Σκηνοθετική Πορεία του Clint Eastwood
Ο Clint Eastwood σκηνοθετεί και μερικές φορές πρωταγωνιστεί σε φθινοπωρινές ταινίες εδώ και σχεδόν 25 χρόνια. Σχεδόν όλα τα έργα του μετά το Mystic River του 2003 κυκλοφόρησαν στην περίοδο των βραβείων, από τον Σεπτέμβριο μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου. Ακόμα και όταν οι ταινίες του δεν διεκδικούσαν Όσκαρ, είχαν συχνά μια μελαγχολική, φθινοπωρινή ατμόσφαιρα, ταιριαστή σε έναν δημιουργό που εστιάζει στις αποχρώσεις της γήρανσης, των μετανοιών και της αμερικανικής τραγωδίας. Ωστόσο, στα νεότερά του χρόνια, ο Eastwood γύριζε καλοκαιρινές ταινίες — δημοφιλείς παραγωγές πριν την εποχή των υπερηρώων. Ακολουθώντας τη συνήθειά του να αποχαιρετά είδη, εποχές και τον ίδιο του τον εαυτό, το Space Cowboys του Αυγούστου 2000 μοιάζει, με την απόσταση του χρόνου, σαν το αντίο του στην παραδοσιακή καλοκαιρινή ταινία ευρείας απήχησης.
Τελευταίες Καλοκαιρινές Εμφανίσεις
Τεχνικά, το Blood Work του 2002 ήταν η τελευταία ταινία με πρωταγωνιστή τον Eastwood που κυκλοφόρησε καλοκαίρι, ακολουθώντας την παράδοση των Escape from Alcatraz, In the Line of Fire, Firefox, Tightrope και Pale Rider. Παρόλο που το Blood Work έχει τη δική του γοητεία, πρόκειται για ένα τυπικό αστυνομικό θρίλερ με ελαφριά αναμέτρηση με τη θνητότητα. Το Space Cowboys, αντίθετα, υιοθετεί με μαεστρία το τότε δημοφιλές είδος της διαστημικής περιπέτειας/καταστροφής. Ο Eastwood υποδύεται τον Frank Corvin, πιλότο της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, που μαζί με τους παλιούς του συνεργάτες Hawk (Tommy Lee Jones), Jerry (Donald Sutherland) και Tank (James Garner), ήταν κάποτε υποψήφιοι για διαστημικές αποστολές πριν τους παραγκωνίσει η NASA. (Υπομένουν τον εξευτελισμό μιας συνέντευξης Τύπου όπου παρουσιάζεται ένας χιμπατζής που θα πάρει τη δόξα της δοκιμαστικής πτήσης.) Δεκαετίες αργότερα, ο Frank καλείται να βοηθήσει μια νεότερη ομάδα στην επισκευή ενός σοβιετικού δορυφόρου. Εκμεταλλεύεται την απελπισία της NASA για να εξασφαλίσει μια πλήρη διαστημική αποστολή για την παλιά του ομάδα, που εξελίσσεται σε μια κρίσιμη αποστολή αποτροπής εκτόξευσης πυραύλου κατά λάθος. Ουσιαστικά, είναι μια εκδοχή των Deep Impact ή Armageddon για όσους προτιμούν πιο παραδοσιακές ταινίες.
Ώριμοι Ήρωες και Επαγγελματισμός
Είναι χαρακτηριστικό του Eastwood, τόσο ως σκηνοθέτη όσο και ως ηθοποιού, ότι αντί για μια ομάδα απρόβλεπτων εργατών ή μια ελίτ σε αποστολή της τελευταίας στιγμής, επιλέγει μια τετράδα έμπειρων επαγγελματιών, των οποίων τα βασικά εμπόδια είναι οι διαφωνίες και η ηλικία τους — και τα δύο ξεπερνιούνται με επαγγελματισμό. Στην αρχή, ο Frank χρησιμοποιεί την εμπειρία του για να απαιτήσει μια ευκαιρία για διαστημικό ταξίδι από τον πρώην προϊστάμενό του Bob (James Cromwell). Όταν ο Bob διστάζει, ο Frank του υπενθυμίζει με το χαρακτηριστικό του ύφος: «Ο χρόνος τρέχει, Bob. Και εγώ μόνο μεγαλώνω.»
