Αποξένωση από το Pokémon
Ίσως να μην το καταλαβαίνετε διαβάζοντας τη σελίδα μου στο Kotaku, αλλά υπήρξαν μερικά χρόνια που είχα απογοητευτεί από το Pokémon. Για αρκετές γενιές συνέχισα να παίζω τα παιχνίδια, όμως δεν ζούσα και ανέπνεα για τα RPGs της Game Freak όπως παλιά ή όταν ήμουν παιδί. Δεν έφταιγαν τα ίδια τα παιχνίδια, αλλά το γεγονός ότι βρέθηκα ξαφνικά περικυκλωμένος από ανταγωνιστικούς φαν στο λύκειο, που με εκνεύριζαν με τη συμπεριφορά τους. Τώρα, στο Pokémon Legends: Z-A, συναντάς μια ομάδα εξίσου σνομπ και ελιτιστών παικτών, και το να τους βάλω στη θέση τους ήταν από τις πιο ικανοποιητικές στιγμές του παιχνιδιού για μένα.
Η αλλαγή στη σχέση με το Pokémon
Καθώς τα παιδιά γύρω μου μεγάλωναν στη μικρή μου πόλη στη Georgia, η σχέση τους με το Pokémon άλλαζε. Δεν τους ένοιαζε πια ποιο ήταν το αγαπημένο τους πλάσμα, αλλά άρχισαν να ασχολούνται με στατιστικά και να φτιάχνουν πίνακες, νοιάζονταν μόνο για το αν τα Pokémon τους ήταν ανταγωνιστικά. Όταν ανέφερα ότι το Beautifly είναι από τα αγαπημένα μου, κάποιος άρχισε να μου εξηγεί γιατί είναι αδύναμο μέλος στην ομάδα μου επειδή είναι εύθραυστο έντομο. Δεν με νοιάζει καθόλου, δες πόσο όμορφο είναι. Τελικά, οι συνεχείς συζητήσεις για ανταγωνιστικό παιχνίδι έγιναν τόσο ενοχλητικές που με έκαναν να απομακρυνθώ. Για μένα, το Pokémon ήταν πάντα ένας τρόπος να συνδέομαι με άλλους, οπότε όταν ένιωσα ότι δεν μπορούσα να μοιραστώ την αγάπη μου για τον κόσμο και τα πλάσματά του, σχεδόν το εγκατέλειψα.
Επιστροφή στον κόσμο του Pokémon
Τελικά, βρήκα ξανά το δρόμο μου πίσω. Το Detective Pikachu ήταν το πρώτο βήμα, καθώς οι μηχανισμοί μυστηρίου και η αισιόδοξη ματιά του στο σύμπαν του Pokémon με άγγιξαν το 2018. Μετά βγήκε η ταινία, τα Let’s Go και Sword and Shield με κράτησαν κολλημένο στο Switch, και ήμουν ξανά μέσα στον κόσμο του Pokémon. Παρακολουθώ το ανταγωνιστικό παιχνίδι από απόσταση, αλλά κάποια μέρα θέλω να πάω στο World Championships. Παρ’ όλα αυτά, παίζω κυρίως για το σενάριο, το χτίσιμο του κόσμου και για να περνάω χρόνο με τον Raichu. Μην μου λες πώς να βελτιώσω τα Pokémon μου για τουρνουά στα οποία δεν θα συμμετάσχω ποτέ. Δεν θέλω να ξέρω.
Η κοινωνία των ελιτιστών στη Lumiose City
Δεν είμαι ο μόνος που νιώθει έτσι, όπως φαίνεται και από μια ομάδα παιδιών στο Pokémon Legends: Z-A που ζητούν βοήθεια για να διώξουν κάποιους ενοχλητικούς ανταγωνιστικούς παίκτες από τη Lumiose City. Εκεί υπάρχει η Society of Battle Connoisseurs, με επικεφαλής τη Jacinthe, μια πλούσια εκπαιδεύτρια τύπου fairy που έχει μεγάλη επιρροή στη μητρόπολη που θυμίζει Παρίσι. Θα διαπιστώσετε ότι είναι άτομο που επιβάλλεται, εμφανίζεται απρόσκλητη και βάζει κυριολεκτικά εμπόδια για να αναγκάσει τους άλλους να κάνουν ό,τι θέλει. Φαίνεται επίσης να έχει μια περίεργη, ταπεινωτική σχέση με τον Lebanne, τον οποίο βάζει να ντύνεται καμαριέρα. Αυτή η συμπεριφορά διαχέεται και στα υπόλοιπα μέλη της SBC, καθώς η πρώτη μας συνάντηση μαζί τους γίνεται σε μια αποστολή για το Rust Syndicate. Ένα ζευγάρι από αυτούς αρχίζει να ενοχλεί μια ομάδα παιδιών, ηλικίας περίπου πέντε με οκτώ ετών, προσπαθώντας να τους μάθει πώς να κάνουν τα Pokémon τους τα καλύτερα.
- Τους ρωτούν αν δίνουν στα Pokémon τους τα σωστά συμπληρώματα για να είναι ανταγωνιστικά.
- Αν όχι, η SBC θα τους βρει και θα τους ενοχλήσει χωρίς δισταγμό.
Η δική μου παρέμβαση
Έτσι, τα παιδιά ζητούν βοήθεια και, επειδή χρωστάω χάρη στο Rust Syndicate, εγώ είμαι αυτός που θα τους βοηθήσει. Τα παιδιά έρχονται σε μένα με ανήσυχα πρόσωπα και μου λένε ότι έπαιζαν ήσυχα μεταξύ τους, όταν δύο καλοντυμένοι ενήλικες άρχισαν να τους κάνουν “μάθημα” για τη σημασία του ανταγωνιστικού παιχνιδιού. “Μάλλον θέλουν να μας εντυπωσιάσουν επειδή κανείς στην ηλικία τους δεν τους αντέχει,” λέει ένα από τα παιδιά. Παρά την αυτοπεποίθησή τους, η ομάδα μου τους νικάει εύκολα και φεύγουν ντροπιασμένοι, με τα Slowpoke τους να σέρνονται πίσω τους. Ήταν πραγματικά λυτρωτικό.
Το Pokémon ανήκει σε όλους
Το Pokémon είναι τόσο μεγάλο franchise που σημαίνει κάτι διαφορετικό για τον καθένα. Κάποιοι ασχολούνται μόνο με τα παιχνίδια, άλλοι με το anime ή το card game, και μερικοί απλώς θέλουν να έχουν λούτρινα στο γραφείο τους. Μια σειρά τόσο πλούσια και πολυδιάστατη δεν μπορεί να είναι το ίδιο για όλους, και το να προσπαθεί κάποιος να το επιβάλει είναι τοξικό και αποθαρρυντικό. Πάντα θα υπάρχουν άτομα στην κοινότητα που θέλουν να επιβάλλουν τη δική τους οπτική, αλλά τουλάχιστον κατάφερα να διώξω τους δικούς μου ελιτιστές Pokémon.
