Αγαπημένο νέο metroidvania με δεινόσαυρους

Το Primal Planet είναι το αγαπημένο μου νέο metroidvania επειδή έχει φιλικούς δεινόσαυρους, υπέροχη pixel art αισθητική και μπορείς να αγκαλιάζεις τη σύζυγό σου.

Ζώντας στην προϊστορική ζούγκλα

Στο Primal Planet, υποδύομαι έναν χαρούμενο και δυναμικό τύπο που ζει σε μια καταπράσινη ζούγκλα μαζί με τη γυναίκα, την κόρη του και το κατοικίδιο δεινόσαυρο Sino. Ως σίγουρος άνθρωπος της Μεσοζωικής εποχής, δεν ανησυχώ ιδιαίτερα για τους δεινόσαυρους και τα έντομα γύρω μου. Μπορώ να χρησιμοποιήσω φρούτα για να αποσπάσω την προσοχή κάποιων εχθρών, να περπατήσω αθόρυβα δίπλα σε κοιμισμένους T-rex και να χρησιμοποιήσω τα δόρατά μου για να φτάσω σε σημεία που αλλιώς θα ήταν απρόσιτα. Η ζωή είναι αρκετά καλή, αν και μερικές φορές οι δεινόσαυροι προσπαθούν να φάνε εμένα και την οικογένειά μου. Επιπλέον, έχουν αρχίσει να εμφανίζονται τεράστια μηχανικά τέρατα: Τι είναι αυτά άραγε;

Οικογενειακές στιγμές και ανατροπές

Όλα είναι πολύ γλυκά. Όταν στέκομαι δίπλα στη γυναίκα μου, αγκαλιαζόμαστε αυτόματα (ακόμα και στη μάχη!). Αν πατήσω το κάτω κουμπί κοντά στην κόρη μου, πηδάει στην πλάτη μου. Ο Sino επιτίθεται για λογαριασμό μου και συχνά πεθαίνει, αλλά δεν πειράζει: επιστρέφει πολύ γρήγορα. Η ατμόσφαιρα είναι ήρεμη και χαλαρή, μέχρι που εμφανίζεται το αναπόφευκτο πρόβλημα. Η γυναίκα και η κόρη μου απάγονται και το χωριό μου καταστρέφεται.

Στόχος: Διάσωση και ανακάλυψη

Το Primal Planet είναι ένα metroidvania χωρίς διαλόγους, αλλά είναι ξεκάθαρο πως ο σκοπός μου είναι να σώσω την οικογένειά μου και να ανακαλύψω τι συμβαίνει με τον μυστηριώδη τεχνολογικό εξοπλισμό που είναι διασκορπισμένος στον χάρτη. Μετά το γρήγορο ξεκίνημα, το παιχνίδι αποκτά πιο χαλαρό ρυθμό, ζητώντας μου να βρω τους χωρικούς που διασκορπίστηκαν από την πρόσφατη καταστροφή. Για να το πετύχω, πρέπει να κάνω τον ήρωά μου πιο δυνατό και έξυπνο.

Ελαφριά στοιχεία επιβίωσης

Παρόλο που το Primal Planet έχει κάποια στοιχεία επιβίωσης, σπάνια γίνεται κουραστικό. Στις πρώτες ώρες, ήθελα κυρίως να αναβαθμίσω τον ήρωά μου ώστε να μπορεί να φτιάχνει αναπτήρες, για να καίει τα αγκαθωτά φυτά που μπλοκάρουν πολλά περάσματα. Η φωτιά είναι σημαντική για έναν άνθρωπο των σπηλαίων, αλλά το να κρατάς τη δάδα αναμμένη σε έναν 2D κόσμο είναι δύσκολο με τους καταρράκτες και τη βροχή. Αφού έσωσα τον χωρικό που μπορούσε να μου πουλήσει αυτή την αναβάθμιση, κατάλαβα ότι η εξερεύνηση κάτω από το νερό είναι εξίσου σημαντική, οπότε έπρεπε να βελτιώσω την αντοχή στους πνεύμονες του ήρωά μου για να φτάσω σε μεγαλύτερα βάθη.

Δομή και δυσκολία

Δεν πρόκειται για ένα αυστηρά δομημένο metroidvania όπως το Hollow Knight, ούτε είναι τόσο ελεύθερο και απρόβλεπτο όσο το Rain World. Τα περισσότερα αντικείμενα μπορούν να κατασκευαστούν με υλικά που βρίσκονται στον κόσμο, αλλά κατά τη διάρκεια των 15 ωρών που χρειάστηκα για να το ολοκληρώσω, ποτέ δεν έψαξα πάνω από λίγα λεπτά για φυτά ώστε να φτιάξω φάρμακα, για παράδειγμα. Επίσης, δεν πέθανα ιδιαίτερα συχνά.

