BoJack Horseman και το Horsin’ Around
Το BoJack Horseman ήταν μια σειρά που περιστρεφόταν γύρω από το Horsin’ Around.
Υπήρχε κάτι καλό που είχε υπάρξει στο παρελθόν και ένας ιπποειδής άντρας που είχε απομακρυνθεί από αυτό εδώ και χρόνια, αλλά εξακολουθούσε να ελπίζει πως η μαγεία δεν είχε χαθεί. Χωρίς να αποκαλύψω λεπτομέρειες, αυτή η προσκόλληση δεν του βγήκε σε καλό. Ο BoJack ήταν πικραμένος, εγωιστής, ένας ξεπεσμένος σταρ που συχνά κοιτούσε πίσω αντί να προχωρά μπροστά, κάτι που τελικά του στοίχισε.
Αυτό με φέρνει στο Rockbeasts. Ή, καλύτερα, στην πρόκληση που αντιμετωπίζει αυτό το παιχνίδι διαχείρισης μπάντας από τους Πολωνούς δημιουργούς Lichthund Studios. Είναι φανερό πως έχει αντλήσει έμπνευση από τις περιπέτειες του BoJack στο Netflix, μεταφέροντάς σε σε μια εκδοχή των 90s όπου ανθρωπόμορφα ζώα κυκλοφορούν στην Αμερική κάνοντας ό,τι και οι άνθρωποι. Εδώ, αντί να πρωταγωνιστούν σε τηλεοπτικές σειρές, φτιάχνουν μπάντες και διαχειρίζονται τη μουσική βιομηχανία που κινείται γύρω από όσους δημιουργούν μουσική.
Υπάρχει μια ενήλικη τραγικωμωδία, καθώς η κιθαρίστρια ελάφι Paz Gordon σε βρίζει επειδή συμφώνησες να πάνε σε στριπ κλαμπ, όπου ο ντράμερ-κουνέλι Keith Boon αρνήθηκε να σταματήσει να τρώει φτερούγες κοτόπουλου. Κάποια στιγμή έπεισα μια τριάδα κατσικιών που έπαιζαν μέταλ να παραχωρήσουν ένα δωμάτιο στο στούντιο ηχογράφησης, θυμίζοντάς τους ότι οι μοναδικοί στίχοι τους ήταν ‘Blood, death, piss, satan’.
Η γέφυρα ανάμεσα σε αυτά τα περιστατικά και την εξέλιξη της ιστορίας είναι η καθημερινή διαχείριση της μπάντας, που συμπληρώνεται από τον ναρκισσιστή τραγουδιστή στρουθοκάμηλο Vernon Rose και τον ήπιο μπασίστα ψάρι Carlton. Το παιχνίδι χωρίζεται σε επεισόδια, το καθένα από τα οποία καταλήγει σε μια ζωντανή εμφάνιση όπου η μπάντα παίζει ένα τραγούδι, και εσύ πρέπει να συμμετέχεις σε quick-time events πατώντας τα σωστά πλήκτρα, σε στυλ παρόμοιο με το karaoke των παιχνιδιών Yakuza.
Η ουσία της δράσης βρίσκεται πριν φτάσεις εκεί. Αφού δώσεις όνομα στην ομάδα σου και τους αφήσεις να κοιμηθούν στον καναπέ σου, αναλαμβάνεις το ρόλο του μάνατζερ και πρέπει να τους μετατρέψεις σε κάτι που μπορεί να κλείσει δισκογραφικό συμβόλαιο. Το παιχνίδι προσφέρει δύο δρόμους για να πετύχεις καλλιτεχνικά ή οικονομικά: → Επενδύεις στο δέντρο εξέλιξης που εστιάζει στο να προσελκύεις όσο το δυνατόν περισσότερους θαυμαστές, ή → Εστιάζεις στο να κάνεις τη μουσική σου τόσο καλή που όλα τα υπόλοιπα να έρθουν μόνα τους. Είναι το δίλημμα ανάμεσα στο να γίνεις εταιρικός sellout ή να σε διαχειρίζεται ένας στρουμπουλός αγγλικός μπουλντόγκ με κυνική οπτική.
Για να ανέβεις επίπεδα σε κάθε διαδρομή, φροντίζεις οι συναυλίες να είναι όσο το δυνατόν καλύτερες, επιλέγοντας ποιες δραστηριότητες θα κάνει η μπάντα τις προηγούμενες μέρες ώστε να αυξήσεις τις πιθανότητες εντυπωσιασμού. Οι μέρες χωρίζονται σε τέσσερις χρονικές ζώνες: πρωί, απόγευμα, βράδυ και νύχτα. Κάθε γύρος σου δίνει την ευκαιρία για μία δραστηριότητα, όπως → αγορά διαφημίσεων, → εμφανίσεις στην πόλη για προώθηση, → πρόβες, ή → αναζήτηση ενισχυτή ώστε να μην ακούγεται η μπάντα σαν Guns N Roses μέσα σε πλυντήριο.