Ηλικία και Εμπειρία
Ο Eastwood τελικά θα γινόταν πολύ μεγαλύτερος, φτάνοντας να πρωταγωνιστεί σε ταινία στα 90 του. Σε σύγκριση με το Cry Macho, εδώ μοιάζει σχεδόν νεαρός. Ενώ είναι εντυπωσιακό που ένας από τους μεγαλύτερους σταρ του κινηματογράφου αφοσιώθηκε στη σκηνοθεσία και στην προσπάθεια να ερμηνεύσει τη σύγχρονη αμερικανική ιστορία, στο Space Cowboys κατανοεί τη γοητεία του να δίνει σε μεγαλύτερους ηθοποιούς μια ακόμη ευκαιρία στη δόξα. Είναι σαν να είδε τον εαυτό του στο In the Line of Fire (όπου επίσης υποδύεται έναν κυβερνητικό υπάλληλο με το όνομα Frank σε ένα καθοριστικό σταυροδρόμι των αρχών του ’60) και να σκέφτηκε να το δοκιμάσει ο ίδιος.
Ελαφρότητα και Χιούμορ
Και το καταφέρνει, ξεπερνώντας τόσο το Deep Impact όσο και το Armageddon. Ως σκηνοθέτης που καθοδηγεί σταρ σε ρόλους «αταίριαστων», ο Eastwood έχει πιο ανάλαφρη προσέγγιση από τον Michael Bay. Αν και αυτό δεν είναι σπάνιο, η εμπειρία του Eastwood κάνει τις κωμικές σκηνές εκπαίδευσης με τους Jones, Garner και Sutherland να φαίνονται φιλικές και ευχάριστες, αντί να θυμίζουν τις αγχωτικές και υπερβολικές κωμωδίες με ηλικιωμένους που ακολούθησαν (Last Vegas; Book Club). Ο Tommy Lee Jones έχει συμμετάσχει σε πολλές εμπορικές ταινίες, συχνά για οικονομικούς λόγους, αλλά εδώ η σκληράδα του αποκτά βάθος, ως το μέλος της ομάδας που αναλογίζεται περισσότερο τη ζωή του. Είναι σχεδόν εξίσου ξεχωριστός με τον ίδιο τον Eastwood.
Κλασική Σκηνοθεσία στο Διάστημα
Όταν η ομάδα φτάνει τελικά σε τροχιά, το κλασικό ύφος σκηνοθεσίας του Eastwood ταιριάζει απρόσμενα καλά με μια ιστορία γεμάτη εφέ και επιστημονική φαντασία. Αντί να κόβει γρήγορα τις σκηνές για να δημιουργήσει τεχνητή ένταση, ο Eastwood αφήνει το διάστημα να αναπνεύσει (και η δουλειά της Industrial Light and Magic παραμένει εντυπωσιακή ακόμα και μετά από 25 χρόνια). Μαζί με τον Jack N. Green, κινηματογραφούν το διάστημα όπως θα κινηματογραφούσαν τοπίο γουέστερν: με εκτίμηση για την ομορφιά και το μυστήριο που διακινδυνεύουν να ζήσουν οι χαρακτήρες. Είναι μια διαστημική ταινία που διατηρεί μια συγκινητική αίσθηση θαυμασμού, την οποία συχνά χάνουν οι πιο εντυπωσιακές παραγωγές.
Αποτίμηση και Κληρονομιά
Το Space Cowboys δεν καταφέρνει να κάνει για την τελευταία διαστημική αποστολή ό,τι έκανε το Unforgiven για την τελευταία αποστολή ενός πιστολέρο οκτώ χρόνια νωρίτερα — δηλαδή να επανεξετάσει ένα γνώριμο είδος και να αμφισβητήσει τις προσδοκίες μας. Δεν είναι ούτε τόσο απολαυστικά δραματικό όσο το In the Line of Fire, που εκμεταλλεύτηκε περισσότερο τη σύνδεσή του με την ιστορία των ’60s. Ωστόσο, βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με άλλες καλοκαιρινές ταινίες που σκηνοθέτησε ο Eastwood και προσφέρει μια ήρεμη εμπειρία για όσους θέλουν να δουν ένα θρίλερ με αστροναύτες χωρίς υπερβολές, τέρατα ή διαστημική τρέλα. Όπως και το πρόσφατο νομικό θρίλερ Juror No. 2, είναι τόσο καλοφτιαγμένο που οι απιθανότητές του δεν ενοχλούν. Το Space Cowboys γίνεται όλο και καλύτερο με το πέρασμα του χρόνου — και με τη σπανιότητά του.
[ Πηγή: Polygon ]