο επεισόδιο που συνεχίζει τις συνέπειες από τον χωρισμό του Spock και της Christine Chapel (Jess Bush) μέσω μιας μουσικής σκηνής στο προτελευταίο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν, “Subspace Rhapsody”. Ο Rhys Darby από το Our Flag Means Death και την ταινία What We Do in the Shadows παίζει έναν απατεώνα με βαθιές ρίζες στο Star Trek, μανιακή φινέτσα, ένα υπέροχο παλτό και αποφασιστικότητα να δημιουργήσει ένα ευτυχισμένο τέλος για τον Spock και την Christine. Όλη η υπόθεση προσφέρει μια υπέροχη ευκαιρία για το τμήμα κοστουμιών να επιδείξει μερικά φουτουριστικά επίσημα ρούχα, ενώ προετοιμάζει σπινθήρες για μια νέα ρομαντική σχέση με την Nyota Uhura (Celia Rose Gooding).
Θέμα PTSD και Προσωπικές Συγκρούσεις
Το PTSD είναι ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στο Strange New Worlds από την εισαγωγή των Gorn στο τέταρτο επεισόδιο της πρώτης σεζόν, “Memento Mori.” Για την βετεράνο του πολέμου Ομοσπονδίας/Κλινγκόν και κυβερνήτη του Enterprise Erica Ortegas (Melissa Navia), το νέο τραύμα από την εμπειρία της με τους Gorn ανοίγει παλιές πληγές. Η Navia είχε δείξει προηγουμένως την ευαισθησία κάτω από την κανονικά ευφυή και υπερ-ικανή προσωπικότητά της στο επεισόδιο “Under the Cloak of War” της δεύτερης σεζόν, και οι διακοπές στην ψυχραιμία της αναστατώνουν κατανοητά το υπόλοιπο πλήρωμα.
Η ένταση επιτρέπει ιδιαίτερα στη δεύτερη στη σειρά Una Chin-Riley (Rebecca Romijn) να δείξει τις δυνάμεις της ως αυστηρή αλλά δίκαιη ηγέτιδα που μπορεί να δράσει σε κρίση και στη συνέχεια να επιστρέψει για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες, με τρόπο που δείχνει πόσο καλά κατανοεί τους ανθρώπους που υπηρετούν υπό αυτήν. Οι συγγραφείς εξερευνούν περαιτέρω το βαρύ βάρος που φέρει ο πόλεμος Ομοσπονδίας/Κλινγκόν για τον επικεφαλής ιατρό Joseph M’Benga (Babs Olusanmokun) σε ένα επεισόδιο που χρησιμοποιεί επιδέξια μια μόλυνση ζωντανών νεκρών ως έντονο φόντο για μια πολύ πιο προσωπική σύγκρουση.
Σύνθεση Ιστοριών και Σχέσεων
Ο M’Benga επίσης ξεχωρίζει στο επεισόδιο τρόμου “Through the Lens of Time”, όταν ένας κακός επιστρέφει στις πρώτες πλοκές του χαρακτήρα για να προσπαθήσει να τον επηρεάσει. Είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του πώς η σειρά μπορεί να εναλλάσσεται μεταξύ ιστοριών, ενώ θυμάται τα πράγματα που έχουν σημασία για το πλήρωμα του Enterprise, χτίζοντας αργά τις σχέσεις μέχρι οι showrunners και οι συγγραφείς να είναι έτοιμοι να τις φέρουν πλήρως στο προσκήνιο. Η σειρά συνεχίζει να υπονοεί μεγαλύτερες συγκρούσεις που αναδύονται για αργότερα αυτή τη σεζόν ή ίσως και πέρα από αυτήν, αλλά οι συγγραφείς ακολουθούν τις ενδείξεις μιας πιο αργής εποχής τηλεόρασης, ρίχνοντας αυτές τις πιθανές προοπτικές ανάμεσα σε ισχυρά, αυτοτελή επεισόδια που εστιάζουν στους χαρακτήρες, αντί να επικεντρώνονται αποκλειστικά στο μυστήριο ή την υπερκείμενη απειλή.
Η μίξη τρόμου και χιούμορ μπορεί να είναι ανατρεπτική για μια λιγότερη σειρά, αλλά η τονική αναταραχή φαίνεται φυσιολογική σε ένα διαστημόπλοιο έτοιμο για τα πάντα. Το Strange New Worlds θα τελειώσει με μια συντομευμένη πέμπτη σεζόν, αλλά αξίζει να έχει αποκτήσει τον αριθμό των 100+ επεισοδίων των σειρών Star Trek της δεκαετίας του ’90. Όπως είναι, η σειρά αξιοποιεί κάθε στιγμή, αναζητώντας στο παρελθόν του franchise έναν νέο τρόπο για να δημιουργήσει εξαιρετική τηλεόραση.
[ Πηγή: Polygon ]