Όπως στα περισσότερα παιχνίδια διαχείρισης, υπάρχουν διάφοροι πόροι που πρέπει να διαχειριστείς. Οι τέσσερις βασικοί είναι: → υγεία της μπάντας, → διάθεση, → hype, → χρήματα, με τον καθένα να χρησιμοποιείται και να ανανεώνεται μέσω αντίστοιχων δραστηριοτήτων στα διάφορα σημεία της πόλης Buxville. Συνήθως, τους αυξάνεις για να αγοράσεις νέο εξοπλισμό ή κόλπα που βελτιώνουν την απόδοσή σου σε κάθε τραγούδι, ή για να κερδίσεις focus points που ενεργοποιούν αυτά τα βοηθήματα. Είναι ένας κύκλος που ίσως αρχίσει να κουράζει μετά τα τρία επεισόδια που έπαιξα για το preview, αλλά υπήρχε αρκετό ενδιαφέρον ώστε να κρατήσει το ενδιαφέρον μου.
Η ιστορία θα κρίνει το Rockbeasts
Η ιστορία είναι αυτή που μάλλον θα καθορίσει αν το Rockbeasts θα αποσπάσει ενθουσιώδες χειροκρότημα ή αποδοκιμασίες. Στην αρχή, δεν ήμουν σίγουρος αν η σάτιρα του κόσμου του rock’n’roll θα ήταν αρκετά ξεχωριστή ώστε να διαφοροποιήσει το παιχνίδι από την εξαιρετική ανάλυση της σύγχρονης κουλτούρας διασημοτήτων που προσφέρει το BoJack. Υπάρχουν παραδείγματα όπως το This Is Spinal Tap και το Bad News Tour του The Comic Strip που δείχνουν ότι υπάρχει υλικό για σάτιρα. Αυτό που κάνει το BoJack ξεχωριστό, όμως, είναι ότι παίρνει αστεία για διασημότητες και τα μεταφέρει σε μια σουρεαλιστική εκδοχή του σήμερα, εμβαθύνοντας στην αποξένωση, την περίπλοκη ψυχολογία και τα σύνθετα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι.
Η σειρά χρειάστηκε αρκετά επεισόδια για να βρει το ρυθμό της, και το ίδιο μονοπάτι φαίνεται να ακολουθεί και το Rockbeasts, αν οι σεναριογράφοι του είναι έτοιμοι να αναπτύξουν τους χαρακτήρες πέρα από τα επιφανειακά χαρακτηριστικά. Από ό,τι είδα, υπάρχει σίγουρα δυναμική. Η Paz φαίνεται ως ο πιο ολοκληρωμένος χαρακτήρας μέχρι στιγμής. Τόσο το περιστατικό που ανέφερα όσο και μια σκηνή όπου προσπαθείς να αποτρέψεις τη μπάντα από το να πει κάτι αμφιλεγόμενο σε συνέντευξη, αποτελούν τα καλύτερα παραδείγματα επιλογών και συνεπειών στο preview.
Υπάρχει μια προσέγγιση του θέματος του εθισμού με τον Keith που δεν ολοκληρώθηκε πριν τελειώσει το τρίτο κεφάλαιο, οπότε έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα εξελιχθεί. Οι Carlton και Vernon χρειάζονται περισσότερη ανάπτυξη, ειδικά ο δεύτερος, που κινδυνεύει να μείνει ως στερεότυπο του εγωκεντρικού τραγουδιστή, μια καρικατούρα που εμφανίζεται όποτε χρειάζεται κάποιος να δημιουργήσει ένταση στη μπάντα.
Η φωνητική ερμηνεία είναι εξαιρετική, ειδικά στους διασκεδαστικούς δευτερεύοντες χαρακτήρες που ζωντανεύουν τις τρεις γειτονιές της Buxville: → Downtown, → Mory Place, → Old Riverton. Δεν είμαι σίγουρος αν ήταν σωστή επιλογή να έχει φωνή ο ανώνυμος μάνατζερ που παίζεις. Σίγουρα, οι διάλογοι κυλούν πιο ομαλά, αλλά σε ένα παιχνίδι που δίνει τόση έμφαση στην παραμετροποίηση, θα ταίριαζε περισσότερο ο ρόλος του μάνατζερ να είναι εντελώς ουδέτερος.
Συνολικά, υπάρχει προοπτική εδώ, και η εισαγωγή – που μου θύμισε GTA 4 με τον Iggy Pop να παρουσιάζει ροκ ραδιοφωνικό σταθμό – δείχνει ότι τα γεγονότα της ανόδου της μπάντας στη δεκαετία του ’90 θα έχουν αντίκτυπο και στο παρόν. Αν το Rockbeasts θέλει να γεμίσει στάδια, όμως, θα πρέπει να αποδείξει ότι είναι κάτι παραπάνω από μια tribute μπάντα.
[ Πηγή: RockPaperShotgun ]