Εντυπωσιακή εμπειρία στο Reach
Το Reach είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά VR παιχνίδια που έχω παίξει εδώ και καιρό. Ακολουθώντας την αδρεναλίνη κλασικών κινηματογραφικών παιχνιδιών όπως το Tomb Raider ή το Uncharted, διασκέδασα πολύ σκαρφαλώνοντας, πηδώντας από κτίριο σε κτίριο και πυροβολώντας εχθρούς με ταυτόχρονη χρήση δύο πιστολιών στο τελευταίο παιχνίδι της NDreams. Με δυναμική κίνηση και εκπληκτική αίσθηση πλήρους σωματικής συνείδησης, ανυπομονώ να δω περισσότερα από αυτό, αν και ένιωσα λίγο ζαλισμένος πηδώντας καθώς προχωρούσα στο πρώτο επίπεδο.
Ισορροπία στην κίνηση VR
Τα VR παιχνίδια συχνά χρειάζονται να διατηρούν μια λεπτή ισορροπία. Η κίνηση σε 3D χώρο με κίνηση μέσω stick μπορεί να προκαλέσει ναυτία σε πολλούς παίκτες, γι’ αυτό οι περισσότεροι VR τίτλοι σχεδιάζονται με γνώμονα τόσο την κίνηση με δείκτη και τηλεμεταφορά όσο και την κίνηση μέσω stick. Ωστόσο, μετά από μια επίδειξη που περιλάμβανε τρέξιμο, πηδήματα και σκαρφαλώματα, είμαι ευχαριστημένος που δεν ένιωσα την ενοχλητική αίσθηση στο στομάχι που μερικές φορές νιώθω σε VR.
Εξερεύνηση και δράση
Η πλειοψηφία της επίδειξης που έπαιξα επικεντρώθηκε στο σκαρφάλωμα. Σκαρφάλωσα σε τοίχους και πιάστηκα από ledges όπως στο The Climb ή το Horizon: Call of the Mountain. Συνδυασμένα με τρέξιμο και πηδήματα, η κίνηση ήταν εκπληκτικά ομαλή και δυναμική. Σύντομα ένιωσα σαν ακροβάτης που εκτελεί ακροβατικά που μόνο ο Tom Cruise θα μπορούσε να πετύχει. Πολλές φορές στην επίδειξη, σχεδόν απέτυχα σε ένα άλμα αλλά κατάφερα να πιαστώ από μια ledge την τελευταία στιγμή, κουνώντας με έναν τρόπο που φαινόταν πολύ πιο ρεαλιστικός και φυσικός από ό,τι θα μπορούσα να φανταστώ σε VR.
Λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά
Περισσότερο από οποιοδήποτε εντυπωσιακό σκηνικό δράσης ή κρυφής συνάντησης, αυτές οι μικρές λεπτομέρειες – το να πιαστώ από μια ledge την κατάλληλη στιγμή – βοηθούν να ξεφύγω από την συχνά γραμμική αίσθηση που έχουν τα VR παιχνίδια. Σε τμήματα όπου δεν ήμουν τόσο τυχερός και χρειάστηκε να επαναλάβω μερικές φορές, βρήκα νέους τρόπους να προχωρήσω από το σημείο Α στο Β. Μου αρέσει να βρίσκω τρόπους να βελτιώνω την κίνησή μου σε οποιοδήποτε παιχνίδι, αλλά αυτή η επιθυμία σπάνια ικανοποιείται σε VR. Το Reach το κατάφερε με το παραπάνω.
Δράση και πυροβολισμοί
Η εξερεύνηση του πρώτου επιπέδου του Reach δεν ήταν μόνο τρέξιμο και σκαρφάλωμα. Βρέθηκα σε αρκετές συμπλοκές με γενικούς μισθοφόρους καθώς προσπαθούσα να σώσω ομήρους. Υπήρχε ένα τόξο με απεριόριστη σφαίρες στον ώμο μου. Με μια απλή κίνηση, μπορούσα να πυροβολώ εχθρούς από ασφαλή απόσταση πριν σκαρφαλώσω ή τρέξω προς τον προορισμό μου. Αν και το τμήμα που είδα δεν επικεντρώθηκε στην κρυφή δράση, μπήκα με όπλα σε αυτό που πιθανότατα προοριζόταν να είναι μια κρυφή σκηνή σε ένα γραφείο.
Φαινόταν να υπάρχει κάποιο σύστημα ειδοποίησης εχθρών, αλλά μέχρι να καταλάβω τι σήμαινε η μικρή φούσκα πάνω από τα κεφάλια των στόχων μου, το βέλος που προοριζόταν για τον τελευταίο εχθρό μου είχε ήδη φύγει από το τόξο. Μετά από αυτό, υπήρξαν μερικές ακόμη συμπλοκές, αν και δεν απαιτούσαν την ίδια πλοήγηση σε κλειστό χώρο. Αντίθετα, είχαν τη μορφή πιο παραδοσιακών σκηνών πυροβολισμών όπως αυτές που βρίσκεις σε πολλά άλλα VR παιχνίδια. Οι κακοί εμφανίζονταν από παράθυρα και στέκονταν σε μπαλκόνια, με πιστόλια διάσπαρτα σε όλο το επίπεδο για να τα πιάσω και να τα χρησιμοποιήσω.
Απογοητευτικές σκηνές πυροβολισμών
Αυτές οι σκηνές ήταν σημαντικά λιγότερο διασκεδαστικές και ενδιαφέρουσες από εκείνη τη σκηνή κρυφής δράσης. Όποιος έχει περάσει έστω και λίγο χρόνο σε VR θα σας πει ότι πολλά VR παιχνίδια βασίζονται σε αυτές τις σκηνές πυροβολισμών – το κάνουν εδώ και σχεδόν μια δεκαετία. Έτσι, η μετάβαση από έναν πιο ανοιχτό, διαδραστικό σχεδιασμό σε μερικές στιγμές που είχα ήδη δει σε άλλους VR τίτλους ήταν απογοητευτική. Αλλά αφού τις καθάρισα, επέστρεψα αμέσως στο σκαρφάλωμα, εξερευνώντας τις ledges από τις οποίες έπεσαν τα θύματά μου.
Κορύφωση της δράσης
Μετά από μια τελευταία συμπλοκή, τα πράγματα κλιμακώθηκαν. Ένα ελικόπτερο άρχισε να πυροβολεί καθώς προσπαθούσα να φτάσω σε ασφαλές μέρος μετά από ένα φορτηγό που πέρασε και άνοιξε μια πύλη, επιτρέποντάς μου να σκαρφαλώσω σε έναν ψηλό τοίχο. Αυτή η επιπλέον δόση κινδύνου και έντασης, με τοίχους να εκρήγνυνται και οροφές να καταρρέουν πίσω μου καθώς το ελικόπτερο πλησίαζε, προκάλεσε μια τελευταία τρελή στιγμή σκαρφαλώματος.
Η εμπειρία στο πρώτο επίπεδο του Reach ήταν η πιο διασκεδαστική που είχα σε VR τους τελευταίους μήνες, με μια γοητευτική κατάληξη σε μια τέτοια επίδειξη. Ανυπομονώ να δω τι άλλο ετοιμάζει η NDreams όταν κυκλοφορήσει αργότερα φέτος στο Meta Quest 3, PlayStation VR2 και SteamVR.