Συμπεριφορά δεινοσαύρων και μάχη

Οι τεράστιοι φυτοφάγοι δεινόσαυροι συνήθως με αγνοούν, αλλά οι σαρκοφάγοι γίνονται επιθετικοί όταν πλησιάζω. Μπορώ να επιλέξω να στήσω παγίδες ή να τους πετάξω δόρατα—και αυτό είναι διασκεδαστικό—αλλά είναι εύκολο να ξεφύγω από σχεδόν κάθε πλάσμα στο Primal Planet, εκτός από μερικά μικρότερα και γρηγορότερα (εσένα λέω, μικρέ πράσινε δεινόσαυρε, όποιο κι αν είναι το όνομά σου). Εκτός από το να σκοτώνω δεινόσαυρους για ωμό κρέας, το οποίο ψήνεται στη φωτιά για να γίνει… ψημένο κρέας, που λειτουργεί ως θεραπευτικό αντικείμενο, συνήθως δεν ασχολήθηκα με το να σκοτώνω τα αρχαία πλάσματα που συναντούσα.

Απόλαυση στην κίνηση

Η πραγματική χαρά του Primal Planet βρίσκεται στην κίνηση. Ο ήρωάς μου μπορεί να κάνει διπλό άλμα, αλλά έχει και μια πολύ ωραία ικανότητα να πηδάει πιο μακριά αμέσως μετά από μια κύλιση. Αυτό δίνει υπέροχη αίσθηση, ειδικά όταν συνδυάζω πολλά μεγάλα άλματα. Είναι αστείο πόσο γρήγορα μπορώ να κινήσω αυτόν τον πρωτόγονο ήρωα, και αυτό βοηθάει και στην εξερεύνηση. Μπορώ να χρησιμοποιήσω τα δόρατά μου ως πρόχειρες πλατφόρμες, οπότε είναι δυνατό να σκαρφαλώσω πολύ ψηλότερα από ό,τι θα επέτρεπε ένα απλό άλμα. Όπως κάθε καλό metroidvania, το Primal Planet με κάνει να νιώθω έξυπνος και ικανός για πράγματα που κάνω σε metroidvania εδώ και δεκαετίες.

Εντυπωσιακή pixel art

Είπα ότι η “πραγματική χαρά” είναι στην κίνηση, αλλά ίσως τελικά είναι στην τροπική pixel art, που ήταν και το πρώτο στοιχείο που με τράβηξε στο Primal Planet. Τα πανοραμικά τοπία δίνουν αίσθηση βάθους και κλίμακας, αλλά και ζωής. Τεράστιοι φιλικοί δεινόσαυροι κινούνται στο βάθος, ενώ μικρότερα, ζωηρά δίποδα τρέχουν κοντά. Μερικές φορές η οθόνη γεμίζει με αρχαία ζωή, με όλο το θόρυβο και τα χρώματα που αυτό συνεπάγεται.

Η μαγεία του βυθού

Το παιχνίδι αποτυπώνει επίσης υπέροχα το μυστήριο του βαθιού ωκεανού. Πλήθη βιοφωταυγών μεδουσών κινούνται ανάμεσα σε παστέλ κοραλλιογενείς κήπους, ηλεκτρικά χέλια στέλνουν λάμψεις φωτός στο σκοτάδι, και πλήθος μικροσκοπικών πλασμάτων επιπλέουν γύρω από τον ήρωά μου όσο κατεβαίνει όλο και πιο βαθιά.

Τελικές εντυπώσεις και κυκλοφορία

Προς το τέλος… περίεργα εξωγήινα πράγματα. Ολοκλήρωσα το Primal Planet. Το αγάπησα, αν και η metroidvania δομή του μοιάζει κάπως ατελής. Μόλις το μυστήριο αρχίζει να ξετυλίγεται, το παιχνίδι τελειώνει απότομα, και κάποιες απαιτήσεις για την ολοκλήρωση—κυρίως ο τελευταίος “στόχος”—με έστειλαν σε ένα κυνήγι αντικειμένων σε όλο τον χάρτη, που θα με ενοχλούσε περισσότερο αν το Primal Planet δεν ήταν τόσο διασκεδαστικό στο χειρισμό.

Μια ξεχωριστή δημιουργία

Πιο έμπειρα και με περισσότερους πόρους στούντιο έχουν κάνει το ίδιο κόλπο στο παρελθόν (σε κοιτάζω, Wind Waker) και το Primal Planet είναι έργο ενός μόνο ατόμου με το όνομα Seethingswarm. Ανεξάρτητα από το πόσο εντυπωσιακό είναι αυτό, οι ατέλειές του δεν αλλάζουν το γεγονός ότι διασκέδασα περισσότερο παίζοντάς το από οτιδήποτε άλλο μέχρι στιγμής το 2025. Είναι ένα πανέμορφο διαμάντι και προβλέπω ότι θα αποκτήσει ένα μικρό αλλά παθιασμένο κοινό. Κυκλοφορεί στις 28 Ιουλίου στο Steam και στο GOG.

[ Πηγή: PCGamer ]